پاورپوینت تکنالوژی میتر خوانی ساکن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل :  .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید : 32 اسلاید

 قسمتی از متن .ppt : 

Copyright:YMPL

7/16/2017

1

تکنالوژی میتر خوانی ساکنتوسط بی. ام. ویاس

د افغانستان برشنا شرکت(دبس)

افغانستان

برنامه طرح شده مخصوص برای

Copyright:YMPL

7/16/2017

2

Copyright:YMPL

7/16/2017

3

3

چرا میترهای الکترونیکی؟

میتر انرژی یعنی چه؟

در داخل آن چه هست؟

تکنالوژی های حس کننده ولتاژ و جریان

تکنالوژی ها (ابزار) تقویه ولت سنج

میتر الکترونیکی (نمونه ای)

انواع صفحه نمایش

حافظه ها

ساعت های نشان دهنده وقت واقعی

اکمالات برق

بکاربرد میترهای الکترونیک

نصب میترها

موضوعات شامل

Copyright:YMPL

7/16/2017

4

چرا میترهای الکترونیک

معلومات میتر الکترونیک بالای تقریباً همه بخش های امور مدیریت توزیع تاثیر دارد

پاورپوینت تکنالوژی میتر خوانی ساکن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل :  .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید : 32 اسلاید

 قسمتی از متن .ppt : 

Copyright:YMPL

7/16/2017

1

تکنالوژی میتر خوانی ساکنتوسط بی. ام. ویاس

د افغانستان برشنا شرکت(دبس)

افغانستان

برنامه طرح شده مخصوص برای

Copyright:YMPL

7/16/2017

2

Copyright:YMPL

7/16/2017

3

3

چرا میترهای الکترونیکی؟

میتر انرژی یعنی چه؟

در داخل آن چه هست؟

تکنالوژی های حس کننده ولتاژ و جریان

تکنالوژی ها (ابزار) تقویه ولت سنج

میتر الکترونیکی (نمونه ای)

انواع صفحه نمایش

حافظه ها

ساعت های نشان دهنده وقت واقعی

اکمالات برق

بکاربرد میترهای الکترونیک

نصب میترها

موضوعات شامل

Copyright:YMPL

7/16/2017

4

چرا میترهای الکترونیک

معلومات میتر الکترونیک بالای تقریباً همه بخش های امور مدیریت توزیع تاثیر دارد

تحقیق در مورد پرده خوانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پرده خوانی, نوعی نمایش مذهبی ایرانی . در این نمایش کسی با عنوان «پرده خوان » از روی تصویرهای منقوش بر پرده مصایب اولیای دین ــ بویژه اولیای مذهب شیعه ــ را با کلام آهنگین روایت می کند.

پرده خوانی را «شمایل گردانی » و «پرده داری » (بیضایی ص 73 ملک پور 1364 ش ص 135 حسن بیگی ص 341) و «پرده برداری » (همایونی ص 28) نیز خوانده اند. دهخدا (ذیل «پرده ») به پرده ای اشاره کرده است که شعبده بازها و عروسک گردانها از آن برای پنهان کردن ترفندهای نمایشی خود استفاده می کنند و این هیچ ارتباطی با پرده داری نام دیگر نمایش مذهبی پرده خوانی ندارد اما برخی پژوهشگران به اشتباه از این تعریف برای توضیح پرده داری مذهبی بهره برده اند ( رجوع کنید به همایونی حسن بیگی همانجاها). صورت خوانی نیز بخشی از پرده خوانی بوده است و نمی تواند مترادف پرده خوانی قلمداد شود (بیضایی ص 74 قس غریب پور ص 56). پرده خوانی برآمده از نقالی * و نقاشی مردمی است . پیشینة تاریخی آن را می توان با نوعی «قوالی » (نقالی توأمان موسیقی و آواز) در ادوار پیش از اسلام مربوط دانست که پس از ورود اسلام به ایران به دلیل محدودیتهای موسیقی به نوعی «نقالی» ملی ـ مذهبی تغییر یافته است بویژه در زمان صفویه که انواع نقالی مذهبی (روضه خوانی حمله خوانی پرده داری صورت خوانی و سخنوری ) شکل گرفت ( رجوع کنید به بیضایی ص 60ـ 72 غریب پور ص 63). به گفتة جابر عناصری (ص 175ـ176) در جنگ شاه اسماعیل صفوی (حک : 905ـ930) با ازبکها برای تهییج سپاهیان ایران از این نمایش استفاده می شده است . برخی نیز موقعیت تاریخی پرده خوانی را حدفاصل گذار از برگزاری مراسم عزاداری عمومی ماه محرم در دوران صفویه به برگزاری نمایش مذهبی تعزیه * در دوران قاجاریه و یکی از منابع تحول و تکامل تعزیه دانسته اند (همایونی ص 23ـ30 ملک پور 1366 ش ص 54 غریب پور ص 64) اما برخی دیگر به عکس نقوش پرده را ترجمان نمایش تعزیه در قالب هنرهای دیداری و ره آورد تعزیه می دانند (پیترسون ص 115).

