لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 5
زغال سنگ
زغال سنگ از تغییرات بیولوژیکی ناشی از افزایش فشار و بالا رفتن دما بر روی گیاهان از روزگاران بسیار دور بوجود آمده است. کربن موجود در زغال سنگ به صورت ترکیبهای مختلف آلی از جمله اسیدهای کربوکسیلیک متراکم شده و به صورت ترکیبات آروماتیک با حلقههای ناجور (که علاوه بر کربن ، شامل هیدروژن ، اکسیژن ، نیتروژن و گوگرد نیز میباشند) در آمده است.
نگاه اجمالی
تقریبا از همه انواع زغال سنگها بهمنظور سوخت و تهیه زغال کک ، میتوان استفاده کرد. بیش از 80 درصد مصرف زغال سنگها برای تولید برق ، بخار در صنایع ، حمل و نقل یا سوخت و فرآیندهای متالوژی و ... بکار میروند. قسمت دیگر زغال سنگ نیز در فرآیند کربونیزاسیون برای تولید کک ، گاز زغال سنگ ، آمونیاک ، قطران زغال سنگ و محصولات نفتی سبک مصرف میشود. علاوه بر این ، مقادیر قابل توجهی از زغال سنگ به عنوان پُرکننده ، رنگدانه ، در تصفیه آب و ... مورد استفاده قرار میگیرد.
تاریخچه
بیش از دو هزار سال پیش ، در چین ، یونان و ایتالیا زغال سنگ بهعنوان یک ماده سوختی مورد استفاده قرار میگرفت. البته استخراج آن از معدن در حدود قرن دهم میلادی در آلمان آغاز شد.
منشاء زغال سنگ
امروزه ، روشن است که زغال سنگ ، منشاء گیاهی دارد و طی فرآیندهای طولانی شیمیایی ، بیولوژیکی و ژئولوژیکی در دوران گذشته ، تشکیل شده و به صورت ذخیرههای پرارزشی در آمده است که امروزه انسان از آن بهرهبرداری میکند. همه زغال سنگها ، به یک طریق بوجود نیامدهاند، بلکه با توجه به دوران مختلف زمین شناسی و شرایط متفاوت آنها ، نوع تغییرات موثر در بوجود آوردن زغال سنگها نیز متفاوت بوده است. از اینرو ، امروزه ، چند نوع زغال سنگ در معادن وجود دارد.
فرآیندهای تشکیل زغال سنگ
مواد گیاهی اساسا از سه عنصر اصلی کربن ، هیدروژن و اکسیژن ، همچنین مقادیر اندکی از اجسام کانی و نیتروژن تشکیل یافتهاند. قسمت عمده گیاهان را سلولز ، به فرمول C6H10O5 ، تشکیل میدهد که ضمن فرآیندهای گوناگون بیوشیمیایی و ژئوشیمیایی به زغال سنگ مبدل میشود.
فرآیندهای بیوشیمیایی
وقتی یک ماده آلی شامل کربن و هیدروژن و اکسیژن ، مانند سلولز ، در هوای معمولی میسوزد، بطور کامل به دیاکسید کربن و آب تبدیل میشود، اما وقتی که همین مواد در شرایط کمبود اکسیژن میسوزند، عمل سوختن بطور ناقص صورت میگیرد و در نتیجه قسمتی از کربن و تمامی اکسیژن و هیدروژن از سلولز حذف شده و جسم سیاهی برجا میماند که زغال نامیده میشود.تخریب مواد گیاهی ، نتیجه اکسید شدن آنها توسط باکتریها و دیگر میکرواورگانسیمها میباشد که خود به دو عامل بستگی دارد:یکی میزان مقاومت قسمتهای مختلف گیاهان در برابر شرایط محیطی مردابها و دیگری نوع قارچ یا باکتری که موجب تخریب کامل گیاه میشود. تخریب مواد آلی در غیاب اکسیژن ، مثلا در زیر آب ، نیز به تشکیل زغال سنگ منتهی میشود که در این صورت ، هیدروژن به آب و قسمتی از کربن به دیاکسید و منوکسیدکربن تبدیل میشود و مقداری از هر دو به شکل متان خارج میشوند.در فرآیندهای تبدیل سلولز به لیگنیت و زغال سنگ قیری ، محصول بدست آمده از تخریب مواد گیاهی که در حقیقت پیشترکیب زغال سنگ است، پیت نامیده میشود که برای تشکیل آن ، مواد چوبی در جاهای مرطوب دستخوش تغییرات فیزیکی و شیمیایی اساسی میشوند. شرایطی که در آن ، در زمانهای گذشته پیت تشکیل شد، تفاوت چندانی با شرایط امروزی ندارد.احتمالا در دوران گذشته ، هوا نسبتا گرمتر و میزان بارندگی بیشتر و منظمتر بود. در نتیجه ، رشد گیاهانی که سرانجام آنها ، پس از طی دورههای گوناگون زمین شناسی ، تبدیل شدن به پیت و زغال سنگ میباشد، بیشتر از امروز بود.
