تحقیق در مورد ورزش و فواید آن 16 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

چکیده مطالب

شواهد اخیر نشان می دهد که هر نوع فعالیت جسمی می تواند مزایای بهداشتی سلامتی بارز داشته باشد و فقط فعالیت موازی نیست که می تواند آمادگی قلبی و عروقی را بهبود ببخشد. با این وجود عدم فعالیت جسمی به طور فزاینده ای در حال گسترش یافتن است. اخیراً ارتقاء سلامتی بر ارزش ادغام کردن فعالیت با زندگی روزمره تأکید کرده است.

با این وجود توجه عامه بر روی مزیت ورزش و ورزش های تیمی تمرکز دارد. اطلاعات به دست آمده از افراد ابتدا و انتهای میانسالی در وست اسکاتلند (اسکاتلند غربی) نشان می دهد که ورزش و فعالیت های تیمی (گروهی) در طول دورة بزرگسالی به ویژه زنان و افرادی که از شرایط محدودی برخودار بوده اند به ندرت مورد قبول واقع می گردد. بیشترین فعالیت هایی که دورة آخر بزرگسالی را به خود اختصاص می دهد و ادامه می یابد عبارتند از : پیاده روی، شنا، رقص دسته جمعی (حرکات گروهی (اجتماعی)) ورزش هوازی و گلف با تمامی تأکیدات موجود در ارتقاء فعالیت جسمی، نیاز برای تأکید بیشتر بر روی فعالیت هایی که اغلب در دورة بزرگسالی صورت می پذیرد وجود دارد.

مقدمه

عدم فعالیت جسمی و آمادگی ضعیف جسمانی عوامل مهم ریسک برای بیماریهای قلبی – عروقی، برخی از سرطان ها و تمامی دلایل مرگ آفرین، می باشند در حالیکه کمبود ورزش نقشی در دیگر شرایط مزمن (سخت) از قبیل شروع دیابت در بزرگسالی، فشار خون و افسردگی (وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا / 1996). بیشتر میزان فزایندة چاقی نیز به میزان پائین فعالیت جسمی بستگی دارد. (Prentice , Jebb و 1995) . یک آنالیز چند گانه برآورد کرد که آنهایی که کمترین فعالیت را دارند نزدیک به 2 برابر (9/1) نسبت به افرادی که بیشترین فعالیت را دارند دچار بیماری انسداد شراین قلب می شوند. و یک اظهار وضعیت اخیر نشان داد که سطح (میزان) ریسک عدم فعالیت مشابه با وضعیت کشیدن سیگار، چاقی، فشار خون بالا و سطوح بالای کلسترول می باشد (Pate و دیگران، 1995) . با وجود این، اگر چه خطر نسبی مشابه می باشد، میزان شیوع عدم فعالیت از دیگر عوامل خطرهای رایج بیشتر می باشد. بر اساس اطلاعات به دست آمده از مرکز آمار بهداشت اسکاتلند در سال 1995 (Dony , Erens , 1997 ).

بالغ بر 60% درصد از مردم اسکاتلند در فعالیت های کافی برای سلامتی شان شرکت نمی کنند: این آمار با 33/0 کسانی که سیگار می کشند، 16 درصد افراد چاق، 12% کسانی که از فشار خون بالایی برخودارند و 22 درصد کسانی که در میزان کلسترول بالایی برخوردارند قابل قیاس می باشد. این آمار ظرفیت و نیاز برای ارتقاء سلامتی جهت تشویق برای بالا بردن سطوح فعالیت برای تمامی سنین را تأکید می کند.

تاکنون اکثر رهنمون های ورزشی بر اساس توصیه های دانشکدة پزشکی ورزشی آمریکا (ACSM) میانگین جهت بهبود و کسب آمادگی بدنی و قلبی عروقی بوده است . این رهنمون ها میانگین 20 تا 60 دقیقه تا به طور میانگین تا شدت بالای آن انجام ورزش استقامتی را 3 دفعه یا بیشتر در هر هفته پیشنهاد کردند (ACSM و 1990) . این سطح یک سطحی از فعالیت است که ثابت کرده است برای اکثریت جمعیت افراد بزرگسال دست یافتنی نیست. به عنوان مثال، در انگلیس آمار مربوط به آمادگی ملی در Dunbar (The sport council and health Education Anthority ,1992 ).