ساختار پرده خوانی بر دو رکن «پرده » و «پرده خوان » استوار است . پرده پارچه ای است که یک یا چند رخداد مصیبت بار خاندان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بر آن نقش شده است . موضوع اصلی این نقشها واقعة کربلا و حوادث پیش و پس از آن بوده اما رفته رفته داستانهای اخلاقی پندآموز مانند جوانمرد قصاب * نیز به آن افزوده شده است (عناصری ص 195). معمولا به لحاظ قداست عدد 72 و ارتباط آن با واقعة کربلا در هر پرده 72 مجلس فرعی و اصلی وجود دارد (غریب پور ص 58).

جنس پرده ها از «متقال » و «کرباس » و اندازة آنها معمولا 150*300 سانتیمتر است (حسن بیگی ص 342).

صورتهای منقوش بر پرده به دو گروه اولیا (نیکان ) و اشقیا (بدان ) تقسیم می شود. نقش سیمای اولیا بر پرده متفاوت است : پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و امامان معصوم علیهم السلام در هاله ای از نور یا در نقاب تجلی می یابند و برخی فرزندان و یاری کنندگان ایشان بدون هالة نور و نقاب با رنگهای متناسب باورهای مذهبی و زیبا نقش می گیرند. در مقابل اشقیا بسیار زشت و حتی هیولاگونه ترسیم می شوند. اسبها نیز با توجه به شخصیت صاحبانشان نقش می گیرند (همایونی ص 28 پیترسون ص 119 عناصری ص 199).

نقشهای پرده نقوشی عامیانه اند که برمبنای تخیلات نقاش و گفته ها و نوشته های تاریخی و افسانه ای به تصویر کشیده می شوند (عناصری ص 197ـ 198). این نوع نقاشی را از نوع نقاشی مردمی موسوم به «نقاشی قهوه خانه ای » دانسته اند که اوج شکوفایی آن بویژه در اواخر دورة قاجاریه در قهوه خانه ها بوده است (حسن بیگی ص 341 بلوکباشی ص 97). همچنین با توجه به موضوع محوری این نقوش از آن با عنوان «نقاشی کربلا» و به لحاظ رعایت برخی قواعد نمایشی اخیرا «نقاشی دراماتیک » نیز یاد می شود (پیترسون ص 115 غریب پور ص 60).

برخی پیشینة این نوع نقاشی مردمی را قرنها پیش از پیدایش قهوه خانه و همزمان با سنت دیرینة قصه خوانی و مرثیه سرایی و تعزیه خوانی در ایران می دانند و به زمان نگارگری بر سفالینه ها و شمایلهای سوگ سیاوش می رسانند (بلوکباشی همانجا عناصری ص 175). برخی نیز نقاشیهای مانی را سرچشمة تاریخی اینگونه القائات مذهبی می دانند (حسن بیگی ص 340). این احتمال نیز هست که صحنه پردازی و بازآفرینی وقایع کربلا از طریق نقاشی در سده های یازدهم و دوازدهم / هفدهم و هجدهم تحت تأثیر نقاشیهای رافائل و میکل آنژ در ایران رواج یافته باشد (محجوب ص 195ـ196).

