تحقیق در مورد چغندرقند

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

چغندر قند

سبزه‌ای است خوردنی مثل ترب که شلغم نیز گویند.گیاهی که ریشه آن کلفت و لحمی است و به عربی «سلق» می‌گویند و پخته آن از اغذیه لذیذ و شیرین است و برگ چغندر و خود آن را در آشها و بورانی‌ها داخل می‌کنند و نیز چغندر را در تغذیه حیوانات بکار می‌برند و از نوعی از آن قند و الکل می‌سازند.سبزیی است خوردنی با ریشه بزرگ.گیاهی دوساله که در سال اول برگهای گسترده دارد و ریشه آن اندوخته قندی می‌سازد و در سال دوم ساقه گلدار آن تشکیل یافته اندوخته را بمصرف میرساند. ساکارز در برگهای بزرگ چغندر در هنگام روز در برابر نور ساخته می‌شود و شب به ریشه رفته در آنجا ذخیره می‌شود و طبقات متوالی ریشه ضخیم می‌گردد. رنگ ریشه‌های چغندر ممکن است زرد یا سفید یا سرخ تیره باشد.[۴] نام گیاهی که بیخ و ریشه آن که در زیرزمین رشد می‌کند انواع گوناگون ریز و درشت و کم شیرینی و پرشیرینی دارد و نوع معروف آن چغندر قند است که در کارخانه‌ها بمصرف تهیه قند می‌رسد و تفاله یا ملاس این نوع چغندر را در تغذیه حیوانات مصرف می‌کنند یا بجای کود در تقویت بعضی زراعتها بکار می‌برند و نوع دیگرش چغندر معمولی است که از پخته آن روستائیان و بعضی اهالی شهرستانها تغذیه می‌کنند و خام آن را نیز بمصرف تغذیه حیوانات علفخوار میرسانند.

خصوصیات گیاهی: چغندر قند با نام علمی Beta vulgaris گیاهی است دو ساله از تیره اسفناج که بصورت گیاهی یکساله زراعت می شود . چغندر قند طی دوره رشد رویشی فاقد ساقه بوده و بصورت مجموعه ای از برگهای بزرگ افقی تا عمودی مشاهده می شود . طول دوره رشد برای تولید قند 6 تا 9 ماه می باشد

محصول زراعی چغندر ریشه ای است بزرگ و آبدار که شامل سه قسمت است :

 1) طوقه که قسمت بالائی ضخیم شده و برگها از آن منشأ می گیرد.

 2) منطقه کوتاه و صاف در زیر طوقه که گردن گفته می شود . گردن قطورترین منطقه ریشه می باشد. 3) قسمت گوشتی ریشه که ذخیره قند در آن انجام می گیرد.

مقدار قند در منطقه گردن و طوقه پایین است مقدار قند در ارقام اصلاح شده به 16 تا 20 درصد می رسد . امراض و کمبود مواد غذایی موجب افزایش ریزیش برگها گشته و عملکرد را پایین می آورد زیرا در این حالت برگهای جدید بوجود می اید که صرفاً بامصرف قند ذخیره شده ریشه رشد می کند . معمولاً ساقه گل دهنده چغنمدر که در سال دوم رشد بوجود می آید از مرکز طوقه رشد می کند گلها کوچک و در روی گل آذین خوشه ای مرکب بطور منفرد با دستجات 2 تا 7 گلی مشاهده می شود خود عقیمی و دگرگشتی بر گیاه حاکم است باد عامل مهم در گرده افشانی بشمار می رود .

تاثیر عناصر مختلف برچقندرقند وعلائم کمبودآنها:

ازت(N):چقندر قند به میزان و مصرف ازت حساسیت ویژه ای داردوبرای تولید غده های بزرگ نیازبه مقدارزیادی ازت دارد ولی جذب بیش ازحد این عنصر موجب کاهش کیفیت قند وشیره می شود.درصورت کمبودازت برگها کوچک باریک ونازک می گردد.

فسفر(P):باعث تسریع رشدوافزایش عملکرد می شود ودرانتقال مواد غذایی از برگ به ریشه وقند سازی موثراست . دراثر کمبود برگها به رنگ سبز تیره درآمده رشد گیاه متوقف می شود ودرشرایط کمبود شدید برگها ارغوانی مایل به قرمز می گردد.

پتاسیم (K): مقاومت گیاه را نسبت به تنش خشکی افزایش داده مقاومت گیاه را در مقابل آفات وبیمارها زیاد کرده وبا عث افزایش کیفیت شیره ومقدار آن می شود . در صورت کمبود پتاسیم برگها لب سوخته می شود وداخل پهنک وبین رگبرگها پلاسیده می شود زخمهای طولی در دمبرگ بوجود می آید لکه های سفید مایل به زرد روشن و قهوه ای تیره به تعداد زیاد در حاشیه وبین رگبرگها ایجاد می شود.

بر(B):درتنظیم مقدار آب گیاه وافزایش قند نقش عمده ای  داشته رشدریشه رازیاد نموده ومقاومت دربرابرسرما وبیماریها افزایش می یابد. اگرچقندر قند دچار کمبود بر شود.دمبرگها بد شکل وشکننده می شود.جوانه انتهایی  ازبین رفته ولکه های سیاهی روی تاج ریشه پیدا می شود که به داخل ریشه نفوذکرده وآن را به شکل Vوبه رنگ قهوه ای روشن تا سیاه درمی آورد.محتویات ریشه در این منطقه پوسیده لزج وگاهی ازبین می رود

تناوب زراعی

چغندر قند به ساختمان عالی خاک نیاز دارد . بنابراین بهتر است بعد از بقولات علوفه ای چند ساله ، کود سبز و یا کود آلی فراوان و به عنوان اولین محصول وجینی در تناوب قرار گیرد اگر چه چغندر قند به مواد غذایی زیادی نیاز دارد و خاک را تا عمق 80 الی 125 سانتی متری از مواد غذایی تهی می سازد اما زمنی باقیمانده از آن فاقد علفهای هرز بوده و ساختمان خاک را بهبود می بخشد . چغندر قندر با سایر چغندرها ، گیاهان جنس کلم و جنس اسفناج در بعضی بیماریها مشترک بوده و نمی بایست با آنها در تناوب قرار گیرد.

مثالهایی از تناوب چغندر قند:

•   یونجه ( 4 ـ 5 سال ) سیب زمینی ـ چغندر قند ـ ذرت

•   شبدر ـ چغندر قند ـ گندم یا جو

•   گود سبز ـ چغندر قند ـ حبوبات یا سویا

تاریخ کاشت

حرارت مناسب جوانه زدن بذر چغندر قند بین 15 تا 20 درجه سانتی گراد است . با رسیدن میانگین حرارت شبانه روزی هوا به حدود 10 تا 12 درجه سانتی گراد به کشت چغندر بهاره نمود.

کشت زود هنگام پاییزه ممکن است با هجوم آفات در اوایل دوره رشد و نیز گلدهی روبرو گردد زیرا هر چه سن چغندر قند در زمان روبرو شدن با سرما بیشتر باشد بهتر نسبت به سرما عکس العمل نشان می دهد.

روشهای کشت:

روشهای کاشت چغندرقند:در ایران چون تمام مزارع چغندرقند آبیاری میشود و کشت دیم آن مقدور نیست کشت این گیاه به سه طریق انجام میگیرد.

1- کرتی: در این روش پس از اینکه عملیات تهیه زمین انجام شد به وسیله بیل، کرت‌بند یا مرزکش مخصوص در زمین کرتهایی احداث میشود. سطح داخلی کرتها باید کاملاَ صاف باشد. سپس اطراف آنها را مرزبندی کرده و بذر را با دست در داخل کرتها پاشیده و توسط بیل یا شانه‌های مخصوص آنها را با خاک مخلوط می‌نمایند. در این روش دانه‌ها را به صورت هیرم و هم خشکه کشت می‌کنند اما هیرم‌کاری به مراتب بهتر از خشکه‌کاری است.