زنان به سطوح توصیه شده 3 جلسه ورزش در هفته به مدت حداقل 20 دقیقه دست نمی یابند. آمار بهداشتی اسکاتلند در سال 1995 گزارش داد که، به طور میانگین در تمامی گروههای سنی، فقط 14 درصد مردان و 15 درصد در این سطح به ورزش می پردازند (Dong , Eren, 1997 ) .

با وجود این، شواهد اخیر مربوط به بیماریهای مسری واگیردار در مورد بهداشت به جای فواید آمادگی از لحاظ فعالیت جسمانی و به معنی واقعی کلمه، یک ارتباط واکنشی بین فعالیت جسمی و عملکرد جسمی و سلامتی را پیشنهاد می کند 1995 و دیگران و Pate) .

این مدرک یک گروه جدیدی از رهنمون های را فراهم کرده است که توسط مرکز کنترل بیماریها (CDC ) و ASCM پشتیبانی شده است. رهنمون جدید، که می گوید هر فرد بزرگسال آمریکایی بایستی 30 دقیقه یا بیش از حد متوسط فعالیت جسمانی در اغلب «ترجیحاً تمام» روزهای هفته تکمیل کنند. قصد دارد که به جای جایگزین کردن توصیه های قبلی آنها را کامل کند (Pate و دیگران، 1995) .

آموزش بهداشت اسکاتلند (1995 و He135 ) بود در فعالیت ورزش آسان در سال 1994 بر اساس این رهنمون بود.

اسکاتلند و بخصوص غرب اسکاتلند، به خاطر درجه پالایش در مرگ و میر از سکته قلبی و میزان شدت آن مشهور می باشد و مدارک مربوط به یک تفاوت گسترده بین طبقات اجتماعی ساختگی و غیر ساختگی به خصوص در این قسمت از کشور مشهود می باشد. (Vitl statistic Branch و 1986 ، Boddy , Mcloonx و 1994) .

این مدرک به همراه سطوح پائینی از فعالیت جسمی در اسکاتلند دولت های بعدی را به تأکید بر اهمیت میزان رو به افزایش فعالیت جسمی رهنمون می سازد. White paper ( گزارش سفید)، به سوی یک اسکاتلند سالمتر بیان می دارد که :

دولت بر این تصمیم است که مشارکت گسترده تر در فعالیت فیزیکی. به خصوص توسط افراد جوانتر را تشویق کند و کاهش ورزش مدرسه را برعکس نماید. ورزش جسمی را در زم فعالیت ها همه کسی از قبیل، پیاده روی، دوچرخه سواری را تعدیل کند و همچنین یک مشارکت اساسی برای یک دورة سنی فعال و سلامتی مثبت ایجاد نماید (مرکز اسکاتلند ، 1999 ، P.P21-2 ) .

این چنین پیغامهای ارتقاء سلامتی در یک خلاء فرهنگی و اجتماعی وجود ندارد. این توصیه ها در یک بافت عمیقتر با رسانه های گروهی و تجربیات اوایل زندگی که نقشی مهمی را ایفا می کنند. درک عموم از ارتباط نرمش با ورزش یک موضوع کلیدی می باشد. Riddoch (1998) تحقیقاتی را که با مشارکت در ورزش سازمان یافته مدارس PE در فعالیت جسمی بزرگسالان ارتباط داشت مرور و بازبینی کرد. او

تحقیق در مورد ورزش و فواید آن 16 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

چکیده مطالب

شواهد اخیر نشان می دهد که هر نوع فعالیت جسمی می تواند مزایای بهداشتی سلامتی بارز داشته باشد و فقط فعالیت موازی نیست که می تواند آمادگی قلبی و عروقی را بهبود ببخشد. با این وجود عدم فعالیت جسمی به طور فزاینده ای در حال گسترش یافتن است. اخیراً ارتقاء سلامتی بر ارزش ادغام کردن فعالیت با زندگی روزمره تأکید کرده است.

با این وجود توجه عامه بر روی مزیت ورزش و ورزش های تیمی تمرکز دارد. اطلاعات به دست آمده از افراد ابتدا و انتهای میانسالی در وست اسکاتلند (اسکاتلند غربی) نشان می دهد که ورزش و فعالیت های تیمی (گروهی) در طول دورة بزرگسالی به ویژه زنان و افرادی که از شرایط محدودی برخودار بوده اند به ندرت مورد قبول واقع می گردد. بیشترین فعالیت هایی که دورة آخر بزرگسالی را به خود اختصاص می دهد و ادامه می یابد عبارتند از : پیاده روی، شنا، رقص دسته جمعی (حرکات گروهی (اجتماعی)) ورزش هوازی و گلف با تمامی تأکیدات موجود در ارتقاء فعالیت جسمی، نیاز برای تأکید بیشتر بر روی فعالیت هایی که اغلب در دورة بزرگسالی صورت می پذیرد وجود دارد.

