لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 12
گفت و گو : اسفندیار معتمدى
بدون شک آموزش و پرورش از ارکان یک جامعه در حال توسعه است و برنامه ریزى آموزشى مهم ترین رکن آموزش و پرورش. اما عوامل بسیارى از جمله کثرت دانش آموزان، تغییر و تحول هاى پیاپى در جامعه ایران و جامعه جهانى، رشد و گسترش همه جانبه علوم در سال هاى اخیر و تاثیرپذیرى آموزش و پرورش از جریان هاى سیاسىو اجتماعى مانع برنامه ریزى دقیق و شایسته در مجموعه آموزش و پرورش شده است. به همین دلیل و در آستانه آغاز سال تحصیلى جدید پاى صحبت آقاى اسفندیار معتمدى نشستیم تا با ما از تاریخچه تدوین و تالیف کتاب هاى درسى و مشکلات پیش روى آن بگوید. آقاى معتمدى از کارشناسان برنامه ریزى درسى بوده و مولف چندین کتاب درسى دبیرستانى و چندین کتاب علمى است.
آقاى معتمدى، لطفاً در ابتدا از تاریخچه تدوین و تالیف کتاب هاى درسى در ایران بگویید.
براى بررسى تاریخچه کتاب هاى درسى باید از دارالفنون آغاز کرد. دارالفنون به همت میرزا تقى خان امیرکبیر در سال ۱۲۶۸ ه.ق (۱۲۳۰ ه.ش) آغاز به کار کرد که هدفش آموزش علوم و فنون جدید از جمله فنون نظامى، پزشکى و مهندسى به جوانان بود تا بتوانند بهداشت و صنعت ما را اداره کنند. به همین دلیل به دستور امیرکبیر تعدادى از معلمان خارجى به ایران دعوت شدند.
از آن جا که قرار بر این بود که مسائل فرهنگى تحت تاثیر مسائل سیاسى نباشد و چون انگلیس و فرانسه و روسیه در ایران اعمال نفوذ مى کردند، تصمیم گرفتند از معلمان اتریشى دعوت به عمل آورند. حدود هفت نفر معلم به ایران آمدند که به استادان نمساوى معروف شدند (در آن زمان اتریش به نمسه معروف بود).
البته هنگام افتتاح دارالفنون ۱۳ روز از درگذشت امیرکبیر مى گذشت. امیدواریم که از این پس پاداش افراد خدمتگزار جامعه این گونه نباشد. استادانى که به ایران آمده بودند زبان فارسى نمى دانستند، دانش آموزان هم با زبان خارجى آشنایى نداشتند، زیرا دانش آموزان اغلب از شاهزادگانى بودند که با آموزش معلمان سرخانه خواندن و نوشتن را آموخته بودند. معلمان ایرانى هم نه آشنایى چندانى با زبان خارجى داشتند و نه علوم جدید را به خوبى مى دانستند. طبق قرارداد، هر معلم مى بایست هر سال حداقل یک جلد کتاب بنویسد و در چاپخانه اى که در خود دارالفنون تاسیس شده بود، به چاپ برساند.
اولین کتاب فیزیک در سال ۱۲۷۲ به چاپ رسید که توسط یک اتریشى تالیف شده بود. این کتاب که، به کتاب فیزیک نمساوى مشهور شد، پس از سال ها، توسط مرحوم شریف زاده و خانم مهرناز طلوع شمس و خانم زرسازى تصحیح و توسط مرکز نشر دانشگاهى منتشر شد.
استادان خارجى که به ایران آمده بودند اهل عمل بودند. استادان طب، آبله کوبى و عمل جراحى را آغاز کردند و ضمن آن کتاب هم تالیف مى کردند. دارالفنون در سال هاى اول تاسیس کارهاى جالبى انجام داد. پس از هفت سال ۴۲ نفر از فارغ التحصیلان دارالفنون براى ادامه تحصیل به اروپا رفتند. از میان آنان بعضى ها کارهاى مهمى انجام دادند. از جمله میرزا محمودخان، سیارکى را کشف کرد که به نام سیاره محمودى نام گرفت. بسیارى از آنها هم پزشکان حاذقى شدند، اما اغلب پس از بازگشت به کارهاى سیاسى و پیشخدمتى شاه پرداختند و مردم از تخصص افراد تحصیلکرده فایده چندانى نبردند.