پرده خوان کسی است که معمولا همراه با اشاره کردن به تصاویر پرده با چوب دستی ای به نام مطرق این تصویرها را با صدایی رسا و آهنگین باز می خواند. اساسا این نمایش متکی بر «کلام » است . پرده خوان از پرده به دو روش بهره می برد: تزیینی و طوماری . او در روش تزیینی پرده را صرفا برای جلب توجه تماشاگران می آویزد و داستان را براساس آن نقل نمی کند اما در روش طوماری داستان بر مبنای نقشهای پرده و گشودن تدریجی پردة منقوش روایت می شود. روی پرده مجموعه ای از تصاویر کوچکتر نقش شده که به صورت پی درپی ماجراهای داستان را نشان می دهد (بیضایی ص 73ـ74). پرده خوانها را درویش نیز می خواندند از مشهورترین آنها درویش بلبل قزوینی بود (غریب پور ص 58).

منابع : علی بلوکباشی قهوه خانه های ایران تهران 1375 ش بهرام بیضایی نمایش در ایران تهران 1344 ش ساموئل پیترسون «تعزیه و هنرهای مربوط به آن » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش محمدرضا حسن بیگی تهران قدیم تهران 1366 ش علی اکبر دهخدا لغت نامه زیرنظر محمد معین تهران 1325ـ 1359 ش جابر عناصری درآمدی بر نمایش و نیایش در ایران تهران 1366 ش بهروز غریب پور «هنر مقدس صورت خوانی (= پرده خوانی )» فصلنامة هنر دورة جدید ش 40 (تابستان 1378) محمدجعفر محجوب «تأثیر تئاتر اروپایی و نفوذ روشهای نمایشی آن در تعزیه » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش جمشید ملک پور سیر تحول مضامین در شبیه خوانی تهران 1366 ش همو گزیده ای از تاریخ نمایش در جهان تهران 1364 ش صادق همایونی تعزیه و تعزیه خوانی تهران 1353 ش .

/ محمود صباحی /

هنر نمایش و تئاتر ریشه و منشاء‌ دینی دارد . این مطلب را جمله آیین های نمایشی ، نمایشنامه های کهن تمدن بشری و آثار برجسته این هنر تصدیق می کند. تئاتر دوست دار زیبایی ، جویای حقیقت ، مدافع خوبی و نگران انسان است و این ها همان جوهره ی ادیان است.

با این حال در عصر غفلت انسان از خویش و هستی و محور قرار گرفتن نفسانیت به جای عبودیت و معنویت ، این هنر نیز همچون سایر عرصه های فرهنگ و تمدن بشری آماج شیطان پرستی و معنا گریزی و غیب ناباوری قرار گرفته و تا حد زیادی از معنا و مفهوم اصیل خویش عاری گشته است و به جای علم داری اخلاق و ایمان، میلغ پوچی و انحطاط و حق گریزی گشته است .

در این میان بی شک رجعت به اصالت های مغفول و بازخوانی سنت های حسنه نمایشی می تواند راه گشا باشد.

حمله سرایی وحمله خوانی از جمله سنن و جلوه گاههای تفکر قدسی در تاریخ هنر وادب سرزمین ماست . تا همین چند دهه قبل جمع خوانی حماسه هایی که ذیل عنوان عمومی «حمله حیدری» درمنقب مولای متقیان علی (ع) سروده شده بود ازعدالت فراگیر فارسی زبانان بوده است . این اشعار حماسی در قالب هایی چون مداحی، نقالی، پرده خوانی، شمایل گردانی و تعزیه در تمام ایام سال به کار می رود و از رایج ترین گونه های قصه گویی و هنرهای نمایشی سرزمین مان بوده است و حتی هنوز درمیان قوم هزاره افغانستان به عنوان مهم ترین متون روایت گری و دینی کاربرد دارد.»