2- پشته‌ای: زمین را قبل از کاشت پشته‌بندی میکنند، بطوری که ارتفاع آنها 25 تا 50 سانتیمتر باشد. سپس زمین را آبیاری کرده و بذرها را به فاصله 20 تا 25 سانتیمتر در کنار پشته‌ها می‌کارند. در این روش فواصل پشته‌ها از هم حدود 50 تا 60 سانتیمتر میباشد. البته لازم به ذکر است که در این روش کشت هزینه‌های تهیه زمین و پشته‌ها زیاد شده و احتیاج به ماشین‌‌آلات مخصوص یا کارگر زیاد دارد اما چون عمق خاک زراعتی در اثر ایجاد پشته‌ها زیاد می‌گردد در نتیجه محیط فعالیت ریشه‌ها در خاک بیشتر شده و افزایش حجم ریشه‌ها و بیشتر شدن عملکرد در واحد سطح را در پی خواهد داشت.

3- خطی: در این روش نیز باید از بذرافشانهای مخصوصی که بذر را روی خطوط موازی به فواصل مساوی و عمق معین و یکسان میکارند استفاده میشود. سپس در روی زمین جویچه‌های آبیاری ایجاد نمود تا گیاهان از دو طرف آبیاری شده و آب هیچگاه به پای نبات نرسد. در این روش اطراف طوقه و روی سطح نهرها سله ایجاد نمیشود و گسترش بیماریهای گیاهی کمتر میشود. علاوه بر این عملیات داشت نیز براحتی انجام می‌گیرد.فاصله بین بوته‌ها و خطوط مختلف است. در مورد تیپهایی که ریشه کوچک دارند فواصل بین خطوط 50 تا 60سانتیمتر و فاصله بوته‌ها در روی خطوط 20 تا 25سانتیمتر و در مورد انواعی که ریشه بزرگ دارندفواصل بوته‌ها بین 40 تا 45 سانتیمتر در نظر گرفته میشود. لازم به ذکر است عمق مناسب کاشت بذر چغندر بین 2 تا 3سانتیمتر است.

کشت چغندرقند

آماده‌سازی زمین:

در زراعتهای مکانیزه در صورتی که محصول قبلی نباتات خانواده لگومینوز بویژه یونجه باشد پس از برداشت یونجه که در بهار و تابستان انجام میشود در اوایل پاییز زمین را شخم عمیق زده تا در طول پاییز و زمستان ریشه‌های یونجه پوسیده و رطوبت کافی برای خاک جذب شده و همچنین تهویه کامل خاک انجام گیرد. حدود اوایل یا اواسط اسفندماه پس از برطرف شدن سرما و یخبندان زمین را دیسک میزنند. در صورتی که سطح ناهموار و کلوخه زیاد باشد بهتر است این عمل دو بار عمود بر هم انجام شود تا کلوخه‌ها کاملاَ خرد و نرم گردند سپس توسط هرس یا دندانه ریشه‌های اضافی و بقایای گیاهی سال قبل را جمع‌آوری و زمین را تسطیح نمود تا بستر بذر کاملاّ مهیا باشد.

در زراعتهای کرتی و معمولی لازم است 4 تا 6 ماه قبل از کاشت زمین را شخم زد و برای آنکه بتوان محصول خوب برداشت نمود بهتر است برای اجرای شخم از گاو‌‌آهنهای برگرداندار استفاده شود تا زمین بخوبی زیر و ر وگردد. در اواخر زمستان و یا اوایل بهار قبل از کشت، بوسیله‌ ماله‌های کوچک یا بیل کلوخه‌ها را خرد و با کرت‌بندی مخصوص و یا مرزکش زمین را مرزبندی کرده، بذر را در داخل کرتها پاشیده و توسط ماله‌های دندانه‌دار آنها را زیر خاک میکنند.انتخاب بذر جهت کاشت

بذری که جهت کاشت انتخاب میگردد باید ویژگیهای زیر را داشته باشد:

۱- مقاومت خوبی در مقابل آب و هوای منطقه داشته باشد

۲- مقدار محصول و درصد قند آن زیاد باشد

۳- در مقابل حمله برخی آفات و بیماریهای مهم مقومت کامل و یا نسبی داشته باشد

کاملاّ رسیده و دارای قوه نامیه کافی باشد.

۴- صد در صد خالص و از یک نوع باشد

۵- برای جلوگیری از سرایت برخی از عوامل بیماریزا بذر را در صورت لزوم و قبل از کاشت با سموم مختلف ضدعفونی کرد.۶-‌ حتی‌الامکان از بذر پوشش دار استفاده شود.

نکته: هدف از تهیه بذر پوشش‌دار آن است که ابعاد بذرهای مورد کاشت تماماّ یک اندازه باشند تا کاشت آنها به وسیله‌ی بذرافشان براحتی انجام گیرد. برای این منظور بذرها را همراه با مواد مختلف در دستگاههای مخصوص قرار داده و بصورت دانه‌های کروی یک‌شکل و یک‌اندازه در می‌آورند. اندازه دانه‌ها پس از پوشش‌دارشدن حداقل به 75/3 و حداکثر به

تحقیق در مورد چغندرقند

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

چغندر قند

سبزه‌ای است خوردنی مثل ترب که شلغم نیز گویند.گیاهی که ریشه آن کلفت و لحمی است و به عربی «سلق» می‌گویند و پخته آن از اغذیه لذیذ و شیرین است و برگ چغندر و خود آن را در آشها و بورانی‌ها داخل می‌کنند و نیز چغندر را در تغذیه حیوانات بکار می‌برند و از نوعی از آن قند و الکل می‌سازند.سبزیی است خوردنی با ریشه بزرگ.گیاهی دوساله که در سال اول برگهای گسترده دارد و ریشه آن اندوخته قندی می‌سازد و در سال دوم ساقه گلدار آن تشکیل یافته اندوخته را بمصرف میرساند. ساکارز در برگهای بزرگ چغندر در هنگام روز در برابر نور ساخته می‌شود و شب به ریشه رفته در آنجا ذخیره می‌شود و طبقات متوالی ریشه ضخیم می‌گردد. رنگ ریشه‌های چغندر ممکن است زرد یا سفید یا سرخ تیره باشد.[۴] نام گیاهی که بیخ و ریشه آن که در زیرزمین رشد می‌کند انواع گوناگون ریز و درشت و کم شیرینی و پرشیرینی دارد و نوع معروف آن چغندر قند است که در کارخانه‌ها بمصرف تهیه قند می‌رسد و تفاله یا ملاس این نوع چغندر را در تغذیه حیوانات مصرف می‌کنند یا بجای کود در تقویت بعضی زراعتها بکار می‌برند و نوع دیگرش چغندر معمولی است که از پخته آن روستائیان و بعضی اهالی شهرستانها تغذیه می‌کنند و خام آن را نیز بمصرف تغذیه حیوانات علفخوار میرسانند.

خصوصیات گیاهی: چغندر قند با نام علمی Beta vulgaris گیاهی است دو ساله از تیره اسفناج که بصورت گیاهی یکساله زراعت می شود . چغندر قند طی دوره رشد رویشی فاقد ساقه بوده و بصورت مجموعه ای از برگهای بزرگ افقی تا عمودی مشاهده می شود . طول دوره رشد برای تولید قند 6 تا 9 ماه می باشد

محصول زراعی چغندر ریشه ای است بزرگ و آبدار که شامل سه قسمت است :

 1) طوقه که قسمت بالائی ضخیم شده و برگها از آن منشأ می گیرد.

