تحقیق در مورد سوخت و ساز انرژی در طیور

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 52 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

سوخت و ساز انرژی در طیور

انرژی مورد نیاز طیور برای رشد بافت های بدن ، تولید تخم مرغ ، انجام فعالیت های فیزیکی حیاتی و حفظ دمای طبیعی بدن از کربوهیدرات ها ، چربی ها و پروتئین های موجود در جیره به دست می آید. انرژی مصرف شده توسط طیور به سه شیوه مورد استفاده قرار می گیرد : تأمین انرژی فعالیت های حیوان ، تبدیل به حرارت و یا ذخیره در بافت های بدن. وقتی میزان انرژی جیرۀ طیور ، بیش از حد مورد نیاز برای سوخت و ساز و رشد طبیعی حیوان باشد ، این انرژی اضافی معمولاً به صورت چربی در بدن ذخیره می شود. این انرژی اضافی را نمی توان به آسانی از بدن حیوان دفع کرد ، وقتی تغذیۀ طیور به صورت مطلوب و بهینه است که جیره حاوی مواد مغذی لازم برای رشد ، تولید تخم مرغ یا گوشت متناسب با انرژی موجود در جیره باشد .

کلیبر هم انرژی را سوخت زندگی توصیف کرده است . بخش عمدۀ همۀ مواد خوراکی مصرف شده توسط حیوانات ، برای تأمین انرژی جهت واکنش های آنابولیک و کاتابولیک به کار می رود . در کوتاه مدت ، اتساع دستگاه گوارش بر میزان مصرف غذا مؤثر است ، در حالی که در درازمدت (روزهای متمادی) مقدار گلوکز خون ، عامل تعیین کنندۀ میزان مصرف غذاست . در واقع ، هیپوتالاموس تحت تأثیر هر دو سطح کم یا زیاد گلوکز قرار می گیرد که این عامل در تنظیم میزان مصرف غذا دخالت دارد . در مدت زمان های طولانی (هفته های متمادی) هم میزان بافت چربی مهم بوده ، مقدار برخی اسیدهای آمینه خاص در خون نیز بر میزان مصرف خوراک تأثیرگذار است . طیور به طور کلی ، توانایی قابل ملاحظه ای در کنترل میزان مصرف انرژی خود دارند که این امر هنگام تغذیۀ آنها با جیره هایی با سطوح مختلف انرژی بوضوح مشاهده می شود . این مکانیسم مهم ، پایه و اساس بسیاری از تصمیمات هنگام جیره نویسی است .

علی رغم اینکه در انسان و برخی پستانداران دیگر ، مزۀ غذا تأثیر زیادی در مقدار مصرف دارد ، لیکن این طعم و مزه مواد غذایی نقش نسبتاً ناچیزی در مصرف خوراک طیور برعهده دارد . سطح انرژی جیره عامل بسیار مهمی در تعیین میزان مصرف خوراک طیور است . وقتی حیواناتی نظیر جوجه های در حال رشد یا مرغ های تخم گذار جیره ای دریافت می کنند که از لحاظ همۀ مواد مغذی متعادل است ، این حیوانات به اندازه ای غذا می خورند که هر روز مقدار ثابت و معینی انرژی دریافت کنند . مقدار مطلق غذای مصرفی بستگی به نیاز حیوان به انرژی دارد که بر حسب اندازه ، فعالیت ، دمای محیط و در حال رشد یا تولید بودن حیوان متغیر است . بنابراین ، شناخت احتیاجات انرژی طیور در طی هر مرحله از رشد و نمو آنها و نیز در اختیار داشتن اطلاعات مربوط به مقدار انرژی قابل دسترس مواد خوراکی جیره ها امری مهم و ضروری است. با در اختیار داشتن این اطلاعات ، تخمین میزان مصرف غذای هر گله در یک محیط خاص امکان پذیر می شود و بر این اساس می توان مقدار پروتئین ، اسیدهای آمینه ، ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز را نیز به دقت تعیین کرد تا رشد و عملکرد روزانۀ متعادلی در گله به دست آید . تولیدکنندگان صنعت طیور اغلب فکر می کنند که انرژی از مواد خوراکی و بویژه منابع پُر انرژی نظیر ذرت ، گندم ، دانه های سورگوم و روغن و چربی های گیاهی و حیوانی به دست می آید ، اما باید به خاطر داشت که همۀ اجزای آلی یک جیره تأمین کننده انرژی اند و اجزای پُر پروتئین جیره نظیر کنجالۀ سویا هم می توانند بخش های مهمی از کل انرژی مورد نیاز حیوان را تأمین کنند .