تحقیق در مورد پرده خوانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پرده خوانی, نوعی نمایش مذهبی ایرانی . در این نمایش کسی با عنوان «پرده خوان » از روی تصویرهای منقوش بر پرده مصایب اولیای دین ــ بویژه اولیای مذهب شیعه ــ را با کلام آهنگین روایت می کند.

پرده خوانی را «شمایل گردانی » و «پرده داری » (بیضایی ص 73 ملک پور 1364 ش ص 135 حسن بیگی ص 341) و «پرده برداری » (همایونی ص 28) نیز خوانده اند. دهخدا (ذیل «پرده ») به پرده ای اشاره کرده است که شعبده بازها و عروسک گردانها از آن برای پنهان کردن ترفندهای نمایشی خود استفاده می کنند و این هیچ ارتباطی با پرده داری نام دیگر نمایش مذهبی پرده خوانی ندارد اما برخی پژوهشگران به اشتباه از این تعریف برای توضیح پرده داری مذهبی بهره برده اند ( رجوع کنید به همایونی حسن بیگی همانجاها). صورت خوانی نیز بخشی از پرده خوانی بوده است و نمی تواند مترادف پرده خوانی قلمداد شود (بیضایی ص 74 قس غریب پور ص 56). پرده خوانی برآمده از نقالی * و نقاشی مردمی است . پیشینة تاریخی آن را می توان با نوعی «قوالی » (نقالی توأمان موسیقی و آواز) در ادوار پیش از اسلام مربوط دانست که پس از ورود اسلام به ایران به دلیل محدودیتهای موسیقی به نوعی «نقالی» ملی ـ مذهبی تغییر یافته است بویژه در زمان صفویه که انواع نقالی مذهبی (روضه خوانی حمله خوانی پرده داری صورت خوانی و سخنوری ) شکل گرفت ( رجوع کنید به بیضایی ص 60ـ 72 غریب پور ص 63). به گفتة جابر عناصری (ص 175ـ176) در جنگ شاه اسماعیل صفوی (حک : 905ـ930) با ازبکها برای تهییج سپاهیان ایران از این نمایش استفاده می شده است . برخی نیز موقعیت تاریخی پرده خوانی را حدفاصل گذار از برگزاری مراسم عزاداری عمومی ماه محرم در دوران صفویه به برگزاری نمایش مذهبی تعزیه * در دوران قاجاریه و یکی از منابع تحول و تکامل تعزیه دانسته اند (همایونی ص 23ـ30 ملک پور 1366 ش ص 54 غریب پور ص 64) اما برخی دیگر به عکس نقوش پرده را ترجمان نمایش تعزیه در قالب هنرهای دیداری و ره آورد تعزیه می دانند (پیترسون ص 115).

ساختار پرده خوانی بر دو رکن «پرده » و «پرده خوان » استوار است . پرده پارچه ای است که یک یا چند رخداد مصیبت بار خاندان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بر آن نقش شده است . موضوع اصلی این نقشها واقعة کربلا و حوادث پیش و پس از آن بوده اما رفته رفته داستانهای اخلاقی پندآموز مانند جوانمرد قصاب * نیز به آن افزوده شده است (عناصری ص 195). معمولا به لحاظ قداست عدد 72 و ارتباط آن با واقعة کربلا در هر پرده 72 مجلس فرعی و اصلی وجود دارد (غریب پور ص 58).

جنس پرده ها از «متقال » و «کرباس » و اندازة آنها معمولا 150*300 سانتیمتر است (حسن بیگی ص 342).

