دانلود تحقیق در مورد ترکیبات شیمیایی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بسمه تعالی

ترکیبات و مخلوط های شیمیایی

به طور کلی ترکیبات شیمیایی ، اجزای مهمی در ساختار بتون ها به شمار آمده به طوریکه حتی از سیمان پرتلند و آب نیز بیشتر اهمیت دارد . این ترکیبات شیمیایی قبل یا در حین فرایند هم زدن سیمان اضافه می شوند ، تولید کنندگان بزرگ به خاطر کاهش قیمت سازه بتون ، مخلوط های شیمیایی را در ابتدای کار اضافه می کنند ، با بهسازی مواد موجود می توانید بتون سخت و محکمتری داشته باشید ، هر چه در حین مخلوط کردن ، حمل و نقل ، قراردادن و مراقبت کردن از بتون دقت و وسواس بالایی داشته باشیم ، در مواقع خطر و اضطرار اطمینان خاطر بیشتری خواهیم داشت . استفاده موفق از ترکیبات شیمیایی بستگی به چندین فاکتور مختلف دارد ، از جمله : نوع و مقدار سیمان ، حجم آب اضافه شده ، زمان هم زدن و مخلوط کردن ، میزان سیالیت ترکیب ، دمای محیط ساخت بتون و هوای کافی را می توان اشاره تمود . گهگاه ترکیبی مشابه را با مختوط کردن مواد دیگر به دست می آوریم و برای افزایش قابلیت بتون می بایست میزان آب موجود در ترکیب بتون را کاهش داد ( اصطلاحا نسبت آب به سیمان را کم کنیم .) همچنین افزودن سیمان به اندازه کافی ، استفاده از انواع دیگر سیمان ، تغییر خرده سنگهای ساختار بتون و ... می توانند تاثیر به سزایی در افزایش استحکام و پایداری بتون داشته باشند .

پنج دستور العمل سازنده :

ترکیبهای مورد نیاز با توجه به دستورالعمل داده شده تهیه می کنند و به طور کلی 5 رده مختلف از ترکیبات شیمیایی وجود دارند :

1) تزریق هوا

2) کاهش میزان آب

3)مواد کند کننده

4) مواد تشدید کننده

5) شکل دهنده ها و مافوق شکل دهنده ها

تمامی انواع دیگر مخلوط کننده ها و ترکیبات مورد استفاده در ساخت بتون با وجود تفاوتهای ویژه ای که دارند ، باید به لحاظ عملکردی و کارایی شرایط زیر را داشته باشند :

عدم فساد تدریجی ، کاهش دهنده انقباض ، کاهش دهنده فعالیت آلکالاسیلیکاتی محیط ، دوام و پایداری زیاد ، قابلیت پذیرش رنگ یا رنگ آمیزی ، تحمل و مقاومت زیاد ، عدم جذب آب و رطوبی برای حفاظت بیشتر پشت بام ساختمانها و .... گاهی اوقات حباب های هوا در داخل ساختار بتون وجود دارند که در مقیاس میکروسکوپی قابل مشاهده می باشند ، اصولا تزریق هوا با فشار زیاد در حین هم زدن ترکیب صورت پذیرفته و به این ترکیب در اصطلاح " بتون با هوای تزریق شده " می گویند .

مخلوط هایی که دارای آب کمتری می باشند ، تا حدودی مقاومت و استحکام بیشتری دارند ، در این نوع بتون میزان آب داخل مخلوط بتون را تا حدود 15 – 5 درصد کاهش می دهیم ، در نتیجه ، بتونی که برای ساخت آن مقدار کمی آب استفاده شده باشد ، از حالت سیالیت کمتری در حین ساخت برخوردار بوده و بالتبع ظاهری یکدست خواهد داشت ، در اصطلاح فنی بایستی نسبت آب به سیمان در ترکیب بتون کم باشد ، به این ترتیب بدون نیاز به افزودن سیمان ، مقاومت و استحکام بتون ساخته شده افزایش پیدا می کند ، پیشرفت های تکنولوژیک اخیر در زمینه مخلوط کن ها یا همان Mixer ها موجب شده است که مقدار آب کمتری در حین مخلوط کردن مواد اولیه بتون مصرف کرده و لی مقاومت و استحکام بیشتری را داشته باشیم . در واقع این مخلوط کن های جدید مقدار مصرف آب را تا حدود 8 درصد نسبت به قبل کاهش می دهند و خصوصیت بارز این بتون پایداری و استحکام بالا در شرایط دمایی متغیر است ، ابزار های کاهنده متوسط آب مصرفی نسبت به ابزار های کاهنده آب استاندارد ، بتون به مراتب پایدارتری را به وجود می آورند .