در سال ۱۳۰۵ یعنى حدود ۳۷ سال پس از تاسیس دارالفنون، نخستین دبستان به سبک جدید در تبریز و پس از آن در سال ۱۳۱۱ در تهران به وسیله میرزاحسن خان رشدیه تاسیس شد. در سال ۱۳۱۵ اولین دبیرستان با نام دبیرستان علمیه تاسیس شد. در آن زمان کتاب هاى درسى مدونى وجود نداشت و ناچار بودند از برنامه مدارس کشورهاى دیگر استفاده کنند. در سال ۱۳۲۶ ذکا ءالملک فروغى (همان که کلیات سعدى را تصحیح و سیر حکمت در اروپا را تالیف کرد و بعدها نخست وزیر ایران شد) به عنوان معلم فیزیک فعالیت مى کرد و سه دوره به تدریس پرداخت. وى در مقدمه کتاب خود آورده است: «... هشت نه سال قبل این بنده در مدرسه علمیه که از مدارس متوسط شهر تهران محسوب مى شود، سمت معلمى علم فیزیک داشتم و سه دوره این علم را براى سه طبقه از طبقات معلمین آن مدرسه تدریس کردم، دوره اول به مقتضاى استعداد، بالنسبه مفصل گفتم، دوره دوم و سوم را چون کم قوه تر بودند، مختصر کردم و از آن جا که کتابى در این علم مناسب تدریس طبقات مزبور موجود نبود، مطالب را از خارج براى شاگردان تقریر مى کردم و مى نوشتند. تقریراتى را که براى طبقات دوم و سوم کرده بودم، چون جمع و تدوین شد، به صورت کتابى درآمد. این اوقات بعضى از دوستان آن را دیدند و پسندیدند و چون احتیاج مدارس به یک دوره مختصر از علم فیزیک را مى دانستند، بنده را محرک شدند که بعضى تصاویر در کتاب ملحق کرده و آن را به طبع برسانم...»
پس مى بینیم که کتاب هاى درسى ما بدون آن که با یک برنامه ریزى قبلى نوشته شده باشد، به صورت جزوه هایى در کلاس ارائه مى شد و بعدها به صورت کتاب درمى آمد. البته باید از وی تقدیر کرد، چرا که آخرین مسائلى را که در دنیاى علوم و فنون در رشته فیزیک مطرح بوده است در گردآورده است، از جمله تلگراف، بى سیم، اشعه ایکس (که دو سه سالى بیشتر از کشف آن نگذشته بود). کتاب هاى درسى در این دوره فاقد فعالیت مربوط به دانش آموز است و بیشتر شامل مجموعه اى از مفاهیم علمى است که از زبان معلم ارائه مى شود.
بعد از مشروطیت وضعیت مدارس متحول شد و پس از 1298 ه.ش با تصویب قانون معارف سازمان فرهنگ کشور انسجام پیدا کرد. در ابتداى این دوره قرار بر آن شد که آموزش علوم از سال اول دبستان آغاز شود. که البته به دلیل مشکلات فراوان انجام نشد تا آنکه در سال ۱۳۴۵ آموزش علوم از دبستان عملاً آغاز شد. از سال ۱۳۰۰ و مخصوصاً با تاسیس دانشسراى عالى (که آن زمان با عنوان دارالمعلمین مرکزى شناخته شد) و سایر دارالمعلمین ها، گروهى معلم براى دبستان ها و دبیرستان ها تربیت شدند که اثر مهمى بر کیفیت آموزش و پرورش و از جمله تدوین کتاب هاى درسى داشتند.