مقدمه

عدم فعالیت جسمی و آمادگی ضعیف جسمانی عوامل مهم ریسک برای بیماریهای قلبی – عروقی، برخی از سرطان ها و تمامی دلایل مرگ آفرین، می باشند در حالیکه کمبود ورزش نقشی در دیگر شرایط مزمن (سخت) از قبیل شروع دیابت در بزرگسالی، فشار خون و افسردگی (وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا / 1996). بیشتر میزان فزایندة چاقی نیز به میزان پائین فعالیت جسمی بستگی دارد. (Prentice , Jebb و 1995) . یک آنالیز چند گانه برآورد کرد که آنهایی که کمترین فعالیت را دارند نزدیک به 2 برابر (9/1) نسبت به افرادی که بیشترین فعالیت را دارند دچار بیماری انسداد شراین قلب می شوند. و یک اظهار وضعیت اخیر نشان داد که سطح (میزان) ریسک عدم فعالیت مشابه با وضعیت کشیدن سیگار، چاقی، فشار خون بالا و سطوح بالای کلسترول می باشد (Pate و دیگران، 1995) . با وجود این، اگر چه خطر نسبی مشابه می باشد، میزان شیوع عدم فعالیت از دیگر عوامل خطرهای رایج بیشتر می باشد. بر اساس اطلاعات به دست آمده از مرکز آمار بهداشت اسکاتلند در سال 1995 (Dony , Erens , 1997 ).

بالغ بر 60% درصد از مردم اسکاتلند در فعالیت های کافی برای سلامتی شان شرکت نمی کنند: این آمار با 33/0 کسانی که سیگار می کشند، 16 درصد افراد چاق، 12% کسانی که از فشار خون بالایی برخودارند و 22 درصد کسانی که در میزان کلسترول بالایی برخوردارند قابل قیاس می باشد. این آمار ظرفیت و نیاز برای ارتقاء سلامتی جهت تشویق برای بالا بردن سطوح فعالیت برای تمامی سنین را تأکید می کند.

تاکنون اکثر رهنمون های ورزشی بر اساس توصیه های دانشکدة پزشکی ورزشی آمریکا (ACSM) میانگین جهت بهبود و کسب آمادگی بدنی و قلبی عروقی بوده است . این رهنمون ها میانگین 20 تا 60 دقیقه تا به طور میانگین تا شدت بالای آن انجام ورزش استقامتی را 3 دفعه یا بیشتر در هر هفته پیشنهاد کردند (ACSM و 1990) . این سطح یک سطحی از فعالیت است که ثابت کرده است برای اکثریت جمعیت افراد بزرگسال دست یافتنی نیست. به عنوان مثال، در انگلیس آمار مربوط به آمادگی ملی در Dunbar (The sport council and health Education Anthority ,1992 ).

زنان به سطوح توصیه شده 3 جلسه ورزش در هفته به مدت حداقل 20 دقیقه دست نمی یابند. آمار بهداشتی اسکاتلند در سال 1995 گزارش داد که، به طور میانگین در تمامی گروههای سنی، فقط 14 درصد مردان و 15 درصد در این سطح به ورزش می پردازند (Dong , Eren, 1997 ) .

با وجود این، شواهد اخیر مربوط به بیماریهای مسری واگیردار در مورد بهداشت به جای فواید آمادگی از لحاظ فعالیت جسمانی و به معنی واقعی کلمه، یک ارتباط واکنشی بین فعالیت جسمی و عملکرد جسمی و سلامتی را پیشنهاد می کند 1995 و دیگران و Pate) .

این مدرک یک گروه جدیدی از رهنمون های را فراهم کرده است که توسط مرکز کنترل بیماریها (CDC ) و ASCM پشتیبانی شده است. رهنمون جدید، که می گوید هر فرد بزرگسال آمریکایی بایستی 30 دقیقه یا بیش از حد متوسط فعالیت جسمانی در اغلب «ترجیحاً تمام» روزهای هفته تکمیل کنند. قصد دارد که به جای جایگزین کردن توصیه های قبلی آنها را کامل کند (Pate و دیگران، 1995) .