 2) منطقه کوتاه و صاف در زیر طوقه که گردن گفته می شود . گردن قطورترین منطقه ریشه می باشد. 3) قسمت گوشتی ریشه که ذخیره قند در آن انجام می گیرد.

مقدار قند در منطقه گردن و طوقه پایین است مقدار قند در ارقام اصلاح شده به 16 تا 20 درصد می رسد . امراض و کمبود مواد غذایی موجب افزایش ریزیش برگها گشته و عملکرد را پایین می آورد زیرا در این حالت برگهای جدید بوجود می اید که صرفاً بامصرف قند ذخیره شده ریشه رشد می کند . معمولاً ساقه گل دهنده چغنمدر که در سال دوم رشد بوجود می آید از مرکز طوقه رشد می کند گلها کوچک و در روی گل آذین خوشه ای مرکب بطور منفرد با دستجات 2 تا 7 گلی مشاهده می شود خود عقیمی و دگرگشتی بر گیاه حاکم است باد عامل مهم در گرده افشانی بشمار می رود .

تاثیر عناصر مختلف برچقندرقند وعلائم کمبودآنها:

ازت(N):چقندر قند به میزان و مصرف ازت حساسیت ویژه ای داردوبرای تولید غده های بزرگ نیازبه مقدارزیادی ازت دارد ولی جذب بیش ازحد این عنصر موجب کاهش کیفیت قند وشیره می شود.درصورت کمبودازت برگها کوچک باریک ونازک می گردد.

فسفر(P):باعث تسریع رشدوافزایش عملکرد می شود ودرانتقال مواد غذایی از برگ به ریشه وقند سازی موثراست . دراثر کمبود برگها به رنگ سبز تیره درآمده رشد گیاه متوقف می شود ودرشرایط کمبود شدید برگها ارغوانی مایل به قرمز می گردد.

پتاسیم (K): مقاومت گیاه را نسبت به تنش خشکی افزایش داده مقاومت گیاه را در مقابل آفات وبیمارها زیاد کرده وبا عث افزایش کیفیت شیره ومقدار آن می شود . در صورت کمبود پتاسیم برگها لب سوخته می شود وداخل پهنک وبین رگبرگها پلاسیده می شود زخمهای طولی در دمبرگ بوجود می آید لکه های سفید مایل به زرد روشن و قهوه ای تیره به تعداد زیاد در حاشیه وبین رگبرگها ایجاد می شود.

بر(B):درتنظیم مقدار آب گیاه وافزایش قند نقش عمده ای  داشته رشدریشه رازیاد نموده ومقاومت دربرابرسرما وبیماریها افزایش می یابد. اگرچقندر قند دچار کمبود بر شود.دمبرگها بد شکل وشکننده می شود.جوانه انتهایی  ازبین رفته ولکه های سیاهی روی تاج ریشه پیدا می شود که به داخل ریشه نفوذکرده وآن را به شکل Vوبه رنگ قهوه ای روشن تا سیاه درمی آورد.محتویات ریشه در این منطقه پوسیده لزج وگاهی ازبین می رود

تناوب زراعی

چغندر قند به ساختمان عالی خاک نیاز دارد . بنابراین بهتر است بعد از بقولات علوفه ای چند ساله ، کود سبز و یا کود آلی فراوان و به عنوان اولین محصول وجینی در تناوب قرار گیرد اگر چه چغندر قند به مواد غذایی زیادی نیاز دارد و خاک را تا عمق 80 الی 125 سانتی متری از مواد غذایی تهی می سازد اما زمنی باقیمانده از آن فاقد علفهای هرز بوده و ساختمان خاک را بهبود می بخشد . چغندر قندر با سایر چغندرها ، گیاهان جنس کلم و جنس اسفناج در بعضی بیماریها مشترک بوده و نمی بایست با آنها در تناوب قرار گیرد.

مثالهایی از تناوب چغندر قند:

•   یونجه ( 4 ـ 5 سال ) سیب زمینی ـ چغندر قند ـ ذرت

•   شبدر ـ چغندر قند ـ گندم یا جو

•   گود سبز ـ چغندر قند ـ حبوبات یا سویا

تاریخ کاشت

حرارت مناسب جوانه زدن بذر چغندر قند بین 15 تا 20 درجه سانتی گراد است . با رسیدن میانگین حرارت شبانه روزی هوا به حدود 10 تا 12 درجه سانتی گراد به کشت چغندر بهاره نمود.

کشت زود هنگام پاییزه ممکن است با هجوم آفات در اوایل دوره رشد و نیز گلدهی روبرو گردد زیرا هر چه سن چغندر قند در زمان روبرو شدن با سرما بیشتر باشد بهتر نسبت به سرما عکس العمل نشان می دهد.

روشهای کشت:

روشهای کاشت چغندرقند:در ایران چون تمام مزارع چغندرقند آبیاری میشود و کشت دیم آن مقدور نیست کشت این گیاه به سه طریق انجام میگیرد.

1- کرتی: در این روش پس از اینکه عملیات تهیه زمین انجام شد به وسیله بیل، کرت‌بند یا مرزکش مخصوص در زمین کرتهایی احداث میشود. سطح داخلی کرتها باید کاملاَ صاف باشد. سپس اطراف آنها را مرزبندی کرده و بذر را با دست در داخل کرتها پاشیده و توسط بیل یا شانه‌های مخصوص آنها را با خاک مخلوط می‌نمایند. در این روش دانه‌ها را به صورت هیرم و هم خشکه کشت می‌کنند اما هیرم‌کاری به مراتب بهتر از خشکه‌کاری است.

2- پشته‌ای: زمین را قبل از کاشت پشته‌بندی میکنند، بطوری که ارتفاع آنها 25 تا 50 سانتیمتر باشد. سپس زمین را آبیاری کرده و بذرها را به فاصله 20 تا 25 سانتیمتر در کنار پشته‌ها می‌کارند. در این روش فواصل پشته‌ها از هم حدود 50 تا 60 سانتیمتر میباشد. البته لازم به ذکر است که در این روش کشت هزینه‌های تهیه زمین و پشته‌ها زیاد شده و احتیاج به ماشین‌‌آلات مخصوص یا کارگر زیاد دارد اما چون عمق خاک زراعتی در اثر ایجاد پشته‌ها زیاد می‌گردد در نتیجه محیط فعالیت ریشه‌ها در خاک بیشتر شده و افزایش حجم ریشه‌ها و بیشتر شدن عملکرد در واحد سطح را در پی خواهد داشت.

3- خطی: در این روش نیز باید از بذرافشانهای مخصوصی که بذر را روی خطوط موازی به فواصل مساوی و عمق معین و یکسان میکارند استفاده میشود. سپس در روی زمین جویچه‌های آبیاری ایجاد نمود تا گیاهان از دو طرف آبیاری شده و آب هیچگاه به پای نبات نرسد. در این روش اطراف طوقه و روی سطح نهرها سله ایجاد نمیشود و گسترش بیماریهای گیاهی کمتر میشود. علاوه بر این عملیات داشت نیز براحتی انجام می‌گیرد.فاصله بین بوته‌ها و خطوط مختلف است. در مورد تیپهایی که ریشه کوچک دارند فواصل بین خطوط 50 تا 60سانتیمتر و فاصله بوته‌ها در روی خطوط 20 تا 25سانتیمتر و در مورد انواعی که ریشه بزرگ دارندفواصل بوته‌ها بین 40 تا 45 سانتیمتر در نظر گرفته میشود. لازم به ذکر است عمق مناسب کاشت بذر چغندر بین 2 تا 3سانتیمتر است.