مخلوط های دارای سیالیت کمتر ( کند یا سفت ) در حین ترکیب شدن زمان بیشتری صرف کرده اند ولی اگر شرایط آب و هوایی گرمی در حین ساخت بتون داشته باشیم ، به واقع اثر تسریع کنندگی بتون خنثی می شود ، اصولا درجه حرارت بالا ، باعث افزایش میزان سختی بتون شده و در نتیجه پایداری و مقاومت بتون را در شرایط سخت شاهد خواهیم بود ، به علاوه لازم به ذکر است که ابزارهای کند کننده ، قابلیت و کارایی بتون را در مکان نصب شده افزایش می دهند ، اغلب ابزارهای کند کننده ، همچنین نقش کاهش دهنده آب مصرفی در ساخت بتون را دارند و به دلیل کند کردن روند مخلوط شدن بتون شاهد تزریق هوا در داخل بتون خواهیم بود . از سوی دیگر ترکیبات تسریع کننده ، باعث افزایش میزان استحکام ( پایداری ) لحظه ای بتون می شوند ، به این ترتیب زمان لازم برای حفاظت و مراقبت از مخلوط بتون کاهش پیدا می کند ، این نوع بتون ها برای تجهیز سریع مکان های حساس به کار می روند ، ترکیب های تسریع کننده ، به طور خاص برای اصلاح ( بهسازی ) بتون در شرایط آب و هوایی سرد موثر می باشند .

تغییر شکل دهنده ها ( حالت دهنده های مدرن ) مثل HRWR یا ابزارهای کاهنده مقدار آب اضافی ، مقدار حجم آب مورد نیاز را تا حدود 12 تا 30 درصد کاهش می دهند ، لذا اگر به بتونی با میزان سیلیت کم تا متوسط اضافه شود ، نسبت آب – سیمان را طوری تنظیم می کند که سیالیت بتون تا حد زیادی افزایش یابد . همانطور که اشاره شد ، بتون حاصل زیاد از حد شل می باشد ، لذا دارای نوسان کمتر ( یا فاقد نوسان ) و تراکم (فشردگی ) بالایی می باشد ./ بهتر است تاثیر ابزارهای حالت دهنده مدرن چیزی حدود 30 تا 60 دقیقه طول بکشد و این بستگی مستقیم با نرخ مصرف یا میزان گداختگی دارد ، به علاوه کاهش سرعت در کارایی بتون حاصله تاثیر می گذارد ، همانطور که قبلا هم اشاره کردیم کاهش سیالیت را با افزودن مواد حالت دهنده یا شکل پذیر به بتون به خصوص در سازه های حساسی مثل ادارات و سازمانهای دولتی جبران می کنند ، برای جلوگیری از فساد تدریجی بتون از ترکیبات ضد پوسیدگی بهره می بریم ، به این ترتیب تزریق یا قرار دادن میله های فلزی در داخل بتون راهکار مناسبی است ، این بتون های مسلح شده با مواد ضد پوسیدگی در مواردی مثل : سازه های آبی ، پل ها یا بزرگراه هایی که از روی رودخانه عبور می کنند ، پارکینگ گاراژ ها و...

که بدون شک با مشکل غلظت بالای کلورید روبرو هستیم به جز موارد اشاره شده ، ترکیبات مخصوص دیگری داریم که نقش کاهش انقباض را دارند و همچنین باعث ممانعت از واکنش پذیری alka – silica می شود .

عوامل کاهش دهنده انقباض را برای کنترل انقباض سازه در شرایط خشکی ( کم آبی ) و همچنین به حداقل رساندن شکاف های احتمالی به بتون اضافه می کنند ، این در حالی است که ترکیبات موسوم به ASR مشکلات متعدد پایداری سازه را کنترل نموده که اغلب این مشکلات ارتباط مستقیمی با خاصیت ارتجاعی alka – silica دارد .

دانلود تحقیق در مورد ترکیبات شیمیایی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بسمه تعالی

