لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
آداب مسافرت
اول : در ساعت نیک از ایام هفته بیرون رود . مثلاً چه روز از هفته و چندم ماه برای سفر حرکت نماید .
و همراهان او را بدرقه نمایند به دعای رسول خدا
امام محمد باقر از امام سجاد(ع) و او از رسول خدا (ص) نقل فرمود هنگامی که پیغمبر اکرم مؤمنین مسافر را وداع می فرمود و بدرقه می نمود این دعا را می خواند
زَوَدَ کُمُ اللهُ التَّقْوا وَ جَّهَکُم خَیر وَ قَضی لَکُم کُلَّ حاجَهٍ وَ سَلِمَ لَکُمْ وَ دُنیاکُم وَ رَدَّکُمْ سالِمینْ
1-چون اراده سفر کنی سزاوار آنست که روزه بداری روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را و اختیار نمائی روز شنبه را یا روز سه شنبه را یا روز پنجشنبه را و اجتناب کن از سفر کردن در روز دوشنبه و چهارشنبه و پیش از ظهر جمعه و از سفر کردن در این ایام که در این نظم واقع شده : هفت روزی نحس باشد در مهی * زان حذر کن تا نیابی هیچ رنج . سه و پنج و سیزده با شانزده * رجوع شود به صفحه 507 بیست ویک با بیست و چهار و بیست و پنج و سفر مکن در محاق شهر و در حالیکه قمر در برج عقرب باشد
سوم - به سفر تنها نرود بلکه رفیق پیدا کند و از چهار زیاد تر خوب نیست و یکی کم است . و با کسی همسفر شود که در برابر ارزش واحترامی که به او می گذارید به شما بی اعتنائی نکند بلکه عمل شما را پاس دارد .
چهارم – انگشتر عقیق همراه داشته باشد با تربت جناب سید الشهدای علیه السلام تا از بلیّات محفوظ شود .
(وحتی در مسیر بعضی جاها اصلاً مهر نماز پیدا نمی شود خوب است مهر از تربت حسین باشد ) .
پنجم – مایحتاج سفر را از سفره ، شمشیر و خیمه و خیک ، نخ و سوزن حوله ، شانه ، ناخنگیر، ادویه و سایر مایحتاج را مهیا نماید .
لقمان حکیم به فرزندش دستور می دهد که هنگام سفر لوازم ضروری سفر مثل آب – داروهای مورد نیاز لباس – نخ و سوزن – مسواک – وسایل دفاعی مناسب و .... را فراموش نکند .(ره توشه سفر ص2)
ششم – قبل از مسافرت بهتر است از اقوام و خویشان و دوستان خداحافظی نموده و حلالیت بطلبید .
وصیت نماید که دنیا را اعتباری نیست .
هفتم – غسل نماید .
هشتم - فال بد به چیزی نزند .- مثلاً کلاغیکه از جانب راست فریاد زند و مثلاًسگی دم خود را علم کرده باشد . و جغدیکه فریاد زند و .....
بخواند اِعتَصَمتُ بِکَ یارَبِّ مِن شَرِّ ما اَجِدُ فی نَفسی وَ اَعصِمنی مِن ذالِکَ سپس ضرری به او نرسد (آداب الشرعیه علامه فشارکی)
دهم- با خود عصای ( بادام تلخ ) بردارد .
یازدهم- عمامه بر سر نهد که اگر با عمامه به سر بسته از خانه بیرون آید به سلامت برگردد و اگر با تحت الحنک باشد بهتر است .1
و سنت است که با عمامه بیرون روی و سر عمامه در زیر حنک بگردانی تا اینکه بتو آسیبی نرسد از دزد و غرق شدن و سوختن مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی
دوازدهم – توشه بردارد که از شرف آدمی است .
اگر همسفر شما نمی تواند مثل شما خرج کند سعی کنید شما از خرج و هزینه خود بکاهید .
سیزدهم – نفقة خود را حفظ نماید اسراف ننماید .