از جمله افراد بزرگوارى که شایسته است ذکرى از آنان به میان آید، مى توان از مرحوم احمد آرام نام برد. ایشان علاوه بر آن که یک دوره کتاب هاى فیزیک و شیمى تالیف کرد، به کتاب هاى کمک درسى هم توجه ویژه اى دارند. یک کتاب کمک درسى از ایشان در اختیار
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 74 صفحه
قسمتی از متن .doc :
زبان شناسی و گفتگو
ساختار گفتار و اولویت
بخش قبل، بر جنبه های آگاهی اجتماعی که میتواند بر آنچه از طریق گفتهها و در طول یک فعل و انفعال رابطه ایجاد کند. تاثیر داشته باشد تمرکز کرد. اصطلاح اثر متقابل (فعل و انفعال) در واقع میتوانست شامل تعداد زیادی از زد و خوردهای کاملاً متفاوت اجتماعی شود.
برای مثال یک معلم که در کلاس در حال صحبت کردن با دانش آموزان است نوعی از اثر متقابل را نشان میدهد. مثالهای دیگر شامل پزشکی است که در یک کلینیک، بیماری صحبت میکند یا افرادی که در مذاکرات یک دادگاه شرکت میکنند. افرادی که در جلسه کمیته یا هیئت شرکت دارند یا افرادی که در اداره پست در حال خرید تمبر هستند و هزاران تجربه مختلفی که مردم دارند در آن یک تبادل گفتار میان افراد وجود دارد. احتمال میرود نوع مذاکره بر اساس موقعیتهای مختلف تعامل متفاوت باشد. به هر حال ساختار و مذاکره یعنی الگوی بنیادی من میگویم ... تو میگویی ... من میگویم ... تو میگویی از آن نوع تعامل بنیادی که ما در ابتدا آن را بدست میآوریم و اغلب مورد استفاده قرار میدهیم ناشی میشود. این، ساختار مذاکره و گفت و گو است. ساختار گفت و گو چیزی است که ما با آن در طول بیشتر مذاکره آشنا هستیم. اکنون زمان آن رسیده که به این ساختار به عنوان یک منظر حساس و دشوار کاربرد آشنای دقیق تر بنگریم.
تجزیه و تحلیل و گفتگو
استعارههای زیادی برای توضیح و شرح ساختار مذاکره به کار رفتهاند برای بعضی گفت و گو و مذاکره مثل یک رقص است ، با شرکای مذاکره که به آرامی حرکاتشان را با هم هماهنگ میکنند. برای دیگران گفت و گو مثل عبور یک ترافیک از یک تقاطع میباشد که شامل حرکات متناوب بسیار و بدون هیچ برخوردی است.
به هر حال گسترده ترین روش تحلیلی مورد استفاده نه بر اساس رقصیدن (موسیقی وجود ندارد) و نه بر اساس جریان ترافیک و علائم ترافیکی موجود نیست) است. بلکه بر اساس قیاسی با کارکردهای اقتصادی یک فروشگاه میباشد.
در این فروشگاه یک جنس کمیاب وجود دارد که بستر کلام و حق صحبت نام دارد و می توان آن را تحت عنوان حق سخن گفتن تعریف کرد. در هر موقعیتی که کنترل به خوبی ثابت نشده باشد هر کس میتواند برای بدست آوردن آن سعی کند. این ،گرفتن نوبت نام دارد. از آنجا که این یک شکل فعالیت اجتماعی است، گرفتن نوبت بر اساس یک سیستم مدیریتی محلی عمل میکند. که به طور مذاکرهای توسط اعضای یک گروه اجتماعی شناخته میشود.
سیستم مدیریتی محلی ضرورتاً تعدادی از مذاکرات برای بدست آوردن نوبتها، حفظ آنها و یا از دست دادنشان است. این سیستم بیشتر در نقاطی موردنیاز است که یک تغییر و تحول امکان پذیر در اینکه چه کسی نوبت را دارد، وجود داشته باشد.