متخصصان تغذیه از نشاسته ، قند ، چربی و پروتئین های قابل هضم در مواد خوراکی برای تأمین انرژی مورد نیاز حیوانات استفاده می کنند . این افراد از چگونگی فرآوری اجزای خوراکی ، نحوۀ حفظ توازن مواد مغذی در جیره و چگونگی افزودن مکمل هایی چون آنتی اکسیدانت ها یا آنزیم ها برای افزایش انرژی قابل دسترس طیور مطلع اند . این امر در جیره های حاوی مقادیر وافری که از همۀ مواد مغذی مورد نیاز از اهمیت خاصی برخوردار است . علت این امر آن است که کارآیی قابلیت استفادۀ مواد خوراکی به میزان انرژی قابل دسترس جیره بستگی دارد .

انرژی در کربوهیدرات ، چربی و پروتئین های اجزای خوراکی ذخیره می شود . منشأ اولیۀ این انرژی ، نور خورشید است و سپس در نتیجۀ فتوسنتز در منابع گیاهی ذخیره می شود . همۀ مواد حاوی کربن و هیدروژن با اکسیده شدن به دی اکسید کربن و آب ، انرژی پتانسیلی در اختیار حیوانات قرار می دهند . وقتی غذا در حضور اکسیژن به طور کامل در بمب کالری متر می سوزد ، مقدار حرارت تولید شده را می توان محاسبه کرد و انرژی خام غذا را نشان داد . درصدی از انرژی خام مواد غذایی که می تواند جذب بدن حیوان شده ، و برای فرآیندهای متابولیکی بدن به کار رود ، به توانایی حیوان در هضم مواد خوراکی بستگی دارد . فرآیند هضم ، بیانگر مراحل متعدد فیزیکی و شیمیایی در دستگاه گوارش و تجزیۀ ترکیبات شیمیایی پیچیدۀ موجود در مواد خوراکی به مولکولهای کوچکتر قابل جذب و استفادۀ توسط حیوان می باشد . این انرژی جذب شده به انرژی قابل هضم موسوم است . مقداری از انرژی از طریق ادرار به شکل ضایعات ازتی و سایر ترکیبات اکسید نشده به وسیلۀ بدن حیوان هم تلف می شود . وقتی انرژی قابل هضم برای این اُفت انرژی هم تصحیح شود ، انرژی باقی مانده به انرژی قابل سوخت و ساز غذا یا مواد خوراکی موسوم خواهد شد . در طی سوخت و ساز مواد مغذی نیز ، مقداری انرژی افت می کند (اتلاف حرارت) . انرژی باقی ماندۀ مواد غذایی که قابل دسترس حیوان جهت نگهداری و تولید است به انرژی خالص موسوم است .

شیوه های مختلف سنجش انرژی

انرژی خام

همان طوری که پیش از این توضیح داده شد ، انرژی خام به وسیلۀ بمب کالری متر تعیین می شود که تنها شیوۀ سادۀ سنجش آزمایشگاهی مقدار انرژی مواد خوراکی است . در مطالعات تغذیه ای ، انرژی خام اهمیت زیادی ندارد و بیشتر به عنوان نقطۀ آغازینی برای استفاده از سایر سیستم های ارزیابی انرژی در طیور به کار می رود . تعیین انرژی خام یک مادۀ خوراکی کاری عبث و بیهوده است . در بهترین شرایط ، انرژی خام توازن اجزای آلی و غیرآلی جیره را نشان می دهد . بقیۀ سیستم های ارزیابی انرژی در طیور ، مستلزم استفاده از حیوانات زنده و به کارگیری شیوه های مختلف و کلاسیک سنجش های زیستی است . استفاده از پرندگان زنده در چنین سنجش های طولانی ای (4 ـ 3 روزه) ، به مفهوم هزینۀ زیاد و امکانات گسترده ای است که باید در این رابطه صرف شود .