چهاردهم – از توسعة خود به رفیقان بذل نماید و ایشان را یاری نماید و بر روی رفقا تبسم بسیار کند و تا آن جا که به گناه نیفتد مزاح و شوخی را ازیاد نبرد .
پانزدهم – غالباً ساکت باشد اِلّا بذکر الله .
شانزدهم – در اول روز و آخر شب راه برود .
هفدهم – وقت پایین آمدن از حیوان (وسیله حرکت) دست خود را به چیزی بگیرد .
هجدهم – وقتیکه می خواهد بیرون رود دو رکعت نماز بگذارد و بگوید .
اَلَّلهُمَّ اِنّی اَستَودِعُکَ نَفسی وَ اَهلیَ وَ مالی وَ ذُرّیَّتِی وَ دُنیایِ وَ آخِرَتی وَ اَمانَتِی وَ خاتِمَهَ عَمَلی
که خداوند جمیع متعلقات او را حفظ نماید و نیز اهل خود را جمع نماید و بگوید .
اَلَّلهُمَّ اِنّی اَستَودِعُکَ الغَداهَ نَفْسی و اَهلی وَ مالی وَ وَلَدی الشاهِدَ مِنّا وَ الغائِبَ العَداهِ اَلَّلهُمَّ اَحفَظنا وَ احفَظ عَلَینا فیِ جَوارِکَ اَلَّلهُمَّ لاتَسلُبنا نِعمَتَکَ وَ لا تُغَیّرُ ما بِنا مِنَ عافِیَتِکَ وَ فَضلُک
نوزدهم
وقت بیرون آمدن در حال اراده آن بگوید .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
آداب مسافرت
اول : در ساعت نیک از ایام هفته بیرون رود . مثلاً چه روز از هفته و چندم ماه برای سفر حرکت نماید .
و همراهان او را بدرقه نمایند به دعای رسول خدا
امام محمد باقر از امام سجاد(ع) و او از رسول خدا (ص) نقل فرمود هنگامی که پیغمبر اکرم مؤمنین مسافر را وداع می فرمود و بدرقه می نمود این دعا را می خواند
زَوَدَ کُمُ اللهُ التَّقْوا وَ جَّهَکُم خَیر وَ قَضی لَکُم کُلَّ حاجَهٍ وَ سَلِمَ لَکُمْ وَ دُنیاکُم وَ رَدَّکُمْ سالِمینْ
1-چون اراده سفر کنی سزاوار آنست که روزه بداری روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را و اختیار نمائی روز شنبه را یا روز سه شنبه را یا روز پنجشنبه را و اجتناب کن از سفر کردن در روز دوشنبه و چهارشنبه و پیش از ظهر جمعه و از سفر کردن در این ایام که در این نظم واقع شده : هفت روزی نحس باشد در مهی * زان حذر کن تا نیابی هیچ رنج . سه و پنج و سیزده با شانزده * رجوع شود به صفحه 507 بیست ویک با بیست و چهار و بیست و پنج و سفر مکن در محاق شهر و در حالیکه قمر در برج عقرب باشد
سوم - به سفر تنها نرود بلکه رفیق پیدا کند و از چهار زیاد تر خوب نیست و یکی کم است . و با کسی همسفر شود که در برابر ارزش واحترامی که به او می گذارید به شما بی اعتنائی نکند بلکه عمل شما را پاس دارد .
چهارم – انگشتر عقیق همراه داشته باشد با تربت جناب سید الشهدای علیه السلام تا از بلیّات محفوظ شود .
(وحتی در مسیر بعضی جاها اصلاً مهر نماز پیدا نمی شود خوب است مهر از تربت حسین باشد ) .
پنجم – مایحتاج سفر را از سفره ، شمشیر و خیمه و خیک ، نخ و سوزن حوله ، شانه ، ناخنگیر، ادویه و سایر مایحتاج را مهیا نماید .