صورتهای منقوش بر پرده به دو گروه اولیا (نیکان ) و اشقیا (بدان ) تقسیم می شود. نقش سیمای اولیا بر پرده متفاوت است : پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و امامان معصوم علیهم السلام در هاله ای از نور یا در نقاب تجلی می یابند و برخی فرزندان و یاری کنندگان ایشان بدون هالة نور و نقاب با رنگهای متناسب باورهای مذهبی و زیبا نقش می گیرند. در مقابل اشقیا بسیار زشت و حتی هیولاگونه ترسیم می شوند. اسبها نیز با توجه به شخصیت صاحبانشان نقش می گیرند (همایونی ص 28 پیترسون ص 119 عناصری ص 199).

نقشهای پرده نقوشی عامیانه اند که برمبنای تخیلات نقاش و گفته ها و نوشته های تاریخی و افسانه ای به تصویر کشیده می شوند (عناصری ص 197ـ 198). این نوع نقاشی را از نوع نقاشی مردمی موسوم به «نقاشی قهوه خانه ای » دانسته اند که اوج شکوفایی آن بویژه در اواخر دورة قاجاریه در قهوه خانه ها بوده است (حسن بیگی ص 341 بلوکباشی ص 97). همچنین با توجه به موضوع محوری این نقوش از آن با عنوان «نقاشی کربلا» و به لحاظ رعایت برخی قواعد نمایشی اخیرا «نقاشی دراماتیک » نیز یاد می شود (پیترسون ص 115 غریب پور ص 60).

برخی پیشینة این نوع نقاشی مردمی را قرنها پیش از پیدایش قهوه خانه و همزمان با سنت دیرینة قصه خوانی و مرثیه سرایی و تعزیه خوانی در ایران می دانند و به زمان نگارگری بر سفالینه ها و شمایلهای سوگ سیاوش می رسانند (بلوکباشی همانجا عناصری ص 175). برخی نیز نقاشیهای مانی را سرچشمة تاریخی اینگونه القائات مذهبی می دانند (حسن بیگی ص 340). این احتمال نیز هست که صحنه پردازی و بازآفرینی وقایع کربلا از طریق نقاشی در سده های یازدهم و دوازدهم / هفدهم و هجدهم تحت تأثیر نقاشیهای رافائل و میکل آنژ در ایران رواج یافته باشد (محجوب ص 195ـ196).

پرده خوان کسی است که معمولا همراه با اشاره کردن به تصاویر پرده با چوب دستی ای به نام مطرق این تصویرها را با صدایی رسا و آهنگین باز می خواند. اساسا این نمایش متکی بر «کلام » است . پرده خوان از پرده به دو روش بهره می برد: تزیینی و طوماری . او در روش تزیینی پرده را صرفا برای جلب توجه تماشاگران می آویزد و داستان را براساس آن نقل نمی کند اما در روش طوماری داستان بر مبنای نقشهای پرده و گشودن تدریجی پردة منقوش روایت می شود. روی پرده مجموعه ای از تصاویر کوچکتر نقش شده که به صورت پی درپی ماجراهای داستان را نشان می دهد (بیضایی ص 73ـ74). پرده خوانها را درویش نیز می خواندند از مشهورترین آنها درویش بلبل قزوینی بود (غریب پور ص 58).

منابع : علی بلوکباشی قهوه خانه های ایران تهران 1375 ش بهرام بیضایی نمایش در ایران تهران 1344 ش ساموئل پیترسون «تعزیه و هنرهای مربوط به آن » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش محمدرضا حسن بیگی تهران قدیم تهران 1366 ش علی اکبر دهخدا لغت نامه زیرنظر محمد معین تهران 1325ـ 1359 ش جابر عناصری درآمدی بر نمایش و نیایش در ایران تهران 1366 ش بهروز غریب پور «هنر مقدس صورت خوانی (= پرده خوانی )» فصلنامة هنر دورة جدید ش 40 (تابستان 1378) محمدجعفر محجوب «تأثیر تئاتر اروپایی و نفوذ روشهای نمایشی آن در تعزیه » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش جمشید ملک پور سیر تحول مضامین در شبیه خوانی تهران 1366 ش همو گزیده ای از تاریخ نمایش در جهان تهران 1364 ش صادق همایونی تعزیه و تعزیه خوانی تهران 1353 ش .

