تحقیق در مورد پرده خوانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پرده خوانی, نوعی نمایش مذهبی ایرانی . در این نمایش کسی با عنوان «پرده خوان » از روی تصویرهای منقوش بر پرده مصایب اولیای دین ــ بویژه اولیای مذهب شیعه ــ را با کلام آهنگین روایت می کند.

پرده خوانی را «شمایل گردانی » و «پرده داری » (بیضایی ص 73 ملک پور 1364 ش ص 135 حسن بیگی ص 341) و «پرده برداری » (همایونی ص 28) نیز خوانده اند. دهخدا (ذیل «پرده ») به پرده ای اشاره کرده است که شعبده بازها و عروسک گردانها از آن برای پنهان کردن ترفندهای نمایشی خود استفاده می کنند و این هیچ ارتباطی با پرده داری نام دیگر نمایش مذهبی پرده خوانی ندارد اما برخی پژوهشگران به اشتباه از این تعریف برای توضیح پرده داری مذهبی بهره برده اند ( رجوع کنید به همایونی حسن بیگی همانجاها). صورت خوانی نیز بخشی از پرده خوانی بوده است و نمی تواند مترادف پرده خوانی قلمداد شود (بیضایی ص 74 قس غریب پور ص 56). پرده خوانی برآمده از نقالی * و نقاشی مردمی است . پیشینة تاریخی آن را می توان با نوعی «قوالی » (نقالی توأمان موسیقی و آواز) در ادوار پیش از اسلام مربوط دانست که پس از ورود اسلام به ایران به دلیل محدودیتهای موسیقی به نوعی «نقالی» ملی ـ مذهبی تغییر یافته است بویژه در زمان صفویه که انواع نقالی مذهبی (روضه خوانی حمله خوانی پرده داری صورت خوانی و سخنوری ) شکل گرفت ( رجوع کنید به بیضایی ص 60ـ 72 غریب پور ص 63). به گفتة جابر عناصری (ص 175ـ176) در جنگ شاه اسماعیل صفوی (حک : 905ـ930) با ازبکها برای تهییج سپاهیان ایران از این نمایش استفاده می شده است . برخی نیز موقعیت تاریخی پرده خوانی را حدفاصل گذار از برگزاری مراسم عزاداری عمومی ماه محرم در دوران صفویه به برگزاری نمایش مذهبی تعزیه * در دوران قاجاریه و یکی از منابع تحول و تکامل تعزیه دانسته اند (همایونی ص 23ـ30 ملک پور 1366 ش ص 54 غریب پور ص 64) اما برخی دیگر به عکس نقوش پرده را ترجمان نمایش تعزیه در قالب هنرهای دیداری و ره آورد تعزیه می دانند (پیترسون ص 115).

ساختار پرده خوانی بر دو رکن «پرده » و «پرده خوان » استوار است . پرده پارچه ای است که یک یا چند رخداد مصیبت بار خاندان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بر آن نقش شده است . موضوع اصلی این نقشها واقعة کربلا و حوادث پیش و پس از آن بوده اما رفته رفته داستانهای اخلاقی پندآموز مانند جوانمرد قصاب * نیز به آن افزوده شده است (عناصری ص 195). معمولا به لحاظ قداست عدد 72 و ارتباط آن با واقعة کربلا در هر پرده 72 مجلس فرعی و اصلی وجود دارد (غریب پور ص 58).

جنس پرده ها از «متقال » و «کرباس » و اندازة آنها معمولا 150*300 سانتیمتر است (حسن بیگی ص 342).

صورتهای منقوش بر پرده به دو گروه اولیا (نیکان ) و اشقیا (بدان ) تقسیم می شود. نقش سیمای اولیا بر پرده متفاوت است : پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و امامان معصوم علیهم السلام در هاله ای از نور یا در نقاب تجلی می یابند و برخی فرزندان و یاری کنندگان ایشان بدون هالة نور و نقاب با رنگهای متناسب باورهای مذهبی و زیبا نقش می گیرند. در مقابل اشقیا بسیار زشت و حتی هیولاگونه ترسیم می شوند. اسبها نیز با توجه به شخصیت صاحبانشان نقش می گیرند (همایونی ص 28 پیترسون ص 119 عناصری ص 199).

نقشهای پرده نقوشی عامیانه اند که برمبنای تخیلات نقاش و گفته ها و نوشته های تاریخی و افسانه ای به تصویر کشیده می شوند (عناصری ص 197ـ 198). این نوع نقاشی را از نوع نقاشی مردمی موسوم به «نقاشی قهوه خانه ای » دانسته اند که اوج شکوفایی آن بویژه در اواخر دورة قاجاریه در قهوه خانه ها بوده است (حسن بیگی ص 341 بلوکباشی ص 97). همچنین با توجه به موضوع محوری این نقوش از آن با عنوان «نقاشی کربلا» و به لحاظ رعایت برخی قواعد نمایشی اخیرا «نقاشی دراماتیک » نیز یاد می شود (پیترسون ص 115 غریب پور ص 60).