لقمان حکیم به فرزندش دستور می دهد که هنگام سفر لوازم ضروری سفر مثل آب – داروهای مورد نیاز لباس – نخ و سوزن – مسواک – وسایل دفاعی مناسب و .... را فراموش نکند .(ره توشه سفر ص2)
ششم – قبل از مسافرت بهتر است از اقوام و خویشان و دوستان خداحافظی نموده و حلالیت بطلبید .
وصیت نماید که دنیا را اعتباری نیست .
هفتم – غسل نماید .
هشتم - فال بد به چیزی نزند .- مثلاً کلاغیکه از جانب راست فریاد زند و مثلاًسگی دم خود را علم کرده باشد . و جغدیکه فریاد زند و .....
بخواند اِعتَصَمتُ بِکَ یارَبِّ مِن شَرِّ ما اَجِدُ فی نَفسی وَ اَعصِمنی مِن ذالِکَ سپس ضرری به او نرسد (آداب الشرعیه علامه فشارکی)
دهم- با خود عصای ( بادام تلخ ) بردارد .
یازدهم- عمامه بر سر نهد که اگر با عمامه به سر بسته از خانه بیرون آید به سلامت برگردد و اگر با تحت الحنک باشد بهتر است .1
و سنت است که با عمامه بیرون روی و سر عمامه در زیر حنک بگردانی تا اینکه بتو آسیبی نرسد از دزد و غرق شدن و سوختن مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی
دوازدهم – توشه بردارد که از شرف آدمی است .
اگر همسفر شما نمی تواند مثل شما خرج کند سعی کنید شما از خرج و هزینه خود بکاهید .
سیزدهم – نفقة خود را حفظ نماید اسراف ننماید .
چهاردهم – از توسعة خود به رفیقان بذل نماید و ایشان را یاری نماید و بر روی رفقا تبسم بسیار کند و تا آن جا که به گناه نیفتد مزاح و شوخی را ازیاد نبرد .
پانزدهم – غالباً ساکت باشد اِلّا بذکر الله .
شانزدهم – در اول روز و آخر شب راه برود .
هفدهم – وقت پایین آمدن از حیوان (وسیله حرکت) دست خود را به چیزی بگیرد .
هجدهم – وقتیکه می خواهد بیرون رود دو رکعت نماز بگذارد و بگوید .
اَلَّلهُمَّ اِنّی اَستَودِعُکَ نَفسی وَ اَهلیَ وَ مالی وَ ذُرّیَّتِی وَ دُنیایِ وَ آخِرَتی وَ اَمانَتِی وَ خاتِمَهَ عَمَلی
که خداوند جمیع متعلقات او را حفظ نماید و نیز اهل خود را جمع نماید و بگوید .
اَلَّلهُمَّ اِنّی اَستَودِعُکَ الغَداهَ نَفْسی و اَهلی وَ مالی وَ وَلَدی الشاهِدَ مِنّا وَ الغائِبَ العَداهِ اَلَّلهُمَّ اَحفَظنا وَ احفَظ عَلَینا فیِ جَوارِکَ اَلَّلهُمَّ لاتَسلُبنا نِعمَتَکَ وَ لا تُغَیّرُ ما بِنا مِنَ عافِیَتِکَ وَ فَضلُک
نوزدهم
وقت بیرون آمدن در حال اراده آن بگوید .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 4 صفحه
قسمتی از متن .doc :
آداب سخن گفتن پیامبر اعظم(ص)
پیامبر هرگز بدون جهتسخن نمىگفت، و اگر سخنى مىگفت بیشتر جنبه موعظه و پند داشت، یا مطلبى را مىآموخت و یا به معروف و خیرى امر مىکرد و یا از شر و منکرى مردم را باز مىداشت، تمامسخنانش سودمند و یک کلمه، نه بلکه یک حرف، پوچ و بىارزش نبود، زیرا خوب مىدانست که: «و ما یلفظ من قول الا لدیه رقیب عتید» وانگهى پیامبر اسوه است و الگو و اوست انسان کامل. پیامبر کسىاست که نخستین آفریده پروردگار، نور مبارکش است: «اول ما خلقالله نورى» پس، از این نور کامل چیزى