آموزش بهداشت اسکاتلند (1995 و He135 ) بود در فعالیت ورزش آسان در سال 1994 بر اساس این رهنمون بود.

اسکاتلند و بخصوص غرب اسکاتلند، به خاطر درجه پالایش در مرگ و میر از سکته قلبی و میزان شدت آن مشهور می باشد و مدارک مربوط به یک تفاوت گسترده بین طبقات اجتماعی ساختگی و غیر ساختگی به خصوص در این قسمت از کشور مشهود می باشد. (Vitl statistic Branch و 1986 ، Boddy , Mcloonx و 1994) .

این مدرک به همراه سطوح پائینی از فعالیت جسمی در اسکاتلند دولت های بعدی را به تأکید بر اهمیت میزان رو به افزایش فعالیت جسمی رهنمون می سازد. White paper ( گزارش سفید)، به سوی یک اسکاتلند سالمتر بیان می دارد که :

دولت بر این تصمیم است که مشارکت گسترده تر در فعالیت فیزیکی. به خصوص توسط افراد جوانتر را تشویق کند و کاهش ورزش مدرسه را برعکس نماید. ورزش جسمی را در زم فعالیت ها همه کسی از قبیل، پیاده روی، دوچرخه سواری را تعدیل کند و همچنین یک مشارکت اساسی برای یک دورة سنی فعال و سلامتی مثبت ایجاد نماید (مرکز اسکاتلند ، 1999 ، P.P21-2 ) .

این چنین پیغامهای ارتقاء سلامتی در یک خلاء فرهنگی و اجتماعی وجود ندارد. این توصیه ها در یک بافت عمیقتر با رسانه های گروهی و تجربیات اوایل زندگی که نقشی مهمی را ایفا می کنند. درک عموم از ارتباط نرمش با ورزش یک موضوع کلیدی می باشد. Riddoch (1998) تحقیقاتی را که با مشارکت در ورزش سازمان یافته مدارس PE در فعالیت جسمی بزرگسالان ارتباط داشت مرور و بازبینی کرد. او

تحقیق در مورد ورزش و فواید آن 16 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

چکیده مطالب

شواهد اخیر نشان می دهد که هر نوع فعالیت جسمی می تواند مزایای بهداشتی سلامتی بارز داشته باشد و فقط فعالیت موازی نیست که می تواند آمادگی قلبی و عروقی را بهبود ببخشد. با این وجود عدم فعالیت جسمی به طور فزاینده ای در حال گسترش یافتن است. اخیراً ارتقاء سلامتی بر ارزش ادغام کردن فعالیت با زندگی روزمره تأکید کرده است.

با این وجود توجه عامه بر روی مزیت ورزش و ورزش های تیمی تمرکز دارد. اطلاعات به دست آمده از افراد ابتدا و انتهای میانسالی در وست اسکاتلند (اسکاتلند غربی) نشان می دهد که ورزش و فعالیت های تیمی (گروهی) در طول دورة بزرگسالی به ویژه زنان و افرادی که از شرایط محدودی برخودار بوده اند به ندرت مورد قبول واقع می گردد. بیشترین فعالیت هایی که دورة آخر بزرگسالی را به خود اختصاص می دهد و ادامه می یابد عبارتند از : پیاده روی، شنا، رقص دسته جمعی (حرکات گروهی (اجتماعی)) ورزش هوازی و گلف با تمامی تأکیدات موجود در ارتقاء فعالیت جسمی، نیاز برای تأکید بیشتر بر روی فعالیت هایی که اغلب در دورة بزرگسالی صورت می پذیرد وجود دارد.

