تحقیق در مورد B172 زندگی نامه رودکی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بخارادردوران رودکی

بخارا پایتخت امرای سامانی بود رودکی بیشتر زمان خودرا درآن شهر رادر آن شهرگذرانده است وسمرقند شهری است که ابوعبدالله جعفربن محمد رودکی

دراطراف آن تولد یافته ودر آن زندگی کرده است

.در قرن سوم امرای آن سامان ابتدا در سمرقند جنبش بزرگی (جنبش بزرگ ملی ایرانیان را آغاز کردند و همینکه نیرو گرفتند از سمرقند به بخارا رفتند ودر آنجا وتا زمانی که بودند دو شهر بزرگ در اختیار آنان بود رودکی نیز مانند امرای آن سامان در سمرقند متولد شد وچون بزرگ شد به بخارا رفت شهر بخارا در جلگه ای بزرگ بناشده است واز یک طرف به صحرای ریگستان واز یک سو به رود جیحون محدود است واز طرف شمال به سمرقند واز طرف مغرب به دشت خوارزم که در شرق کوهستان پامی است واز زمان ها قدیم این جلگه را مرکز زراعت می دانستند .

زندگی ابو عبدالله رودکی بیشتر همزمان با حکومت نصربن احمد سامانی است که این هر دو امیر از ایرانیان متعصب واز رادمردان ایرانیند که به علت همین وابستگی به خاک وزبان ایرانی سعی وافری در پروراندن سخنوران ودانشمندان ایرانی می نمودند م برای زنده نگه داشتن آئین و تمدن زبان ایرانی ،شاعران و سخنوران را می نواختند وبر آنها ارج می نهادند .

تولد و تخلص مولوی :

در اواسط قرن سوم هجری قمری در آن وقت که مبارزه دویست ساله سیاست ،آزادی خواهی مردم تاجیک ودیگر مردمان ماوراء نهر خراسان یعنی قسمت شرقی ایران و قسمت های شمالی افغانستان تا حدی به ثمر رسیده بود وآن مردم آزادی خواه اولین شهر های خود را بنا می نهادند و به زندگی شهری آن زمان خو می گرفتند.

در یکی از دهات خوش آب وهوا وخوش منظره کوهستانی رودک پنج رود در یک روز بهاری که همه جا پر از گل ونسیم بهاری شکو فه های عط آگینه را نوازش می کرد کودکی به نام عبدالله جعف بن محمد رودکی از مادر متولد یافت این روز یکی از روز های سال 260 هجری قمری بود راجع به پدر ومادر او و اینکه از کدام طبقه اجتماعی بوده اند در هیچ کتاب و هیچ اسنادی به آن اشاره نشده است واما از اشعار خود او نیز چنین درک میشود که پدر ومادرش از طبقه پایین جامعه آن روز خود بوده اند و خود او دوران سختی را سپری کرده است .

در باره محل تولر رودکی مولفان ومحققان همه متفق القولند که او از اهالی رودک می باشد اما این رودک در کدام ناحیه واقع است هر یک عقیده ای جدا از دیگری دارند به طوری که مولفان کتا بهای لباب الا باب شرح تاریخی یمنی هفت اقلیم ،قریه رودک را یکی از نواحی سمرقند دانسته اند اما دولت شاه سمرقند و مولفان دیگر رودکی را یکی از روستا های نزدیک بخارا قلمداد نمو ده اند .

نظامی عروفی سمرقندی در مقاله اول کتاب چهار مقاله نام و نسب شاعر را ابو عبدالله جعف بن محمد الرودکی بیان می دارد . دولت شاه سمرقندی در تذکره الشعرای خود او را به عنوان استاد ابوا لحسن رودکی یاد آوری می نماید . وبعد از این تاریخ در کتاب ها نام او با عنوان عبدالله و گاهی عبدا لحسن وزمانی ابو جعفر آورده می شود مثلا مولف آتشکده اورا استاد ابوا لحسن رودکی می نامند .

ممد و حسین رودکی :

رودکی غیر از اشعاری که در طبیعت وپند و حکمت دارد اشعاری نیز در مدح وتمجید برخی نامداران سروده است اولین کسی که رودکی او را مدح گفته است عدنافی است ودومین ممدوحان رودکی امیر نصربن سامانی است که بزرگترین ومعروفترین مداح او می باشد سومین کسی که مدح او در اشعار رودکی آمده است امیر ابو جعفر احمد بن محمد است . که در سیستان حکمرانی می کرده است

حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده راجع به امیرابوجعفر چنین می گوید روزی امیر نصر در هرات جوانی زیبا رو را دید که مشغول کار بود شکوه و بزرگی را در چهره ی او دید از او نامش را پرسید جوان پاسخ داد نامم احمد است واجدادم بنی لیث هستند امیر نصر دلش به رحم آمد جوان را نوازش کرد و اموال زیادی به او داد واز اقربای خویش همسری داد واو را حکمران سیستان کرد . چهارمین کسی که رودکی مدح اورا در اشعارش آورده است .