ترکیبات و مخلوط های شیمیایی

به طور کلی ترکیبات شیمیایی ، اجزای مهمی در ساختار بتون ها به شمار آمده به طوریکه حتی از سیمان پرتلند و آب نیز بیشتر اهمیت دارد . این ترکیبات شیمیایی قبل یا در حین فرایند هم زدن سیمان اضافه می شوند ، تولید کنندگان بزرگ به خاطر کاهش قیمت سازه بتون ، مخلوط های شیمیایی را در ابتدای کار اضافه می کنند ، با بهسازی مواد موجود می توانید بتون سخت و محکمتری داشته باشید ، هر چه در حین مخلوط کردن ، حمل و نقل ، قراردادن و مراقبت کردن از بتون دقت و وسواس بالایی داشته باشیم ، در مواقع خطر و اضطرار اطمینان خاطر بیشتری خواهیم داشت . استفاده موفق از ترکیبات شیمیایی بستگی به چندین فاکتور مختلف دارد ، از جمله : نوع و مقدار سیمان ، حجم آب اضافه شده ، زمان هم زدن و مخلوط کردن ، میزان سیالیت ترکیب ، دمای محیط ساخت بتون و هوای کافی را می توان اشاره تمود . گهگاه ترکیبی مشابه را با مختوط کردن مواد دیگر به دست می آوریم و برای افزایش قابلیت بتون می بایست میزان آب موجود در ترکیب بتون را کاهش داد ( اصطلاحا نسبت آب به سیمان را کم کنیم .) همچنین افزودن سیمان به اندازه کافی ، استفاده از انواع دیگر سیمان ، تغییر خرده سنگهای ساختار بتون و ... می توانند تاثیر به سزایی در افزایش استحکام و پایداری بتون داشته باشند .

پنج دستور العمل سازنده :

ترکیبهای مورد نیاز با توجه به دستورالعمل داده شده تهیه می کنند و به طور کلی 5 رده مختلف از ترکیبات شیمیایی وجود دارند :

1) تزریق هوا

2) کاهش میزان آب

3)مواد کند کننده

4) مواد تشدید کننده

5) شکل دهنده ها و مافوق شکل دهنده ها

تمامی انواع دیگر مخلوط کننده ها و ترکیبات مورد استفاده در ساخت بتون با وجود تفاوتهای ویژه ای که دارند ، باید به لحاظ عملکردی و کارایی شرایط زیر را داشته باشند :

عدم فساد تدریجی ، کاهش دهنده انقباض ، کاهش دهنده فعالیت آلکالاسیلیکاتی محیط ، دوام و پایداری زیاد ، قابلیت پذیرش رنگ یا رنگ آمیزی ، تحمل و مقاومت زیاد ، عدم جذب آب و رطوبی برای حفاظت بیشتر پشت بام ساختمانها و .... گاهی اوقات حباب های هوا در داخل ساختار بتون وجود دارند که در مقیاس میکروسکوپی قابل مشاهده می باشند ، اصولا تزریق هوا با فشار زیاد در حین هم زدن ترکیب صورت پذیرفته و به این ترکیب در اصطلاح " بتون با هوای تزریق شده " می گویند .

مخلوط هایی که دارای آب کمتری می باشند ، تا حدودی مقاومت و استحکام بیشتری دارند ، در این نوع بتون میزان آب داخل مخلوط بتون را تا حدود 15 – 5 درصد کاهش می دهیم ، در نتیجه ، بتونی که برای ساخت آن مقدار کمی آب استفاده شده باشد ، از حالت سیالیت کمتری در حین ساخت برخوردار بوده و بالتبع ظاهری یکدست خواهد داشت ، در اصطلاح فنی بایستی نسبت آب به سیمان در ترکیب بتون کم باشد ، به این ترتیب بدون نیاز به افزودن سیمان ، مقاومت و استحکام بتون ساخته شده افزایش پیدا می کند ، پیشرفت های تکنولوژیک اخیر در زمینه مخلوط کن ها یا همان Mixer ها موجب شده است که مقدار آب کمتری در حین مخلوط کردن مواد اولیه بتون مصرف کرده و لی مقاومت و استحکام بیشتری را داشته باشیم . در واقع این مخلوط کن های جدید مقدار مصرف آب را تا حدود 8 درصد نسبت به قبل کاهش می دهند و خصوصیت بارز این بتون پایداری و استحکام بالا در شرایط دمایی متغیر است ، ابزار های کاهنده متوسط آب مصرفی نسبت به ابزار های کاهنده آب استاندارد ، بتون به مراتب پایدارتری را به وجود می آورند .

مخلوط های دارای سیالیت کمتر ( کند یا سفت ) در حین ترکیب شدن زمان بیشتری صرف کرده اند ولی اگر شرایط آب و هوایی گرمی در حین ساخت بتون داشته باشیم ، به واقع اثر تسریع کنندگی بتون خنثی می شود ، اصولا درجه حرارت بالا ، باعث افزایش میزان سختی بتون شده و در نتیجه پایداری و مقاومت بتون را در شرایط سخت شاهد خواهیم بود ، به علاوه لازم به ذکر است که ابزارهای کند کننده ، قابلیت و کارایی بتون را در مکان نصب شده افزایش می دهند ، اغلب ابزارهای کند کننده ، همچنین نقش کاهش دهنده آب مصرفی در ساخت بتون را دارند و به دلیل کند کردن روند مخلوط شدن بتون شاهد تزریق هوا در داخل بتون خواهیم بود . از سوی دیگر ترکیبات تسریع کننده ، باعث افزایش میزان استحکام ( پایداری ) لحظه ای بتون می شوند ، به این ترتیب زمان لازم برای حفاظت و مراقبت از مخلوط بتون کاهش پیدا می کند ، این نوع بتون ها برای تجهیز سریع مکان های حساس به کار می روند ، ترکیب های تسریع کننده ، به طور خاص برای اصلاح ( بهسازی ) بتون در شرایط آب و هوایی سرد موثر می باشند .