برخی پیشینة این نوع نقاشی مردمی را قرنها پیش از پیدایش قهوه خانه و همزمان با سنت دیرینة قصه خوانی و مرثیه سرایی و تعزیه خوانی در ایران می دانند و به زمان نگارگری بر سفالینه ها و شمایلهای سوگ سیاوش می رسانند (بلوکباشی همانجا عناصری ص 175). برخی نیز نقاشیهای مانی را سرچشمة تاریخی اینگونه القائات مذهبی می دانند (حسن بیگی ص 340). این احتمال نیز هست که صحنه پردازی و بازآفرینی وقایع کربلا از طریق نقاشی در سده های یازدهم و دوازدهم / هفدهم و هجدهم تحت تأثیر نقاشیهای رافائل و میکل آنژ در ایران رواج یافته باشد (محجوب ص 195ـ196).

پرده خوان کسی است که معمولا همراه با اشاره کردن به تصاویر پرده با چوب دستی ای به نام مطرق این تصویرها را با صدایی رسا و آهنگین باز می خواند. اساسا این نمایش متکی بر «کلام » است . پرده خوان از پرده به دو روش بهره می برد: تزیینی و طوماری . او در روش تزیینی پرده را صرفا برای جلب توجه تماشاگران می آویزد و داستان را براساس آن نقل نمی کند اما در روش طوماری داستان بر مبنای نقشهای پرده و گشودن تدریجی پردة منقوش روایت می شود. روی پرده مجموعه ای از تصاویر کوچکتر نقش شده که به صورت پی درپی ماجراهای داستان را نشان می دهد (بیضایی ص 73ـ74). پرده خوانها را درویش نیز می خواندند از مشهورترین آنها درویش بلبل قزوینی بود (غریب پور ص 58).

منابع : علی بلوکباشی قهوه خانه های ایران تهران 1375 ش بهرام بیضایی نمایش در ایران تهران 1344 ش ساموئل پیترسون «تعزیه و هنرهای مربوط به آن » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش محمدرضا حسن بیگی تهران قدیم تهران 1366 ش علی اکبر دهخدا لغت نامه زیرنظر محمد معین تهران 1325ـ 1359 ش جابر عناصری درآمدی بر نمایش و نیایش در ایران تهران 1366 ش بهروز غریب پور «هنر مقدس صورت خوانی (= پرده خوانی )» فصلنامة هنر دورة جدید ش 40 (تابستان 1378) محمدجعفر محجوب «تأثیر تئاتر اروپایی و نفوذ روشهای نمایشی آن در تعزیه » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش جمشید ملک پور سیر تحول مضامین در شبیه خوانی تهران 1366 ش همو گزیده ای از تاریخ نمایش در جهان تهران 1364 ش صادق همایونی تعزیه و تعزیه خوانی تهران 1353 ش .

/ محمود صباحی /

هنر نمایش و تئاتر ریشه و منشاء‌ دینی دارد . این مطلب را جمله آیین های نمایشی ، نمایشنامه های کهن تمدن بشری و آثار برجسته این هنر تصدیق می کند. تئاتر دوست دار زیبایی ، جویای حقیقت ، مدافع خوبی و نگران انسان است و این ها همان جوهره ی ادیان است.

با این حال در عصر غفلت انسان از خویش و هستی و محور قرار گرفتن نفسانیت به جای عبودیت و معنویت ، این هنر نیز همچون سایر عرصه های فرهنگ و تمدن بشری آماج شیطان پرستی و معنا گریزی و غیب ناباوری قرار گرفته و تا حد زیادی از معنا و مفهوم اصیل خویش عاری گشته است و به جای علم داری اخلاق و ایمان، میلغ پوچی و انحطاط و حق گریزی گشته است .

در این میان بی شک رجعت به اصالت های مغفول و بازخوانی سنت های حسنه نمایشی می تواند راه گشا باشد.

حمله سرایی وحمله خوانی از جمله سنن و جلوه گاههای تفکر قدسی در تاریخ هنر وادب سرزمین ماست . تا همین چند دهه قبل جمع خوانی حماسه هایی که ذیل عنوان عمومی «حمله حیدری» درمنقب مولای متقیان علی (ع) سروده شده بود ازعدالت فراگیر فارسی زبانان بوده است . این اشعار حماسی در قالب هایی چون مداحی، نقالی، پرده خوانی، شمایل گردانی و تعزیه در تمام ایام سال به کار می رود و از رایج ترین گونه های قصه گویی و هنرهای نمایشی سرزمین مان بوده است و حتی هنوز درمیان قوم هزاره افغانستان به عنوان مهم ترین متون روایت گری و دینی کاربرد دارد.»

تحقیق در مورد پرده خوانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پرده خوانی, نوعی نمایش مذهبی ایرانی . در این نمایش کسی با عنوان «پرده خوان » از روی تصویرهای منقوش بر پرده مصایب اولیای دین ــ بویژه اولیای مذهب شیعه ــ را با کلام آهنگین روایت می کند.