هر نقطه تغییر نوبت امکان پذیر یک مکان تحول رابطه (TRP) نامیده میشود. در داخل هر گروه اجتماعی ویژگی هایی برای سخن گفتن و یا عدم سخن گفتن وجود خواهند داشت که نوعاً با یک TRP مرتبط هستند.
این نوع از استعارة تحلیلی برای ما یک منظر بنیادی تهیه میکند که در آن سخن گویانی که با هم در حال مذاکره و گفت و گو هستند طوری دیده میشوند که گویی در طی نگه داشتن و حفظ حق صحبت در حال نوبت گیری هستند.
آنها به آرامی این تغییر نوبت را انجام می دهند زیرا از سیستم مدیریت محلی برای گرفتن آن نوبت ها در یک TRP مناسب آگاهی دارند.
استعاره می تواند در آن دسته مذاکرات و گفت و گوهایی کاربرد داشته باشد که در آنها گویندگان همکاری می کنند و حق صحبت را به طور مساوی تقسیم می کنند . همچنین این می تواند آن دسته گفت و گوهایی را تشریح کند که در آنها به نظر می رسد گویندگان در رقابت هستند در حال جنگ برای حفظ حق صحبت و جلوگیری از گرفتن آن بوسیله دیگران این روشهای اثر متقابل مذاکره ای اساسا از یک گروه اجتماعی به گروه دیگر تفاوت دارند.
برای مصور کردن این سیستم در کار ، در حالتی که از فرضیه های متفاوت دیگر گروههای اجتماعی درباره معنا و مفهوم ویژگی های گوناگون آگاهی داریم ،بر روی گفت و گوهایی یک گروه اجتماعی تمرکز میکنیم (گویندگان انگلیسی زبان طبقه متوسط در یک جمع )
(مکثها ، تداخل یا همزمانی و کانالهای برگشتی)
بیشتر اوقات مذاکره و گفت و گو شامل دو یا تعداد بیشتری از شرکت کنندگان است که نوبت ها را بدست میآورند.
و در هر زمان تنها یکی از آنها سخن میگوید. گذر آرام از یک گوینده به گوینده بعدی با ارزش به نظر می رسد. گذرهایی با یک سکوت طولانی بین نوبت ها یا تداخل کلامی قابل توجه ، غیر استادانه و زشت تلقی می گردد. هنگامی که دو نفر تلاش می کنند با هم گفت و گویی داشته باشند و متوجه میشوند که جریان روانی (بینششان ) وجود ندارد یا ریتم ملایمی برای گذرها و انتقال (نوبت ها) وجود ندارد، بیشتر از آنچه گفته میشود. ارتباط ایجاد میگرد اینجا یک حس فاصله ، عدم صمیمیت و راحتی وجود دارد همانطور که در اثر متقابل بین یک دانش آموز و پدر دوستش طی اولین ملاقاتشان در (مثال) (1) نشان داده شده
مثال (1)
آقای استریت : دیو ، رشته تحصیلی تو چیست ؟
دیو: انگلیسی ... خوب هنوز واقعاً تصمیم نگرفتم.
(3 دقیقه)
آقای استریت پس می خواهی معلم بشوی؟
دیو : - نه – جداً نه – واقعاً نه اگر بتونم کاری بکنم
(5/2 دقیقه)
آقای اسمیت: - وا- // تو کجا... - ادامه بده
دیو؛- منظورم اینه که این – اه ببخشید // من ...
همانطور که در (مثال) (1) دیده میشود، مکثهای خیلی کوتاه با خط اریب مشخص شده ،به سادگی تردید هستند.
اما مکثهای طولانی تر تبدیل به سکوت میشوند. سکوتها در (1) به هیچ کدام از گویندگان قابل اسناد نیستند زیرا هر کدام یک نوبت را کامل کرده اند. اگر یک گوینده در واقع بستر را به گوینده دیگری بازگرداند و دیگری حرفی نزند بنابراین سکوت به گوینده دوم اسناد میگردد و با اهمیت میشود. این یک سکوت قابل اسناد است.