تراوش نمىکند جز نور، و هر چه مىگوید گفته خدا است «و ما ینطق عن الهوى ان هو الا وحىیوحى». پیامبر هرگز از ذکر خدا غافل نمىشد. در روایت است: «ولایجلس و لایقوم الا على ذکر» او نمىنشست و برنمىخاست جز با ذکر و یاد خدا. پیامبر در هر آن قرین و همنشین ذکر خدا بود چه بر زبان آورد و چه در دل گوید. او خود ذکر خدا را کفاره مجلس مىدانست و اعلام مىداشت که اگر در مجلسى یاد خدا نباشد یا ذکرى از اهل بیت که آن نیز یاد خدا است، پس آن مجلس بر اهلش وزر و وبال است و نحس است و شوم. و اگر حضرت مىخندید از تبسم تجاوز نمىکرد «جل ضحکه التبسم» زیرا قهقهه و خنده با صدا با شئون انسان مودب منافات دارد چه رسد به انسان کامل و چه رسد به اشرف مخلوقات.
پیامبر آرام و آهسته سخن مىگفت و هیچ گاه فریاد نمىزد و صدا را بلند نمىکرد. و مجلس آن حضرت نیز از چنان آرامشى برخوردار بود که عین ادب و تواضع است و کسى در مجلس پیامبر بلند سخن نمىگفت «و اغضض من صوتک» و دستور هم همین بود که کسى صدایش را بالاتر از صداى رسول الله نکند «لاترفعوا اصواتکمفوق صوت النبى» و چون خود حضرت آهسته و آرام سخن مىگفت لذا مجلسش بسیار آرام و باوقار بود که حتى صداى به هم زدن بال پرنده به گوش مىرسید. «لایقطع على احد کلامه» هرگز سخن کسى را قطع نمىکرد و تاشخصى مشغول سخن گفتن بود، به او خوب گوش مىداد و پس از تمامشدن سخنش آرام پاسخش را مىگفت. و چنان اصحابش را تربیت کرده بود که هرگاه لب مبارکش به سخن وا مىشد، تمام حاضران ساکت مىشده و سرا پا گوش مىشدند «کان على رووسهم الطیر» و هرگاه سخن حضرت تمام مىشد بدون آنکه سخنانشان با هم تزاحم کند، با هریک به نوبت حرف مىزد.
اهمیت و تربیت و کنترل زبان
اگر قبول کردیم که زبان شرورترین و پر منعفت ترین عضو بدن و قابل کنترل ترین عضو در بدن است بالطبع این سؤال پیش می آید که چگونه می توان این عضو مهم را تربیت کرد و تحت کنترل درآورد نتیجتاً بنا به اهمیتی که این عضو دارد تربیت آن و آداب سخن گفتن نیز اهمیت بسیاری دارد.
بنابراین بحث آداب سخن گفتن ارزش و اهمیت بسیار فراتر و زیادتری از آداب تربیت اعضا و عادات دیگر دارد و مثلاً آداب سخن گفتن بسیار مهمتر از آداب غذا خوردن یا آداب خوابیدن است. چراکه کیفیت سخن گفتن تأثیر بسیار بیشتری در زندگی و آینده انسانها از کیفیت غذا خوردن و یا نحوه خوابیدن انسانها دارد. در اینجا دو حدیث راجع به اثرات بسیاری سخن و اثرات سخن کم آورده می شود تا خود تفاوت این دو را و تأثیرات این مطالب را بفهمید.
اثرات بسیاری سخن:
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
«من کثر کلامه کثرخطاؤه و من کثر خطاؤه قل حیاؤه و من قل حیاؤه قل ورعه و من قل ورعه مات قلبه و من مات قلبه دخل النار(1) ؛
کسی که زیاد سخن بگوید، خطایش زیاد می گردد و کسی که خطایش زیاد گردد، حیایش کم می شود و کسی که حیایش کم شود تقوایش کم گردد و کسی که تقوایش کم شود، قلبش می میرد و کسی که قلبش بمیرد داخل آتش می شود.»