پرده خوانی را «شمایل گردانی » و «پرده داری » (بیضایی ص 73 ملک پور 1364 ش ص 135 حسن بیگی ص 341) و «پرده برداری » (همایونی ص 28) نیز خوانده اند. دهخدا (ذیل «پرده ») به پرده ای اشاره کرده است که شعبده بازها و عروسک گردانها از آن برای پنهان کردن ترفندهای نمایشی خود استفاده می کنند و این هیچ ارتباطی با پرده داری نام دیگر نمایش مذهبی پرده خوانی ندارد اما برخی پژوهشگران به اشتباه از این تعریف برای توضیح پرده داری مذهبی بهره برده اند ( رجوع کنید به همایونی حسن بیگی همانجاها). صورت خوانی نیز بخشی از پرده خوانی بوده است و نمی تواند مترادف پرده خوانی قلمداد شود (بیضایی ص 74 قس غریب پور ص 56). پرده خوانی برآمده از نقالی * و نقاشی مردمی است . پیشینة تاریخی آن را می توان با نوعی «قوالی » (نقالی توأمان موسیقی و آواز) در ادوار پیش از اسلام مربوط دانست که پس از ورود اسلام به ایران به دلیل محدودیتهای موسیقی به نوعی «نقالی» ملی ـ مذهبی تغییر یافته است بویژه در زمان صفویه که انواع نقالی مذهبی (روضه خوانی حمله خوانی پرده داری صورت خوانی و سخنوری ) شکل گرفت ( رجوع کنید به بیضایی ص 60ـ 72 غریب پور ص 63). به گفتة جابر عناصری (ص 175ـ176) در جنگ شاه اسماعیل صفوی (حک : 905ـ930) با ازبکها برای تهییج سپاهیان ایران از این نمایش استفاده می شده است . برخی نیز موقعیت تاریخی پرده خوانی را حدفاصل گذار از برگزاری مراسم عزاداری عمومی ماه محرم در دوران صفویه به برگزاری نمایش مذهبی تعزیه * در دوران قاجاریه و یکی از منابع تحول و تکامل تعزیه دانسته اند (همایونی ص 23ـ30 ملک پور 1366 ش ص 54 غریب پور ص 64) اما برخی دیگر به عکس نقوش پرده را ترجمان نمایش تعزیه در قالب هنرهای دیداری و ره آورد تعزیه می دانند (پیترسون ص 115).

ساختار پرده خوانی بر دو رکن «پرده » و «پرده خوان » استوار است . پرده پارچه ای است که یک یا چند رخداد مصیبت بار خاندان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بر آن نقش شده است . موضوع اصلی این نقشها واقعة کربلا و حوادث پیش و پس از آن بوده اما رفته رفته داستانهای اخلاقی پندآموز مانند جوانمرد قصاب * نیز به آن افزوده شده است (عناصری ص 195). معمولا به لحاظ قداست عدد 72 و ارتباط آن با واقعة کربلا در هر پرده 72 مجلس فرعی و اصلی وجود دارد (غریب پور ص 58).

جنس پرده ها از «متقال » و «کرباس » و اندازة آنها معمولا 150*300 سانتیمتر است (حسن بیگی ص 342).

صورتهای منقوش بر پرده به دو گروه اولیا (نیکان ) و اشقیا (بدان ) تقسیم می شود. نقش سیمای اولیا بر پرده متفاوت است : پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و امامان معصوم علیهم السلام در هاله ای از نور یا در نقاب تجلی می یابند و برخی فرزندان و یاری کنندگان ایشان بدون هالة نور و نقاب با رنگهای متناسب باورهای مذهبی و زیبا نقش می گیرند. در مقابل اشقیا بسیار زشت و حتی هیولاگونه ترسیم می شوند. اسبها نیز با توجه به شخصیت صاحبانشان نقش می گیرند (همایونی ص 28 پیترسون ص 119 عناصری ص 199).

نقشهای پرده نقوشی عامیانه اند که برمبنای تخیلات نقاش و گفته ها و نوشته های تاریخی و افسانه ای به تصویر کشیده می شوند (عناصری ص 197ـ 198). این نوع نقاشی را از نوع نقاشی مردمی موسوم به «نقاشی قهوه خانه ای » دانسته اند که اوج شکوفایی آن بویژه در اواخر دورة قاجاریه در قهوه خانه ها بوده است (حسن بیگی ص 341 بلوکباشی ص 97). همچنین با توجه به موضوع محوری این نقوش از آن با عنوان «نقاشی کربلا» و به لحاظ رعایت برخی قواعد نمایشی اخیرا «نقاشی دراماتیک » نیز یاد می شود (پیترسون ص 115 غریب پور ص 60).

برخی پیشینة این نوع نقاشی مردمی را قرنها پیش از پیدایش قهوه خانه و همزمان با سنت دیرینة قصه خوانی و مرثیه سرایی و تعزیه خوانی در ایران می دانند و به زمان نگارگری بر سفالینه ها و شمایلهای سوگ سیاوش می رسانند (بلوکباشی همانجا عناصری ص 175). برخی نیز نقاشیهای مانی را سرچشمة تاریخی اینگونه القائات مذهبی می دانند (حسن بیگی ص 340). این احتمال نیز هست که صحنه پردازی و بازآفرینی وقایع کربلا از طریق نقاشی در سده های یازدهم و دوازدهم / هفدهم و هجدهم تحت تأثیر نقاشیهای رافائل و میکل آنژ در ایران رواج یافته باشد (محجوب ص 195ـ196).

پرده خوان کسی است که معمولا همراه با اشاره کردن به تصاویر پرده با چوب دستی ای به نام مطرق این تصویرها را با صدایی رسا و آهنگین باز می خواند. اساسا این نمایش متکی بر «کلام » است . پرده خوان از پرده به دو روش بهره می برد: تزیینی و طوماری . او در روش تزیینی پرده را صرفا برای جلب توجه تماشاگران می آویزد و داستان را براساس آن نقل نمی کند اما در روش طوماری داستان بر مبنای نقشهای پرده و گشودن تدریجی پردة منقوش روایت می شود. روی پرده مجموعه ای از تصاویر کوچکتر نقش شده که به صورت پی درپی ماجراهای داستان را نشان می دهد (بیضایی ص 73ـ74). پرده خوانها را درویش نیز می خواندند از مشهورترین آنها درویش بلبل قزوینی بود (غریب پور ص 58).