کشت چغندرقند

آماده‌سازی زمین:

در زراعتهای مکانیزه در صورتی که محصول قبلی نباتات خانواده لگومینوز بویژه یونجه باشد پس از برداشت یونجه که در بهار و تابستان انجام میشود در اوایل پاییز زمین را شخم عمیق زده تا در طول پاییز و زمستان ریشه‌های یونجه پوسیده و رطوبت کافی برای خاک جذب شده و همچنین تهویه کامل خاک انجام گیرد. حدود اوایل یا اواسط اسفندماه پس از برطرف شدن سرما و یخبندان زمین را دیسک میزنند. در صورتی که سطح ناهموار و کلوخه زیاد باشد بهتر است این عمل دو بار عمود بر هم انجام شود تا کلوخه‌ها کاملاَ خرد و نرم گردند سپس توسط هرس یا دندانه ریشه‌های اضافی و بقایای گیاهی سال قبل را جمع‌آوری و زمین را تسطیح نمود تا بستر بذر کاملاّ مهیا باشد.

در زراعتهای کرتی و معمولی لازم است 4 تا 6 ماه قبل از کاشت زمین را شخم زد و برای آنکه بتوان محصول خوب برداشت نمود بهتر است برای اجرای شخم از گاو‌‌آهنهای برگرداندار استفاده شود تا زمین بخوبی زیر و ر وگردد. در اواخر زمستان و یا اوایل بهار قبل از کشت، بوسیله‌ ماله‌های کوچک یا بیل کلوخه‌ها را خرد و با کرت‌بندی مخصوص و یا مرزکش زمین را مرزبندی کرده، بذر را در داخل کرتها پاشیده و توسط ماله‌های دندانه‌دار آنها را زیر خاک میکنند.انتخاب بذر جهت کاشت

بذری که جهت کاشت انتخاب میگردد باید ویژگیهای زیر را داشته باشد:

۱- مقاومت خوبی در مقابل آب و هوای منطقه داشته باشد

۲- مقدار محصول و درصد قند آن زیاد باشد

۳- در مقابل حمله برخی آفات و بیماریهای مهم مقومت کامل و یا نسبی داشته باشد

کاملاّ رسیده و دارای قوه نامیه کافی باشد.

۴- صد در صد خالص و از یک نوع باشد

۵- برای جلوگیری از سرایت برخی از عوامل بیماریزا بذر را در صورت لزوم و قبل از کاشت با سموم مختلف ضدعفونی کرد.۶-‌ حتی‌الامکان از بذر پوشش دار استفاده شود.

نکته: هدف از تهیه بذر پوشش‌دار آن است که ابعاد بذرهای مورد کاشت تماماّ یک اندازه باشند تا کاشت آنها به وسیله‌ی بذرافشان براحتی انجام گیرد. برای این منظور بذرها را همراه با مواد مختلف در دستگاههای مخصوص قرار داده و بصورت دانه‌های کروی یک‌شکل و یک‌اندازه در می‌آورند. اندازه دانه‌ها پس از پوشش‌دارشدن حداقل به 75/3 و حداکثر به

تحقیق در مورد چغندرقند

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

چغندر قند

سبزه‌ای است خوردنی مثل ترب که شلغم نیز گویند.گیاهی که ریشه آن کلفت و لحمی است و به عربی «سلق» می‌گویند و پخته آن از اغذیه لذیذ و شیرین است و برگ چغندر و خود آن را در آشها و بورانی‌ها داخل می‌کنند و نیز چغندر را در تغذیه حیوانات بکار می‌برند و از نوعی از آن قند و الکل می‌سازند.سبزیی است خوردنی با ریشه بزرگ.گیاهی دوساله که در سال اول برگهای گسترده دارد و ریشه آن اندوخته قندی می‌سازد و در سال دوم ساقه گلدار آن تشکیل یافته اندوخته را بمصرف میرساند. ساکارز در برگهای بزرگ چغندر در هنگام روز در برابر نور ساخته می‌شود و شب به ریشه رفته در آنجا ذخیره می‌شود و طبقات متوالی ریشه ضخیم می‌گردد. رنگ ریشه‌های چغندر ممکن است زرد یا سفید یا سرخ تیره باشد.[۴] نام گیاهی که بیخ و ریشه آن که در زیرزمین رشد می‌کند انواع گوناگون ریز و درشت و کم شیرینی و پرشیرینی دارد و نوع معروف آن چغندر قند است که در کارخانه‌ها بمصرف تهیه قند می‌رسد و تفاله یا ملاس این نوع چغندر را در تغذیه حیوانات مصرف می‌کنند یا بجای کود در تقویت بعضی زراعتها بکار می‌برند و نوع دیگرش چغندر معمولی است که از پخته آن روستائیان و بعضی اهالی شهرستانها تغذیه می‌کنند و خام آن را نیز بمصرف تغذیه حیوانات علفخوار میرسانند.

خصوصیات گیاهی: چغندر قند با نام علمی Beta vulgaris گیاهی است دو ساله از تیره اسفناج که بصورت گیاهی یکساله زراعت می شود . چغندر قند طی دوره رشد رویشی فاقد ساقه بوده و بصورت مجموعه ای از برگهای بزرگ افقی تا عمودی مشاهده می شود . طول دوره رشد برای تولید قند 6 تا 9 ماه می باشد

محصول زراعی چغندر ریشه ای است بزرگ و آبدار که شامل سه قسمت است :

 1) طوقه که قسمت بالائی ضخیم شده و برگها از آن منشأ می گیرد.

 2) منطقه کوتاه و صاف در زیر طوقه که گردن گفته می شود . گردن قطورترین منطقه ریشه می باشد. 3) قسمت گوشتی ریشه که ذخیره قند در آن انجام می گیرد.

مقدار قند در منطقه گردن و طوقه پایین است مقدار قند در ارقام اصلاح شده به 16 تا 20 درصد می رسد . امراض و کمبود مواد غذایی موجب افزایش ریزیش برگها گشته و عملکرد را پایین می آورد زیرا در این حالت برگهای جدید بوجود می اید که صرفاً بامصرف قند ذخیره شده ریشه رشد می کند . معمولاً ساقه گل دهنده چغنمدر که در سال دوم رشد بوجود می آید از مرکز طوقه رشد می کند گلها کوچک و در روی گل آذین خوشه ای مرکب بطور منفرد با دستجات 2 تا 7 گلی مشاهده می شود خود عقیمی و دگرگشتی بر گیاه حاکم است باد عامل مهم در گرده افشانی بشمار می رود .

تاثیر عناصر مختلف برچقندرقند وعلائم کمبودآنها:

ازت(N):چقندر قند به میزان و مصرف ازت حساسیت ویژه ای داردوبرای تولید غده های بزرگ نیازبه مقدارزیادی ازت دارد ولی جذب بیش ازحد این عنصر موجب کاهش کیفیت قند وشیره می شود.درصورت کمبودازت برگها کوچک باریک ونازک می گردد.

فسفر(P):باعث تسریع رشدوافزایش عملکرد می شود ودرانتقال مواد غذایی از برگ به ریشه وقند سازی موثراست . دراثر کمبود برگها به رنگ سبز تیره درآمده رشد گیاه متوقف می شود ودرشرایط کمبود شدید برگها ارغوانی مایل به قرمز می گردد.

پتاسیم (K): مقاومت گیاه را نسبت به تنش خشکی افزایش داده مقاومت گیاه را در مقابل آفات وبیمارها زیاد کرده وبا عث افزایش کیفیت شیره ومقدار آن می شود . در صورت کمبود پتاسیم برگها لب سوخته می شود وداخل پهنک وبین رگبرگها پلاسیده می شود زخمهای طولی در دمبرگ بوجود می آید لکه های سفید مایل به زرد روشن و قهوه ای تیره به تعداد زیاد در حاشیه وبین رگبرگها ایجاد می شود.