/ محمود صباحی /

هنر نمایش و تئاتر ریشه و منشاء‌ دینی دارد . این مطلب را جمله آیین های نمایشی ، نمایشنامه های کهن تمدن بشری و آثار برجسته این هنر تصدیق می کند. تئاتر دوست دار زیبایی ، جویای حقیقت ، مدافع خوبی و نگران انسان است و این ها همان جوهره ی ادیان است.

با این حال در عصر غفلت انسان از خویش و هستی و محور قرار گرفتن نفسانیت به جای عبودیت و معنویت ، این هنر نیز همچون سایر عرصه های فرهنگ و تمدن بشری آماج شیطان پرستی و معنا گریزی و غیب ناباوری قرار گرفته و تا حد زیادی از معنا و مفهوم اصیل خویش عاری گشته است و به جای علم داری اخلاق و ایمان، میلغ پوچی و انحطاط و حق گریزی گشته است .

در این میان بی شک رجعت به اصالت های مغفول و بازخوانی سنت های حسنه نمایشی می تواند راه گشا باشد.

حمله سرایی وحمله خوانی از جمله سنن و جلوه گاههای تفکر قدسی در تاریخ هنر وادب سرزمین ماست . تا همین چند دهه قبل جمع خوانی حماسه هایی که ذیل عنوان عمومی «حمله حیدری» درمنقب مولای متقیان علی (ع) سروده شده بود ازعدالت فراگیر فارسی زبانان بوده است . این اشعار حماسی در قالب هایی چون مداحی، نقالی، پرده خوانی، شمایل گردانی و تعزیه در تمام ایام سال به کار می رود و از رایج ترین گونه های قصه گویی و هنرهای نمایشی سرزمین مان بوده است و حتی هنوز درمیان قوم هزاره افغانستان به عنوان مهم ترین متون روایت گری و دینی کاربرد دارد.»

تحقیق در مورد پرده خوانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پرده خوانی, نوعی نمایش مذهبی ایرانی . در این نمایش کسی با عنوان «پرده خوان » از روی تصویرهای منقوش بر پرده مصایب اولیای دین ــ بویژه اولیای مذهب شیعه ــ را با کلام آهنگین روایت می کند.

پرده خوانی را «شمایل گردانی » و «پرده داری » (بیضایی ص 73 ملک پور 1364 ش ص 135 حسن بیگی ص 341) و «پرده برداری » (همایونی ص 28) نیز خوانده اند. دهخدا (ذیل «پرده ») به پرده ای اشاره کرده است که شعبده بازها و عروسک گردانها از آن برای پنهان کردن ترفندهای نمایشی خود استفاده می کنند و این هیچ ارتباطی با پرده داری نام دیگر نمایش مذهبی پرده خوانی ندارد اما برخی پژوهشگران به اشتباه از این تعریف برای توضیح پرده داری مذهبی بهره برده اند ( رجوع کنید به همایونی حسن بیگی همانجاها). صورت خوانی نیز بخشی از پرده خوانی بوده است و نمی تواند مترادف پرده خوانی قلمداد شود (بیضایی ص 74 قس غریب پور ص 56). پرده خوانی برآمده از نقالی * و نقاشی مردمی است . پیشینة تاریخی آن را می توان با نوعی «قوالی » (نقالی توأمان موسیقی و آواز) در ادوار پیش از اسلام مربوط دانست که پس از ورود اسلام به ایران به دلیل محدودیتهای موسیقی به نوعی «نقالی» ملی ـ مذهبی تغییر یافته است بویژه در زمان صفویه که انواع نقالی مذهبی (روضه خوانی حمله خوانی پرده داری صورت خوانی و سخنوری ) شکل گرفت ( رجوع کنید به بیضایی ص 60ـ 72 غریب پور ص 63). به گفتة جابر عناصری (ص 175ـ176) در جنگ شاه اسماعیل صفوی (حک : 905ـ930) با ازبکها برای تهییج سپاهیان ایران از این نمایش استفاده می شده است . برخی نیز موقعیت تاریخی پرده خوانی را حدفاصل گذار از برگزاری مراسم عزاداری عمومی ماه محرم در دوران صفویه به برگزاری نمایش مذهبی تعزیه * در دوران قاجاریه و یکی از منابع تحول و تکامل تعزیه دانسته اند (همایونی ص 23ـ30 ملک پور 1366 ش ص 54 غریب پور ص 64) اما برخی دیگر به عکس نقوش پرده را ترجمان نمایش تعزیه در قالب هنرهای دیداری و ره آورد تعزیه می دانند (پیترسون ص 115).