اثرات سازنده سخن کم:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند:
«إن من حسن اسلام المرء قلة الکلام(2) ؛
به درستی که از خوبی اسلام برای انسان، کم سخن گفتن او است.»
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
«ان احببت سلامة نفسک و ستر معایبک فقلل کلامک و اکثر صمتک یتوفر فکرک و یستنر قلبک(3)؛
اگر سلامت جانت را دوست داری و به پوشش عیب هایت علاقمند هستی، سخن را کم و سکوت را زیاد نما، در این صورت فکر و اندیشه ات زیاد و قلبت نورانی می گردد.»
د: نیک سخن گفتن هنر است
راستی چگونه باید سخن بگوییم، چه چیزهایی را باید بگوییم و چه چیزهایی را نباید بگوییم و اگر قرار است سخن بگوییم چه بگوییم، و چگونه بگوییم و چقدر بگوییم، به چه کسی و کجا بگوییم. مجموعه این آداب بقدری ظریف و دقیق است که امروزه نیک سخن گفتن از حدّ یک عادت به یک هنر تبدیل شده است و امروزه در روانشناسی از گفتگو به عنوان «هنر گفتگو» بحث می شود. یعنی اگر بخواهیم گفتگوی خوبی داشته باشیم باید ماهرانه و هنرمندانه سخن بگویم و آداب و مقررات آن را رعایت کنیم.
پی نوشت و منابع :
1- محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج12، انتشارات مؤسسه آل بیت قم، چاپ سوم، 1416ق، ص
2- محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ح 17578.
3- عبدالواحد آمدی، غرر الحکم، حدیث 4252، مترجم: محمد حسین جعفری، انتشارات فائز قم، 1379.
فضایل و سیره فردی رسول خدا(ص)- گوشه ای از اخلاق عظیم پیامبر- استاد محمد جواد مهری
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 25
زبان و آداب و رسوم جودو
جودو یک کلمه ژاپنی است زیرا جودو درژاپن ابداع شده است.یاد گرفتن نام تکنیک ها به ژاپنی چند دلیل مهم دارد.اولین منظور از یاد گرفتن این اصطلاحات آن است که کسانی که این ورزش را در کشور های مختلف انجام می دهند قادر باشند با یکدیگر ارتباط بر قرار کنند و در مسابقات بین المللی از آنها استفاده کنند.
دوم اینکه یاد گرفتن اصطلاحات ژاپنی باعث می شود که در مسابقات حرف داور مسابقه را بفهمید و از او پیروی کنید . معمولا در تمام طول مسابقه تمام دستورات و امتیازات به ژاپنی گفته می شود.
سوم اینکه دانستن نام تکنیک به زبان اصلی به جای ترجمه آن به زبان خودتان برای همه راحت ترخواهد بود. برای مثال مربی با گفتن "سی اوناگه" در مسابقه به جای "پرتاب شانه با دو دست" راحت تر خواهد بود.
یکی دیگر ازجنبه های یاد گرفتن اصطلاحات ژاپنی احترام گذاشتن به آن زبان می باشد. استفاده از زبان ژاپنی نشانه احترام گذاشتن به کشوری است که این ورزش رزمی در آنجا شروع شده است.
ایستادن ها
جودو بر ایستادن و حرکت طبیعی تاکید بسیار دارد.
وضعیت طبیعی(شی زن هونتای)
برای ایستادن به نحو شی زن هونتای به طور طبیعی بایستید و پشت خود را راست و زانو ها را کمی خم کنید.پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و وزن بدن را به طور مساوی بین آنها تقسیم کنید. این وضعیت ایستادن به "شی زنتای" نیز معروف است
وضعیت دفاع شخصی
برای ایستادن به روش "جیگو تای" ابتدا پاها دو برابر عرض شانه باز کنیدودر حالیکه پشت خود را راست نگهداشته زانوها راخم کنید دستها ی مشت شده خود را در کنار داخل کشاله ران قرار دهید.