بر(B):درتنظیم مقدار آب گیاه وافزایش قند نقش عمده ای  داشته رشدریشه رازیاد نموده ومقاومت دربرابرسرما وبیماریها افزایش می یابد. اگرچقندر قند دچار کمبود بر شود.دمبرگها بد شکل وشکننده می شود.جوانه انتهایی  ازبین رفته ولکه های سیاهی روی تاج ریشه پیدا می شود که به داخل ریشه نفوذکرده وآن را به شکل Vوبه رنگ قهوه ای روشن تا سیاه درمی آورد.محتویات ریشه در این منطقه پوسیده لزج وگاهی ازبین می رود

تناوب زراعی

چغندر قند به ساختمان عالی خاک نیاز دارد . بنابراین بهتر است بعد از بقولات علوفه ای چند ساله ، کود سبز و یا کود آلی فراوان و به عنوان اولین محصول وجینی در تناوب قرار گیرد اگر چه چغندر قند به مواد غذایی زیادی نیاز دارد و خاک را تا عمق 80 الی 125 سانتی متری از مواد غذایی تهی می سازد اما زمنی باقیمانده از آن فاقد علفهای هرز بوده و ساختمان خاک را بهبود می بخشد . چغندر قندر با سایر چغندرها ، گیاهان جنس کلم و جنس اسفناج در بعضی بیماریها مشترک بوده و نمی بایست با آنها در تناوب قرار گیرد.

مثالهایی از تناوب چغندر قند:

•   یونجه ( 4 ـ 5 سال ) سیب زمینی ـ چغندر قند ـ ذرت

•   شبدر ـ چغندر قند ـ گندم یا جو

•   گود سبز ـ چغندر قند ـ حبوبات یا سویا

تاریخ کاشت

حرارت مناسب جوانه زدن بذر چغندر قند بین 15 تا 20 درجه سانتی گراد است . با رسیدن میانگین حرارت شبانه روزی هوا به حدود 10 تا 12 درجه سانتی گراد به کشت چغندر بهاره نمود.

کشت زود هنگام پاییزه ممکن است با هجوم آفات در اوایل دوره رشد و نیز گلدهی روبرو گردد زیرا هر چه سن چغندر قند در زمان روبرو شدن با سرما بیشتر باشد بهتر نسبت به سرما عکس العمل نشان می دهد.

روشهای کشت:

روشهای کاشت چغندرقند:در ایران چون تمام مزارع چغندرقند آبیاری میشود و کشت دیم آن مقدور نیست کشت این گیاه به سه طریق انجام میگیرد.

1- کرتی: در این روش پس از اینکه عملیات تهیه زمین انجام شد به وسیله بیل، کرت‌بند یا مرزکش مخصوص در زمین کرتهایی احداث میشود. سطح داخلی کرتها باید کاملاَ صاف باشد. سپس اطراف آنها را مرزبندی کرده و بذر را با دست در داخل کرتها پاشیده و توسط بیل یا شانه‌های مخصوص آنها را با خاک مخلوط می‌نمایند. در این روش دانه‌ها را به صورت هیرم و هم خشکه کشت می‌کنند اما هیرم‌کاری به مراتب بهتر از خشکه‌کاری است.

2- پشته‌ای: زمین را قبل از کاشت پشته‌بندی میکنند، بطوری که ارتفاع آنها 25 تا 50 سانتیمتر باشد. سپس زمین را آبیاری کرده و بذرها را به فاصله 20 تا 25 سانتیمتر در کنار پشته‌ها می‌کارند. در این روش فواصل پشته‌ها از هم حدود 50 تا 60 سانتیمتر میباشد. البته لازم به ذکر است که در این روش کشت هزینه‌های تهیه زمین و پشته‌ها زیاد شده و احتیاج به ماشین‌‌آلات مخصوص یا کارگر زیاد دارد اما چون عمق خاک زراعتی در اثر ایجاد پشته‌ها زیاد می‌گردد در نتیجه محیط فعالیت ریشه‌ها در خاک بیشتر شده و افزایش حجم ریشه‌ها و بیشتر شدن عملکرد در واحد سطح را در پی خواهد داشت.

3- خطی: در این روش نیز باید از بذرافشانهای مخصوصی که بذر را روی خطوط موازی به فواصل مساوی و عمق معین و یکسان میکارند استفاده میشود. سپس در روی زمین جویچه‌های آبیاری ایجاد نمود تا گیاهان از دو طرف آبیاری شده و آب هیچگاه به پای نبات نرسد. در این روش اطراف طوقه و روی سطح نهرها سله ایجاد نمیشود و گسترش بیماریهای گیاهی کمتر میشود. علاوه بر این عملیات داشت نیز براحتی انجام می‌گیرد.فاصله بین بوته‌ها و خطوط مختلف است. در مورد تیپهایی که ریشه کوچک دارند فواصل بین خطوط 50 تا 60سانتیمتر و فاصله بوته‌ها در روی خطوط 20 تا 25سانتیمتر و در مورد انواعی که ریشه بزرگ دارندفواصل بوته‌ها بین 40 تا 45 سانتیمتر در نظر گرفته میشود. لازم به ذکر است عمق مناسب کاشت بذر چغندر بین 2 تا 3سانتیمتر است.

کشت چغندرقند

آماده‌سازی زمین:

در زراعتهای مکانیزه در صورتی که محصول قبلی نباتات خانواده لگومینوز بویژه یونجه باشد پس از برداشت یونجه که در بهار و تابستان انجام میشود در اوایل پاییز زمین را شخم عمیق زده تا در طول پاییز و زمستان ریشه‌های یونجه پوسیده و رطوبت کافی برای خاک جذب شده و همچنین تهویه کامل خاک انجام گیرد. حدود اوایل یا اواسط اسفندماه پس از برطرف شدن سرما و یخبندان زمین را دیسک میزنند. در صورتی که سطح ناهموار و کلوخه زیاد باشد بهتر است این عمل دو بار عمود بر هم انجام شود تا کلوخه‌ها کاملاَ خرد و نرم گردند سپس توسط هرس یا دندانه ریشه‌های اضافی و بقایای گیاهی سال قبل را جمع‌آوری و زمین را تسطیح نمود تا بستر بذر کاملاّ مهیا باشد.

در زراعتهای کرتی و معمولی لازم است 4 تا 6 ماه قبل از کاشت زمین را شخم زد و برای آنکه بتوان محصول خوب برداشت نمود بهتر است برای اجرای شخم از گاو‌‌آهنهای برگرداندار استفاده شود تا زمین بخوبی زیر و ر وگردد. در اواخر زمستان و یا اوایل بهار قبل از کشت، بوسیله‌ ماله‌های کوچک یا بیل کلوخه‌ها را خرد و با کرت‌بندی مخصوص و یا مرزکش زمین را مرزبندی کرده، بذر را در داخل کرتها پاشیده و توسط ماله‌های دندانه‌دار آنها را زیر خاک میکنند.انتخاب بذر جهت کاشت

بذری که جهت کاشت انتخاب میگردد باید ویژگیهای زیر را داشته باشد:

۱- مقاومت خوبی در مقابل آب و هوای منطقه داشته باشد

۲- مقدار محصول و درصد قند آن زیاد باشد

۳- در مقابل حمله برخی آفات و بیماریهای مهم مقومت کامل و یا نسبی داشته باشد

کاملاّ رسیده و دارای قوه نامیه کافی باشد.

۴- صد در صد خالص و از یک نوع باشد

۵- برای جلوگیری از سرایت برخی از عوامل بیماریزا بذر را در صورت لزوم و قبل از کاشت با سموم مختلف ضدعفونی کرد.۶-‌ حتی‌الامکان از بذر پوشش دار استفاده شود.