فرآیندهای ژئوشیمیایی
بطور کلی در این فرآیند ، پیت به انواع زغال سنگ تبدیل میشود. تبدیل پیت به زغال سنگ قیری نتیجه اثرات طولانی فشار و دما است و تبدیل آن به آنتراسیت به فشار و دمای باز هم بیشتر نیاز دارد که از فرآیند تشکیل کوهها و حرکت افقی پوسته زمین ناشی میشود. فرآیند تبدیل پیت به زغال سنگ ، با کاهش مقدار رطوبت ، اکسیژن ، هیدروژن و حجم مواد فرار (دیاکسیدکربن ، منوکسیدکربن و گازهای دیگر) موجود در آن و افزایش درصد کربن ثابت ، گوگرد و در بسیاری موارد ، محتویات خاکستر آن همراه است. این فرآیند تبدیل ، بطور کلی به عوامل ژئولوژیکی زیر مربوط است:
فشار و حرارت : که این خود به عمق رگههای پیت در لایههای زیرزمینی مربوط میشود.
زمان : هر چه زمان ذخیرهسازی زغال سنگ طولانیتر باشد، عمل تشکیل زغال سنگ کاملتر است.
دگرگونی ساختار
حرارت ناخواسته ناشی از صخرههای مجاور
ترکیب و ساختار گیاه
شرایط محیطی
پیرولیز زغال سنگ
تمام انواع زغال سنگها بر اثر گرما تجزیه میشوند و بر حسب نوع آنها و شرایط تجزیه (فشار و دما) ، به مواد گوناگون مفیدی تبدیل میشوند که از نظر کاربردهای صنعتی و تجاری اهمیت بهسزایی دارند. بیشتر انواع زغالسنگها ، در دمای حدود 100 درجه سانتیگراد رطوبت خود را از دست میدهند و تا دمای 400 درجه سانتیگراد تجزیه میشوند و مقداری مواد روغنی و گازی شکل تولید میشود. با افزایش دما به میزان 1 تا 2 درجه سانتیگراد در هر دقیقه ، تا دمای 45 درجه سانتیگراد بیشترین مقدار محصولات بدست میآید که عمدتا شامل قطران زغال سنگ است.این مواد ، ترکیبات گوناگون آروماتیکی مانند بنزن ، تولوئن ، گزیلن ، فنلها ، نفتالین ، فتانترن) ، آنتراسن و غیره را در بر دارد و به روش تقطیر میتوان آنها را از یکدیگر جدا کرد، اما اگر دما به 900 درجه برسد، قطران خود تجزیه میشود و از مقدار محصولات مفید کاسته میشود. مواد جامد حاصل از پیرولیز زغال سنگ عمدتا شامل زغال کک (با توان گرمایی پایین و توان گرمایی بالا) ، دوده (برای رنگدانهها) ، گرانیت (برای الکترودها) ، کربن فعال و مواد ساختمانی است. بطور کلی ، در فرآیند پیرولیز حدود %70 زغال سنگ به کک و %5 آن به قطران تبدیل میشود.