تغییر شکل دهنده ها ( حالت دهنده های مدرن ) مثل HRWR یا ابزارهای کاهنده مقدار آب اضافی ، مقدار حجم آب مورد نیاز را تا حدود 12 تا 30 درصد کاهش می دهند ، لذا اگر به بتونی با میزان سیلیت کم تا متوسط اضافه شود ، نسبت آب – سیمان را طوری تنظیم می کند که سیالیت بتون تا حد زیادی افزایش یابد . همانطور که اشاره شد ، بتون حاصل زیاد از حد شل می باشد ، لذا دارای نوسان کمتر ( یا فاقد نوسان ) و تراکم (فشردگی ) بالایی می باشد ./ بهتر است تاثیر ابزارهای حالت دهنده مدرن چیزی حدود 30 تا 60 دقیقه طول بکشد و این بستگی مستقیم با نرخ مصرف یا میزان گداختگی دارد ، به علاوه کاهش سرعت در کارایی بتون حاصله تاثیر می گذارد ، همانطور که قبلا هم اشاره کردیم کاهش سیالیت را با افزودن مواد حالت دهنده یا شکل پذیر به بتون به خصوص در سازه های حساسی مثل ادارات و سازمانهای دولتی جبران می کنند ، برای جلوگیری از فساد تدریجی بتون از ترکیبات ضد پوسیدگی بهره می بریم ، به این ترتیب تزریق یا قرار دادن میله های فلزی در داخل بتون راهکار مناسبی است ، این بتون های مسلح شده با مواد ضد پوسیدگی در مواردی مثل : سازه های آبی ، پل ها یا بزرگراه هایی که از روی رودخانه عبور می کنند ، پارکینگ گاراژ ها و...

که بدون شک با مشکل غلظت بالای کلورید روبرو هستیم به جز موارد اشاره شده ، ترکیبات مخصوص دیگری داریم که نقش کاهش انقباض را دارند و همچنین باعث ممانعت از واکنش پذیری alka – silica می شود .

عوامل کاهش دهنده انقباض را برای کنترل انقباض سازه در شرایط خشکی ( کم آبی ) و همچنین به حداقل رساندن شکاف های احتمالی به بتون اضافه می کنند ، این در حالی است که ترکیبات موسوم به ASR مشکلات متعدد پایداری سازه را کنترل نموده که اغلب این مشکلات ارتباط مستقیمی با خاصیت ارتجاعی alka – silica دارد .

شناسایی عناصر در ترکیبات آلی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

به نام خدا

شناسایی عناصر در ترکیبات آلی (تجزیه کیفی مواد آلی به روش ذوب قلیایی جهت تشخیص ازت، گوگرد و هالوژنها) 

شناسایی هالوژنها 

آزمایش نیترات نقره

اگر در ساختمان ماده آلی نیتروژن یا گوگرد حضور داشته باشد با افزایش نیترات نقره به محلول اسیدی تهیه شده از ذوب قلیایی علاوه بر هالید نقره، رسوب سفید AgCN یا رسوب Ag2S نیز تشکیل میشود که مزاحم عمل تشخیص هالوژنها هستند بنابراین قبل از رسوب دادن AgX باید گوگرد و نیتروژن را از محیط عمل خارج سازید، بدین طریق که به آن اسید نیتریک غلیظ افزوده و محلول حاصل را بجوشانید تا بر اثر تبخیر حجم آن به نصف تقلیل داده شود، سپس آنرا سرد کرده و با حجم مساوی آب مقطر رقیق کنید. سپس بر روی آن آزمایشات زیر را انجام دهید، اگر گوگرد و ازت وجود نداشته باشد نیازی به عمل فوق نیست.