نکته: هدف از تهیه بذر پوشش‌دار آن است که ابعاد بذرهای مورد کاشت تماماّ یک اندازه باشند تا کاشت آنها به وسیله‌ی بذرافشان براحتی انجام گیرد. برای این منظور بذرها را همراه با مواد مختلف در دستگاههای مخصوص قرار داده و بصورت دانه‌های کروی یک‌شکل و یک‌اندازه در می‌آورند. اندازه دانه‌ها پس از پوشش‌دارشدن حداقل به 75/3 و حداکثر به

تحقیق در مورد چغندرقند

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

چغندر قند

سبزه‌ای است خوردنی مثل ترب که شلغم نیز گویند.گیاهی که ریشه آن کلفت و لحمی است و به عربی «سلق» می‌گویند و پخته آن از اغذیه لذیذ و شیرین است و برگ چغندر و خود آن را در آشها و بورانی‌ها داخل می‌کنند و نیز چغندر را در تغذیه حیوانات بکار می‌برند و از نوعی از آن قند و الکل می‌سازند.سبزیی است خوردنی با ریشه بزرگ.گیاهی دوساله که در سال اول برگهای گسترده دارد و ریشه آن اندوخته قندی می‌سازد و در سال دوم ساقه گلدار آن تشکیل یافته اندوخته را بمصرف میرساند. ساکارز در برگهای بزرگ چغندر در هنگام روز در برابر نور ساخته می‌شود و شب به ریشه رفته در آنجا ذخیره می‌شود و طبقات متوالی ریشه ضخیم می‌گردد. رنگ ریشه‌های چغندر ممکن است زرد یا سفید یا سرخ تیره باشد.[۴] نام گیاهی که بیخ و ریشه آن که در زیرزمین رشد می‌کند انواع گوناگون ریز و درشت و کم شیرینی و پرشیرینی دارد و نوع معروف آن چغندر قند است که در کارخانه‌ها بمصرف تهیه قند می‌رسد و تفاله یا ملاس این نوع چغندر را در تغذیه حیوانات مصرف می‌کنند یا بجای کود در تقویت بعضی زراعتها بکار می‌برند و نوع دیگرش چغندر معمولی است که از پخته آن روستائیان و بعضی اهالی شهرستانها تغذیه می‌کنند و خام آن را نیز بمصرف تغذیه حیوانات علفخوار میرسانند.

خصوصیات گیاهی: چغندر قند با نام علمی Beta vulgaris گیاهی است دو ساله از تیره اسفناج که بصورت گیاهی یکساله زراعت می شود . چغندر قند طی دوره رشد رویشی فاقد ساقه بوده و بصورت مجموعه ای از برگهای بزرگ افقی تا عمودی مشاهده می شود . طول دوره رشد برای تولید قند 6 تا 9 ماه می باشد

محصول زراعی چغندر ریشه ای است بزرگ و آبدار که شامل سه قسمت است :

 1) طوقه که قسمت بالائی ضخیم شده و برگها از آن منشأ می گیرد.

 2) منطقه کوتاه و صاف در زیر طوقه که گردن گفته می شود . گردن قطورترین منطقه ریشه می باشد. 3) قسمت گوشتی ریشه که ذخیره قند در آن انجام می گیرد.

مقدار قند در منطقه گردن و طوقه پایین است مقدار قند در ارقام اصلاح شده به 16 تا 20 درصد می رسد . امراض و کمبود مواد غذایی موجب افزایش ریزیش برگها گشته و عملکرد را پایین می آورد زیرا در این حالت برگهای جدید بوجود می اید که صرفاً بامصرف قند ذخیره شده ریشه رشد می کند . معمولاً ساقه گل دهنده چغنمدر که در سال دوم رشد بوجود می آید از مرکز طوقه رشد می کند گلها کوچک و در روی گل آذین خوشه ای مرکب بطور منفرد با دستجات 2 تا 7 گلی مشاهده می شود خود عقیمی و دگرگشتی بر گیاه حاکم است باد عامل مهم در گرده افشانی بشمار می رود .

تاثیر عناصر مختلف برچقندرقند وعلائم کمبودآنها:

ازت(N):چقندر قند به میزان و مصرف ازت حساسیت ویژه ای داردوبرای تولید غده های بزرگ نیازبه مقدارزیادی ازت دارد ولی جذب بیش ازحد این عنصر موجب کاهش کیفیت قند وشیره می شود.درصورت کمبودازت برگها کوچک باریک ونازک می گردد.

فسفر(P):باعث تسریع رشدوافزایش عملکرد می شود ودرانتقال مواد غذایی از برگ به ریشه وقند سازی موثراست . دراثر کمبود برگها به رنگ سبز تیره درآمده رشد گیاه متوقف می شود ودرشرایط کمبود شدید برگها ارغوانی مایل به قرمز می گردد.

پتاسیم (K): مقاومت گیاه را نسبت به تنش خشکی افزایش داده مقاومت گیاه را در مقابل آفات وبیمارها زیاد کرده وبا عث افزایش کیفیت شیره ومقدار آن می شود . در صورت کمبود پتاسیم برگها لب سوخته می شود وداخل پهنک وبین رگبرگها پلاسیده می شود زخمهای طولی در دمبرگ بوجود می آید لکه های سفید مایل به زرد روشن و قهوه ای تیره به تعداد زیاد در حاشیه وبین رگبرگها ایجاد می شود.

بر(B):درتنظیم مقدار آب گیاه وافزایش قند نقش عمده ای  داشته رشدریشه رازیاد نموده ومقاومت دربرابرسرما وبیماریها افزایش می یابد. اگرچقندر قند دچار کمبود بر شود.دمبرگها بد شکل وشکننده می شود.جوانه انتهایی  ازبین رفته ولکه های سیاهی روی تاج ریشه پیدا می شود که به داخل ریشه نفوذکرده وآن را به شکل Vوبه رنگ قهوه ای روشن تا سیاه درمی آورد.محتویات ریشه در این منطقه پوسیده لزج وگاهی ازبین می رود

تناوب زراعی

چغندر قند به ساختمان عالی خاک نیاز دارد . بنابراین بهتر است بعد از بقولات علوفه ای چند ساله ، کود سبز و یا کود آلی فراوان و به عنوان اولین محصول وجینی در تناوب قرار گیرد اگر چه چغندر قند به مواد غذایی زیادی نیاز دارد و خاک را تا عمق 80 الی 125 سانتی متری از مواد غذایی تهی می سازد اما زمنی باقیمانده از آن فاقد علفهای هرز بوده و ساختمان خاک را بهبود می بخشد . چغندر قندر با سایر چغندرها ، گیاهان جنس کلم و جنس اسفناج در بعضی بیماریها مشترک بوده و نمی بایست با آنها در تناوب قرار گیرد.

مثالهایی از تناوب چغندر قند:

•   یونجه ( 4 ـ 5 سال ) سیب زمینی ـ چغندر قند ـ ذرت

•   شبدر ـ چغندر قند ـ گندم یا جو

•   گود سبز ـ چغندر قند ـ حبوبات یا سویا

تاریخ کاشت

حرارت مناسب جوانه زدن بذر چغندر قند بین 15 تا 20 درجه سانتی گراد است . با رسیدن میانگین حرارت شبانه روزی هوا به حدود 10 تا 12 درجه سانتی گراد به کشت چغندر بهاره نمود.

کشت زود هنگام پاییزه ممکن است با هجوم آفات در اوایل دوره رشد و نیز گلدهی روبرو گردد زیرا هر چه سن چغندر قند در زمان روبرو شدن با سرما بیشتر باشد بهتر نسبت به سرما عکس العمل نشان می دهد.

روشهای کشت:

روشهای کاشت چغندرقند:در ایران چون تمام مزارع چغندرقند آبیاری میشود و کشت دیم آن مقدور نیست کشت این گیاه به سه طریق انجام میگیرد.

