لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 22
نقش رسانههای آموزشی در فرآیند یادگیری دانش آموزان
مراحل اجرای طرح همیاری در امر آموزش یادگیری فراگیران ، آموزگار هدف مشخصی را برای درسی که می دهد در نظر می گیرد. تدریس را با صحبت راجع به هدف درسی و ایجاد انگیزه شروع می کند. توضیح هدف درس در ابتدای تدریس باعث برانگیختن حس کنجکاوی و توجه در شاگردان شده و بی صبرانه منتظر تمرین آن در گروههای کوچک خود می باشد. پس از اینکه هدف درس برای شاگردان توضیح داده شد معلم می تواند با توجه به جَو کلاس ، تدریس خود را در حین یا در پایان کارگروهی انجام دهد. اعضای گروه مطلب مشخص شده از سوی معلم را به طور انفرادی در گروه مورد مطالعه قرار می دهند .معلم دراین مرحله در زمینه موضوع تدریس سوالهایی را در اختیار دانش آموزان قرار می دهد و آنها به صورت فردی پاسخ می دهند. معمولاً وظیفه معلم است که زمان پاسخگویی به سؤالات را برای دانش آموزان مشخص نموده و در صورت نیاز این زمان را افزایش می دهد. افراد گروه با بحث و دلیل تراشی برای رسیدن به یک پاسخ مشترک جوابهای انفرادی خود را مورد مقایسه قرار می دهند که نقش معلم سرکشی به گروهها و راهنمایی آنان برای رسیدن به جواب مشترک می باشد. آموزگار راهنمایی تصحیح سؤالات یا تمرینها را در اختیار مدیر گروه قرار می دهد تا پاسخهای تیمی یا گروهی دانش آموزان در گروه مورد ارزشیابی قرار گیرد. نتیجة کار گروهها در کلاس نشان داده می شود و گروههایی که کار خود را به نحو احسن انجام داده اند مورد تشویق قرار می گیرند. در این مرحله معلم نقش فعال به عهده می گیرد و از حالت تسهیل کننده خارج شده و به صورت یک مدیر در می آید. در انتهای فعالیت گروهی دانش آموزان نتیجه گیری کلی را که همان تکرار هدف درسی است از سوی آموزگار انجام می گیرد. در پایان معلم به شاگردان تکلیف مربوط به همان درس را می دهد تا به طور مستقل و انفرادی تمرین بیشتری داشته باشند. یادگیری دانش آموزان به وسیله همیاری و کمک به یکدیگر انجام می پذیرد. دانش آموزان می آموزند به بحث و تبادل نظر و قضاوت در مورد فعالیتهای یکدیگر بپردازند. با توجه به اینکه یادگیری دانش آموزان از گروه همسالان به مراتب بیشتر از معلم می باشد، این روش باعث افزایش یادگیری فراگیران می گردد. اجرای این طرح منجر به یادگیری مثبت اهداف کلی در رابطه با فرآیند یادگیری فراگیران ایجاد زمینه مناسب جهت رشد و شکوفایی دانش آموزان ایجاد فضای مناسب در جهت فعال نمودن بیشتر دانش آموزان در امر آموزش دید مثبت نسبت به توانائیهای بالقوه شاگردان و اشتیاق آنان به یادگیری تقویت روحیه اعتماد به نفس ایجاد ارتباط بین کلاس و دنیای واقعی تقویت روحیة همکاری و تعادل در دانش آموزان . در گروه بندی دانش آموزان در کلاس باید به مواردی توجه شود به طور کلی گروهها دو دسته هستند گروههای همگن (جور- یکسان ) و گروههای ناهمگن ( غیریکسان ، ناجور ) که ممکن و ناممکن بودن در دو زمینه مورد بررسی است. 1- از لحاظ جسمی 2- از لحاظ درسی .
بهترین نوع گروه گروهی است که ناممکن درسی و ممکن جسمی باشد و بدترین نوع گروه ناممکن جسمی و ممکن درسی است.