کاربردهای مهم زغال سنگ
از زغال سنگ به عنوان سوخت در نیروگاههای حرارتی مولد برق ، در تولید بخار توسط توربینهای بخار در کارخانجات صنعتی ، راهآهن و در کشتیها و نیز به صورت سوخت خانگی در برخی از کشورها استفاده میشود. تقریبا 87% زغال سنگ جهان برای تولید گرما و دیگر انواع انرژیهای مربوطه سوزانیده میشود. بدیهی است که ضمن سوختن زغال سنگ فرآوردههای جنبی مانند گازهای سوختنی ، زغال کک و قطران نیز بدست میآید. باید توجه داشت که در برخی از کشورهای جهان ، قسمتی از گازهای سوختی شهری از زغال سنگ تهیه میشود.برای این منظور ، زغال سنگ را با جریانی از بخار آب و اکسیژن در فشار 20 تا 30 اتمسفر مجاور میکنند. در این عمل قسمتی از زغال سنگ در مجاورت با بخار آب و اکسیژن به هیدروژن و منوکسید کربن تبدیل میشود. بعد
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 5
زغال سنگ
زغال سنگ از تغییرات بیولوژیکی ناشی از افزایش فشار و بالا رفتن دما بر روی گیاهان از روزگاران بسیار دور بوجود آمده است. کربن موجود در زغال سنگ به صورت ترکیبهای مختلف آلی از جمله اسیدهای کربوکسیلیک متراکم شده و به صورت ترکیبات آروماتیک با حلقههای ناجور (که علاوه بر کربن ، شامل هیدروژن ، اکسیژن ، نیتروژن و گوگرد نیز میباشند) در آمده است.
نگاه اجمالی
تقریبا از همه انواع زغال سنگها بهمنظور سوخت و تهیه زغال کک ، میتوان استفاده کرد. بیش از 80 درصد مصرف زغال سنگها برای تولید برق ، بخار در صنایع ، حمل و نقل یا سوخت و فرآیندهای متالوژی و ... بکار میروند. قسمت دیگر زغال سنگ نیز در فرآیند کربونیزاسیون برای تولید کک ، گاز زغال سنگ ، آمونیاک ، قطران زغال سنگ و محصولات نفتی سبک مصرف میشود. علاوه بر این ، مقادیر قابل توجهی از زغال سنگ به عنوان پُرکننده ، رنگدانه ، در تصفیه آب و ... مورد استفاده قرار میگیرد.
تاریخچه
بیش از دو هزار سال پیش ، در چین ، یونان و ایتالیا زغال سنگ بهعنوان یک ماده سوختی مورد استفاده قرار میگرفت. البته استخراج آن از معدن در حدود قرن دهم میلادی در آلمان آغاز شد.
منشاء زغال سنگ
امروزه ، روشن است که زغال سنگ ، منشاء گیاهی دارد و طی فرآیندهای طولانی شیمیایی ، بیولوژیکی و ژئولوژیکی در دوران گذشته ، تشکیل شده و به صورت ذخیرههای پرارزشی در آمده است که امروزه انسان از آن بهرهبرداری میکند. همه زغال سنگها ، به یک طریق بوجود نیامدهاند، بلکه با توجه به دوران مختلف زمین شناسی و شرایط متفاوت آنها ، نوع تغییرات موثر در بوجود آوردن زغال سنگها نیز متفاوت بوده است. از اینرو ، امروزه ، چند نوع زغال سنگ در معادن وجود دارد.
فرآیندهای تشکیل زغال سنگ
مواد گیاهی اساسا از سه عنصر اصلی کربن ، هیدروژن و اکسیژن ، همچنین مقادیر اندکی از اجسام کانی و نیتروژن تشکیل یافتهاند. قسمت عمده گیاهان را سلولز ، به فرمول C6H10O5 ، تشکیل میدهد که ضمن فرآیندهای گوناگون بیوشیمیایی و ژئوشیمیایی به زغال سنگ مبدل میشود.