1- کرتی: در این روش پس از اینکه عملیات تهیه زمین انجام شد به وسیله بیل، کرت‌بند یا مرزکش مخصوص در زمین کرتهایی احداث میشود. سطح داخلی کرتها باید کاملاَ صاف باشد. سپس اطراف آنها را مرزبندی کرده و بذر را با دست در داخل کرتها پاشیده و توسط بیل یا شانه‌های مخصوص آنها را با خاک مخلوط می‌نمایند. در این روش دانه‌ها را به صورت هیرم و هم خشکه کشت می‌کنند اما هیرم‌کاری به مراتب بهتر از خشکه‌کاری است.

2- پشته‌ای: زمین را قبل از کاشت پشته‌بندی میکنند، بطوری که ارتفاع آنها 25 تا 50 سانتیمتر باشد. سپس زمین را آبیاری کرده و بذرها را به فاصله 20 تا 25 سانتیمتر در کنار پشته‌ها می‌کارند. در این روش فواصل پشته‌ها از هم حدود 50 تا 60 سانتیمتر میباشد. البته لازم به ذکر است که در این روش کشت هزینه‌های تهیه زمین و پشته‌ها زیاد شده و احتیاج به ماشین‌‌آلات مخصوص یا کارگر زیاد دارد اما چون عمق خاک زراعتی در اثر ایجاد پشته‌ها زیاد می‌گردد در نتیجه محیط فعالیت ریشه‌ها در خاک بیشتر شده و افزایش حجم ریشه‌ها و بیشتر شدن عملکرد در واحد سطح را در پی خواهد داشت.

3- خطی: در این روش نیز باید از بذرافشانهای مخصوصی که بذر را روی خطوط موازی به فواصل مساوی و عمق معین و یکسان میکارند استفاده میشود. سپس در روی زمین جویچه‌های آبیاری ایجاد نمود تا گیاهان از دو طرف آبیاری شده و آب هیچگاه به پای نبات نرسد. در این روش اطراف طوقه و روی سطح نهرها سله ایجاد نمیشود و گسترش بیماریهای گیاهی کمتر میشود. علاوه بر این عملیات داشت نیز براحتی انجام می‌گیرد.فاصله بین بوته‌ها و خطوط مختلف است. در مورد تیپهایی که ریشه کوچک دارند فواصل بین خطوط 50 تا 60سانتیمتر و فاصله بوته‌ها در روی خطوط 20 تا 25سانتیمتر و در مورد انواعی که ریشه بزرگ دارندفواصل بوته‌ها بین 40 تا 45 سانتیمتر در نظر گرفته میشود. لازم به ذکر است عمق مناسب کاشت بذر چغندر بین 2 تا 3سانتیمتر است.

کشت چغندرقند

آماده‌سازی زمین:

در زراعتهای مکانیزه در صورتی که محصول قبلی نباتات خانواده لگومینوز بویژه یونجه باشد پس از برداشت یونجه که در بهار و تابستان انجام میشود در اوایل پاییز زمین را شخم عمیق زده تا در طول پاییز و زمستان ریشه‌های یونجه پوسیده و رطوبت کافی برای خاک جذب شده و همچنین تهویه کامل خاک انجام گیرد. حدود اوایل یا اواسط اسفندماه پس از برطرف شدن سرما و یخبندان زمین را دیسک میزنند. در صورتی که سطح ناهموار و کلوخه زیاد باشد بهتر است این عمل دو بار عمود بر هم انجام شود تا کلوخه‌ها کاملاَ خرد و نرم گردند سپس توسط هرس یا دندانه ریشه‌های اضافی و بقایای گیاهی سال قبل را جمع‌آوری و زمین را تسطیح نمود تا بستر بذر کاملاّ مهیا باشد.

در زراعتهای کرتی و معمولی لازم است 4 تا 6 ماه قبل از کاشت زمین را شخم زد و برای آنکه بتوان محصول خوب برداشت نمود بهتر است برای اجرای شخم از گاو‌‌آهنهای برگرداندار استفاده شود تا زمین بخوبی زیر و ر وگردد. در اواخر زمستان و یا اوایل بهار قبل از کشت، بوسیله‌ ماله‌های کوچک یا بیل کلوخه‌ها را خرد و با کرت‌بندی مخصوص و یا مرزکش زمین را مرزبندی کرده، بذر را در داخل کرتها پاشیده و توسط ماله‌های دندانه‌دار آنها را زیر خاک میکنند.انتخاب بذر جهت کاشت

بذری که جهت کاشت انتخاب میگردد باید ویژگیهای زیر را داشته باشد:

۱- مقاومت خوبی در مقابل آب و هوای منطقه داشته باشد

۲- مقدار محصول و درصد قند آن زیاد باشد

۳- در مقابل حمله برخی آفات و بیماریهای مهم مقومت کامل و یا نسبی داشته باشد

کاملاّ رسیده و دارای قوه نامیه کافی باشد.

۴- صد در صد خالص و از یک نوع باشد

۵- برای جلوگیری از سرایت برخی از عوامل بیماریزا بذر را در صورت لزوم و قبل از کاشت با سموم مختلف ضدعفونی کرد.۶-‌ حتی‌الامکان از بذر پوشش دار استفاده شود.

نکته: هدف از تهیه بذر پوشش‌دار آن است که ابعاد بذرهای مورد کاشت تماماّ یک اندازه باشند تا کاشت آنها به وسیله‌ی بذرافشان براحتی انجام گیرد. برای این منظور بذرها را همراه با مواد مختلف در دستگاههای مخصوص قرار داده و بصورت دانه‌های کروی یک‌شکل و یک‌اندازه در می‌آورند. اندازه دانه‌ها پس از پوشش‌دارشدن حداقل به 75/3 و حداکثر به

تحقیق در مورد خرطوم کوتاه چغندرقند 24 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 23 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

خرطوم کوتاه چغندرقند

Conorrhynchus brevirostris Gy11.

Syn.:

Temnorrhynchus brevirostrie Gy11.

(curculionidae, col.)

خرطوم کوتاه چغندر با آفت خال سیاه که از سال 1340 در مزارع چغندر ایران دیده شده است، به اسامی محلی که در اصفهان به آن سنگ‌برداری، در شیراز تحت عنوان خزوک و در کرمان به آن سنگ بردار گفته می‌شود.

شکل شناسی

حشره کامل این آفت سوسکی است باریک و دراز اندام به طول 10-16 میلیمتر.

رنگ عمومی بدن خاکی و پوشیده از پرزهای قهوه‌ای مایل بخاکستری می‌باشد. خرطوم آن کوتاه و در محل اتصال سینه به شکم خال‌های کوچک سفیدرنگی دیده می‌شود. تخم این سرخرطومی بیضی شکل و زرد رنگ است و طول آن در حدود یک میلیمتر می‌باشد. تخمها در زیر پولک سیاه رنگی که حشره ماده با ترشح بزاق خود ایجاد می‌کند قرار دارند و بهمین سبب آفت خال سیاه گفته می‌شود. لارو حشره قوسی شکل، بدون پا و سفید رنگ و سر آن قهوه‌ای یا زرد روشن است. اندازه لاروهای کامل به حدود 15 میلیمتر می‌رسد.

شفیره برنگ سفید و طول آن حدود 15 میلیمتر است، شکل شفیره شباهت زیادی به حشره کامل سرخرطومی دارد. شفیره‌ها درون گهواره‌های بیضی شکل گلی در داخل خاک پای بوته‌های چغندر تشکیل می‌گردند (دواچی، خیری، 1343 و خیری، 1345).

مناطق انتشار

سرخرطومی ریشه چغندر در تمام مناطق چغندرکاری ایران وجود دارد و شیوع آن بیشتر در خراسان، فارس، میاندوآب، اصفهان، کرمان و کرج مشاهده شده است.