الف) اگر در جسم آلی یک نوع هالوژن وجود داشته باشد حدود 2 میلی لیتر از محلول زیر صافی حاصل از ذوب قلیایی را در یک لوله آزمایش بریزید و با اسید نیتریک رقیق آنرا اسیدی کرده مقداری محلول نیترات نقره اضافه کنید، رسوب تشکیل شده مشخص کننده نوع هالوژن خواهد بود، مایع رویی را بر اثر سرازیر کردن جدا کنید و به رسوب محلول رقیق آمونیاک اضافه نمائید اگر رسوب سفید بوده و به خوبی محلول در آمونیاک رقیق باشد نشانه کلر، و اگر زرد کمرنگ و به سختی محلول در آمونیاک باشد (کم محلول باشد) نشانه برم، اگر زرد پر رنگ و تقریبا نا محلول در آمونیاک باشد نشانه وجود ید در جسم آلی است.

  ب) اگر مخلوط چند هالوژن وجود داشته باشد: 

شناسایی ید 

2 میلی لیتر از محلول زیر صافی حاصل از ذوب قلیایی را در یک لوله آزمایش بریزید و با مقداری استیک اسید خالص (گلاسیال)، آنرا اسیدی کنید و سپس به آن حدود یک میلی لیتر تتراکلرید کربن بیفزائید و قطره قطره محلول نیتریت سدیم ضمن تکان دادن شدید لوله آزمایش اضافه کنید رنگ بنفش یا ارغوانی که در لایه آلی (CCl4) تشکیل میشود نشانه حضور ید است.

پس از تشخیص ید، از محلول همین لوله آزمایش برای تشخیص برم استفاده کنید. بدین طریق که مجددا مقداری محلول نیتریت سدیم افزوده و مقدار جزئی گرم کنید. بعد شدیدا تکان دهید و صبر کنید تا دو لایه از هم جدا شوند، لایه رویی را در لوله آزمایش تمیز دیگری بریزید و لایه بنفش رنگ تتراکلرید کربن را دور بریزید. به لایه رویی که در لوله آزمایش تمیز ریخته بودید یک میلی لیتر تترا کلرید کربن اضافه کنید و قطره قطره محلول 20% نیتریت سدیم بیفزائید و در ضمن افزایش لوله را تکان دهید اگر باز هم لایه زیری رنگی شد محلول سدیم نیتریت بیشتری ریخته و پس از تکان دادن و سپس جدا شدن دو لایه، لایه رویی را به لوله آزمایش دیگری منتقل کنید و لایه زیری را دور بریزید و بر روی لایه رویی این عمل را آنقدر تکرار کنید تا دیگر لایه رنگی ایجاد نشود، در این صورت دیگر در محلول شما ید وجود ندارد. حال بر روی این محلول آزمایش تشخیص برم انجام دهید. (توجه کنید که اگر در ابتدای آزمایش رنگ بنفش ظاهر نشود نشانه عدم حضور ید در محلول است و بنابر این نیازی به استخراج ید نیست و از همان ابتدا میتوان برای تشخیص برم عمل کرد).

  شناسایی برم 

محلول اسیدی فوق را زیر هود حرارت دهید تا دیگر بخارات NO خارج نشود، سپس سرد کنید. محلول را با استیک اسید گلاسیال به شدت اسیدی کرده و مقدار کمی از دی اکسید سرب PbO2 اضافه نمائید. یک تکه کاغذ صافی آغشته به محلول فلورسئین را در بالای دهانه لوله آزمایش به دور دهانه چسبانده و حرارت دهید (کاغذ آغشته به فلورسئین به رنگ زرد لیمویی است) دی اکسید سرب در محلول استیک اسید تولید استات سرب میکند که HBr و HI را اکسید میکند ولی عملا تحت شرایط فوق بر HCl اثری ندارد.

(1) ائوسین (قرمز رنگ) و (2) فلوئورسئین (زردرنگ)

چون در داخل لوله آزمایش ید وجود ندارد اگر کاغذ آزمایش فلورسئین به رنگ صورتی در آید نشانه وجود برم در جسم آلی است (البته باید توجه داشت که ید نیز چنین جوابی میدهد بنابر این باید ابتدا ید را کاملا از محیط عمل خارج ساخت و سپس آزمایش مربوط به برم را انجام داد) برای تشخیص کلر از محتویات همین لوله استفاده میکنیم.

  شناسایی کلر 

اگر در آزمایش بالا کاغذ آزمایش فلورسئین به رنگ صورتی در نیاید دلیل آن است که در جسم مورد نظر برم شرکت ندارد در این صورت لوله آزمایش را با کمی آب مقطر بشوئید و محلول حاصل را صاف کنید و به محلول زیر صافی محلول رقیق اسید نیتریک و نیترات نقره اضافه کنید تشکیل رسوب سفید کلوئیدی نشانه وجود کلر است اما اگر در آزمایش قبل کاغذ آزمایش فلورسئین به رنگ صورتی در آید، عمل حرارت دادن را آنقدر ادامه دهید تا دیگر کاغذ آزمایش فلورسئین را به

تحقیق روش نامگذاری و فرمول نویسی ترکیبات دوتایی 8 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

ترکیبات دوتایی:

ترکیبات دوتایی ترکیباتی هستند که از دو نوع عنصر تشکیل شده اند، هرچند که ممکن است تعداد اتمهای آن زیاد باشد. مانند: H2O, SO3, N2O3 و ..... این ترکیبات به سه گروه زیر تقسیم می شوند:

الف) ترکیبات دوتایی فلز با نافلز

ب) ترکیبات دوتایی نافلز با نافلز

ج) ترکیب های دوتایی هیدروژن و نافلز که در واقع یک نوع ترکیب دوتایی نافلز با نافلز است.