انرژی قابل سوخت و ساز

جدا کردن مدفوع و ادرار طیور بدون عمل جراحی و خارج ساختن میزنای پرندگان مشکل است . به نظر می رسد با توجه به اینکه با جمع آوری توأم ادرار و مدفوع (به عنوان مواد دفعی) می توان مستقیماً انرژی قابل سوخت و ساز را محاسبه کرد ، نیازی به جراحی و جداسازی ادرار و مدفوع پرندگان نباشد . انرژی قابل سوخت و ساز به عنوان برآوردی استاندارد از قابلیت دسترسی انرژی در طیور و اغلب حیوانات مزرعه پذیرفته شده است . در سنجش انرژی قابل سوخت و ساز ، همۀ انرژی مواد دفعی پرندگان منشأ خوراکی ندارند . در واقع ، حتی در پرندگانی که هیچ نوع غذایی به آنها داده نشود نیز مقداری مواد دفعی وجود دارد که می تواند شامل انرژی اندوژنوس ادرار ، سلول های مردۀ روده ، هورمون ها و آنزیم ها باشد . در صورتی که این اُفت انرژی حاصل از مواد غیرخوراکی هم برآورد شود و از مقدار AME کم گردد ، انرژی قابل سوخت و ساز واقعی به دست می آید . رابطۀ بین AME و TME پیش از این به وسیلۀ گوئیلائوم و سامرس (1970) توضیح داده شده بود . TME تحت تأثیر میزان مصرف غذا قرار نمی گیرد ، در حالی که AME وقتی میزان مصرف غذا خیلی کم باشد ، به طور ناگهانی اُفت می کند . وقتی مقدار مصرف غذا کم باشد (تقریباً در حد 50% نگهداری حیوان) ، فرض می شود اُفت انرژی اندوژنوس ادرار و مدفوع ، بخش عمده ای از انرژی مواد دفعی را تشکیل دهد . در هنگام تغذیه حیوان در حد نگهداری و بالاتر (پنجاه گرم در روز برای خروس های بالغ) ، میزان تصحیح بسیار کم و در حدود 5 ـ2 درصد است .

در اغلب موارد ، تصحیح همۀ برآوردهای انرژی قابل سوخت و ساز برای توازن ازت ضروری است . هنگام سنجش زیستی انرژی مواد خوراکی ، این امکان وجود ندارد که همۀ حیوانات به یک اندازه رشد کنند یا مثلاً به میزان مشابه تخم مرغ تولید نمایند ، به همین دلیل است که در سنجش های زیستی از خروس های بالغ استفاده می شود که رشد چندانی نمی کنند و به این ترتیب پنین واریانس هایی کاهش می یابد . اما حتی با تغذیه پرندگان بالغ در حد نگهداری ، باز هم در توازن ازت (پروتئین و اسید آمینه) حیوانات اختلافاتی وجود دارد ، به عنوان مثال در صورتی که از دو پرنده در سنجش های زیستی استفاده می شود که یکی 5 گرم و دیگری 10 گرم ازت در طی دورۀ آزمایش ذخیره کنند ، این اختلافات بر AME و TMEتأثیرگذار است . سرانجام همۀ این پروتئین ذخیره شده به عنوان بخشی از چرخۀ طبیعی پروتئین بدن کاتابولیز می شود ، و ازت (انرژی) باقی مانده دفع می شود . البته بعید است که چنین چرخه ای در یک دورۀ سنجشی زیستی کوتاه مدت (4ـ3 روزه) به طور کامل طی شود . در مثال فوق ، پرنده ای که ده گرم ازت را حفظ می کند، ME بیشتری دارد . علت این امر آن است که انرژی ادراری این پرنده کمتر است . از نظر ریاضی می توان برای هر پرنده مقدار یکسانی ازت باقی مانده در بدن در نظر گرفت ، به گونه ای که میزان ابقای انرژی استاندارد شود . معمولاً با تصحیح مقدار حاصل ، میزان ابقای ازت به صفر می رسد . مقدار تصحیح شده را انرژی قابل سوخت و ساز تصحیح شده براساس نیتروژن (AMEn یا TMEn) گویند . تصحیح متداول معادل 22/8 کیلو کالری انرژی خام به ازای هر گرم ازت باقی مانده یا دفع شده است که در واقع مقدار انرژی اسید اوریک می باشد . با فرض اینکه پرندگان در سنجش های زیستی ازت را باقی نگه می دارند ، این مقدار تصحیح شده باید به انرژی مواد دفعی اضافه شود که در نتیجه AMEn کمتر از AME خواهد بود . اما در صورتی که حیوانات در طول دورۀ سنجش زیستی دارای توازن منفی ازت باشند ، در این صورت عامل تصحیح از انرژی مواد دفعی کم می شود که در این حالت مقدار AMEn بزرگتر از AME خواهد بود . همین توضیحات در مورد TME هم به کار می رود .