ابو طیب معصبی است وی وزیر امیر نصر بن احمد سامانی است ودر علم وبخشش زبان زد روزگار خود بوده است ودارای ارج ومقامی بلند پایه بود وپنجمین ممدح رودکی ابوالفضل بلعمی وزیر ومشاور امیر نصر سامانی بوده است ابوالفضل بلعمی مردی فرزانه وبسیار بزرگوار بود که در رادمردی وکرامت همتا نداشت خانواده بلعمیان در قرن چهارم یکی از معروفترین خاندان های علم دوست وادب پرور خراسان بوده اند که نامشان نمایان گر فضل وخرد ودانش پروری ایشان بوده است .

معاصدین رودکی :

قرن رودکی قرن چهارم هجری است قرنی که بسیار از ما دور است ودر این فاصله دور بسیاری از سندهای تاریخی وکتب با ارزش فارسی و عربی ازبین رفته اند شعرای معاصر رودکی که به پانزده تن میرسد . رودکی سر آمد همه ی آنها بوده است به نحوی که به دربار راه یافت وبهترین مداح امیر نصربود ودر تاریخ ایران هم از او به عنوان استاد شاعران یا پدر شعر پارسی نام برده میشود زمان سامانیان یا به عبارتی عصررودکی شاعران زیادی به خود دید که در اینجا نام 15 تن آنها آورده میشود که عبارتند از :

1-شهید بلغی : شیخ ابوالحسن شهید بن حسین بلغی در جهو ذالک که قریه ای ازدهکده های بلغ بود به دنیا آمد . اواز علماوحکمای عصر خویش به شمار می رفت ودر حکمت بیش از شعر معروف بوده است پدروی مردی ادیب و شاعر متکلم بوده است آن قدر که نام او یعنی ابوزیاد الکعبی بین عالمان معروف به علم کلام بوده است .2-فرالادی: ابو عبدالله محمد بن موسی فرالادی از مشاهیر شعرای زمان خویش بوده است وازبزرگان قرن چهارم ایران بوده است که اشعار بسیاری به زبان فارسی سروده وبه علل مختلف این اشعار از صفحات روزگار محو شده است واز بین رفته وتنها ابیاتی پراکنده درفرهنگها از اوباقی مانده است وازاحوال وی نیز اطلاع زیادی موجود نیست .

3-مرادی: ابوالحسین محمدبن محمد مرادی اهل بخارا بوده است وازبزرگان آنزمان بوده است وی شاعری بخارایی بوده است .

4-ابوالعباس ربنجی : ابوالعباس فضل بن عباس ربنجی ازمردم ربنجی بوده است که یکی از توابع سمرقند بود .

5-ابوالمثل بخارایی: در مورد شرح حال زندگی وی هیچ سندی وجود ندارد تنها در تذکره ها می نویسند که وی با ابوالوید بلخی وسپهری بخارایی شعرای قرن چهارم که از مداحین آل سامان بودند معاشرت داشته است .

6-ابواسحق جویباری : ابواسحق محمد بن ابراهیم بن محمد جویباری بخارایی از مردم جویبار که محلی است در بخارابوده است از این شاعر شرح حال کامل در دست نیست.

7-ابوالحسن اغجی : امیر ابوالحسن علی بن الیاس بخارایی معروف به اغجی اصل بخارا بود وی از امرای دربار سامانیان بود وبا نوح بن منصور معاصر بوده است وپیداست که در زمان پیری رودکی او جوان بوده است .

8-ابوالحسن کسایی مروزی : حکیم ابوالحسن مجدالدین کسایی مروزی از شاعران توانای فارسی گوی در نیمه قرن چهارم بوده است.

9- دقیقی: ابومنصور محمد بن احمد دقیقی از شعرای عهد سامانی واولین کسی است که اقدام به منظوم کردن شاهنامه کرد.

10 –ابوذراعه گرگانی: ازعصرزندگی وشرح حال ابوذر ذراعه گرگانی اطلاعی در دست نیست ولی ابیاتی از او هست که در مورد رودکی سروده است.

اگر به دولت رودکی نمی مانم

عجب مکن سخن ازرودکی نه کم دانم

اگربه کوری چشم ادبیات گیتی را

زبهر گیتی من کوربود نتوانم

هزاریک ز یک آن کویافت از عکای ملوک