طرز خسارت

این حشره فقط به چغندرقند و از بین علفهای هرز بیشتر به سلمهع شور و خرفه حمله می‌کند. نحوه خسارت بدین ترتیب بوده که به محض سبز شدن چغندرقند در بهار حشرات کامل ظاهر می‌گردند و دو برگ اولیه چغندر را که تازه سبز شده و سر از خاک بیرون آورده است مورد تغذیه قرار می‌دهند. طرز خسارت باین ترتیب است که سرخرطومی خود را به بوته جوان چغندر چسبانیده و از یک طرف شروع بخوردن برگ می‌کند، بطوریکه برگ بشکل داس در میآید. در بعضی از مناطق که آفت شدت دارد و تعداد سرخرطومی‌ها در واحد سطح زیاد است مزرعه را بکلی درو می‌کنند که احتیاج به واکاری پیش می‌آید.

طزر خسارت لارونیز بدین نحو بوده که از زیر خالهای سیاه که روپوش تخم است لارو زردرنگ کوچکی از تخم بیرون می‌آید که قسمت زیر برگ را جویده روی زمین می‌افتد و بتدریج داخل خاک بطرف ریشه چغندر می‌رود و شروع بخوردن از ریشه می‌کند در نتیجه باعث پژمردگی و زرد شدن و بالاخره خشکیدن بوته می‌گردد. برای از بین رفتن بوته جوان چغندر یک لارو هم کافی است ولی در بعضی سالها که آفت شدت دارد تا 14 عدد لارو هم روی یک ریشه دیده شده است. کرمهای این آفت چون پا ندارند نمی‌توانند در داخل خاک حرکت کرده و از ریشه‌ای به ریشه دیگر بروند و فقط همان ریشه مورد حمله را از بین می‌برند (خیری 1345).

زیست شناسی

این آفت زمستان را بصورت حشره کامل و لارو در زیر کلوخه‌ها و داخل خاک و ریشه‌های باقیمانده بسر می‌برد. چنانچه در زمستان هوا مساعد باشد آفت را بهمه شکل می‌توان دید. اوایل بهار که هوا گرم شد سرخرطومیها از پناهگاه زمستانی خود بیرون می‌آیند و بطرف مزارع چغندر که تازه سبز گردیده و دو برگی هستند می‌روند. موقع ظهور حشرات کامل در بهار بسته بشرایط آب و هوای هر منطقه‌ای فرق می‌کند. در آب و هوایی نظیر کرج تقریبا از نیمه دوم فروردین ماه است ولی بطورکلی موقع بروز این آفت وقتی است که چغندر تازه سبز شده باشد. حشرات کامل روزها از چغندرهای تازه سبز شده تغذیه می‌کنند و آن تعدادی که بصورت لارو باقیمانده بودند تبدیل به شفیره و سپس حشره کامل گردیده و بدنبال حشرات کامل اولی وارد زراعت چغندر می‌گردند و بهمین جهت است که پیدایش این آفت در مزارع چغندر تدریجی می‌باشد. سرخرطومی‌ها روزهای آفتابی و گرم فعالیت می‌کنند و در روزهای بارانی و ابری حرکت و تغذیه زیادی ندارند و در زیر کلوخه‌ها پنهان می‌گردند. حشرات کامل پس از مختصر تغذیه به جفتگیری و سپس تخمریزی را شروع می‌کنند. تخمها در اول بهار روی دو برگ اولیه و دمبرگها گذاشته می‌شود. باین ترتیب که سرخرطومی ابتدا با خرطوم خود حفره کوچکی در برگ ایجاد می‌کند و سپس برمی‌گردد و یک عدد تخم در داخل آن می‌گذارد و بعد روی آنرا با ترشح مخصوص دهان می‌پوشاند بطوریکه تخم بصورت یک خال روی برگها دیده می‌شود. رنگ خالها ابتدا سبز و بعد سیاه می‌گردند. تعداد خالهای سیاه روی هر بوته جوان چغندر بسته بشدت و ضعف آفت فرق می‌کند و گاهی تا 15 عدد و بیشتر هم دیده شده است. در حدود 10 روز بعد از داخل هر تخم کرم کوچک زرد رنگی خارج می‌گردد که یک الی دو روز در همان محل از برگ تغذیه و قسمت زیربرگ را سوراخ می‌کند و بعد بر روی زمین می‌افتد و داخل خاک بطرف ریشه چغندر می‌رود. لاروها وقتیکه به ریشه چغندر رسیدند اول برای خودشان لانه‌ای از گل شیبه کوزه در مجاورت ریشه درست می‌کنند و بتدریج از ریشه مزبور تغذیه می‌کنند و باعث نابودی بوته چغندر می‌گردند. دوره زندگی لارو حدود 70 روز طول می‌کشد که پس از آن در همان لانه تبدیل به شفیره می‌گردد. دوره شفیرگی قریب 15 روز طول می‌کشد تا حشرات کامل خارج گردند و اینموقع در آب و هوایی نظیر کرج تقریبا اوایل تیرماه است.

حشرات کامل با شکستن لانه‌های کلی از زیرخاک خارج می‌گردند و زیر کلوخه‌ها و بوته‌ها پنهان می‌شوند و چنانچه شرایط آب و هوایی مساعد باشد مجددا شروع به تخمریزی می‌کنند و تخمها در نسل دوم بیشتر روی دمبرگها و طوقه نبات قرار داده می‌شود. و لاروها پس از خروج از تخم روی خاک می‌افتند و داخل ریشه فرو میروند و تا چندین عدد لارو در داخل یک ریشه مشاهده شده است. البته چون ریشه‌های چغندر در دو نسل دوم و یا سوم آفت بقدر کافی رشد کرده است ممکن است بوته‌ها از بین نروند ولی وزن ریشه و مواد قندی آن بمقدار زیادی کاهش می‌یابد. خرطوم کوتاه می‌تواند در شرایط مساعد تا سه نسل در سال تولید کند ولی در مناطق سردسیری یک نسل بیشتر ندارد و مهمترین خسارت در نسل اول بزراعت چغندر وارد می‌گردد (خیری، 1345).

بید چغندرقند یا لیتا

Scrobipalpa ocellatella Boyd

Syns.:

Lita ocellatella Boyd

Phtorimaea ocellatella Boyd

Gnorimoschema ocellatella Boyd

(Gelechiidae, Lep.)

آفت لیتای چغندرقند در ایران اولین دفعه وسیله افشار در سال 1315 از کرج و ورامین جمع‌آوری گردیده و سپس کربوخین و تقی‌زاده در سال 1317 و بعد دواچی در سال 1327 مقالاتی در مورد این آفت منتشر نموده‌اند (خیری و همکاران، 1359). تیمور آریائی نیز در سال 1342 این آفت را بعنوان رساله فوق لیسانس در دانشکده کشاورزی کرج مورد بررسی و مطالعه قرار داده است.

شکل شناسی

حشره کامل پروانه کوچکی است که طول بدن آن به 8/7 میلیمتر می‌رسد. بدن حشره از موها و کرکهای زیادی که اکثرا خوابیده میباشند پوشیده شده، بدین جهت این عامل سبب تغییر اساسی رنگ بدن حشره گردیده است. سر در حشرات ماده روشن و برنگ خاکستری زرد و در حشرات نر تیره است. شاخکها برنگ قرمز خاکستری و طولشان در حدود 4/4 میلیمتر است، عرض بدن پروانه با بالهای باز بین 10 تا 14 میلیمتر است. بالها در حشرات نر کوتاهتر از ماده می‌باشند. بالها بدن حشره را بشکل شیروانی می‌پوشانند. نر و ماده را از روی فرم شکل و تغییرات آن به آسانی می‌توان تشخیص داد، بدین ترتیب که شکم در نرها باریک و کوتاه تر در ماده‌ها قطورتر و عرض آن در حدود 2/1 تا 2 میلیمتر است. تخمها تخم‌مرغی شکل و رنگ آنها بلافاصله پس از تخمریزی روشن