انرژی خالص

انرژی قابل سوخت و ساز برآورد مناسبی از انرژی خام قابل دسترس برای تولید است ، اما این انرژی در مورد رشد ، تولید تخم مرغ و نظایر آن از کارایی 100% برخوردار نیست . در طی این فرآیندهای متابولیکی ، حدود 15% انرژی به صورت حرارت تلف می شود که معمولاً از آن به اتلاف حرارتی یاد می شود . مواد مغذی مختلف که برای تغذیۀ طیور مورد استفاده قرار می گیرند ، از کارایی های متفاوتی برخوردارند ، لذا انرژی خالص هم به مرحلۀ رشد ، تولید یا نمو حیوان بستگی دارد . برآورد NE کاری بسیار مشکل است ، زیرا تعیین مقدار عامل تصحیح یعنی اتلاف حرارتی بسیار سخت است. می توان میزان حرارت ایجاد شده را براساس برآوردهای نسبت یا کسر تنفسی به دست آورد که خود برآوردی از نسبت CO2 دفع شده به مقدار اکسیژن مصرف شده است . نسبت تنفسی معمولاً بین 0/1- 7/0 می باشد . وقتی چربی ها اکسید می شوند . نسبت تنفسی 7/0 و زمانی که کربوهیدرات ها در بدن اکسیده می گردند ، این نسبت معادل 0/1 می باشد . از آنجایی که هیچ مادۀ

تحقیق درباره ضوابط بهداشتی صنعت پرورش طیور گوشتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