فرآیندهای بیوشیمیایی
وقتی یک ماده آلی شامل کربن و هیدروژن و اکسیژن ، مانند سلولز ، در هوای معمولی میسوزد، بطور کامل به دیاکسید کربن و آب تبدیل میشود، اما وقتی که همین مواد در شرایط کمبود اکسیژن میسوزند، عمل سوختن بطور ناقص صورت میگیرد و در نتیجه قسمتی از کربن و تمامی اکسیژن و هیدروژن از سلولز حذف شده و جسم سیاهی برجا میماند که زغال نامیده میشود.تخریب مواد گیاهی ، نتیجه اکسید شدن آنها توسط باکتریها و دیگر میکرواورگانسیمها میباشد که خود به دو عامل بستگی دارد:یکی میزان مقاومت قسمتهای مختلف گیاهان در برابر شرایط محیطی مردابها و دیگری نوع قارچ یا باکتری که موجب تخریب کامل گیاه میشود. تخریب مواد آلی در غیاب اکسیژن ، مثلا در زیر آب ، نیز به تشکیل زغال سنگ منتهی میشود که در این صورت ، هیدروژن به آب و قسمتی از کربن به دیاکسید و منوکسیدکربن تبدیل میشود و مقداری از هر دو به شکل متان خارج میشوند.در فرآیندهای تبدیل سلولز به لیگنیت و زغال سنگ قیری ، محصول بدست آمده از تخریب مواد گیاهی که در حقیقت پیشترکیب زغال سنگ است، پیت نامیده میشود که برای تشکیل آن ، مواد چوبی در جاهای مرطوب دستخوش تغییرات فیزیکی و شیمیایی اساسی میشوند. شرایطی که در آن ، در زمانهای گذشته پیت تشکیل شد، تفاوت چندانی با شرایط امروزی ندارد.احتمالا در دوران گذشته ، هوا نسبتا گرمتر و میزان بارندگی بیشتر و منظمتر بود. در نتیجه ، رشد گیاهانی که سرانجام آنها ، پس از طی دورههای گوناگون زمین شناسی ، تبدیل شدن به پیت و زغال سنگ میباشد، بیشتر از امروز بود.
فرآیندهای ژئوشیمیایی
بطور کلی در این فرآیند ، پیت به انواع زغال سنگ تبدیل میشود. تبدیل پیت به زغال سنگ قیری نتیجه اثرات طولانی فشار و دما است و تبدیل آن به آنتراسیت به فشار و دمای باز هم بیشتر نیاز دارد که از فرآیند تشکیل کوهها و حرکت افقی پوسته زمین ناشی میشود. فرآیند تبدیل پیت به زغال سنگ ، با کاهش مقدار رطوبت ، اکسیژن ، هیدروژن و حجم مواد فرار (دیاکسیدکربن ، منوکسیدکربن و گازهای دیگر) موجود در آن و افزایش درصد کربن ثابت ، گوگرد و در بسیاری موارد ، محتویات خاکستر آن همراه است. این فرآیند تبدیل ، بطور کلی به عوامل ژئولوژیکی زیر مربوط است:
فشار و حرارت : که این خود به عمق رگههای پیت در لایههای زیرزمینی مربوط میشود.
زمان : هر چه زمان ذخیرهسازی زغال سنگ طولانیتر باشد، عمل تشکیل زغال سنگ کاملتر است.