منابع : علی بلوکباشی قهوه خانه های ایران تهران 1375 ش بهرام بیضایی نمایش در ایران تهران 1344 ش ساموئل پیترسون «تعزیه و هنرهای مربوط به آن » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش محمدرضا حسن بیگی تهران قدیم تهران 1366 ش علی اکبر دهخدا لغت نامه زیرنظر محمد معین تهران 1325ـ 1359 ش جابر عناصری درآمدی بر نمایش و نیایش در ایران تهران 1366 ش بهروز غریب پور «هنر مقدس صورت خوانی (= پرده خوانی )» فصلنامة هنر دورة جدید ش 40 (تابستان 1378) محمدجعفر محجوب «تأثیر تئاتر اروپایی و نفوذ روشهای نمایشی آن در تعزیه » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش جمشید ملک پور سیر تحول مضامین در شبیه خوانی تهران 1366 ش همو گزیده ای از تاریخ نمایش در جهان تهران 1364 ش صادق همایونی تعزیه و تعزیه خوانی تهران 1353 ش .

/ محمود صباحی /

هنر نمایش و تئاتر ریشه و منشاء‌ دینی دارد . این مطلب را جمله آیین های نمایشی ، نمایشنامه های کهن تمدن بشری و آثار برجسته این هنر تصدیق می کند. تئاتر دوست دار زیبایی ، جویای حقیقت ، مدافع خوبی و نگران انسان است و این ها همان جوهره ی ادیان است.

با این حال در عصر غفلت انسان از خویش و هستی و محور قرار گرفتن نفسانیت به جای عبودیت و معنویت ، این هنر نیز همچون سایر عرصه های فرهنگ و تمدن بشری آماج شیطان پرستی و معنا گریزی و غیب ناباوری قرار گرفته و تا حد زیادی از معنا و مفهوم اصیل خویش عاری گشته است و به جای علم داری اخلاق و ایمان، میلغ پوچی و انحطاط و حق گریزی گشته است .

در این میان بی شک رجعت به اصالت های مغفول و بازخوانی سنت های حسنه نمایشی می تواند راه گشا باشد.

حمله سرایی وحمله خوانی از جمله سنن و جلوه گاههای تفکر قدسی در تاریخ هنر وادب سرزمین ماست . تا همین چند دهه قبل جمع خوانی حماسه هایی که ذیل عنوان عمومی «حمله حیدری» درمنقب مولای متقیان علی (ع) سروده شده بود ازعدالت فراگیر فارسی زبانان بوده است . این اشعار حماسی در قالب هایی چون مداحی، نقالی، پرده خوانی، شمایل گردانی و تعزیه در تمام ایام سال به کار می رود و از رایج ترین گونه های قصه گویی و هنرهای نمایشی سرزمین مان بوده است و حتی هنوز درمیان قوم هزاره افغانستان به عنوان مهم ترین متون روایت گری و دینی کاربرد دارد.»

تحقیق در مورد پرده خوانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پرده خوانی, نوعی نمایش مذهبی ایرانی . در این نمایش کسی با عنوان «پرده خوان » از روی تصویرهای منقوش بر پرده مصایب اولیای دین ــ بویژه اولیای مذهب شیعه ــ را با کلام آهنگین روایت می کند.

پرده خوانی را «شمایل گردانی » و «پرده داری » (بیضایی ص 73 ملک پور 1364 ش ص 135 حسن بیگی ص 341) و «پرده برداری » (همایونی ص 28) نیز خوانده اند. دهخدا (ذیل «پرده ») به پرده ای اشاره کرده است که شعبده بازها و عروسک گردانها از آن برای پنهان کردن ترفندهای نمایشی خود استفاده می کنند و این هیچ ارتباطی با پرده داری نام دیگر نمایش مذهبی پرده خوانی ندارد اما برخی پژوهشگران به اشتباه از این تعریف برای توضیح پرده داری مذهبی بهره برده اند ( رجوع کنید به همایونی حسن بیگی همانجاها). صورت خوانی نیز بخشی از پرده خوانی بوده است و نمی تواند مترادف پرده خوانی قلمداد شود (بیضایی ص 74 قس غریب پور ص 56). پرده خوانی برآمده از نقالی * و نقاشی مردمی است . پیشینة تاریخی آن را می توان با نوعی «قوالی » (نقالی توأمان موسیقی و آواز) در ادوار پیش از اسلام مربوط دانست که پس از ورود اسلام به ایران به دلیل محدودیتهای موسیقی به نوعی «نقالی» ملی ـ مذهبی تغییر یافته است بویژه در زمان صفویه که انواع نقالی مذهبی (روضه خوانی حمله خوانی پرده داری صورت خوانی و سخنوری ) شکل گرفت ( رجوع کنید به بیضایی ص 60ـ 72 غریب پور ص 63). به گفتة جابر عناصری (ص 175ـ176) در جنگ شاه اسماعیل صفوی (حک : 905ـ930) با ازبکها برای تهییج سپاهیان ایران از این نمایش استفاده می شده است . برخی نیز موقعیت تاریخی پرده خوانی را حدفاصل گذار از برگزاری مراسم عزاداری عمومی ماه محرم در دوران صفویه به برگزاری نمایش مذهبی تعزیه * در دوران قاجاریه و یکی از منابع تحول و تکامل تعزیه دانسته اند (همایونی ص 23ـ30 ملک پور 1366 ش ص 54 غریب پور ص 64) اما برخی دیگر به عکس نقوش پرده را ترجمان نمایش تعزیه در قالب هنرهای دیداری و ره آورد تعزیه می دانند (پیترسون ص 115).

