لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 35
فصل اول
مقدمه:
اینترنت تجارت جهانی خود را آغاز نموده است و در همین زمان ما را به ایجاد فضاهای اطلاعاتی غنی برای زندگی روزمره قادر می سازد. تا زمانیکه اینترنت تحقیق و تجارت جهانی را ممکن می سازد، زندگی ذاتا به صورت محلی ادامه می یابد.
در حالی که زندگی در نتیجه زمینه های فرهنگی متفاوت، نا متشابه است.
کوشش های شغلی برای غلبه بر این تفاوتها به توافق نامه های استانداردی احتیاج دارد ولی ما برای زندگی به هیچ استانداردی نیاز نداریم. چنانچه اختلافهایی وجود داشته باشد ما باید به حمایت از ارتباطات میان فرهنگی بپردازیم.
هنگامیکه به جستجوی واژه شهر دیجیتالی می پردازیم نمونه های زیادی را که توسط سایت America Online ایجاد شده می یابیم. AOL به صورت محلی بر خدمات شبکه ای پیوسته (On line) متمرکز گردیده که هزاران شهر را در بر دارد و تعداد آنها رو به افزایش است.
هر شهر دیجیتالی AOL حامل اطلاعات مربوطه به صورت محلی، منابع محلی،
سرگرمی و تجارت می باشد. بر خلاف موتورهای جستجوگر معمولی که با هدف بازیابی اطلاعات در سراسر جهان ایجاد شده اند، شهرهای دیجیتالی بر اطلاعات محلی دلالت دارند. علاوه بر این خدمات اطلاعاتی، AOL موقعیت های تبلیغات محلی را برای تجارتهای اصلی شامل بنگاههای معاملاتی، استخدام و بهداشت فراهم می نماید. شهرهای دیجیتالی AOL به علت دنبال کردن کارایی اقتصادی، بسیار به یکدیگر شباهت دارند.
در فصل 2، ما به بررسی شهرهای دیجیتالی Amsterdam و Helsinki و اهداف ایجاد این شهرهای دیجیتالی و خدمات آنها خواهیم پرداخت.
در فصل 3، شهر دیجیتالی Kyoto را مورد بحث قرار می دهیم و مدل معماری سه لایه این شهر را بررسی خواهیم نمود.
در فصل 4، انواع تکنولوژی های مورد نیاز برای شهرهای دیجیتالی و کارایی هر یک را ذکر خواهیم نمود.
در فصل 5، با بیان اهداف مختلف شهرهای دیجیتالی به نتیجه گیری از مقاله می پردازیم.
فصل دوم
شهرهای دیجیتالی Amsterdam و Helsinki
در اروپا بیش از 100 کارشناس محلی در 8 سال اخیر به ایجاد شهرهای دیجیتالی پرداخته اند. موضوعات در برگیرنده ، کاربردهای تلماتیک، شهرهای خالی از اتومبیل و غیره می باشند. کنفرانس شهرهای دیجیتالی اروپایی از سال 1994 جهت بحث و گفتگوی وسیع در رابطه با موضوعات مختلف آغاز گردید. ]9[
به عنوان مثال شهر دیحیتالی Amsterdam، 8 سال پیش ]12[ به عنوان نماینده ای برای شبکه های جوامع مختلف ساخته شد. از این رو اختصاصا بر روابط اجتماعی میان شهروندان تأکید می کند. این شهر دیجیتالی در ابتدا برای ایجاد ارتباط میان انجمن های شهری و شهروندان ساخته شد و تمامی ارتباطات به وسیله متن ها و مدمها نشان داده می شد. پایانه ها در مکانهای عمومی مانند کتابخانه ها و مراکز حمل و نقل جایدهی شده بودند. موفقیت این تجربه موجب افزایش علاقه شهروندان در مورد شبکه شد. سیستم به توسعه خود ادامه داد. در سال 1998، 80000 تن از کاربران در شهر دیجیتالی Amsterdam که به وسیله یک سازمان غیر انتفاعی به نام
Digital stad De اداره می شد ثبت نام شده بودند(DDS).
پروژه Helsinki Arena 2000 در سال 1996 با پیشدقی شرکت تلفن Helsinki آغاز گردید . ]8[. هدف این پروژه ایجاد شبکه شهری برای نسل آینده بود. این شبکه شهروندان را به ایجاد ارتباط با یکدیگر به کمک استفاده از سیستم ویدئویی زنده دو طرفه قادر می ساخت، اعضای یک جامعه ماشینی اصیل می توانستند در ایجاد اصلاحات به وسیله سیستم ویدئویی زنده همکاری کنند. به موازات توسعه شبکه های سریع اقدامی جهت ایجاد 3D تمامی شهر Henlsinki در حال انجام است. همچنانکه مدلهای 3D آشکار تر می شوند، به توان محاسباتی و توسعه ارتباطات جهت نمایش شهرهای دیجیتالی در خانه ها احتیاج پیدا می شود. بنابراین شهر مجازی می تواند یک صورت از پروژه باشد و یک ارتباط انسانی را برای رسیدن به خدمات گسترده و جدید به وجود می آورد.