دگرگونی ساختار
حرارت ناخواسته ناشی از صخرههای مجاور
ترکیب و ساختار گیاه
شرایط محیطی
پیرولیز زغال سنگ
تمام انواع زغال سنگها بر اثر گرما تجزیه میشوند و بر حسب نوع آنها و شرایط تجزیه (فشار و دما) ، به مواد گوناگون مفیدی تبدیل میشوند که از نظر کاربردهای صنعتی و تجاری اهمیت بهسزایی دارند. بیشتر انواع زغالسنگها ، در دمای حدود 100 درجه سانتیگراد رطوبت خود را از دست میدهند و تا دمای 400 درجه سانتیگراد تجزیه میشوند و مقداری مواد روغنی و گازی شکل تولید میشود. با افزایش دما به میزان 1 تا 2 درجه سانتیگراد در هر دقیقه ، تا دمای 45 درجه سانتیگراد بیشترین مقدار محصولات بدست میآید که عمدتا شامل قطران زغال سنگ است.این مواد ، ترکیبات گوناگون آروماتیکی مانند بنزن ، تولوئن ، گزیلن ، فنلها ، نفتالین ، فتانترن) ، آنتراسن و غیره را در بر دارد و به روش تقطیر میتوان آنها را از یکدیگر جدا کرد، اما اگر دما به 900 درجه برسد، قطران خود تجزیه میشود و از مقدار محصولات مفید کاسته میشود. مواد جامد حاصل از پیرولیز زغال سنگ عمدتا شامل زغال کک (با توان گرمایی پایین و توان گرمایی بالا) ، دوده (برای رنگدانهها) ، گرانیت (برای الکترودها) ، کربن فعال و مواد ساختمانی است. بطور کلی ، در فرآیند پیرولیز حدود %70 زغال سنگ به کک و %5 آن به قطران تبدیل میشود.
کاربردهای مهم زغال سنگ
از زغال سنگ به عنوان سوخت در نیروگاههای حرارتی مولد برق ، در تولید بخار توسط توربینهای بخار در کارخانجات صنعتی ، راهآهن و در کشتیها و نیز به صورت سوخت خانگی در برخی از کشورها استفاده میشود. تقریبا 87% زغال سنگ جهان برای تولید گرما و دیگر انواع انرژیهای مربوطه سوزانیده میشود. بدیهی است که ضمن سوختن زغال سنگ فرآوردههای جنبی مانند گازهای سوختنی ، زغال کک و قطران نیز بدست میآید. باید توجه داشت که در برخی از کشورهای جهان ، قسمتی از گازهای سوختی شهری از زغال سنگ تهیه میشود.برای این منظور ، زغال سنگ را با جریانی از بخار آب و اکسیژن در فشار 20 تا 30 اتمسفر مجاور میکنند. در این عمل قسمتی از زغال سنگ در مجاورت با بخار آب و اکسیژن به هیدروژن و منوکسید کربن تبدیل میشود. بعد
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 18 اسلاید
قسمتی از متن .ppt :
سنگ ها, سخره ها و خصوصیات آنها
1
فهرست
2
Igneous سنگ های اشتعالی یا آتشفشانی
Sedimentary سنگ های رسوبی
Metamorphic سنگ های که از حالت اصلی خود تغییر شکل کرده باشد یا دیگر گون شده باشند.
Magma ماگما (مواد ذوب شده در داخل خاک)
سنگ های اشتعالی (Igneous rocks ) که بنام سنگ های آتشفشانی نیز یاد میشوند این نوع صخره ها یا سنګ در زیر زمین ویا هم در روی زمین تشکیل و ترکیب میشوند.
سنگ های اشتعالی زیر زمین زمانی تشکیل میشوند که مواد ذوب شده (مگما) در زمین ته نشین و در کیسه های کوچک قرار گرفته و مگما بتدریج سرد شود.
سنگ های اشتعالی (Igneous rocks ) در جریان آتشفشانی کوه های آتش فشان (volcanoes ) زمانیکه مگما به روی زمین قرار می گیرد نیز تشکیل میشوند. زمانیکه مگما (مواد ذوب شده) در روی زمین قرار بگیرد بنام لاوا (lava یاد میشود که از سرد شدن همین لاوا صخره های اشتعالی بمیان می آید.
سنگ های اشتعالی قدیمترین نوع سنگ در کره زمین ما می باشد.
3
تشخیص خصوصیات سنگ های اشتعالی یا آتشفشانی (Igneous rocks )
4
سنگ های گرانیت (Granite rocks ) عبارت از سنگ های می باشند که در نتیجه سرد شدن تدریجی کیسه های مگما در سطح زیرین زمین به وجود آمده باشند. از سنگ های گرانیت در یادگارها، دیکوریشن و آراستن تعمیرات استفاده میشود.
