سیب زمینی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

مقدمه

سیب زمینی‌ها (Solanum Tuberosum) توبرکولهائی هستند که روی ساقه‌های زیر زمینی بعضی جنسهای سولانومها مخصوصا سولانوم توبروزوم ایجاد می‌شوند. این توبرکولها از زمانی که اسپانیولیها به کشورهای آمریکای جنوبی مانند پرو ، بولیوی و شیلی قدم نهادند شناخته شدند و در قرن شانزدهم کشورهای انگلستان ، هلند ، اسپانیا ، ایتالیا و فرانسه از توبرکولهایی که از آمریکا آورده شده بود سیب زمینی را بدست آوردند. در آن زمان به علت عقاید و نظرات خاصی که علیه کشت سیب زمینی وجود داشت کشت آن رونق چندانی نیافت ولی پس از تبلیغات و فعالیتهایی که از طرف شخصی به نام Parmentier صورت گرفت کشت آن رونق و توسعه یافت تا امروز که به پایه کنونی رسیده است.

مبدا و منشاء گیاهی

منشاء ومبداء گیاهی احتمالی سیب زمینی را به S.Commersonii Dun که در برزیل و آرژانتین می‌روید و به S.Maglia بومی پرو و شیلی نسبت می‌دهند و S.Tuberosum یک جنس مشتق شده از گیاهان مذکور فوق است. هم اکنون نیز برای بدست آوردن انواع مرغوب‌تر سیب زمینی از طریق هیبریداسیون ، سولانومهای آمریکایی را مورد آزمایش و تحقیق قرار می‌دهند.

کشت سیب زمینی

سولانوم توبروزوم گیاهی است پایا با برگهای متناوب ، مرکب و تکثیر آن از طریق کاشتن توبرکولها و یا قسمتهایی از توبرکول که دارای جوانه است صورت می‌گیرد. کشت این گیاه بیشتر در زمینهای شنی انجام می‌شود. توبرکولها را باید بدون آنکه روی یکدیگر انبار شوند در محل خشک و تاریک نگهداری کرد. خیساندن توبر کول در آب جوشان و بعد پاشیدن مقداری گرد آهک روی آنها و همچنین خیساندن آنها در آب نمک‌دار از جوانه زدن سیب زمینی جلوگیری می‌کند و یا آن را به تاخیر می‌اندازد. همچنین خیساندن توبر کولها در یک محلول دو درصد نفتالن- استات دو پتاسیم یا گذاشتن آنها در مجاورت بخارهای نفتالن- استات دو متیل موجب جلوگیری از جوانه زدن می‌شود.سیب زمینی در مقابل سرما و یخ زدگی حساس است و یخ زدگی موجب می‌شود که ذخایر نشاسته‌های سیب زمینی قندی شده و به سیب زمینی یک مزه قندی و شیرین بدهد. آغاز جوانه زدن سیب زمینی توام با پیدا شدن رنگ سبز و افزایش مقدار سولانین در توبرکول است. شکل ظاهری سیب زمینی را ، توسعه زیاد و قابل توجه پارانشیم پوستی و مخصوصا ناحیه مغز که پر از آمیدن است بوجود آورده است. پوسته خاکستری رنگ خارجی سیب زمینی همان سوبر و حفره های موجود در روی سطح سیب زمینی یا چشمهای سیب زمینی محل جوانه ها است.