ضوابط بهداشتی صنعت پرورش طیور گوشتی

الف- ضوابط بهداشتی جایگاه طیور گوشتی 1- رعایت ضوابط نظام دامداری در تاسیس مرغداری الزامیست ( جداول تدوبنی 1374). 2- زمین محل احداث مرغداری می بایستی در مناطقی در نظر گرفته شود که از نظر زیست جوندگان (انواع موش ) عاری یا از نظر میزان جمعیت بسیار محدود باشند . 3- وجود حصار در اطرلف سالنها و سایر تاسیسات به منظور جلوگیری از ورود حیوانات و افراد متفرقه الزامیست. 4- وجود حوضچه های ضد عفونی در مبادی مجموعه مرغداری ودرصورت چند سنی بودن در مبادی ورودی تاسیسات هرگله نیز الزامیست . درصورت وجود کارخانه تهیه خوراک در مرغداری وجود حوضچه ضد عفونی در مبادی ورودی آن ضروریست. 5- احداث دفتر اداری وسرویس های بهداشتی در ابتدای مبادی ورودی مرغداری الزامیست. 6- اطاق مناسب جهت ضد عفونی اقلام مورد نیاز واحد در مبداء ‌ورودی در نظر گرفته شود. 7- فاصله بین سالنها بین 15-10 متر و فاصله سالنها از حصار اطراف حداقل به اندازه عرض سالنها بوده وکمتر از 12 متر نباشد 8- احداث پارکینگ در خارج از محوطه مرغداری و به منظور جلوگیری از ورود خودروهای متفرقه ضروریست. 9- سطوح داخلی وخارجی کلیه سالنها وتاسیسات می بایستی قابل شستشو وضد عفونی کردن وتا ارتفاع مناسب قابل سوراندن باشد. 10- بمنظور جلوگیری از ورود پرندگان نصب توری برروی کلیه پنجره ها ومنافذ ورود و خروج هوای سالنهای مرغداری وسایر تاسیسات الزامیست. 11- سالن ها وسایر تاسیسات باید بنحوی ساخته شود که از نفوذ جوندگان وسایر حیوانات جلوگیری شود. 12- محوطه مرغداری (‌بین سالنها واطراف سالن های پرورش )‌تا شعاع 12 متری میبایست قابل شستشو وضد عفونی کردن وشعله دادن باشد. 13- محوطه مرغداری میبایست فاقد نقاط کور و غیر قابل کنترل باشد .از هرگونه تاسیسات اضافی وضایعات (‌وسائل مستعمل وفرسوده )‌عاری باشد. 14- به فاصله 3-5 متر از حصار دور تا دور مرغداری چند ردیف درختکاری شود منوط به اینکه فاصله 12 متر فضای قابل شستشو از آخرین سالن رعایت شده باشد. 15- درمجتمع های بزرگ مرغداری (‌چند سنی )‌بین فارم ها درختکاری انبوه یا جنگل کاری شود. 16- آب مصرفی: منابع آب بهداشتی کافی می بایست قابل تامین باشد. متابع آب شبکه آبرسانی داخل مرغداری (‌هوائی وزمینی )‌غیر قابل نفوذ باشد. منابع آب شبکه آبرسانی قابل لایروبی – شستشو – ضد عفونی وکنترل باشد. 17- چاه فاضلاب وچاه تلفات بایست دارای موقعیت مناسب و فاصله لازم از منابع آب و شبکه آبرسانی باشد. 18- مرغداری میبایست دارای شبکه برق رسانی کافی جهت سالن ها وسایرتاسیسات باشد ضمنا”‌موتور برق اضطراری در واحد هائی که از شبکه های برق رسانی استفاده میکنند نیز ضررویست. 19- کوره لاشه سوز وچاه تلفات غیر قابل دسترس حیوانات باشد و با درنظر گرفتن جهت وزش باد در دورترین نقطه از سالنها احداث گرد بنحوی که در بهداشت منطقه و واحد مرغداری تأثیر منفی نداشته باشد. 20- اطاق کالبدگشائی به تناسب ظرفیت هر فارم در محل مناسب ونزدیک به محل دفع تلفات تاسیس گردد وقابل شستشو و ضدعفونی باشد. 21- واحد مرغدرای می بایست دارای منابع سوخت کافی و با ظرفیت مناسب باشد ومنابع مذکور در جوار حصار مرغداری تعبیه گردد بنحوی که جهت تخلیه سوخت نیاز به ورود وسیله نقلیه به داخل مرغداری نباشد. 22- فاصله لازم بین منابع تامین سوخت و آب مصرفی مرغداری بمنظور جلوگیری از نشت مواد سوختی به شبکه آب رسانی رعایت گردد. 23- دیوارها وسقف سالن های پرورش میبایست دارای عایق بندی مناسب باشد. 24- کف سالنها وتاسیسات از سطح زمین محوطه بیرونی بمنظور جلوگیری از نفود آب و رطوبت و عوارض بعدی آن بالاتر قرار گیرد. 25- طول وعرض و ارتفاع سالنها بسته به آب وهوای مختلف وسیستم پرورشی به منظور تامین تهویه مناسب وجلوگیری از تغییرات شدید حرارت در نظر گرفته شود. 26- برای هر سالن اتاق سرویس جهت جلوگیری از ورود مستقیم هوای بیرونی . نصب مخزن جهت آب داروئی و اقدامات کنترلی گله وسایر تجهیزات در محل مناسب در نظر گرفته شود. 27- در سیستم تهویه سالن های پرورش مواد زیر بعنوان نکات لازم جهت طراحی سیستم تهویه پیشنهاد میگردد : 1- میزان هوای لازم بر اساس وزن زنده پایان دوره ،‌حداکثر گرمای محیط ووضعیت رطوبت در طول سال میبایست در نظر گرفته شود تا هوای مورد نیاز تامین گردد . (‌جدول پیشنها ی بعنوان راهنما ضمیمه میباشد). 2- سرعت جریان هوا در سالن حداکثر 2/0 متر درثانیه باشد. 3- نحوه ورود هوا بنحوی تنظیم شود که ضمن رعایت بند 1و2 از ایجاد کوران در سالن جلوگیری بعمل آید. 4- سیستم های تهویه با توجه به شرایط آب و هوای منطقه ای ونکات فوق بصورت انگوهای مناسب توسط کارشناسان ذیربط طراحی گردد. 5- وضعیت خروجی سیستم تهویه بایستی دارای شرایط زیر باشد: الف – نصب کانال فلزی ( داکت )‌ بمنظور جلوگیری از پخش هوای داخل بر روی هواکش ها توصیه میگردد . ب- دارای حفاظ قابل کنترل باشد. ج- در زیر محل خروجی هوا حوضچه های مناسب حاوی آب و ماده ضد عفونی جهت جلوگیری از پخش گرد وغبار تعبیه گردد .