تشخیص خصوصیات سنگ های اشتعالی یا آتشفشانی (Igneous rocks )
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 18 اسلاید
قسمتی از متن .ppt :
سنگ ها, سخره ها و خصوصیات آنها
1
فهرست
2
Igneous سنگ های اشتعالی یا آتشفشانی
Sedimentary سنگ های رسوبی
Metamorphic سنگ های که از حالت اصلی خود تغییر شکل کرده باشد یا دیگر گون شده باشند.
Magma ماگما (مواد ذوب شده در داخل خاک)
سنگ های اشتعالی (Igneous rocks ) که بنام سنگ های آتشفشانی نیز یاد میشوند این نوع صخره ها یا سنګ در زیر زمین ویا هم در روی زمین تشکیل و ترکیب میشوند.
سنگ های اشتعالی زیر زمین زمانی تشکیل میشوند که مواد ذوب شده (مگما) در زمین ته نشین و در کیسه های کوچک قرار گرفته و مگما بتدریج سرد شود.
سنگ های اشتعالی (Igneous rocks ) در جریان آتشفشانی کوه های آتش فشان (volcanoes ) زمانیکه مگما به روی زمین قرار می گیرد نیز تشکیل میشوند. زمانیکه مگما (مواد ذوب شده) در روی زمین قرار بگیرد بنام لاوا (lava یاد میشود که از سرد شدن همین لاوا صخره های اشتعالی بمیان می آید.
سنگ های اشتعالی قدیمترین نوع سنگ در کره زمین ما می باشد.
3
تشخیص خصوصیات سنگ های اشتعالی یا آتشفشانی (Igneous rocks )
4
سنگ های گرانیت (Granite rocks ) عبارت از سنگ های می باشند که در نتیجه سرد شدن تدریجی کیسه های مگما در سطح زیرین زمین به وجود آمده باشند. از سنگ های گرانیت در یادگارها، دیکوریشن و آراستن تعمیرات استفاده میشود.
تشخیص خصوصیات سنگ های اشتعالی یا آتشفشانی (Igneous rocks )
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 8
ماگماتیسم و سنگ های آذرین
سنگ های آذرین
مواد مذاب فقط در بخش هایی از داخل زمین دیده می شوند که گرمای موجود، برای ذوب سنگ ها کافی است. این مواد مذاب پس از تشکیل شدن، ممکن است که به سطح زمین برسند، یا اینکه در درون زمین سرد شوند. در این موارد، سنگ های آذرین بیرونی و درونی تشکیل می شوند. ساخت هایی که پس از سرد شدن کاگما در درون پوسته زمین حاصل می شوند، دارای شکل های مختلفی اند و بر این اساس به آنها نام های مختلفی داده اند. به عنوان مثال باتولیت ها بزرگترین و وسیع ترین توده های آذرین عمقی اند که بلورهای آن دانه درشت هستند. گاهی بر اثر فرسایش لایه های رسوبی، باتولیت ها بر سطح زمین ظاهر می شوند. ساختارهای دیگری نیز از مواد آذرین تشکیل می شوند که به صورت تزریق در بین سنگ های مجاور هستند.
ذوب و تبلور
هنگامی که کانی ذوب می شود، در نقطه ذوب فاصله یون ها از هم زیادتر شده و شدت ارتعاشات بر نیروی پیوند شیمیایی فائق می آید و در نتیجه نظم ساختمان بلور از بین می رود، حجم ماده زیادتر می شود و چگالی آن کمتر می شود. در حالت تبلور عکس پدیده ذوب رخ می دهد.
تشکیل ماگما
در تشکیل ماگما، چند عامل دخالت دارند.
اولین عامل دما است. افزایش دما باعث سست شدن پیوندهای یونی کانی ها می شود و موجب ذوب سنگ ها می شود.
دومین عامل فشار است. افزایش فشار باعث محکم شدن پیوندهای شیمیایی می شود، در نتیجه مانع از ذوب سنگ ها می شود. هرچه عمق زیاد شود، فشار افزایش می یابد. برای ذوب سنگ ها در اعماق زیاد، دمای بیشتری نسبت به سطح زمین لازم است.