الف) ترکیبات دوتایی فلز - نافلز:

- فرمول نویسی:

- برای نوشتن فرمول شیمیایی این ترکیبات باید به روش زیر عمل نماییم:

۱- نماد شیمیایی فلز را سمت چپ و نماد شیمیایی غیرفلز را سمت راست می نویسیم. درست مانند جایگاه آنها در جدول تناوبی.

۲- ظرفیت فلز را اندیس غیرفلز و ظرفیت غیرفلز را اندیس فلز قرار می دهیم.

۳- در صورت امکان اندیسها را ساده می کنیم.

مثال: می خواهیم فرمول ترکیب اکسی‍ژن با آلومینیم را بنویسیم:

۱- نماد شیمیایی فلز یعنی نماد آلومینیم (Al) را سمت چپ و نماد شیمیایی غیر فلز یعنی اکسیژن (O) را سمت راست می نویسیم.

Al O

۲- ظرفیت فلز آلومینیم ۳ است که به عنوان اندیس غیرفلز قرار می دهیم(Al O3). ظرفیت غیر فلز یعنی اکسیژن برابر ۲ است که به عنوان اندیس برای فلز قرار می دهیم. یعنی:

Al2O3

3- 2 با ۳ ساده نمی شود. بنابراین فرمول ما بدون تغییر می ماند.

Al2O3

- نامگذاری:

برای نامگذاری این ترکیبات به روش زیر عمل می کنیم:

۱- ابتدا نام فلز را می نویسیم.

۲- اگر فلز ما چند ظرفیتی بود ظرفیتی را که در ترکیب ما دارد، به صورت اعداد یونانی در پرانتز نمایش می دهیم. اعداد یونانی به شکل زیر هستند:

1- I 6-VI

2- II 7- VII

3-III 8- VIII

4- IV 9- IX

5- V 10- X

۳- نام غیرفلز را نوشته و پسوند " ید" را به انتهای آن می افزاییم. در بعضی از غیرفلزها با افزودن پسوند "ید" نام غیرفلز مقداری تغییر می یابد. به عنوان مثال:

اکسیژن ------ اکسید نیتروژن ------ نیترید

گوگرد (سولفور) -------سولفید فسفر -------- فسفید

هیدروژن ------- هیدرید

اگر توجه نمایید فرمول شیمیایی ترکیب را از چپ به راست خواندیم، یعنی همانطور که نوشته بودیم. ابتدا فلز و سپس غیرفلز. در حالت کلی از الگوی زیر پیروی می نماییم:

" نام فلز + (ظرفیت فلزهای چند ظرفیتی با اعداد یونانی) + نام غیرفلز + ید"

مثال: نام ترکیب زیر را بنویسید.

Al2O3

۱- نام فلز را می نویسیم: " آلومینیم"

۲- فلز ما چند ظرفیتی نیست بنابراین نیاز به نوشتن ظرفیت ندارد.

۳- نام غیرفلز را می نویسیم. " آلومینیم اکسیژن"

۴- پسوند " ید" را افزوده و در صورت نیاز نام غیرفلز را تغییر می دهیم.

آلومینیم اکسید

ب) ترکیبات دوتایی نافلز - نافلز:

- فرمول نویسی:

برای نوشتن فرمول این ترکیبات شما باید تشخیص بدهید که خاصیت فلزی کدام غیرفلز بیشتر است، سپس این غیرفلز را فلز فرض کرده و فرمول نویسی را تقریباً مانند فرمول نویسی ترکیبات فلز - نافلز انجام می دهیم. برای تشخیص اینکه کدام یک از غیرفلزهای ما ضعیف تر است از سری زیر می توان استفاده نمود:

Si - B - P- H- C - S - I - Br - N - Cl - O -F

در سری فوق عناصری که سمت چپ قرار دارند غیرفلزهای ضعیف تری هستند و هرچه از چپ به راست پیش می رویم غیرفلزها قویتر می شوند.