ساختار پرده خوانی بر دو رکن «پرده » و «پرده خوان » استوار است . پرده پارچه ای است که یک یا چند رخداد مصیبت بار خاندان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بر آن نقش شده است . موضوع اصلی این نقشها واقعة کربلا و حوادث پیش و پس از آن بوده اما رفته رفته داستانهای اخلاقی پندآموز مانند جوانمرد قصاب * نیز به آن افزوده شده است (عناصری ص 195). معمولا به لحاظ قداست عدد 72 و ارتباط آن با واقعة کربلا در هر پرده 72 مجلس فرعی و اصلی وجود دارد (غریب پور ص 58).

جنس پرده ها از «متقال » و «کرباس » و اندازة آنها معمولا 150*300 سانتیمتر است (حسن بیگی ص 342).

صورتهای منقوش بر پرده به دو گروه اولیا (نیکان ) و اشقیا (بدان ) تقسیم می شود. نقش سیمای اولیا بر پرده متفاوت است : پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و امامان معصوم علیهم السلام در هاله ای از نور یا در نقاب تجلی می یابند و برخی فرزندان و یاری کنندگان ایشان بدون هالة نور و نقاب با رنگهای متناسب باورهای مذهبی و زیبا نقش می گیرند. در مقابل اشقیا بسیار زشت و حتی هیولاگونه ترسیم می شوند. اسبها نیز با توجه به شخصیت صاحبانشان نقش می گیرند (همایونی ص 28 پیترسون ص 119 عناصری ص 199).

نقشهای پرده نقوشی عامیانه اند که برمبنای تخیلات نقاش و گفته ها و نوشته های تاریخی و افسانه ای به تصویر کشیده می شوند (عناصری ص 197ـ 198). این نوع نقاشی را از نوع نقاشی مردمی موسوم به «نقاشی قهوه خانه ای » دانسته اند که اوج شکوفایی آن بویژه در اواخر دورة قاجاریه در قهوه خانه ها بوده است (حسن بیگی ص 341 بلوکباشی ص 97). همچنین با توجه به موضوع محوری این نقوش از آن با عنوان «نقاشی کربلا» و به لحاظ رعایت برخی قواعد نمایشی اخیرا «نقاشی دراماتیک » نیز یاد می شود (پیترسون ص 115 غریب پور ص 60).

برخی پیشینة این نوع نقاشی مردمی را قرنها پیش از پیدایش قهوه خانه و همزمان با سنت دیرینة قصه خوانی و مرثیه سرایی و تعزیه خوانی در ایران می دانند و به زمان نگارگری بر سفالینه ها و شمایلهای سوگ سیاوش می رسانند (بلوکباشی همانجا عناصری ص 175). برخی نیز نقاشیهای مانی را سرچشمة تاریخی اینگونه القائات مذهبی می دانند (حسن بیگی ص 340). این احتمال نیز هست که صحنه پردازی و بازآفرینی وقایع کربلا از طریق نقاشی در سده های یازدهم و دوازدهم / هفدهم و هجدهم تحت تأثیر نقاشیهای رافائل و میکل آنژ در ایران رواج یافته باشد (محجوب ص 195ـ196).