تحقیق درباره ضوابط بهداشتی صنعت پرورش طیور گوشتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

ضوابط بهداشتی صنعت پرورش طیور گوشتی

الف- ضوابط بهداشتی جایگاه طیور گوشتی 1- رعایت ضوابط نظام دامداری در تاسیس مرغداری الزامیست ( جداول تدوبنی 1374). 2- زمین محل احداث مرغداری می بایستی در مناطقی در نظر گرفته شود که از نظر زیست جوندگان (انواع موش ) عاری یا از نظر میزان جمعیت بسیار محدود باشند . 3- وجود حصار در اطرلف سالنها و سایر تاسیسات به منظور جلوگیری از ورود حیوانات و افراد متفرقه الزامیست. 4- وجود حوضچه های ضد عفونی در مبادی مجموعه مرغداری ودرصورت چند سنی بودن در مبادی ورودی تاسیسات هرگله نیز الزامیست . درصورت وجود کارخانه تهیه خوراک در مرغداری وجود حوضچه ضد عفونی در مبادی ورودی آن ضروریست. 5- احداث دفتر اداری وسرویس های بهداشتی در ابتدای مبادی ورودی مرغداری الزامیست. 6- اطاق مناسب جهت ضد عفونی اقلام مورد نیاز واحد در مبداء ‌ورودی در نظر گرفته شود. 7- فاصله بین سالنها بین 15-10 متر و فاصله سالنها از حصار اطراف حداقل به اندازه عرض سالنها بوده وکمتر از 12 متر نباشد 8- احداث پارکینگ در خارج از محوطه مرغداری و به منظور جلوگیری از ورود خودروهای متفرقه ضروریست. 9- سطوح داخلی وخارجی کلیه سالنها وتاسیسات می بایستی قابل شستشو وضد عفونی کردن وتا ارتفاع مناسب قابل سوراندن باشد. 10- بمنظور جلوگیری از ورود پرندگان نصب توری برروی کلیه پنجره ها ومنافذ ورود و خروج هوای سالنهای مرغداری وسایر تاسیسات الزامیست. 11- سالن ها وسایر تاسیسات باید بنحوی ساخته شود که از نفوذ جوندگان وسایر حیوانات جلوگیری شود. 12- محوطه مرغداری (‌بین سالنها واطراف سالن های پرورش )‌تا شعاع 12 متری میبایست قابل شستشو وضد عفونی کردن وشعله دادن باشد. 13- محوطه مرغداری میبایست فاقد نقاط کور و غیر قابل کنترل باشد .از هرگونه تاسیسات اضافی وضایعات (‌وسائل مستعمل وفرسوده )‌عاری باشد. 14- به فاصله 3-5 متر از حصار دور تا دور مرغداری چند ردیف درختکاری شود منوط به اینکه فاصله 12 متر فضای قابل شستشو از آخرین سالن رعایت شده باشد. 15- درمجتمع های بزرگ مرغداری (‌چند سنی )‌بین فارم ها درختکاری انبوه یا جنگل کاری شود. 16- آب مصرفی: منابع آب بهداشتی کافی می بایست قابل تامین باشد. متابع آب شبکه آبرسانی داخل مرغداری (‌هوائی وزمینی )‌غیر قابل نفوذ باشد. منابع آب شبکه آبرسانی قابل لایروبی – شستشو – ضد عفونی وکنترل باشد. 17- چاه فاضلاب وچاه تلفات بایست دارای موقعیت مناسب و فاصله لازم از منابع آب و شبکه آبرسانی باشد. 18- مرغداری میبایست دارای شبکه برق رسانی کافی جهت سالن ها وسایرتاسیسات باشد ضمنا”‌موتور برق اضطراری در واحد هائی که از شبکه های برق رسانی استفاده میکنند نیز ضررویست. 