تحقیق روش نامگذاری و فرمول نویسی ترکیبات دوتایی 8 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

ترکیبات دوتایی:

ترکیبات دوتایی ترکیباتی هستند که از دو نوع عنصر تشکیل شده اند، هرچند که ممکن است تعداد اتمهای آن زیاد باشد. مانند: H2O, SO3, N2O3 و ..... این ترکیبات به سه گروه زیر تقسیم می شوند:

الف) ترکیبات دوتایی فلز با نافلز

ب) ترکیبات دوتایی نافلز با نافلز

ج) ترکیب های دوتایی هیدروژن و نافلز که در واقع یک نوع ترکیب دوتایی نافلز با نافلز است.

الف) ترکیبات دوتایی فلز - نافلز:

- فرمول نویسی:

- برای نوشتن فرمول شیمیایی این ترکیبات باید به روش زیر عمل نماییم:

۱- نماد شیمیایی فلز را سمت چپ و نماد شیمیایی غیرفلز را سمت راست می نویسیم. درست مانند جایگاه آنها در جدول تناوبی.

۲- ظرفیت فلز را اندیس غیرفلز و ظرفیت غیرفلز را اندیس فلز قرار می دهیم.

۳- در صورت امکان اندیسها را ساده می کنیم.

مثال: می خواهیم فرمول ترکیب اکسی‍ژن با آلومینیم را بنویسیم:

۱- نماد شیمیایی فلز یعنی نماد آلومینیم (Al) را سمت چپ و نماد شیمیایی غیر فلز یعنی اکسیژن (O) را سمت راست می نویسیم.

Al O

۲- ظرفیت فلز آلومینیم ۳ است که به عنوان اندیس غیرفلز قرار می دهیم(Al O3). ظرفیت غیر فلز یعنی اکسیژن برابر ۲ است که به عنوان اندیس برای فلز قرار می دهیم. یعنی:

Al2O3

3- 2 با ۳ ساده نمی شود. بنابراین فرمول ما بدون تغییر می ماند.

Al2O3

- نامگذاری:

برای نامگذاری این ترکیبات به روش زیر عمل می کنیم:

۱- ابتدا نام فلز را می نویسیم.

۲- اگر فلز ما چند ظرفیتی بود ظرفیتی را که در ترکیب ما دارد، به صورت اعداد یونانی در پرانتز نمایش می دهیم. اعداد یونانی به شکل زیر هستند:

1- I 6-VI

2- II 7- VII

3-III 8- VIII

4- IV 9- IX

5- V 10- X

۳- نام غیرفلز را نوشته و پسوند " ید" را به انتهای آن می افزاییم. در بعضی از غیرفلزها با افزودن پسوند "ید" نام غیرفلز مقداری تغییر می یابد. به عنوان مثال:

اکسیژن ------ اکسید نیتروژن ------ نیترید

گوگرد (سولفور) -------سولفید فسفر -------- فسفید

هیدروژن ------- هیدرید

اگر توجه نمایید فرمول شیمیایی ترکیب را از چپ به راست خواندیم، یعنی همانطور که نوشته بودیم. ابتدا فلز و سپس غیرفلز. در حالت کلی از الگوی زیر پیروی می نماییم:

" نام فلز + (ظرفیت فلزهای چند ظرفیتی با اعداد یونانی) + نام غیرفلز + ید"

مثال: نام ترکیب زیر را بنویسید.

Al2O3

۱- نام فلز را می نویسیم: " آلومینیم"

۲- فلز ما چند ظرفیتی نیست بنابراین نیاز به نوشتن ظرفیت ندارد.

۳- نام غیرفلز را می نویسیم. " آلومینیم اکسیژن"

۴- پسوند " ید" را افزوده و در صورت نیاز نام غیرفلز را تغییر می دهیم.

آلومینیم اکسید

ب) ترکیبات دوتایی نافلز - نافلز:

- فرمول نویسی:

برای نوشتن فرمول این ترکیبات شما باید تشخیص بدهید که خاصیت فلزی کدام غیرفلز بیشتر است، سپس این غیرفلز را فلز فرض کرده و فرمول نویسی را تقریباً مانند فرمول نویسی ترکیبات فلز - نافلز انجام می دهیم. برای تشخیص اینکه کدام یک از غیرفلزهای ما ضعیف تر است از سری زیر می توان استفاده نمود:

Si - B - P- H- C - S - I - Br - N - Cl - O -F

در سری فوق عناصری که سمت چپ قرار دارند غیرفلزهای ضعیف تری هستند و هرچه از چپ به راست پیش می رویم غیرفلزها قویتر می شوند.