ساختار پرده خوانی بر دو رکن «پرده » و «پرده خوان » استوار است . پرده پارچه ای است که یک یا چند رخداد مصیبت بار خاندان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بر آن نقش شده است . موضوع اصلی این نقشها واقعة کربلا و حوادث پیش و پس از آن بوده اما رفته رفته داستانهای اخلاقی پندآموز مانند جوانمرد قصاب * نیز به آن افزوده شده است (عناصری ص 195). معمولا به لحاظ قداست عدد 72 و ارتباط آن با واقعة کربلا در هر پرده 72 مجلس فرعی و اصلی وجود دارد (غریب پور ص 58).

جنس پرده ها از «متقال » و «کرباس » و اندازة آنها معمولا 150*300 سانتیمتر است (حسن بیگی ص 342).

صورتهای منقوش بر پرده به دو گروه اولیا (نیکان ) و اشقیا (بدان ) تقسیم می شود. نقش سیمای اولیا بر پرده متفاوت است : پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و امامان معصوم علیهم السلام در هاله ای از نور یا در نقاب تجلی می یابند و برخی فرزندان و یاری کنندگان ایشان بدون هالة نور و نقاب با رنگهای متناسب باورهای مذهبی و زیبا نقش می گیرند. در مقابل اشقیا بسیار زشت و حتی هیولاگونه ترسیم می شوند. اسبها نیز با توجه به شخصیت صاحبانشان نقش می گیرند (همایونی ص 28 پیترسون ص 119 عناصری ص 199).

نقشهای پرده نقوشی عامیانه اند که برمبنای تخیلات نقاش و گفته ها و نوشته های تاریخی و افسانه ای به تصویر کشیده می شوند (عناصری ص 197ـ 198). این نوع نقاشی را از نوع نقاشی مردمی موسوم به «نقاشی قهوه خانه ای » دانسته اند که اوج شکوفایی آن بویژه در اواخر دورة قاجاریه در قهوه خانه ها بوده است (حسن بیگی ص 341 بلوکباشی ص 97). همچنین با توجه به موضوع محوری این نقوش از آن با عنوان «نقاشی کربلا» و به لحاظ رعایت برخی قواعد نمایشی اخیرا «نقاشی دراماتیک » نیز یاد می شود (پیترسون ص 115 غریب پور ص 60).

برخی پیشینة این نوع نقاشی مردمی را قرنها پیش از پیدایش قهوه خانه و همزمان با سنت دیرینة قصه خوانی و مرثیه سرایی و تعزیه خوانی در ایران می دانند و به زمان نگارگری بر سفالینه ها و شمایلهای سوگ سیاوش می رسانند (بلوکباشی همانجا عناصری ص 175). برخی نیز نقاشیهای مانی را سرچشمة تاریخی اینگونه القائات مذهبی می دانند (حسن بیگی ص 340). این احتمال نیز هست که صحنه پردازی و بازآفرینی وقایع کربلا از طریق نقاشی در سده های یازدهم و دوازدهم / هفدهم و هجدهم تحت تأثیر نقاشیهای رافائل و میکل آنژ در ایران رواج یافته باشد (محجوب ص 195ـ196).

پرده خوان کسی است که معمولا همراه با اشاره کردن به تصاویر پرده با چوب دستی ای به نام مطرق این تصویرها را با صدایی رسا و آهنگین باز می خواند. اساسا این نمایش متکی بر «کلام » است . پرده خوان از پرده به دو روش بهره می برد: تزیینی و طوماری . او در روش تزیینی پرده را صرفا برای جلب توجه تماشاگران می آویزد و داستان را براساس آن نقل نمی کند اما در روش طوماری داستان بر مبنای نقشهای پرده و گشودن تدریجی پردة منقوش روایت می شود. روی پرده مجموعه ای از تصاویر کوچکتر نقش شده که به صورت پی درپی ماجراهای داستان را نشان می دهد (بیضایی ص 73ـ74). پرده خوانها را درویش نیز می خواندند از مشهورترین آنها درویش بلبل قزوینی بود (غریب پور ص 58).

منابع : علی بلوکباشی قهوه خانه های ایران تهران 1375 ش بهرام بیضایی نمایش در ایران تهران 1344 ش ساموئل پیترسون «تعزیه و هنرهای مربوط به آن » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش محمدرضا حسن بیگی تهران قدیم تهران 1366 ش علی اکبر دهخدا لغت نامه زیرنظر محمد معین تهران 1325ـ 1359 ش جابر عناصری درآمدی بر نمایش و نیایش در ایران تهران 1366 ش بهروز غریب پور «هنر مقدس صورت خوانی (= پرده خوانی )» فصلنامة هنر دورة جدید ش 40 (تابستان 1378) محمدجعفر محجوب «تأثیر تئاتر اروپایی و نفوذ روشهای نمایشی آن در تعزیه » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش جمشید ملک پور سیر تحول مضامین در شبیه خوانی تهران 1366 ش همو گزیده ای از تاریخ نمایش در جهان تهران 1364 ش صادق همایونی تعزیه و تعزیه خوانی تهران 1353 ش .