استاندارد افراد گروه در ایران سه تا پنج نفر و استاندارد تعداد افراد گروه درجهان چهار تا شش نفر می باشد.در امر گروه بندی تغییر موقعیت نشستن دانش آموزان می باشد. آرایش صندلیها باید به گونهای باشد که شاگردان در گروههای کوچک چهار تا پنج نفری روبروی یکدیگر قرار بگیرند. برای گروه بندی دانش آموزان لازم است که معلم با توجه به وضعیت درسی و جسمی شاگردان یک گروه مناسب درست کند.
ضروری است که معلم به کمک دانش آموزان قوانینی تدوین نماید که در تمام مدت استفاده از روشهای آموزش مشارکتی به آن توجه کنند بهتر است تعداد قوانین محدود باشد. تعیین مسئولیت شخصی برای تک تک افراد گروه لازم است یکی از شاگردان را مدیر گروه و یکی دگیر را وقت نگه دار و دیگری را یادداشت بردار و کسی را هم مسئول گرفتن و برگرداندن وسایل لازم مثل لوازم آزمایشگاهی ، مداد، کاغذ و… در نظر بگیرند.
اعضای گروه از یکدیگر می آموزند و در آن هر فراگیری از دستهای یاریگر دوستانش برخوردار است.
در مقایسه با روش مطالعه جدا از دیگران ، ایجاد شناخت و ترکیبات بیشتر اجتماعی و خلق فعالیت بیشتر عقلی میکند که سبب افزایش یادگیری می شود. احساسات مثبت نسبت به یکدیگر را افزایش می دهد از جدایی و تنهایی می کاهد، روابط ایجاد می کند و نگرش مثبتی نسبت به افراد دیگر فراهم میآورد بر خود شکوفایی از طریق یادگیری و از طریق احساسی می افزاید که به شخص از اینکه مورد احترام و توجه افراد دیگر در محیط قرار گرفته دست میدهد. هر قدر دانش آموزان فرصت کار با یکدیگر را بیشتر بیابند آن کار را بهتر انجام داده و از مهارتهای کلی اجتماعی بیشتری برخوردار میشوند . دانش آموزان از جمله کودکان دبستانی میتوانند از طریق آموزش یاد بگیرند توان خود را برای کار با یکدیگر افزایش دهند.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 20
روابط معلم و دانش آموز
آموزش، بدون ایجاد رابطه معنایی نخواهد داشت. معلمان در همان آغاز کار خود پی می برند که نحوه برقراری ارتباط با دانش آموزان بسیار اهمیت دارد. آنان از خود می پرسند آیا باید به پرورش دانش آموزان پرداخت و به آنها عشق ورزید و یا باید سختگیر بود و انتظارات زیادی از آنها داشت؟ آیا باید به دانش آموزان نزدیک شد یا از آنها فاصله گرفت ؟ اینها پرسشهایی است که اغلب معلمان تازه کار در اندیشه آن هستند. معلمان با تجربه که شیوه خاصی را پس از طی سالها برگزیده اند کمتر در این موارد می اندیشند. به هر حال توصیه می شود تا معلمان به تاثیر نوع ارتباط خود بر شکل گیری گرایشهای انگیزش دانش آموزان توجه کنند. در این قسمت برقراری ارتباط را مورد بحث قرار می دهیم که موجب بهبود انگیزش تحصیلی دانش آموزان می گردد. در آغاز می توان گفت که روابط مبتنی بر محبت، احترام و اعتماد متقابل میان معلم و دانش آموز هم موجب می شود تا دانش آموز به معلم وابسته نشود و انگیزه تحصیلی وی را افزایش می بخشد.
