تحقیق در مورد B 287 زندگی نامه پروین اعتصلامی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پیش گفتار

پروین اعتصامی از معدود شاعران زن تاریخ ادبیات ایران است که با توجه به غنای بالای اشعار او همچنان مهجور مانده است.

پروین اعتصامی ، شاعر درد و رنج

پروین اعتصامی در 25 اسفند 1285 شمسی در تبریز از مادری آذربایجانی و پدری در اصل آشتیانی به دنیا آمد . به سال 1291 پدرش اعتصام الملک دل از تبریز بر کند و خانواده را به طرف تهران حرکت داد . بدین ترتیب از پنج سالگی در تهران اقامت گزید و از آنجا فقط برای چند مسافرت کوتاه در داخل و خارج کشور ایران در خدمت پدر خارج شد . تسهیلات ابتدایی را در یکی از مدارس تهران انجام داد . دستور زبان فارسی و قوائد ادب عرب را نزد پدر آموخت . از سن شش سالگی در مخفل ادبی پدرش که با حضور دانشمندی چون تقوی ، بهار ، افسر و بسیاری از کبار دیگر تشکیل می یافت ، حاضر بود استعداد شگرف شاعرانه اش از همان دوران کودکی خود نمائی و بروز کرد . در سن هشت سالگی شعری به سبک انوری سرود از آن با اعجاب در شرحی بر دیوان پروین سخن رانده است در شانزده فروردین 1320 با مرض حصبه – که در معالجه اش خطا رخ داد- چشم از زندگی فرو بست و در صحن جدید شهر قم در کنار پدری که در حد ستایش سجودش می برد به خاک رفت . او قبل از مرگ خود گفت این قطعه را برای سنگ مزار خودم سروده ام :

اینکه خاک سیهش بالین است

اختر چرخ ادب پروین است

گرچه جز طلخی از ایام ندید

هرچه خواهی سخنش شیرین است

صاحب آن همه گفتار امروز

سائل فاتحه و یاسین است

دوستان ده که ز وی یاد کنند

دل بی دوست ، دلی غمگین است

خاک در دیده ، بسیجان فرساست

سنگ بر سینه ، بسی سنگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد

هر که را شم حقیقت بین است

هر که باشی و ز هر جا پرسی

آخرین منزل هستی این است

آدمی هر چه توانگر باشد

چون به این نقطه رسد مسکین است

اندر آنجا که قضا حمله کند

چاره تسلیم و ادب تمکین است

زادن و کشتن و پنهان کردن

دهر را رسم و ره دیرین است

خرم آن کس که در این محنت گاه

خاطری را سبب تسکین است

زندگی پروین

کودکی است بالغ و جوان ، جوانه زنی است خردمند و جاودان .گفته اند از روزی که به زندگی چشم گشود دنیا را شناخت ، طفلی یک شبه رهی صد ساله پیمود .

در جرگه اطفال کمتر دیده شده است با بزرگسالان هم حرفی زیاد در محاورات باطن نیافته است . اسباب بازی اش معمولا کتاب بوده و در یازده سالگی فردوسی ، نظامی ، مولانا جلال الدین ، ناصر خسرو ، منوچهری ، انوری و فرخی را می شناخته است و درباره آنها اظهار عقیده می کرده و گاهی نظریاتی صائب می داده است .

تصحیلات متوسه طه اس را در مدرسه دخترانه ی آمریکایی تهران پایان داده است . زبان و ادبیات اگلیسی را دقیق و عمیق یاد گرفته و دو سال در مدرسه ای که درس خوانده است ، ادبیات فارسی انگلیسی . در تیر ماه 1313 با پسر عموی پدر خود ازدواج کرد . پس از دو ماه به خانه پدری نزد مادر و پدر بازگشت و قبای عروسی را از بالای خود بر گرفت و از ماجرای این جدایی با کسی حرف نزد . دنباله کار ادبی خود را گرفت و دیوانش را که پدر تا آن تاریخ اجازه طبع و نشر نداده بود در سال 1314 برای اولین بار به طبع رسانید . پروین هم عصر بهار ، ایرج میرزا ، شهریار ادیب فراهانی ، و رشید یاسمی است و و از این گروه هم عصر از همه جوانتر .

زدگی کوتاه پروین هیجان و طوفانی است که از عوامل موجود عصرش ساخته شده است . زمان پروین زمان دلهره و بهت است ، عصریست که خود کامگی ، دروغزنی ، هوچیگری و جهل جای همه چیز را در ایران گرفته است . پروین نگران مردمی هیچ ندان و بدون پشتیبان است . چشمان دور بینش ورطه ها و مغاک های هولناک زندگی را می پاید ، به فکر فرو می رود و راهی بر این گمگشتگان وادی درد و غم می جوید . پروین آرزوها و درد

تحقیق در مورد B 287 زندگی نامه پروین اعتصلامی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پیش گفتار

پروین اعتصامی از معدود شاعران زن تاریخ ادبیات ایران است که با توجه به غنای بالای اشعار او همچنان مهجور مانده است.