مقدمه

عدم فعالیت جسمی و آمادگی ضعیف جسمانی عوامل مهم ریسک برای بیماریهای قلبی – عروقی، برخی از سرطان ها و تمامی دلایل مرگ آفرین، می باشند در حالیکه کمبود ورزش نقشی در دیگر شرایط مزمن (سخت) از قبیل شروع دیابت در بزرگسالی، فشار خون و افسردگی (وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا / 1996). بیشتر میزان فزایندة چاقی نیز به میزان پائین فعالیت جسمی بستگی دارد. (Prentice , Jebb و 1995) . یک آنالیز چند گانه برآورد کرد که آنهایی که کمترین فعالیت را دارند نزدیک به 2 برابر (9/1) نسبت به افرادی که بیشترین فعالیت را دارند دچار بیماری انسداد شراین قلب می شوند. و یک اظهار وضعیت اخیر نشان داد که سطح (میزان) ریسک عدم فعالیت مشابه با وضعیت کشیدن سیگار، چاقی، فشار خون بالا و سطوح بالای کلسترول می باشد (Pate و دیگران، 1995) . با وجود این، اگر چه خطر نسبی مشابه می باشد، میزان شیوع عدم فعالیت از دیگر عوامل خطرهای رایج بیشتر می باشد. بر اساس اطلاعات به دست آمده از مرکز آمار بهداشت اسکاتلند در سال 1995 (Dony , Erens , 1997 ).

بالغ بر 60% درصد از مردم اسکاتلند در فعالیت های کافی برای سلامتی شان شرکت نمی کنند: این آمار با 33/0 کسانی که سیگار می کشند، 16 درصد افراد چاق، 12% کسانی که از فشار خون بالایی برخودارند و 22 درصد کسانی که در میزان کلسترول بالایی برخوردارند قابل قیاس می باشد. این آمار ظرفیت و نیاز برای ارتقاء سلامتی جهت تشویق برای بالا بردن سطوح فعالیت برای تمامی سنین را تأکید می کند.

تاکنون اکثر رهنمون های ورزشی بر اساس توصیه های دانشکدة پزشکی ورزشی آمریکا (ACSM) میانگین جهت بهبود و کسب آمادگی بدنی و قلبی عروقی بوده است . این رهنمون ها میانگین 20 تا 60 دقیقه تا به طور میانگین تا شدت بالای آن انجام ورزش استقامتی را 3 دفعه یا بیشتر در هر هفته پیشنهاد کردند (ACSM و 1990) . این سطح یک سطحی از فعالیت است که ثابت کرده است برای اکثریت جمعیت افراد بزرگسال دست یافتنی نیست. به عنوان مثال، در انگلیس آمار مربوط به آمادگی ملی در Dunbar (The sport council and health Education Anthority ,1992 ).

زنان به سطوح توصیه شده 3 جلسه ورزش در هفته به مدت حداقل 20 دقیقه دست نمی یابند. آمار بهداشتی اسکاتلند در سال 1995 گزارش داد که، به طور میانگین در تمامی گروههای سنی، فقط 14 درصد مردان و 15 درصد در این سطح به ورزش می پردازند (Dong , Eren, 1997 ) .

با وجود این، شواهد اخیر مربوط به بیماریهای مسری واگیردار در مورد بهداشت به جای فواید آمادگی از لحاظ فعالیت جسمانی و به معنی واقعی کلمه، یک ارتباط واکنشی بین فعالیت جسمی و عملکرد جسمی و سلامتی را پیشنهاد می کند 1995 و دیگران و Pate) .

این مدرک یک گروه جدیدی از رهنمون های را فراهم کرده است که توسط مرکز کنترل بیماریها (CDC ) و ASCM پشتیبانی شده است. رهنمون جدید، که می گوید هر فرد بزرگسال آمریکایی بایستی 30 دقیقه یا بیش از حد متوسط فعالیت جسمانی در اغلب «ترجیحاً تمام» روزهای هفته تکمیل کنند. قصد دارد که به جای جایگزین کردن توصیه های قبلی آنها را کامل کند (Pate و دیگران، 1995) .

آموزش بهداشت اسکاتلند (1995 و He135 ) بود در فعالیت ورزش آسان در سال 1994 بر اساس این رهنمون بود.

اسکاتلند و بخصوص غرب اسکاتلند، به خاطر درجه پالایش در مرگ و میر از سکته قلبی و میزان شدت آن مشهور می باشد و مدارک مربوط به یک تفاوت گسترده بین طبقات اجتماعی ساختگی و غیر ساختگی به خصوص در این قسمت از کشور مشهود می باشد. (Vitl statistic Branch و 1986 ، Boddy , Mcloonx و 1994) .