/ محمود صباحی /

هنر نمایش و تئاتر ریشه و منشاء‌ دینی دارد . این مطلب را جمله آیین های نمایشی ، نمایشنامه های کهن تمدن بشری و آثار برجسته این هنر تصدیق می کند. تئاتر دوست دار زیبایی ، جویای حقیقت ، مدافع خوبی و نگران انسان است و این ها همان جوهره ی ادیان است.

با این حال در عصر غفلت انسان از خویش و هستی و محور قرار گرفتن نفسانیت به جای عبودیت و معنویت ، این هنر نیز همچون سایر عرصه های فرهنگ و تمدن بشری آماج شیطان پرستی و معنا گریزی و غیب ناباوری قرار گرفته و تا حد زیادی از معنا و مفهوم اصیل خویش عاری گشته است و به جای علم داری اخلاق و ایمان، میلغ پوچی و انحطاط و حق گریزی گشته است .

در این میان بی شک رجعت به اصالت های مغفول و بازخوانی سنت های حسنه نمایشی می تواند راه گشا باشد.

حمله سرایی وحمله خوانی از جمله سنن و جلوه گاههای تفکر قدسی در تاریخ هنر وادب سرزمین ماست . تا همین چند دهه قبل جمع خوانی حماسه هایی که ذیل عنوان عمومی «حمله حیدری» درمنقب مولای متقیان علی (ع) سروده شده بود ازعدالت فراگیر فارسی زبانان بوده است . این اشعار حماسی در قالب هایی چون مداحی، نقالی، پرده خوانی، شمایل گردانی و تعزیه در تمام ایام سال به کار می رود و از رایج ترین گونه های قصه گویی و هنرهای نمایشی سرزمین مان بوده است و حتی هنوز درمیان قوم هزاره افغانستان به عنوان مهم ترین متون روایت گری و دینی کاربرد دارد.»

تحقیق درمورد روش تحقیق زنان و پرده نشینی 50ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 61

مقدمه :

شکست امپریالیست جهانی به ویژه آمریکا برای خاموش ساختن شعله های فروزان انقلاب اسلامی به با انواع حیله ها و توطئه های سیاسی ، نظامی ، اقتصادی و فرهنگی و با مساعدت ویاری ایادی داخلی اش همراه بوده آنها را از ضربه پذیری سریع انقلاب مایوس ساخته ، به فکر سرمایه گزاری بلند مدت جهت مقابله با انقلاب و تمهید شرایط و لوازم بازگشت مجدد به این مرز و بوم وا داشت . بخشی از سرمایه گذاری بلند مدت استکبار به اشاعه و گسترش فساد ، بدحجابی ، مواد مخدر ، بی بندوباری و دامن زدن به مصرف هر چه بیشتر کالاهای مصرفی و غیر ضروری در جامعه به ویژه در بین نسل جوان اختصاص یافته ، تا از این طریق نیروهای جوان و مقاوم جامعه را نابود و زمینه ی سلطه ی دوباره ی خویش را فراهم سازد . ( رزاقی ، 1371 ، صفحه 11 )

پوشش و آراستگی و بررسی حجاب این سمبل عفت و پاکدامنی جلوه ی زیبای دیگری از اهتمام دانشگاه های آزاد اسلامی در زمینه تبیین و گسترش احکام اسلامی در جامعه ی دانشگاهی است . در دنیای امروز که به نام روشنفکری و تجدد می کوشند زنان و دختران ما را از پس پرده عفت و حیا بیرون کشند و وسیله ی کامیابی شهوت پرستان خود کامه قرار دهند و در تلاشند با ترویج فرهنگ برهنگی و زیست عروسکی نیروهای فعال و پر توان جامعه و منابع و ذخایر مادی و معنوی آنان را به یغما برند . حجاب ارتجاع و کوته فکری ولی خودنمایی و تبرج که زمینه ی بسیاری از بی بندو باری ها و انحرافات است ارضاء حس ذاتی و فطری بشر قلمداد می گردد اما اسلام دین فطرت است و طبق سرشت زن که علاقه ی خاصی به زیبایی و جلوه نمایی دارد مقرر داشت که زنان از زینتها ولباسهای زیبا و جواهرات استفاده کنند و نظافت و آرایش برای همسر را از وظایف و حقوق همسری قرار داده است ،آراستگی را در چاچوب محیط خانواده تحسین و تمجید نموده و اینگونه با حفظ شان و منزلت زن غریزه ذاتی و فطری او را پاسخ داده است . اگر همین غریضه ی عشق به زیبایی ، خود آرایی و خود نمایی ، گامی فراتر از خانواده نهاده و از حدود و مرزهایی که شرع معین کرده خارج شود و به معابری که مملو از نگاههای آلوده و شهوت انگیز شیادان است کشیده شود . آدمی را می فریبد ، غریزه را تحریک می کند و در غیر جای خود شعله ور می سازد تا بنیان عفت و پاکی را بسوزاند .