19- کوره لاشه سوز وچاه تلفات غیر قابل دسترس حیوانات باشد و با درنظر گرفتن جهت وزش باد در دورترین نقطه از سالنها احداث گرد بنحوی که در بهداشت منطقه و واحد مرغداری تأثیر منفی نداشته باشد. 20- اطاق کالبدگشائی به تناسب ظرفیت هر فارم در محل مناسب ونزدیک به محل دفع تلفات تاسیس گردد وقابل شستشو و ضدعفونی باشد. 21- واحد مرغدرای می بایست دارای منابع سوخت کافی و با ظرفیت مناسب باشد ومنابع مذکور در جوار حصار مرغداری تعبیه گردد بنحوی که جهت تخلیه سوخت نیاز به ورود وسیله نقلیه به داخل مرغداری نباشد. 22- فاصله لازم بین منابع تامین سوخت و آب مصرفی مرغداری بمنظور جلوگیری از نشت مواد سوختی به شبکه آب رسانی رعایت گردد. 23- دیوارها وسقف سالن های پرورش میبایست دارای عایق بندی مناسب باشد. 24- کف سالنها وتاسیسات از سطح زمین محوطه بیرونی بمنظور جلوگیری از نفود آب و رطوبت و عوارض بعدی آن بالاتر قرار گیرد. 25- طول وعرض و ارتفاع سالنها بسته به آب وهوای مختلف وسیستم پرورشی به منظور تامین تهویه مناسب وجلوگیری از تغییرات شدید حرارت در نظر گرفته شود. 26- برای هر سالن اتاق سرویس جهت جلوگیری از ورود مستقیم هوای بیرونی . نصب مخزن جهت آب داروئی و اقدامات کنترلی گله وسایر تجهیزات در محل مناسب در نظر گرفته شود. 27- در سیستم تهویه سالن های پرورش مواد زیر بعنوان نکات لازم جهت طراحی سیستم تهویه پیشنهاد میگردد : 1- میزان هوای لازم بر اساس وزن زنده پایان دوره ،‌حداکثر گرمای محیط ووضعیت رطوبت در طول سال میبایست در نظر گرفته شود تا هوای مورد نیاز تامین گردد . (‌جدول پیشنها ی بعنوان راهنما ضمیمه میباشد). 2- سرعت جریان هوا در سالن حداکثر 2/0 متر درثانیه باشد. 3- نحوه ورود هوا بنحوی تنظیم شود که ضمن رعایت بند 1و2 از ایجاد کوران در سالن جلوگیری بعمل آید. 4- سیستم های تهویه با توجه به شرایط آب و هوای منطقه ای ونکات فوق بصورت انگوهای مناسب توسط کارشناسان ذیربط طراحی گردد. 5- وضعیت خروجی سیستم تهویه بایستی دارای شرایط زیر باشد: الف – نصب کانال فلزی ( داکت )‌ بمنظور جلوگیری از پخش هوای داخل بر روی هواکش ها توصیه میگردد . ب- دارای حفاظ قابل کنترل باشد. ج- در زیر محل خروجی هوا حوضچه های مناسب حاوی آب و ماده ضد عفونی جهت جلوگیری از پخش گرد وغبار تعبیه گردد .

پاورپوینت زیست فناوری دام، طیور و آبزیان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل :  .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید : 15 اسلاید

 قسمتی از متن .ppt : 

پژوهشکده زیست فناوری دام، طیور و آبزیان

ایران به لحاظ دامپروری دارای مزیت های زیادی است و تقریباً تمام دامهای ارزشمند در کشور قابل پرورش می باشند. این مزیت صنعت دامپروری را در زمره صنایع پر درامد و اشتغال زا در کشور قرار داده است. طبق آمارهای رسمی سهم بخش دامپروری در تولید ناخالص ملی حدود 11% است. چنانچه نقش این حوزه را در تامین عمده نیازهای غذایی و پروتئینی کشور در نظر بگیریم نقش و اهمیت استراتژیک آن بیش از پیش مشخص می شود.