این مدرک به همراه سطوح پائینی از فعالیت جسمی در اسکاتلند دولت های بعدی را به تأکید بر اهمیت میزان رو به افزایش فعالیت جسمی رهنمون می سازد. White paper ( گزارش سفید)، به سوی یک اسکاتلند سالمتر بیان می دارد که :

دولت بر این تصمیم است که مشارکت گسترده تر در فعالیت فیزیکی. به خصوص توسط افراد جوانتر را تشویق کند و کاهش ورزش مدرسه را برعکس نماید. ورزش جسمی را در زم فعالیت ها همه کسی از قبیل، پیاده روی، دوچرخه سواری را تعدیل کند و همچنین یک مشارکت اساسی برای یک دورة سنی فعال و سلامتی مثبت ایجاد نماید (مرکز اسکاتلند ، 1999 ، P.P21-2 ) .

این چنین پیغامهای ارتقاء سلامتی در یک خلاء فرهنگی و اجتماعی وجود ندارد. این توصیه ها در یک بافت عمیقتر با رسانه های گروهی و تجربیات اوایل زندگی که نقشی مهمی را ایفا می کنند. درک عموم از ارتباط نرمش با ورزش یک موضوع کلیدی می باشد. Riddoch (1998) تحقیقاتی را که با مشارکت در ورزش سازمان یافته مدارس PE در فعالیت جسمی بزرگسالان ارتباط داشت مرور و بازبینی کرد. او

تحقیق در مورد ورزش و فواید آن 16 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

چکیده مطالب

شواهد اخیر نشان می دهد که هر نوع فعالیت جسمی می تواند مزایای بهداشتی سلامتی بارز داشته باشد و فقط فعالیت موازی نیست که می تواند آمادگی قلبی و عروقی را بهبود ببخشد. با این وجود عدم فعالیت جسمی به طور فزاینده ای در حال گسترش یافتن است. اخیراً ارتقاء سلامتی بر ارزش ادغام کردن فعالیت با زندگی روزمره تأکید کرده است.

با این وجود توجه عامه بر روی مزیت ورزش و ورزش های تیمی تمرکز دارد. اطلاعات به دست آمده از افراد ابتدا و انتهای میانسالی در وست اسکاتلند (اسکاتلند غربی) نشان می دهد که ورزش و فعالیت های تیمی (گروهی) در طول دورة بزرگسالی به ویژه زنان و افرادی که از شرایط محدودی برخودار بوده اند به ندرت مورد قبول واقع می گردد. بیشترین فعالیت هایی که دورة آخر بزرگسالی را به خود اختصاص می دهد و ادامه می یابد عبارتند از : پیاده روی، شنا، رقص دسته جمعی (حرکات گروهی (اجتماعی)) ورزش هوازی و گلف با تمامی تأکیدات موجود در ارتقاء فعالیت جسمی، نیاز برای تأکید بیشتر بر روی فعالیت هایی که اغلب در دورة بزرگسالی صورت می پذیرد وجود دارد.

مقدمه

عدم فعالیت جسمی و آمادگی ضعیف جسمانی عوامل مهم ریسک برای بیماریهای قلبی – عروقی، برخی از سرطان ها و تمامی دلایل مرگ آفرین، می باشند در حالیکه کمبود ورزش نقشی در دیگر شرایط مزمن (سخت) از قبیل شروع دیابت در بزرگسالی، فشار خون و افسردگی (وزارت بهداشت و خدمات انسانی آمریکا / 1996). بیشتر میزان فزایندة چاقی نیز به میزان پائین فعالیت جسمی بستگی دارد. (Prentice , Jebb و 1995) . یک آنالیز چند گانه برآورد کرد که آنهایی که کمترین فعالیت را دارند نزدیک به 2 برابر (9/1) نسبت به افرادی که بیشترین فعالیت را دارند دچار بیماری انسداد شراین قلب می شوند. و یک اظهار وضعیت اخیر نشان داد که سطح (میزان) ریسک عدم فعالیت مشابه با وضعیت کشیدن سیگار، چاقی، فشار خون بالا و سطوح بالای کلسترول می باشد (Pate و دیگران، 1995) . با وجود این، اگر چه خطر نسبی مشابه می باشد، میزان شیوع عدم فعالیت از دیگر عوامل خطرهای رایج بیشتر می باشد. بر اساس اطلاعات به دست آمده از مرکز آمار بهداشت اسکاتلند در سال 1995 (Dony , Erens , 1997 ).

بالغ بر 60% درصد از مردم اسکاتلند در فعالیت های کافی برای سلامتی شان شرکت نمی کنند: این آمار با 33/0 کسانی که سیگار می کشند، 16 درصد افراد چاق، 12% کسانی که از فشار خون بالایی برخودارند و 22 درصد کسانی که در میزان کلسترول بالایی برخوردارند قابل قیاس می باشد. این آمار ظرفیت و نیاز برای ارتقاء سلامتی جهت تشویق برای بالا بردن سطوح فعالیت برای تمامی سنین را تأکید می کند.