(WWW.Kiau.ac.ir/persian/mfarhangi/Heiab1.htm)

(نویسنده : همایش سراسری بود دبیر همایش حجاب : معصومه محمدی )

بیان مساله :

دانشگاه ها از جمله مراکز حساس و مهمی هستند که در مصالح و مفاسد استقلال و یا وابستگی کشور نقش بسیار موثر و مفیدی داشته اند . اغلب مسئولان ،کارشناسان و کارگزاران جامعه از بین فارغ التحصیلان دانشگاهی انتخاب و انتصاب می شوند . امروزه یکی از عوامل مهم انحطاط و انحراف مردم اکثر کشورهای تحت سلطه وابستگی و فساد حاکم بر سیستم دانشگاهی این کشورها می باشد . دانشگاهها از اولین مراکز یورش فرهنگ ضد اسلامی ضد اخلاقی و مادیگری بوده اند . استعمار گران همواره حکام و سلاطین مزدور و متخصصین و کارشناسان وابسته محلی خود را از میان تحصیل کرده های دانشگاهها انتخاب می کنند . ضمنا مهاجرت جوانان روستایی و شهرستانی به شهرهای بزرگ جهت ادامه تحصیل در دانشگاهها و به تبع آن اصطکات فکری فرهنگی و اخلاقی در بین آنان از یک سو و عدم نظارت و کنترل اولیا و احساس رهایی از نظارت همگانی که در محل سکونت سابق وجود داشت از سوی دیگر از جمله عواملی هستند که بعضی از دانشجویان مهاجر را در گرایش به انحرافات اجتماعی و مفاسد اخلاقی تهدید و یا تشویق می کند . ( رزاقی ، 1371 ، ص 31 ، ص 32 ، ص 33 )

آیا اسلام طرفدار پرده نشینی زن است ؟

همچنان که لغت حجاب بر این معنی دلالت می کند یا اسلام طرفدار این است که زن در حضور مرد بیگانه بدن خود را بپوشاند بدون آنکه مجبور باشد از اجتماع کناره گیری کند و در صورت دوم حدود و پوشش چقدر است آیا چهره و دو دست تا مچ نیز باید پوشیده شود ؟ یا ماورای چهره و دو دست باید پوشیده شود . اما چهره و دو دست تا مچ پوشیدنش لازم نیست آیا در اسلام مسئله ای به نام حریم عفاف وجود دارد یا نه ؟ یعنی آیا در اسلام مسئله سومی که نه پرده نشینی و محبوسیت و نه اختلاط باشد وجود دارد یا خیر و به عبارت دیگر آیا اسلام طرفدار جدا بودن مجامع زنان و مردان است یا نه ؟ ( استاد مطهری ، 1368 ، ص 7 )

این فکر که زن فقط و فقط در کنج خانه محبوس بماند و حتی با حفظ حریم و رعایت عفاف هم از علم و از هر کمالی الزاما باید محروم بماند و کاری جز اطفاء شهوت مرد و خدمتکاری او ندارد که علاوه بر اینکه با اسلام جور نمی آید بر ضد عواطف انسانی است . ( استاد مطهری ، 1368 ، ص 66 )

شرافت زن اقتضا می کند که هنگامی که از خانه بیرون می رود متین و سنگین و با وقار باشد ، در طرز رفتار و لباس پوشیدنش هیچ گونه عمدی که باعث تحریک شود به کار نبرد عملا مردم را به سوی خود دعوت نکند ، زباندار لباس نپوشد ، زباندار راه نرود ، زباندار و معنی دار به سخن خود آهنگ ندهد . چه آنکه گاهی اوقات ژست ها سخن می گویند ، راه رفتن انسان سخن می گویند ، طرز حرف زدنش یک حرف دیگری می زند . ( استاد مطهری ، 1368 ، ص 29و 28 )

تحقیق درمورد روش تحقیق زنان و پرده نشینی 50ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 61

مقدمه :

شکست امپریالیست جهانی به ویژه آمریکا برای خاموش ساختن شعله های فروزان انقلاب اسلامی به با انواع حیله ها و توطئه های سیاسی ، نظامی ، اقتصادی و فرهنگی و با مساعدت ویاری ایادی داخلی اش همراه بوده آنها را از ضربه پذیری سریع انقلاب مایوس ساخته ، به فکر سرمایه گزاری بلند مدت جهت مقابله با انقلاب و تمهید شرایط و لوازم بازگشت مجدد به این مرز و بوم وا داشت . بخشی از سرمایه گذاری بلند مدت استکبار به اشاعه و گسترش فساد ، بدحجابی ، مواد مخدر ، بی بندوباری و دامن زدن به مصرف هر چه بیشتر کالاهای مصرفی و غیر ضروری در جامعه به ویژه در بین نسل جوان اختصاص یافته ، تا از این طریق نیروهای جوان و مقاوم جامعه را نابود و زمینه ی سلطه ی دوباره ی خویش را فراهم سازد . ( رزاقی ، 1371 ، صفحه 11 )