کشت سیب زمینی مورد تهدید آفتهای متعددی قرار می‌گیرد که از آنجمله می‌توان Phytophora Infestana ، Dorylore ، مواد پوسیدنی خشک یا مرطوب و ویروسهای فیلتران ، بیماریهای Mosaique و پیچ خوردگی را نام برد و بنابراین نکته مهم در کشت سیب زمینی پیدا کردن و کشت نژادهایی است که بتوانند در مقابل این آفتها مقاومت کنند. کشت مکرر توبرکول سیب زمینی موجب فساد گیاه می‌شود و باید گاهگاه از گیاهان تازه‌تر و نسلهای جدیدتری استفاده کرد. از طرف دیگر استفاده از سیب زمینیهای دست چین و انتخاب شده نیز کافی نیست برای رفع این اشکال دو راه حل پیشنهاد شده است.راه حل اول کشت گیاه از دانه های هیبرید است. انواع سیب زمینیهایی که تاکنون شناخته شده‌اند از نظر Genotypique باهم اختلاف زیاد دارند و بر حسب شرایط متعدد ، دی ، تری ، تتراپلوئید و پلوئیدهای دیگر می‌باشند، در این میان فقط جنسهای Tetraploide بارور هستند. در سال 1925 تا 1935 هیئتهایی از کشورهای روسیه و آلمان در آمریکای جنوبی به مطالعه جنسها و گونه‌های مختلفی که در این سرزمین وجود داشت پرداختند و هیبریداسیونهای متعددی به منظور تهیه دانه‌هایی که برای کشت گیاه مورد استفاده واقع شود صورت گرفت. Magrou راه دیگری برای اجرای این منظور انتخاب کرد و طبق آزمایشهایی که قبلا انجام داده بود در بعضی از نواحی پیرنه گونه‌هایی را که توبرکول تولید نمی‌کردند کاشت و ملاحظه نمود که وقتی این گونه‌ها در کنار تاجریزی کاشته شده باشند ایجاد توبرکول می‌کنند.همین حالت در گونه‌هایی که در نواحی کوهستانی و نقاطی که گیاهان آن مقدار زیادی Mycorhizes دارند مشاهده شده است. از طرف دیگر Magrou توانسته است از ریشه گونه‌های جوان گیاه در محیطی که بطور مصنوعی مقداری گلوکز یا گلیسیرین به آن اضافه شده (مخصوصا در تاریکی) توبرکولهای کوچکی بدست آورد. این توبرکولها ، توبرکولهای اولیه هستند که اگر آنها را به نقطه دیگری که زمین آن دارای مقدار زیادی میکوریز باشد انتقال و کشت دهیم توبرکولهای ثانویه ایجاد می‌کنند که درشت هستند.

ترکیب شیمیایی

توبرکول تازه سیب زمینی در حدود 60 درصد وزن خود آمیدن دارد و با این آمیدن مقداری مواد پروتئیک وجود دارد که میزان آن متغیر بوده و معمولا کم است. سولانین به مقدار خیلی کم و بی‌ضرر در سیب زمینی وجود دارد ولی در سیب زمینیهای سبز شده مقدار آن زیاد می‌شود و مصرف این قبیل سیب

سیب زمینی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

شرایط آب و هوایی

سیب زمینی محصول فصل خنک ، روز بلند و حساس به سرما است . به علت تطابق این گیاه به شرایط آب وهوایی مختلف ، تولید آن د رکلیه کشورهای دنیا گسترش پیدا کرده است . سیب زمینی بر اساس منشأ پیدایش ( ارتفاعات آمریکای جنوبی ) طالب آب و هوای خنک ومرطوب است . معهذا پراکندگی کشت این گیاه دراقصی نقاط جهان نشان می دهد که بر اثر اصلاح نبات ارقامی حاصل شده اند که در هر نوع آب و هوایی حتی در نزدیکی قطب شمال که بیش از 6 تا 8 هفته زمین خالی از یخبندان نیست با جوانه زدن قبلی آنها کشت می گردند . حداکثر کشت در ارتفاعات بین 1500 تا 2500 متر امکان پذیر است . دمای مناسب برای رشد و نمو بین 16 تا 21 درجه و در زمان تولید غده 12 درجه سانتیگراد است . دمای بیش از 20 درجه در خاک مقدار محصول را کاهش داده و در 29 سانتیگراد تولید غده متوقف می شود . جوانه زدن و سبز شدن غده ها در دمای 8 تا 10 درجه سانتیگراد انجام می گیرد . دمای اپتیمم کمی بالاتر است .

دمای زمین به طور متوسط در اثنای دوره اصلی رشد و نمو حدود 17 درجه سانتیگراد است و میزان مناسب دمای هوا در روز حدود 20 و در شب بین 12 تا 14 درجه سانتیگراد است . رشد و نمو در دمای بیش از 26درجه سانتیگراد متوقف می شود . هر قدر زمین سبک تر باشد . به بارندگی و طوبت هوای زیادتری نیاز است . عمق آبهای زیرزمینی نیز باید در حد متعارفی باشد . حداکثر عملکرد محصول در مناطقی وجود می آید که دارای تابستان طولانی و پراکندگی مناسب باران باشد . پراکندگی مناسب باران به ویژه در زمان نیاز حداکثر گیاه یعنی پس از گل دادن دارای اهمیت ویژه ای است .

نیاز آبی مطلق این گیاه چندان بالا نیست . در صورتی که اگر پراکندگی باران در وضعیت مناسبی باشد می توان درکلیه نقاط کشت گردد . افزایش عملکرد و نشاسته بالا در شرایطی به وجود می آید که سیب زمینی در آب و هوای خنک کشت و کار شود و گرمای اوایل تابستان نیز کافی باشد . در زمان گل دهی ، خشکی و رطوبت زیاد از حد ، هر دو زیان آور است . از زمان گل دهی به بعد ، آب کافی ولی نه بیش از حد برای بزرگ شدن غده ها و به عبارت دیگر برای افزایش عملکرد لازم است .