امروزه از روش‌های مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، در صنایع پرورش دام، طیور و آبزیان به منظور اصلاح ‌نژاد، افزایش کمی و کیفی محصول و مقابله با بیماری‌ها به‌طور گسترده‌ای بهره‌گیری می‌شود. با توجه به اهمیت این شاخه از زیست فناوری ، پژوهشکده زیست فناوری دام، طیور و آبزیان در سال 1377 در پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری تاسیس شد. در حال حاضر این پژوهشکده با کادری مجرب و همکاری سایر مراکز تحقیقاتی کشور مشغول به فعالیت است.

مقدمه

1- گروه زیست فناوری تولید مثل دام

2- گروه اصلاح نژاد مولکولی

3- گروه پاتوبیولوژی و کنترل بیماریها

4- گروه تغذیه

گروه های پژوهشی

اولویت های پژوهشی

روشهای نوین جهت تولید ، تکثیر و انتقال جنین در سیستم آزمایشگاهی

تکثیر حیوانات از طریق شبیه سازی

تولید حیوانات تراریخت با هدف مدل سازی بیماریها و تولید پروتئینهای دارویی

نشانگرهای ملکولی جهت تعیین جنسیت جنین

انجماد اسپرم و جنین

بهبود راندمان تولید و تولید مثل با استفاده از روشهای زیست فناوری

افزایش راندمان تولید مثل دام ، طیور و آبزیان با استفاده از مطالعات کروموزومی و تشخیص ناهنجاریهای کروموزومی احتمالی قبل از تلاقی دامهای مولد

گروه زیست فناوری تولید مثل دام

پاورپوینت زیست فناوری دام، طیور و آبزیان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل :  .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید : 15 اسلاید

 قسمتی از متن .ppt : 

پژوهشکده زیست فناوری دام، طیور و آبزیان

ایران به لحاظ دامپروری دارای مزیت های زیادی است و تقریباً تمام دامهای ارزشمند در کشور قابل پرورش می باشند. این مزیت صنعت دامپروری را در زمره صنایع پر درامد و اشتغال زا در کشور قرار داده است. طبق آمارهای رسمی سهم بخش دامپروری در تولید ناخالص ملی حدود 11% است. چنانچه نقش این حوزه را در تامین عمده نیازهای غذایی و پروتئینی کشور در نظر بگیریم نقش و اهمیت استراتژیک آن بیش از پیش مشخص می شود.

امروزه از روش‌های مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، در صنایع پرورش دام، طیور و آبزیان به منظور اصلاح ‌نژاد، افزایش کمی و کیفی محصول و مقابله با بیماری‌ها به‌طور گسترده‌ای بهره‌گیری می‌شود. با توجه به اهمیت این شاخه از زیست فناوری ، پژوهشکده زیست فناوری دام، طیور و آبزیان در سال 1377 در پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری تاسیس شد. در حال حاضر این پژوهشکده با کادری مجرب و همکاری سایر مراکز تحقیقاتی کشور مشغول به فعالیت است.

مقدمه

1- گروه زیست فناوری تولید مثل دام

2- گروه اصلاح نژاد مولکولی

3- گروه پاتوبیولوژی و کنترل بیماریها

4- گروه تغذیه

گروه های پژوهشی

اولویت های پژوهشی

روشهای نوین جهت تولید ، تکثیر و انتقال جنین در سیستم آزمایشگاهی

تکثیر حیوانات از طریق شبیه سازی

تولید حیوانات تراریخت با هدف مدل سازی بیماریها و تولید پروتئینهای دارویی

نشانگرهای ملکولی جهت تعیین جنسیت جنین

انجماد اسپرم و جنین

بهبود راندمان تولید و تولید مثل با استفاده از روشهای زیست فناوری

افزایش راندمان تولید مثل دام ، طیور و آبزیان با استفاده از مطالعات کروموزومی و تشخیص ناهنجاریهای کروموزومی احتمالی قبل از تلاقی دامهای مولد

گروه زیست فناوری تولید مثل دام