شکل 1- تصویر واقع شهر Helsinki
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
تأثیر ماندگار رسانه های دیجیتالی بر جامعۀ مدنی
فیلیپ ان هاورد دانشیار گروه آموزشی ارتباطات و استاد دانشکدۀ مطالعات بین الملل جکسون دانشگاه واشنگتن، واقع در سیاتل است. او نویسندۀ آثاری چون مبارزه های رسانه ای جدید و شهروند هدایت شده (2006) و منشأ دیجیتالی دیکتاتوری و دموکراسی است که در سال 2010 و از سوی انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر خواهد شد.
رسانه ها و شبکه های اجتماعی دیجیتالی، ابزار ارتباط و آماده سازی را در اختیار شهروندان و نهادهای جامعۀ مدنی قرار می دهند. این ابزار، میدانی برای مطرح ساختن آرا و ابراز مخالفت ایجاد می کنند که گرایش به سوی دموکراسی سیاسی را تقویت می کند.
فن آوری های نوین اطلاعاتی، شکل تازه ای به فرهنگ سیاسی داده اند. زیرساخت های جامعۀ مدنی قرن بیست و یکم و موجودیت "مأمن" گفتگوهای مدنی دیجیتالی، در گرو اینترنت و دیگر وسایل ارتباطی است. این موضوع به ویژه در کشورهایی صادق است که مطبوعات و نشریات، و رسانه های صوتی و تصویری به شدت سانسور می شوند. به طور خلاصه فن آوری موجب تقویت ابزار تازۀ ارتباطات سیاسی شده و شهروندان را با فکر و عمل دموکراتیک آشنا کرده است.
جامعۀ مدنی غالبا این گونه تعریف می شود، جامعه ای خود جوش که حمایت از خود را به عهده دارد و متشکل از افرادی است که در اصلی ترین ارزش ها مشترک بوده و فعالیت های سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی را مستقل از دولت سازمان می دهد. گروه های جامعۀ مدنی دارای ابعاد مختلفی هستند، از سازمان عفو بین الملل تا مسابقه های بولینگ در ایالات متحده و جوامع اینترنتی در سراسر جهان.
گروه های مدنی به ویژه در طی انتخابات اهمیت زیادی پیدا می کنند زیرا معرف دیدگاه های متفاوت هستند و به انتشار وسیع آن از طریق رسانه های ارتباطی می پردازند. گستردگی دیدگاه ها، به شهروندان اطمینان می دهد که در یک جامعۀ دموکرات، هیچ گروه واحدی نمی تواند ادعای نمایندگی کل جامعه را داشته باشد. بلکه، گروه های متعددی در تعیین اهداف ملی و تدوین خط مشی ها مشارکت می کنند.
ایجاد جوامع مجازی
گروه های جامعۀ مدنی، از اینترنت به منزلۀ ابزار تدارکاتی جهت سازماندهی و ارتباطات استفاده می کنند. شبکۀ جهانی اینترنت، زیرساخت های اطلاعاتی مستقل از دولت را برای آنان تأمین می کند، که محلی برای رشد حرکت های اجتماعی است. برای مثال، آن دسته از شهروندان تونس که متوجه وجود فساد در دستگاه دولت شده بودند، موفق به تهیۀ تصاویر ویدیویی از همسر رئیس جمهوری تونس شدند که از هواپیمای دولتی برای خرید از میلان و پاریس استفاده می کرد، و اسناد آن را از طریق یوتیوب پخش کردند. به این ترتیب، اینترنت موجب تغییر فرایند ارتباطات سیاسی در بسیاری از کشورها شده. فضای مجازی، محل به چالش کشیدن دولت از سوی جامعۀ مدنی است. در برخی کشورها، محل رقابت بین سکولاریسم و اسلام گرایی است، و در برخی دیگر، میدان انواع بحث های سیاسی.
بعد از انتخابات، معمولا جوامع مجازی مستقل از دولت هستند، حتی اگر از سوی دولت بازرسی شده و یا محتوایشان تحریف گردد.هر چند نخبگان سیاسی تلاش می کنند با ایجاد برخی جوامع مجازی، به کنترل گفتگو های اینترنتی بپردازند، اما عموما موفقیتی نصیب آنها نمی شود. در کشورهایی مانند استرالیا، کانادا، ایالات متحده، و بریتانیا، گاهی به آن، جنبش های "تشکیلاتی" اطلاق می شود. این ها عموما مصنوعی بوده و ریشه نمی گیرند و کمی بعد از روز رأی گیری نیز از بین می روند.