پوشش و آراستگی و بررسی حجاب این سمبل عفت و پاکدامنی جلوه ی زیبای دیگری از اهتمام دانشگاه های آزاد اسلامی در زمینه تبیین و گسترش احکام اسلامی در جامعه ی دانشگاهی است . در دنیای امروز که به نام روشنفکری و تجدد می کوشند زنان و دختران ما را از پس پرده عفت و حیا بیرون کشند و وسیله ی کامیابی شهوت پرستان خود کامه قرار دهند و در تلاشند با ترویج فرهنگ برهنگی و زیست عروسکی نیروهای فعال و پر توان جامعه و منابع و ذخایر مادی و معنوی آنان را به یغما برند . حجاب ارتجاع و کوته فکری ولی خودنمایی و تبرج که زمینه ی بسیاری از بی بندو باری ها و انحرافات است ارضاء حس ذاتی و فطری بشر قلمداد می گردد اما اسلام دین فطرت است و طبق سرشت زن که علاقه ی خاصی به زیبایی و جلوه نمایی دارد مقرر داشت که زنان از زینتها ولباسهای زیبا و جواهرات استفاده کنند و نظافت و آرایش برای همسر را از وظایف و حقوق همسری قرار داده است ،آراستگی را در چاچوب محیط خانواده تحسین و تمجید نموده و اینگونه با حفظ شان و منزلت زن غریزه ذاتی و فطری او را پاسخ داده است . اگر همین غریضه ی عشق به زیبایی ، خود آرایی و خود نمایی ، گامی فراتر از خانواده نهاده و از حدود و مرزهایی که شرع معین کرده خارج شود و به معابری که مملو از نگاههای آلوده و شهوت انگیز شیادان است کشیده شود . آدمی را می فریبد ، غریزه را تحریک می کند و در غیر جای خود شعله ور می سازد تا بنیان عفت و پاکی را بسوزاند .

(WWW.Kiau.ac.ir/persian/mfarhangi/Heiab1.htm)

(نویسنده : همایش سراسری بود دبیر همایش حجاب : معصومه محمدی )

بیان مساله :

دانشگاه ها از جمله مراکز حساس و مهمی هستند که در مصالح و مفاسد استقلال و یا وابستگی کشور نقش بسیار موثر و مفیدی داشته اند . اغلب مسئولان ،کارشناسان و کارگزاران جامعه از بین فارغ التحصیلان دانشگاهی انتخاب و انتصاب می شوند . امروزه یکی از عوامل مهم انحطاط و انحراف مردم اکثر کشورهای تحت سلطه وابستگی و فساد حاکم بر سیستم دانشگاهی این کشورها می باشد . دانشگاهها از اولین مراکز یورش فرهنگ ضد اسلامی ضد اخلاقی و مادیگری بوده اند . استعمار گران همواره حکام و سلاطین مزدور و متخصصین و کارشناسان وابسته محلی خود را از میان تحصیل کرده های دانشگاهها انتخاب می کنند . ضمنا مهاجرت جوانان روستایی و شهرستانی به شهرهای بزرگ جهت ادامه تحصیل در دانشگاهها و به تبع آن اصطکات فکری فرهنگی و اخلاقی در بین آنان از یک سو و عدم نظارت و کنترل اولیا و احساس رهایی از نظارت همگانی که در محل سکونت سابق وجود داشت از سوی دیگر از جمله عواملی هستند که بعضی از دانشجویان مهاجر را در گرایش به انحرافات اجتماعی و مفاسد اخلاقی تهدید و یا تشویق می کند . ( رزاقی ، 1371 ، ص 31 ، ص 32 ، ص 33 )

آیا اسلام طرفدار پرده نشینی زن است ؟

همچنان که لغت حجاب بر این معنی دلالت می کند یا اسلام طرفدار این است که زن در حضور مرد بیگانه بدن خود را بپوشاند بدون آنکه مجبور باشد از اجتماع کناره گیری کند و در صورت دوم حدود و پوشش چقدر است آیا چهره و دو دست تا مچ نیز باید پوشیده شود ؟ یا ماورای چهره و دو دست باید پوشیده شود . اما چهره و دو دست تا مچ پوشیدنش لازم نیست آیا در اسلام مسئله ای به نام حریم عفاف وجود دارد یا نه ؟ یعنی آیا در اسلام مسئله سومی که نه پرده نشینی و محبوسیت و نه اختلاط باشد وجود دارد یا خیر و به عبارت دیگر آیا اسلام طرفدار جدا بودن مجامع زنان و مردان است یا نه ؟ ( استاد مطهری ، 1368 ، ص 7 )

این فکر که زن فقط و فقط در کنج خانه محبوس بماند و حتی با حفظ حریم و رعایت عفاف هم از علم و از هر کمالی الزاما باید محروم بماند و کاری جز اطفاء شهوت مرد و خدمتکاری او ندارد که علاوه بر اینکه با اسلام جور نمی آید بر ضد عواطف انسانی است . ( استاد مطهری ، 1368 ، ص 66 )

شرافت زن اقتضا می کند که هنگامی که از خانه بیرون می رود متین و سنگین و با وقار باشد ، در طرز رفتار و لباس پوشیدنش هیچ گونه عمدی که باعث تحریک شود به کار نبرد عملا مردم را به سوی خود دعوت نکند ، زباندار لباس نپوشد ، زباندار راه نرود ، زباندار و معنی دار به سخن خود آهنگ ندهد . چه آنکه گاهی اوقات ژست ها سخن می گویند ، راه رفتن انسان سخن می گویند ، طرز حرف زدنش یک حرف دیگری می زند . ( استاد مطهری ، 1368 ، ص 29و 28 )