خاک و تهیه بستر

سیب زمینی در خاکهای سبک شنی که دارای مواد آلی کافی باشد بهترین نتیجه را می دهد. خاک های سنگین برای کشت این گیاه مناسب نیست . زمین های شن رسی و یا رس شنی با هوموس متعادل برای این گیاه بسیار مناسب است . به عبارت دیگر خاکهایی که به غده سیب زمین اجازه رشد و نمود داده و هوای کافی در اختیار غده و ریشه قرار می دهند . خاک زیر کشت این گیاه باید آهن ، آلومینیوم ومنیزیم کافی داشته باشد .

میزان pH خاک برای تهیه محصول خوب و مرغوب بین 3/5 تا 4/6 است . سیب زمینی طالب شخم عمیق و خاک نرم است و این به این دلیل است که همبه رشد و نمود غده و ریشه کمک کرده و هم از لحاظ جذب و ذخیره آب مناسب است . به این جهت در پاییزمعمولا با شخم عمیق آغاز می شود و کود حیوانی لازم را در ای فصل به زمین می دهند و پس از آن زمین را به این حالت رها کرده تا یخبندانهای زمستانه خاک را بیشتر خرد کند و آ ب زمستانه ذخیره گردد . در اوایل بها رزمانی که زمین گاورو شد ، با انجام عملیات نهایی از قبیل دیسک ، کولتیواتور و غیره ، زمین را صاف و هموار کرده و برای کاشت آماده می کنند .

کود

احتیاج سیب زمینی در مراحل اولیه رشد نسبت به کودها به علت مواد غذایی موجود در غده ها زیاد نیست ولی به تدریج احتیاجات آن طی رشد گیاه افزایش یافته و به ویژه در مراحل تشکیل گل نیاز آن به حداکثر می رسد. در ابتدای امر غده های جوان توسط غده مادری تغذیه می شوند و به این ترتیب املاح معدنی ، مواد پروتئینی و کربوهیدراتها را کسب می کنند . با افزایش سیستم ریشه ای و رشد و نمو برگها غده های جوان بسته به نوع رقم و شرایط آب و هوایی به تدریج از نظر جذب مواد غذایی مستقل می شوند . اهمیت غده مادری و ذخیره مواد چنانچه شرایط خاک و آب و هوا نامساعد باشد ، فوق العاده است . ولی در شرایط مناسب رشد و نمو ، وظایف غده مادری به سرعت پایان می یابد . غده مادری می تواند نسبت به حجمش آب زیادی را زا زمین جذب کند و در اختیار غده های جوان قرار دهد . این عمل می تواند چندین بار نیز تکرار شود .

کمبود مواد غذایی ابتدا در روی برگهای تحتانی مشاهده می شود که در مراحل بعدی به کلیه نقاط دیگر سرایت می کند . برای انواع سیب زمینی کودهای متفاوتی در نظر می گیرند مثلا برای انواع زودرس کودهایی در دسترس گیاه قرار می گیرد که سریع قابل جذب باشد .

کود حیوانی

به طور کلی سیب زمینی از کود حیوانی به نحو مطلوبی استفاده می کند ، چه این کود در زراعت آن و چه در تناوب زراعی به گیاهان دیگر داده شود کود دامی پوسیده برای ازدیاد عملکرد و تولید محصول با کیفیت عالی فوق العاده مناسب است . زمان استفاده از کود حیوانی بستگی به نوع خاک و شرایط آب و هوایی منطقه دارد . ولی در هر صورت کود دامی را کاملا با خاک مخلوط می کنند .آزمایشهای مختلف نشان دهنده این واقعیت اند چنانچه کود دامی دیروقت به زمین داده شود ، مقدار نشاسته غده ها پایین آمده و باعث دیررسی محصول نیز می شود . این کود را معمولا در پاییز به زمین می دهند . کودهای حیوانی به علت کوتاه بودن دوره رویش ارقام زودرس کمتر استفاده می شود .

کودسبز

کود سبز به خوبی می تواند در زمین های سبک و کم هوموس جایگزین کود حیوانی شود . به ویژه اگردر کود سبز از گیاهانی استفاده شود که دارای ریشه های عمیق زیادی باشند و به این ترتیب خلل و فرج خاک را برای استفاده بهتر سیب زمینی فراهم کند . به این علت کود سبز تقریباً تنها کود موثر برای زمین های سبک در زراعت سیب زمینی به حساب می