پرده خوان کسی است که معمولا همراه با اشاره کردن به تصاویر پرده با چوب دستی ای به نام مطرق این تصویرها را با صدایی رسا و آهنگین باز می خواند. اساسا این نمایش متکی بر «کلام » است . پرده خوان از پرده به دو روش بهره می برد: تزیینی و طوماری . او در روش تزیینی پرده را صرفا برای جلب توجه تماشاگران می آویزد و داستان را براساس آن نقل نمی کند اما در روش طوماری داستان بر مبنای نقشهای پرده و گشودن تدریجی پردة منقوش روایت می شود. روی پرده مجموعه ای از تصاویر کوچکتر نقش شده که به صورت پی درپی ماجراهای داستان را نشان می دهد (بیضایی ص 73ـ74). پرده خوانها را درویش نیز می خواندند از مشهورترین آنها درویش بلبل قزوینی بود (غریب پور ص 58).

منابع : علی بلوکباشی قهوه خانه های ایران تهران 1375 ش بهرام بیضایی نمایش در ایران تهران 1344 ش ساموئل پیترسون «تعزیه و هنرهای مربوط به آن » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش محمدرضا حسن بیگی تهران قدیم تهران 1366 ش علی اکبر دهخدا لغت نامه زیرنظر محمد معین تهران 1325ـ 1359 ش جابر عناصری درآمدی بر نمایش و نیایش در ایران تهران 1366 ش بهروز غریب پور «هنر مقدس صورت خوانی (= پرده خوانی )» فصلنامة هنر دورة جدید ش 40 (تابستان 1378) محمدجعفر محجوب «تأثیر تئاتر اروپایی و نفوذ روشهای نمایشی آن در تعزیه » در تعزیه : نیایش و نمایش در ایران گردآورنده پیتر جی . چلکووسکی ترجمة داوود حاتمی تهران 1367 ش جمشید ملک پور سیر تحول مضامین در شبیه خوانی تهران 1366 ش همو گزیده ای از تاریخ نمایش در جهان تهران 1364 ش صادق همایونی تعزیه و تعزیه خوانی تهران 1353 ش .

/ محمود صباحی /

هنر نمایش و تئاتر ریشه و منشاء‌ دینی دارد . این مطلب را جمله آیین های نمایشی ، نمایشنامه های کهن تمدن بشری و آثار برجسته این هنر تصدیق می کند. تئاتر دوست دار زیبایی ، جویای حقیقت ، مدافع خوبی و نگران انسان است و این ها همان جوهره ی ادیان است.

با این حال در عصر غفلت انسان از خویش و هستی و محور قرار گرفتن نفسانیت به جای عبودیت و معنویت ، این هنر نیز همچون سایر عرصه های فرهنگ و تمدن بشری آماج شیطان پرستی و معنا گریزی و غیب ناباوری قرار گرفته و تا حد زیادی از معنا و مفهوم اصیل خویش عاری گشته است و به جای علم داری اخلاق و ایمان، میلغ پوچی و انحطاط و حق گریزی گشته است .

در این میان بی شک رجعت به اصالت های مغفول و بازخوانی سنت های حسنه نمایشی می تواند راه گشا باشد.

حمله سرایی وحمله خوانی از جمله سنن و جلوه گاههای تفکر قدسی در تاریخ هنر وادب سرزمین ماست . تا همین چند دهه قبل جمع خوانی حماسه هایی که ذیل عنوان عمومی «حمله حیدری» درمنقب مولای متقیان علی (ع) سروده شده بود ازعدالت فراگیر فارسی زبانان بوده است . این اشعار حماسی در قالب هایی چون مداحی، نقالی، پرده خوانی، شمایل گردانی و تعزیه در تمام ایام سال به کار می رود و از رایج ترین گونه های قصه گویی و هنرهای نمایشی سرزمین مان بوده است و حتی هنوز درمیان قوم هزاره افغانستان به عنوان مهم ترین متون روایت گری و دینی کاربرد دارد.»