آن چه ماندگار است، پیوندهای میان گروه های مدنی داخل کشور، ومیان سازمان های غیردولتی بین المللی و انجمن های همفکر داخل کشور است. این جوامع مجازی به ویژه در کشورهایی که دولت و نخبگان اجتماعی دست به سانسور شدید می زنند، بسیار مؤثر هستند. در کشورهایی که مخالفت های سیاسی با محدودیت مواجه است، فضای مجازی، جایگزین میدان بحث و گفتگومی شود. حتا تابلوهای اعلانات اینترنتی و فضاهای گفتگویی که برای خرید انواع معروف ساعت ایجاد شده، عملا تبدیل به تارنماهایی می شوند که می توان در آن ها آزادانه به اظهار عقیده پرداخت و صحبت از خرید ساعت جای خود را به دفاع از آزادی بیان می دهد. اینترنت این امکان را می دهد که جنبش های مخالف مستقر در خارج از کشورهایی که به شیوۀ دیکتاتوری اداره می شوند، با داخل کشور ارتباط برقرار کنند و تبدیل به جزئی از سیستم ارتباط سیاسی گردند. ممنوع اعلام کردن احزاب
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 48
فصل اول
مقدمه:
اینترنت تجارت جهانی خود را آغاز نموده است و در همین زمان ما را به ایجاد فضاهای اطلاعاتی غنی برای زندگی روزمره قادر می سازد. تا زمانیکه اینترنت تحقیق و تجارت جهانی را ممکن می سازد، زندگی ذاتا به صورت محلی ادامه می یابد.
در حالی که زندگی در نتیجه زمینه های فرهنگی متفاوت، نا متشابه است.
کوشش های شغلی برای غلبه بر این تفاوتها به توافق نامه های استانداردی احتیاج دارد ولی ما برای زندگی به هیچ استانداردی نیاز نداریم. چنانچه اختلافهایی وجود داشته باشد ما باید به حمایت از ارتباطات میان فرهنگی بپردازیم.
هنگامیکه به جستجوی واژه شهر دیجیتالی می پردازیم نمونه های زیادی را که توسط سایت America Online ایجاد شده می یابیم. AOL به صورت محلی بر خدمات شبکه ای پیوسته (On line) متمرکز گردیده که هزاران شهر را در بر دارد و تعداد آنها رو به افزایش است.
هر شهر دیجیتالی AOL حامل اطلاعات مربوطه به صورت محلی، منابع محلی،
سرگرمی و تجارت می باشد. بر خلاف موتورهای جستجوگر معمولی که با هدف بازیابی اطلاعات در سراسر جهان ایجاد شده اند، شهرهای دیجیتالی بر اطلاعات محلی دلالت دارند. علاوه بر این خدمات اطلاعاتی، AOL موقعیت های تبلیغات محلی را برای تجارتهای اصلی شامل بنگاههای معاملاتی، استخدام و بهداشت فراهم می نماید. شهرهای دیجیتالی AOL به علت دنبال کردن کارایی اقتصادی، بسیار به یکدیگر شباهت دارند.
در فصل 2، ما به بررسی شهرهای دیجیتالی Amsterdam و Helsinki و اهداف ایجاد این شهرهای دیجیتالی و خدمات آنها خواهیم پرداخت.
در فصل 3، شهر دیجیتالی Kyoto را مورد بحث قرار می دهیم و مدل معماری سه لایه این شهر را بررسی خواهیم نمود.
در فصل 4، انواع تکنولوژی های مورد نیاز برای شهرهای دیجیتالی و کارایی هر یک را ذکر خواهیم نمود.
در فصل 5، با بیان اهداف مختلف شهرهای دیجیتالی به نتیجه گیری از مقاله می پردازیم.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
تأثیر ماندگار رسانه های دیجیتالی بر جامعۀ مدنی
فیلیپ ان هاورد دانشیار گروه آموزشی ارتباطات و استاد دانشکدۀ مطالعات بین الملل جکسون دانشگاه واشنگتن، واقع در سیاتل است. او نویسندۀ آثاری چون مبارزه های رسانه ای جدید و شهروند هدایت شده (2006) و منشأ دیجیتالی دیکتاتوری و دموکراسی است که در سال 2010 و از سوی انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر خواهد شد.
رسانه ها و شبکه های اجتماعی دیجیتالی، ابزار ارتباط و آماده سازی را در اختیار شهروندان و نهادهای جامعۀ مدنی قرار می دهند. این ابزار، میدانی برای مطرح ساختن آرا و ابراز مخالفت ایجاد می کنند که گرایش به سوی دموکراسی سیاسی را تقویت می کند.