تاکنون اکثر رهنمون های ورزشی بر اساس توصیه های دانشکدة پزشکی ورزشی آمریکا (ACSM) میانگین جهت بهبود و کسب آمادگی بدنی و قلبی عروقی بوده است . این رهنمون ها میانگین 20 تا 60 دقیقه تا به طور میانگین تا شدت بالای آن انجام ورزش استقامتی را 3 دفعه یا بیشتر در هر هفته پیشنهاد کردند (ACSM و 1990) . این سطح یک سطحی از فعالیت است که ثابت کرده است برای اکثریت جمعیت افراد بزرگسال دست یافتنی نیست. به عنوان مثال، در انگلیس آمار مربوط به آمادگی ملی در Dunbar (The sport council and health Education Anthority ,1992 ).

زنان به سطوح توصیه شده 3 جلسه ورزش در هفته به مدت حداقل 20 دقیقه دست نمی یابند. آمار بهداشتی اسکاتلند در سال 1995 گزارش داد که، به طور میانگین در تمامی گروههای سنی، فقط 14 درصد مردان و 15 درصد در این سطح به ورزش می پردازند (Dong , Eren, 1997 ) .

با وجود این، شواهد اخیر مربوط به بیماریهای مسری واگیردار در مورد بهداشت به جای فواید آمادگی از لحاظ فعالیت جسمانی و به معنی واقعی کلمه، یک ارتباط واکنشی بین فعالیت جسمی و عملکرد جسمی و سلامتی را پیشنهاد می کند 1995 و دیگران و Pate) .

این مدرک یک گروه جدیدی از رهنمون های را فراهم کرده است که توسط مرکز کنترل بیماریها (CDC ) و ASCM پشتیبانی شده است. رهنمون جدید، که می گوید هر فرد بزرگسال آمریکایی بایستی 30 دقیقه یا بیش از حد متوسط فعالیت جسمانی در اغلب «ترجیحاً تمام» روزهای هفته تکمیل کنند. قصد دارد که به جای جایگزین کردن توصیه های قبلی آنها را کامل کند (Pate و دیگران، 1995) .

آموزش بهداشت اسکاتلند (1995 و He135 ) بود در فعالیت ورزش آسان در سال 1994 بر اساس این رهنمون بود.

اسکاتلند و بخصوص غرب اسکاتلند، به خاطر درجه پالایش در مرگ و میر از سکته قلبی و میزان شدت آن مشهور می باشد و مدارک مربوط به یک تفاوت گسترده بین طبقات اجتماعی ساختگی و غیر ساختگی به خصوص در این قسمت از کشور مشهود می باشد. (Vitl statistic Branch و 1986 ، Boddy , Mcloonx و 1994) .

این مدرک به همراه سطوح پائینی از فعالیت جسمی در اسکاتلند دولت های بعدی را به تأکید بر اهمیت میزان رو به افزایش فعالیت جسمی رهنمون می سازد. White paper ( گزارش سفید)، به سوی یک اسکاتلند سالمتر بیان می دارد که :

دولت بر این تصمیم است که مشارکت گسترده تر در فعالیت فیزیکی. به خصوص توسط افراد جوانتر را تشویق کند و کاهش ورزش مدرسه را برعکس نماید. ورزش جسمی را در زم فعالیت ها همه کسی از قبیل، پیاده روی، دوچرخه سواری را تعدیل کند و همچنین یک مشارکت اساسی برای یک دورة سنی فعال و سلامتی مثبت ایجاد نماید (مرکز اسکاتلند ، 1999 ، P.P21-2 ) .

این چنین پیغامهای ارتقاء سلامتی در یک خلاء فرهنگی و اجتماعی وجود ندارد. این توصیه ها در یک بافت عمیقتر با رسانه های گروهی و تجربیات اوایل زندگی که نقشی مهمی را ایفا می کنند. درک عموم از ارتباط نرمش با ورزش یک موضوع کلیدی می باشد. Riddoch (1998) تحقیقاتی را که با مشارکت در ورزش سازمان یافته مدارس PE در فعالیت جسمی بزرگسالان ارتباط داشت مرور و بازبینی کرد. او