در صورتیکه نمی توانید سری فوق را به خاطر بسپارید از اصول هشتگانه ابتدای مقاله پیروی نمایید.

برای فرمول نویسی ترکیبات نافلز - نافلز به ترتیب زیر عمل می کنیم:

۱- با توجه به توضیحات بالا نافلز ضعیف تر را شناسایی می کنیم.

۲- نماد شیمیایی نافلز ضعیف تر را سمت چپ و نماد شیمیایی نافلز قوییتر را سمت راست می نویسیم.

۳- ظرفیت غیرفلز سمت چپ را اندیس غیرفلز سمت راست قرار داده و ظرفیت غیرفلز سمت راست را اندیس غیرفلز سمت چپ قرار می دهیم.

۴- در صورت امکان اندیس ها را ساده می کنیم.

توجه نمایید غیرفلز سمت راست یا قویتر با کمترین ظرفیت خود در ترکیب شرکت می نماید.

مثال: می خواهیم فرمول ترکیبات بدست آمده از فسفر و کلر را بدست آوریم.

۱- فسفر نسبت به کلرغیرفلز ضعیف تری است.

۲- نماد شیمیایی فسفر را سمت چپ و کلر را سمت راست می نویسیم.

ترکیبات شیمیایی چای

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

ترکیبات شیمیایی چای

جدول 1-1. ترکیب شیمیایی اندام هوایی جدید گیاه چای

وزن خشک %

ترکیب

وزن خشک %

ترکیب

5/0

تئوفیلین

30-25

فنل تام

5-4

اسیدهای آمینه

فلاوانولها

6/0-5/0

اسیدهای آلی

12-8

(-)اپیگالوکاتشینگالات

5-4

مونوساکاریدها

6-3

(-)اپیکاتشینگالات

22-14

پلیساکاریدها

6-3

(-)اپیگالوکاتشین

7-4

سلولز و همیسلولز

3-1

(-)اپیکاتشین

6-5

پکتین

2-1

(+)کاتشین

6-5

لیگنین

4-3

(+)گالوکاتشین

17-14

پروتئین

4-3

فلاوونولها و گلیکوزیدهای آنها

5-3

چربی

3-2

لوکوآنتوسیانین

6/0-5/0

کلروفیل و پیگمانهای دیگر

4-3

اسیدهای پلیفنلی

6-5

خاکستر

4-3

کافئین

2/0

تئوبرم

جدول 1-1 ترکیب شیمیایی اندام هوایی جدید را نشان میدهد(97).نخستین تحقیقات علمی درباره شیمی چای در سال 1827 انجام شده است که طی آن اودری نوعی آلکالوئید از چای استخراج کرد. این ماده تئین نامیده شد. چند سال پیش از این یعنی در سال 1820، رونگه در آلمان از قهوه آلکالوئیدی به دست آورده بود که آن را تحت عنوان کافئین معرفی کرد. بعدها مشخص گردید این دو ماده در واقع یکی هستند و فقط منشاء متفاوتی دارند. کافئین، متیلگزانتینی تلخ مزه با فرمول شمیایی C8H10N4O2است. مقدار کافئین در قسمتهای مختلف گیاه متفاوت است اما متوسط آن حدود 3 درصد است. چای علاوه بر کافئین حاوی مقادیر اندکی تئوفیلین و تئوبروم است(4). همچنین تحقیقات نشان داده است میزان کافئین در طول دوره رشد متغیر است. سوزوکی و همکاران (1991) نشان دادند مقدار کافئین از شروع رشد در اواخر مارس (ابتدای بهار) تا جولای (اوایل تابستان) به طور مرتب افزایش مییابد و بعد از آن دچار کاهش میشود(95). ازدمیر و همکاران (1993) نیز نشان دادند میزان کافئین از چین اول تا چین آخر به طور مرتب کاهش مییابد(74).

در بین ترکیبات مختلف چای، کاتشینها اهمیت ویژهای دارند. کاتشینها زیر مجموعه ترکیبات فلاوونوئیدی هستند. فلاوونوئیدها به همراه اسیدهای فنلی، لیگنانها و استیلبنها گروه بزرگی از مواد شیمیایی به نام پلیفنلها را به وجود میآورند. اثر بازدارندگی فلاوونوئیدها در جلوگیری از پراکسایش لیپیدها(82)، به دام اندازی رادیکالهای آزاد(37)، گیرندگی یونهای آهن(63) و غیر فعال کردن آنزیم لیپوکسیژنازگزارش شده است(46،81).