در صورتیکه نمی توانید سری فوق را به خاطر بسپارید از اصول هشتگانه ابتدای مقاله پیروی نمایید.

برای فرمول نویسی ترکیبات نافلز - نافلز به ترتیب زیر عمل می کنیم:

۱- با توجه به توضیحات بالا نافلز ضعیف تر را شناسایی می کنیم.

۲- نماد شیمیایی نافلز ضعیف تر را سمت چپ و نماد شیمیایی نافلز قوییتر را سمت راست می نویسیم.

۳- ظرفیت غیرفلز سمت چپ را اندیس غیرفلز سمت راست قرار داده و ظرفیت غیرفلز سمت راست را اندیس غیرفلز سمت چپ قرار می دهیم.

۴- در صورت امکان اندیس ها را ساده می کنیم.

توجه نمایید غیرفلز سمت راست یا قویتر با کمترین ظرفیت خود در ترکیب شرکت می نماید.

مثال: می خواهیم فرمول ترکیبات بدست آمده از فسفر و کلر را بدست آوریم.

۱- فسفر نسبت به کلرغیرفلز ضعیف تری است.

۲- نماد شیمیایی فسفر را سمت چپ و کلر را سمت راست می نویسیم.

تحقیق در مورد روش نامگذاری عناصر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

روش نامگذاری عناصر شیمیایی

چند عنصر ، به خاطر آنکه به صورت آزاد در طبیعت یافت می شد یا به آسانی از کانی خود جدا می شد ، از زمانهای باستان شناخته شده بود . یونانیان باستان به اصطلاح خود با نه ماده که امروزه آنها را به عنوان عناصر می شناسند ، آشنایی داشتند : دوتای از این مواد غیر فلز، گوگرد و کربن ،وهفت تایی آنها فلزهای :مس، آهن ، سرب، جیوه و نقره و قلع بودند . مبدا اصلی نامهای مختلفی که در تاریخ به این مواد داده شده است، در دست نیست.

همچنین مبدا نامهای عناصر دیگر مانند انتیموان antimony و روی Zinc که در عناصر کیمیاگری کشف شده است ، معلوم نیست.

در اواخر قرن هیجدهم شیمیدانها به نامگذاری مواد ، توجه جدی کردند . لاووازیه نام کربن Carbon (فرانسه Carbone) را از واژة لاتینی ساخت که برای زغال به کار می رفت. نامهای اکسیژن Oxygen و ئیدروژن hydrogen (فرانسه Oxygen و hydrogne) ساخت. این نامها بیانگر جزیی از خواص شیمیایی مواد را به همراه داشتند . برسلیوس شیمیدان سویسی که ارزش نامگذاری از منطقی می دانست، به سال 1811 پیشنهاد کرد که نام عناصر باید همه لاتینی باشند، تعدادی از نامهای عناصر فلزی مانند اورانیمUranium ، کروم Chromium ، باریم Barium و … از این گونه اند . وی نامهای لاتین فروم Ferrum ، استانم Stannum و استیبیمStibium را به ترتیب برای آهن iron ، قلعtin و آتنتیموان antimony به کار برد ونام روی Zinc را از واژه لاتین آن Zincum زینکم ساخت. نامهای سدیم sodium و پتاسیم Potassium به ناتریم natrium و کالیم kalium تبدیل شد. همه عناصر فلزی که پس از این تاریخ کشف شدند ، نامهایی داده شده که به –یم (-ium) یا گاهی –م (-um) ختم می شدند. برای مثال cadmium ، لانتانم lanthanum لیتیم lithium ، تالیم thallium ، رادیم radium و …نام هیلیم helium در مقایسه با اینها غیر عادی است . این عنصر که نخست در طیف نور هاله خورشید کشف شد ، یک فلز قلیایی به شمار رفت . اما هنگامی که در زمین نیز کشف شد ، دریافتند که یکی از گازهای بی اثر (کمیاب) است .