فن آوری های نوین اطلاعاتی، شکل تازه ای به فرهنگ سیاسی داده اند. زیرساخت های جامعۀ مدنی قرن بیست و یکم و موجودیت "مأمن" گفتگوهای مدنی دیجیتالی، در گرو اینترنت و دیگر وسایل ارتباطی است. این موضوع به ویژه در کشورهایی صادق است که مطبوعات و نشریات، و رسانه های صوتی و تصویری به شدت سانسور می شوند. به طور خلاصه فن آوری موجب تقویت ابزار تازۀ ارتباطات سیاسی شده و شهروندان را با فکر و عمل دموکراتیک آشنا کرده است.
جامعۀ مدنی غالبا این گونه تعریف می شود، جامعه ای خود جوش که حمایت از خود را به عهده دارد و متشکل از افرادی است که در اصلی ترین ارزش ها مشترک بوده و فعالیت های سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی را مستقل از دولت سازمان می دهد. گروه های جامعۀ مدنی دارای ابعاد مختلفی هستند، از سازمان عفو بین الملل تا مسابقه های بولینگ در ایالات متحده و جوامع اینترنتی در سراسر جهان.
گروه های مدنی به ویژه در طی انتخابات اهمیت زیادی پیدا می کنند زیرا معرف دیدگاه های متفاوت هستند و به انتشار وسیع آن از طریق رسانه های ارتباطی می پردازند. گستردگی دیدگاه ها، به شهروندان اطمینان می دهد که در یک جامعۀ دموکرات، هیچ گروه واحدی نمی تواند ادعای نمایندگی کل جامعه را داشته باشد. بلکه، گروه های متعددی در تعیین اهداف ملی و تدوین خط مشی ها مشارکت می کنند.
ایجاد جوامع مجازی
گروه های جامعۀ مدنی، از اینترنت به منزلۀ ابزار تدارکاتی جهت سازماندهی و ارتباطات استفاده می کنند. شبکۀ جهانی اینترنت، زیرساخت های اطلاعاتی مستقل از دولت را برای آنان تأمین می کند، که محلی برای رشد حرکت های اجتماعی است. برای مثال، آن دسته از شهروندان تونس که متوجه وجود فساد در دستگاه دولت شده بودند، موفق به تهیۀ تصاویر ویدیویی از همسر رئیس جمهوری تونس شدند که از هواپیمای دولتی برای خرید از میلان و پاریس استفاده می کرد، و اسناد آن را از طریق یوتیوب پخش کردند. به این ترتیب، اینترنت موجب تغییر فرایند ارتباطات سیاسی در بسیاری از کشورها شده. فضای مجازی، محل به چالش کشیدن دولت از سوی جامعۀ مدنی است. در برخی کشورها، محل رقابت بین سکولاریسم و اسلام گرایی است، و در برخی دیگر، میدان انواع بحث های سیاسی.
بعد از انتخابات، معمولا جوامع مجازی مستقل از دولت هستند، حتی اگر از سوی دولت بازرسی شده و یا محتوایشان تحریف گردد.هر چند نخبگان سیاسی تلاش می کنند با ایجاد برخی جوامع مجازی، به کنترل گفتگو های اینترنتی بپردازند، اما عموما موفقیتی نصیب آنها نمی شود. در کشورهایی مانند استرالیا، کانادا، ایالات متحده، و بریتانیا، گاهی به آن، جنبش های "تشکیلاتی" اطلاق می شود. این ها عموما مصنوعی بوده و ریشه نمی گیرند و کمی بعد از روز رأی گیری نیز از بین می روند.
آن چه ماندگار است، پیوندهای میان گروه های مدنی داخل کشور، ومیان سازمان های غیردولتی بین المللی و انجمن های همفکر داخل کشور است. این جوامع مجازی به ویژه در کشورهایی که دولت و نخبگان اجتماعی دست به سانسور شدید می زنند، بسیار مؤثر هستند. در کشورهایی که مخالفت های سیاسی با محدودیت مواجه است، فضای مجازی، جایگزین میدان بحث و گفتگومی شود. حتا تابلوهای اعلانات اینترنتی و فضاهای گفتگویی که برای خرید انواع معروف ساعت ایجاد شده، عملا تبدیل به تارنماهایی می شوند که می توان در آن ها آزادانه به اظهار عقیده پرداخت و صحبت از خرید ساعت جای خود را به دفاع از آزادی بیان می دهد. اینترنت این امکان را می دهد که جنبش های مخالف مستقر در خارج از کشورهایی که به شیوۀ دیکتاتوری اداره می شوند، با داخل کشور ارتباط برقرار کنند و تبدیل به جزئی از سیستم ارتباط سیاسی گردند. ممنوع اعلام کردن احزاب