وضعیت نشستن راست
"سی زا"نشستن رسمی ژاپنی می باشد. از وضعیت شی زنتای ابتدا به روی زانوی چپ و سپس روی زانوی راست قرار بگیرید، پشت خود را در تمام مدّت راست نگهدارید. کفل ها را روی قوزک پاها قرار دهید و دست ها را روی ران ها بگذارید،نوک انگشتان کمی به سمت داخل قرار می گیرد.
وضعیت زانو زدن
"کیو شی نو کامائه" وضعیت زانو زدن می باشد،در این روش در حالیکه بدن بالا آمده، زانوی یک پا و کف پای دیگر روی زمین قرار می گیرد .این وضعیت معمول برای تمرین "شی مه و ازا "(تکنیک های خفه کردن)می باشد ودر کاتانیز از آن استفاده می شود.
گرفتن ها
یک جودو کار باید بداند چگونه حریف را به روش صحیح بگیرد .در جودو هنر گلاویز شدن اولیه،توانایی ارتباط و کنترل حریف با گرفتن اوبه روش صحیح و مناسب شروع می شود.
گرفتن اصلی
با دست راست یقه چپ در ارتفاع سینه و با دست چپ استین حریف را از ناحیه بالای آرنج بگیرید. در ایام گذشته ،مسابقه با این نوع گرفتن شروع می شد،اما به ندرت دیده می شود که در مسابقات ازاین نوع گرفتن استفاده شود چون رقبا برای گرفتن یکدیگر مبارزه می کنند.
گرفتن زیر بغل
بادست راست طرف چپ حریف را در نقطه ای کهآستین به یونیفرم وصل می شود(زیر بغل)بگیریدوبادست چپ آستین راست حریف(نزدیک مچ )را بگیرید.
با این نوع گرفتن کنترل بسیار خوبی بر روی قسمت بالای بدن حریف خواهیدداشت،امادر مسابقات اروزه به دلیل لباس های تنگی که جودوکاها می پوشنداین نوع گرفتن کمتردیده میشود.
گرفتن کمر بند
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
آداب مسافرت
اول : در ساعت نیک از ایام هفته بیرون رود . مثلاً چه روز از هفته و چندم ماه برای سفر حرکت نماید .
و همراهان او را بدرقه نمایند به دعای رسول خدا
امام محمد باقر از امام سجاد(ع) و او از رسول خدا (ص) نقل فرمود هنگامی که پیغمبر اکرم مؤمنین مسافر را وداع می فرمود و بدرقه می نمود این دعا را می خواند
زَوَدَ کُمُ اللهُ التَّقْوا وَ جَّهَکُم خَیر وَ قَضی لَکُم کُلَّ حاجَهٍ وَ سَلِمَ لَکُمْ وَ دُنیاکُم وَ رَدَّکُمْ سالِمینْ
1-چون اراده سفر کنی سزاوار آنست که روزه بداری روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را و اختیار نمائی روز شنبه را یا روز سه شنبه را یا روز پنجشنبه را و اجتناب کن از سفر کردن در روز دوشنبه و چهارشنبه و پیش از ظهر جمعه و از سفر کردن در این ایام که در این نظم واقع شده : هفت روزی نحس باشد در مهی * زان حذر کن تا نیابی هیچ رنج . سه و پنج و سیزده با شانزده * رجوع شود به صفحه 507 بیست ویک با بیست و چهار و بیست و پنج و سفر مکن در محاق شهر و در حالیکه قمر در برج عقرب باشد
سوم - به سفر تنها نرود بلکه رفیق پیدا کند و از چهار زیاد تر خوب نیست و یکی کم است . و با کسی همسفر شود که در برابر ارزش واحترامی که به او می گذارید به شما بی اعتنائی نکند بلکه عمل شما را پاس دارد .