سومین عامل آب است. چون آب در همه سنگ های پوسته زمین وجود دارد، لذا افزایش فشار بخار آب را باید عاملی در ذوب سنگ ها به حساب آورد. در هنگام تشکیل ماگما کانی هایی که نقطه ذوب پایین تری دارند (زودگداز) زودتر از کانی هایی که نقطه ذوب بالاتری دارند (دیرگذاز) ذوب می شوند.
نوع کانی ها
نوع کانی های سنگ های آذرین کاملاً بستگی به ترکیب شیمیایی این سنگ ها دارد. چنانکه سنگ های پرسیلیس به علت وفور کوارتز و فلدسپات، ظاهری روشن داشته و سنگ های کم سیلیس به علت وفور کانی های آهن و منیزیم دار رنگ تیره تر از خود ظاهر می سازند. وقتی ماگمای داغ شروع به سرد شدن می کند در دماهای مختلف، کانی هایی با ترکیب های متفاوت می توانند از مایع جدا شوند. یکی از پژوهش های بی سابقه در مورد تبلور ماگما توسط بوون ژئوفیزیکدان آمریکایی انجام شد.
بافت
بافت یک سنگ آذرین به اندازه، شکل و آرایش کانی های موجود در سنگ اشاره می کند. سنگ های آذرین را از روی بافت، به سه نوع درشت بلور، ریزبلور و شیشه ای طبقه بندی می کنند. هرقدر سرعت سرد شدن، کندتر باشد، بلورها درشت تر می شوند. در بافت شیشه ای به علت سریع سرد شدن، ساختمان منظم بلورین وجود ندارد. بافتی به نام پورفیری نیز وجود دارد که در آن بلورهای درشت در زمینه ای فاقد بلور یا ریزبلور قرار دارند. وجود بافت پورفیری حاکی از آن است که سنگ در دو مرحله سرد شده است. بافت حفره دار و اسفنجی نیز در سنگ پا و پوکه معدنی دیده می شود که به علت خروج گازها از گدازه در حال انجماد به وجود می آید.
طبقه بندی سنگ های آذرین
سنگ های آذرین را بر اساس ترکیب شیمیایی، نوع کانی های تشکیل دهنده و بیرونی و درونی بودن یا بافت سنگ، طبقه بندی می کنند.
موارد استفاده سنگ های آذرین
بعضی از سنگ های آذرین به ویژه گرانیت ها و گابروها پس از برش و صیقل دادن به عنوان سنگ های تزئینی مصرف می شوند. از رگه های سیلیس در شیشه سازی، از رگه های فلدسپات در چینی سازی، از پوکه معدنی به عنوان عایق در ساختمان ها و از سنگ پا برای ساییدن و پرداخت چوب استفاده می شود. بعضی از فلزات باارزش مثل طلا، نقره، مس، جیوه، پلاتین و غیره توسط سنگ های آذرین فراهم می شود. از فرسایش و هوازدگی کانی های سنگ های آذرین، خاک به وجود می آید که تکیه گاه و محل زیست و تغذیه موجودات زنده در سطح زمین است.
ماگماتیسم:
کلیه فرایندهایی که به پیدایش سنگهای آذرین منتهی میشود ماگماتیسم نامیده میشود و شامل مراحل ذوب، جابجایی و انتقال، انجماد و حتی هضم است. این واژه، از کلمه ماگما مشتق شده و شامل کلیه سنگهایی است که ترکیب سیلیکاته دارند و از حالت مایع به انجماد رسیدهاند.
الف)منشا ماگما:
با توجه به فراوانی سنگهای گرانیتی و بازالتی در سطح زمین، زمینشناسان دو نوع ماگمای اصلی و اولیه را قبول کردهاند و سایر سنگهای حدواسط را نتیجه تفریق، تفکیک، هضم، و اختلاط ماگماهای اصلی طی فرایندهای پیچیده میدانند.
به طور کلی سنگهای ماگمایی، حاصل ذوب سنگهای پوسته یا گوشته فوقانیاند. ترکیب مگمای اولیه تابع عمق