پروین اعتصامی ، شاعر درد و رنج

پروین اعتصامی در 25 اسفند 1285 شمسی در تبریز از مادری آذربایجانی و پدری در اصل آشتیانی به دنیا آمد . به سال 1291 پدرش اعتصام الملک دل از تبریز بر کند و خانواده را به طرف تهران حرکت داد . بدین ترتیب از پنج سالگی در تهران اقامت گزید و از آنجا فقط برای چند مسافرت کوتاه در داخل و خارج کشور ایران در خدمت پدر خارج شد . تسهیلات ابتدایی را در یکی از مدارس تهران انجام داد . دستور زبان فارسی و قوائد ادب عرب را نزد پدر آموخت . از سن شش سالگی در مخفل ادبی پدرش که با حضور دانشمندی چون تقوی ، بهار ، افسر و بسیاری از کبار دیگر تشکیل می یافت ، حاضر بود استعداد شگرف شاعرانه اش از همان دوران کودکی خود نمائی و بروز کرد . در سن هشت سالگی شعری به سبک انوری سرود از آن با اعجاب در شرحی بر دیوان پروین سخن رانده است در شانزده فروردین 1320 با مرض حصبه – که در معالجه اش خطا رخ داد- چشم از زندگی فرو بست و در صحن جدید شهر قم در کنار پدری که در حد ستایش سجودش می برد به خاک رفت . او قبل از مرگ خود گفت این قطعه را برای سنگ مزار خودم سروده ام :

اینکه خاک سیهش بالین است

اختر چرخ ادب پروین است

گرچه جز طلخی از ایام ندید

هرچه خواهی سخنش شیرین است

صاحب آن همه گفتار امروز

سائل فاتحه و یاسین است

دوستان ده که ز وی یاد کنند

دل بی دوست ، دلی غمگین است

خاک در دیده ، بسیجان فرساست

سنگ بر سینه ، بسی سنگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد

هر که را شم حقیقت بین است

هر که باشی و ز هر جا پرسی

آخرین منزل هستی این است

آدمی هر چه توانگر باشد

چون به این نقطه رسد مسکین است

اندر آنجا که قضا حمله کند

چاره تسلیم و ادب تمکین است

زادن و کشتن و پنهان کردن

دهر را رسم و ره دیرین است

خرم آن کس که در این محنت گاه

خاطری را سبب تسکین است

زندگی پروین

کودکی است بالغ و جوان ، جوانه زنی است خردمند و جاودان .گفته اند از روزی که به زندگی چشم گشود دنیا را شناخت ، طفلی یک شبه رهی صد ساله پیمود .

در جرگه اطفال کمتر دیده شده است با بزرگسالان هم حرفی زیاد در محاورات باطن نیافته است . اسباب بازی اش معمولا کتاب بوده و در یازده سالگی فردوسی ، نظامی ، مولانا جلال الدین ، ناصر خسرو ، منوچهری ، انوری و فرخی را می شناخته است و درباره آنها اظهار عقیده می کرده و گاهی نظریاتی صائب می داده است .

تصحیلات متوسه طه اس را در مدرسه دخترانه ی آمریکایی تهران پایان داده است . زبان و ادبیات اگلیسی را دقیق و عمیق یاد گرفته و دو سال در مدرسه ای که درس خوانده است ، ادبیات فارسی انگلیسی . در تیر ماه 1313 با پسر عموی پدر خود ازدواج کرد . پس از دو ماه به خانه پدری نزد مادر و پدر بازگشت و قبای عروسی را از بالای خود بر گرفت و از ماجرای این جدایی با کسی حرف نزد . دنباله کار ادبی خود را گرفت و دیوانش را که پدر تا آن تاریخ اجازه طبع و نشر نداده بود در سال 1314 برای اولین بار به طبع رسانید . پروین هم عصر بهار ، ایرج میرزا ، شهریار ادیب فراهانی ، و رشید یاسمی است و و از این گروه هم عصر از همه جوانتر .

زدگی کوتاه پروین هیجان و طوفانی است که از عوامل موجود عصرش ساخته شده است . زمان پروین زمان دلهره و بهت است ، عصریست که خود کامگی ، دروغزنی ، هوچیگری و جهل جای همه چیز را در ایران گرفته است . پروین نگران مردمی هیچ ندان و بدون پشتیبان است . چشمان دور بینش ورطه ها و مغاک های هولناک زندگی را می پاید ، به فکر فرو می رود و راهی بر این گمگشتگان وادی درد و غم می جوید . پروین آرزوها و درد