چهارم – انگشتر عقیق همراه داشته باشد با تربت جناب سید الشهدای علیه السلام تا از بلیّات محفوظ شود .
(وحتی در مسیر بعضی جاها اصلاً مهر نماز پیدا نمی شود خوب است مهر از تربت حسین باشد ) .
پنجم – مایحتاج سفر را از سفره ، شمشیر و خیمه و خیک ، نخ و سوزن حوله ، شانه ، ناخنگیر، ادویه و سایر مایحتاج را مهیا نماید .
لقمان حکیم به فرزندش دستور می دهد که هنگام سفر لوازم ضروری سفر مثل آب – داروهای مورد نیاز لباس – نخ و سوزن – مسواک – وسایل دفاعی مناسب و .... را فراموش نکند .(ره توشه سفر ص2)
ششم – قبل از مسافرت بهتر است از اقوام و خویشان و دوستان خداحافظی نموده و حلالیت بطلبید .
وصیت نماید که دنیا را اعتباری نیست .
هفتم – غسل نماید .
هشتم - فال بد به چیزی نزند .- مثلاً کلاغیکه از جانب راست فریاد زند و مثلاًسگی دم خود را علم کرده باشد . و جغدیکه فریاد زند و .....
بخواند اِعتَصَمتُ بِکَ یارَبِّ مِن شَرِّ ما اَجِدُ فی نَفسی وَ اَعصِمنی مِن ذالِکَ سپس ضرری به او نرسد (آداب الشرعیه علامه فشارکی)
دهم- با خود عصای ( بادام تلخ ) بردارد .
یازدهم- عمامه بر سر نهد که اگر با عمامه به سر بسته از خانه بیرون آید به سلامت برگردد و اگر با تحت الحنک باشد بهتر است .1
و سنت است که با عمامه بیرون روی و سر عمامه در زیر حنک بگردانی تا اینکه بتو آسیبی نرسد از دزد و غرق شدن و سوختن مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی
دوازدهم – توشه بردارد که از شرف آدمی است .
اگر همسفر شما نمی تواند مثل شما خرج کند سعی کنید شما از خرج و هزینه خود بکاهید .
سیزدهم – نفقة خود را حفظ نماید اسراف ننماید .
چهاردهم – از توسعة خود به رفیقان بذل نماید و ایشان را یاری نماید و بر روی رفقا تبسم بسیار کند و تا آن جا که به گناه نیفتد مزاح و شوخی را ازیاد نبرد .
پانزدهم – غالباً ساکت باشد اِلّا بذکر الله .
شانزدهم – در اول روز و آخر شب راه برود .
هفدهم – وقت پایین آمدن از حیوان (وسیله حرکت) دست خود را به چیزی بگیرد .
هجدهم – وقتیکه می خواهد بیرون رود دو رکعت نماز بگذارد و بگوید .
اَلَّلهُمَّ اِنّی اَستَودِعُکَ نَفسی وَ اَهلیَ وَ مالی وَ ذُرّیَّتِی وَ دُنیایِ وَ آخِرَتی وَ اَمانَتِی وَ خاتِمَهَ عَمَلی
که خداوند جمیع متعلقات او را حفظ نماید و نیز اهل خود را جمع نماید و بگوید .
اَلَّلهُمَّ اِنّی اَستَودِعُکَ الغَداهَ نَفْسی و اَهلی وَ مالی وَ وَلَدی الشاهِدَ مِنّا وَ الغائِبَ العَداهِ اَلَّلهُمَّ اَحفَظنا وَ احفَظ عَلَینا فیِ جَوارِکَ اَلَّلهُمَّ لاتَسلُبنا نِعمَتَکَ وَ لا تُغَیّرُ ما بِنا مِنَ عافِیَتِکَ وَ فَضلُک
نوزدهم
وقت بیرون آمدن در حال اراده آن بگوید .