کاتشینها بر خلاف سایر فلاوونوئیدها معمولا به شکل غیرگلیکوزیدی و یا به شکل استر شده با اسید گالیک مشاهده میشوند. امروزه مشخص شده است در گیاه چای هفت نوع کاتشین اصلی و مقادیر اندکی از سایر مشتقات کاتشینی وجود دارد. کاتشینهای اصلی عبارت از الف- کاتشینهای آزاد: (+)کاتشین، (+)گالوکاتشین، (-)اپیکاتشین، (-)اپیگالوکاتشین و ب- انواع استری شده یا کاتشینهای گالوئیل: (-)اپیکاتشینگالات، (-)اپیگالوکاتشینگالات و (-)گالوکاتشینگالات میباشند(شکل 1-1) (38).

زاپرومتوف بیوسنتز کاتشیتها را مورد بررسی قرار داده است(128). حلقه A از مسیر اسید استیک – اسید مالونیک و حلقه B‌ از مسیر اسید شیکمیک – اسید سینامیک تولید میشود. تولید کاتشینها در گیاه چای با افزایش مواجهه گیاه با نور افزایش مییابد. این پدیده ناشی از فعالیت آنزیم فنیلآلانینآمونیالیاز است که در صورت پوشاندن گیاه، فعالیت آن بسرعت افت پیدا میکند. تولید کاتشین در گیاه با افزایش دما نیز افزایش مییابد. پس از تولید، کاتشینها در واکوئل سلول ذخیره و بشدت از هرگونه متابولیسم یا تجزیهای محافظت میشوند(38).

شکل از کتاب

شکل 1-1. کاتشینهای اصلی موجود در گیاه چای

میزان کاتشین و کافئین قسمتهای مختلف گیاه در جدول 1-2 آورده شده است. مشاهده میشود میزان ترکیبات اصلی در چای در قسمتهای مختلف گیاه یکنواخت نیست(4). احمد و مورالیدهاران (1998) نیز نشان دادند میزان کافئین و کاتشین برگ چای که نقش ویژهای در کیفیت چای دارند، از بخشهای فوقانی گیاه به سمت پایین کاهش پیدا میکند(6). یولیلین و همکاران میزان پلیفنل در اجزاء مختلف گیاه چای را به کمک HPLC بررسی کردند. مشاهده شد برگ جدید 7/2 برابر بیشتر از برگ قدیمی پلیفنل دارد. همچنین مقدار پلیفنلها در تابستان 4/1 برابر بهار بوده است(53).

جدول 1-2. درصد کاتشین و کافئین در قسمتهای مختلف گیاه چای بر اساس وزن خشک (4)

قسمت گیاه

کاتشین

کافئین

جوانه

5/26%

7/4%

برگ اول

9/25%

2/7%

برگ دوم

7/20%

5/3%

برگ سوم

1/17%

9/2%

ساقه قسمت بالا

1/11%

5/2%

ساقه قسمت پایین

0/5%

4/1%

- خواص آنتی اکسیدانی ترکیبات چای

قدرت آنتیاکسیدانی ترکیبات چای با روشهای مختلفی به اثبات رسیده است. رابینسون و همکاران (1997) با روش نورتابی شیمیایی(84) و کوماموتو و سوندا (1998) با سیستم الکترود اکسیژن این امر را نشان دادند(51). همچنین رایس- اوانس (1999) با استفاده از روش تعیین ظرفیت آنتیاکسیدانی بر اساس اکیوالان ترولوکس، خواص چشمگیر آنتیاکسیدانی عصاره چای و فلاوونوئیدهای چای را نشان داد(83). مطالعات پزشکی و آزمایشگاهی حاکی از آن است که کاتشینهای چای سبز، ارزان، غیر سمی و ضد سرطان بوده، خاصیت آنتیاکسیدانی دارند(115). کاتشینهای چای و بخصوص اپیگالوکاتشینگالات و اپیگالوکاتشین، آثار ممانعتکنندگی بالایی در مقابل اکسایش لیپوپروتئین کمچگال از خود نشان دادهاند(62).

همان طور که پیشتر گفته شد کاتشینها از اجزاء اصلی ترکیب شیمیایی چای هستند که تا 35 درصد ماده خشک برگ چای را تشکیل میدهند. کاتشینها زیر مجموعه فلاوونوئیدها، از دسته فلاوان3 – اُلها هستند. شکل 1-4 اسکلت ساختمانی کاتشین را نشان میدهد.

شکل 1-4. اسکلت ساختمانی کاتشینها

وجود گروههای فنلی در این ساختمان قابل توجه است. این گروهها میتوانند با دادن یک هیدروژن یا الکترون ترکیبات دیگر را احیا کنند و خود به رادیکالهای آزادی تبدیل شوند که به دلیل وجود رزونانس در حلقه آروماتیک پایدار میشوند و تمایل زیادی برای احیاء شدن ندارند. قرار گرفتن دو گروه