تعدادی از فلزهای تازه، نخست به صورت اکسید شناخته شدند . این مواد دیر گداز، اشتعال ناپذیرند ، وبه طور عموم (خاکیها) نامیده شدند. نام این خاکها بر طبق قرارداد به –یاa (ه) – ختم می شدند مانند ایتریاyttria ، استرونیتاstrontia و .. نام فلز مربوط به اکسید را با جانشین کردن m (ه) و به جای a(ه) می ساختند .

گمان می رود که پسوند a-مشابه نامهای Sode و magnesia به خاکیها افزوده شد. Alumina , و silica که در واقع اکسید فلزی نیستند، نامهای قدیمی از این نوع بودند که به عنوان نمونه برای ساختن نامهای دیگر از آنها استفاده شد.

برای ساختن نام عناصر غیر فلزی روش اصولی وجود نداشت، شاپتال روش لاووازیه را که nitrogen را ابداع کرد، در پیش گرفت. لیکن پس از مدتی ، پسوند gen-(ژن) برای ساختن نام عنصر به کار نرفت. اما برای ساختن نام ترکیبهای معینی به کار رفت. نام فلوئور fluorine،ید iodine و برم brominw بر مبنای نامگذاری دیوی برای کلر chlorine ساخته شد . اما نام استاتین astatine استثناست زیرا پسوند –ین (ine-) دوباره به کار نمی رود. به هر حال در نامگذاری ترکیبها از این پسوند ،بیشتر استفاده شد.

نام کربن carbon نیز برای عناصر غیر فلزی یک پسوند احتمالی را پیشنهاد می کرد. که on-(-ون) است . این طرح پسوندی برای نام بور boron (1812) و سیلیسیم silicon(1817) به کار رفت. اما استفاده این طرح پسوندی ،ادامه نیافت. سپس هشتاد سال بعد این پسوند در نام گاز های بی اثر مانند آرگون argon، نئون none و .. بکار رفت. سپس on-به عنوان پسوند خنثی در صفات معین یونانی ، کاربرد داشت.

در بسیاری موارد ، نام پذیرفته شده برای عنصر توسط کاشف عنصر پیشنهاد شد . اما بریلیم beryllium ئیدروژن hydrogen نیتروژن nitrogen و اکسیژن oxygen جزو چندین نامی است که با این روش پیشنهادی نامگذاری نشد. امروزه عموما حق نامگذاری برای یک عنصر، به کسی داده می شود که بتوانند برای نخستین بار با استدلال معین وجود ایزوتوپ آن عنصر را ثابت کند، چه در طبیعت یافت شود و چه به طور مصنوعی ساخته شود وا گر ادعای کشف ایزوتوپ پذیرفته نشد یا بعدها به کمک پژوهشها وجودش رد شد، هر نامی که پیشنهاد شده بود باید کنار گذاشته شود . بدین سبب نامهایی که نخست برای عناصر گم شده (ناشناخته ) برگزیده شده بود، مانند مارسوریم masurium و ایلینیم illinium به ترتیب برا ی عناصر 43.61 دیگر نباید به کار رود. به هر حال روشهای نامگذاری دامنه گسترده ای داشت .

همان طور که گفتیم ، هفت عنصر در زمان باستان شناخته شده بود . همچنین در آن زمان هفت جرم سماوی را می شناختند که عبارت بودند از خورشید ، ماه و پنج سیاره که گمان می رفت،حول زمین می چرخند. به دلایلی که بیشتر رویایی است و منطقی نیست، گمان می رود که هفت عنصر به این هفت جرم سماوری وابستگی دارند .

از این رو نشانه هایی را که برای این عناصر برگزیدند ، همان نشانه های این هفت جرم سماوی بودند .

نام جیوه mercury تنها نامی بود که هم برای سیاده و هم عنصر به کار می رفت قرنها بهد، هنگامی که ، برای عناصری که کشف می شدند به نامگذاری نیاز پیدا کردند ، شیمیدانها دوباره به آسمان توجه داشتند و به جز هلیم helium هیچ ربطی بین عناصر و نامهایشان وجود نداشت. چهار سیارة باقیمانده به نامهای تلوریم tellurium (زمین earth) ، (اورانیم