ایجاد روابط مثبت با دانش آموزان
شرح:
اولین هدف معلم باید برقرار کردن رابطه ای مطلوب دوستانه و حمایت کننده با دانش آموزان باشد. چنین هدفی فقط با تعامل میان معلم و دانش آموز حاصل می آید. چند روز اول مدرسه و اولین دیدارهای دانش آموزان با معلم از این نظر بسیار مهم است. بنابراین باید به آن توجه خاص داشت. معلمان تازه کار به طور معمول از معلمان قدیمی تر می شنوند که تا هنگامی که دانش آموزان به آنها احترام نگذاشته اند در برابر آنها نخندند. زیرا ایشان بر این باورند که دانش آموزان برای احترام گذاشتن به معلم باید از وی بترسد. اما نظریه پردازان انگیزش می گویند که در روزهای اول به دانش آموزان نشان دهید که به آنها علاقه دارید و می توانند به شما اعتماد کنند و در صورت نیاز برای هر کمکی به شما رجوع کنند. هدف اصلی در واقع آن است که معلم باید به عنوان فردی بالغ و قابل اعتماد برای دانش آموزان مطرح گردد. خوشبختانه راههای بسیاری برای این منظور وجود دارد و ما به رایج ترین آنها خواهیم پرداخت. در این جا باید به یاد داشت که هر گونه برخورد با دانش آموزان در تقویت یا تضعیف تصور آنها نسبت به معلم موثر است. بنابراین معلم نمی تواند فقط زمان معینی از روز را به برقراری ارتباط با شاگردانش اختصاص دهد بلکه تلاش برای رابطه مثبت باید همه اوقات معلم و دانش آموزان را دربرگیرد.
اجتناب از تنبیه شدید و مکرر: معلمانی که مایلند روابط خوبی با دانش آموزان داشته باشند، یعنی رابطه ای که موجب افزایش انگیزش تحصیلی آنها شود برای دانش آموزان داشته باشند یعنی رابطه ای که موجب افزایش انگیزش تحصیلی آنها شود، برای آموزش رفتار مناسب نباید بر تنبیه متکی باشند. اغلب تنبیه ها با هدفی فراتر از خجالت دادن و ناراحت کردن دانش آموزان در نظر گرفته می شوند. در اغلب تنبیه ها با هدفی فراتر از خجالت دادن و ناراحت کردن دانش آموزان در نظر گرفته می شوند. در گذشته دانش آموزان به دلیل بی توجهی به درس مورد تنبیه جسمی قرار می گرفتند و امروزه نیز با این که این گونه تنبیه ها کمتر رایج است، اما بیشتر تنبیه ها به نحوی برای آزردن دانش آموزان صورت می گیرد. برای مثال، نوشتن 500 مرتبه جمله «من وسایلم را فراموش نمی کنم» و یا رفتن به مدرسه در روزهای تعطیل و یا ایستادن در گوشه کلاس و یا ماندن در مدرسه بعد از تعطیل مدرسه، همگی مواردی هستند که موجب آزردگی دانش آموزان می شود. معلمانی که چنین تنبیه هایی را مقرر می کنند، انتظار دارند که به نتایج مطلوب هم دست یابند. برخی از معلمان که خود مایل به تنبیه دانش آموزان نیستند، از والدین کودک می خواهند تا آنها را به دلیل رفتار نامناسب در مدرسه خود تنبیه کنند، که در نتیجه رابطه معلم و والدین با دانش آموز دچار اغتشاش می شود.
اگر چه والدین باید از نحوه عملکرد فرزندان خود در مدرسه آگاه باشند، اما نباید از والدین خواست تا آنها را تنبیه کنند، روش بهتر آن است که کاری کنیم تا والدین با امر آموزش فرزند خود درگیر شوند. باید آنان را ترغیب کرد تا کودک را به دلیل انجام تکالیفش در منزل تشویق کنند. باید دانش آموز را به کتابخانه ببرند و به او کمک کنند تا کتابهای مربوط به یک تکلیف را بیابد و از راههای گوناگون او را برای به دست آوردن موفقیتهای کوچک در مدرسه تشویق کنند. معلمانی که برای موفقیت درسی کودکان به این شکل از والدین استفاده می کنند، در یاری رساندن به دانش آموزان خود موفق تر هستند. بر عکس معلمانی که همواره در انتظار شکست یا رفتار نامطلوب دانش آموز هستند، اغلب بیشتر باعث می شوند تا مشکلاتی به وجود آید.
اگرچه به ظاهر شاید این طور به نظر آید که معلم نباید هرگز دانش آموزان را تنبیه کند، اما در واقع دوری کامل از راهبردهای تنبیه شاید دشوار باشد. معلمان باید چگونگی استفاده از روشهای انضباطی و تنبیه های خفیف را
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 20
روابط معلم و دانش آموز
آموزش، بدون ایجاد رابطه معنایی نخواهد داشت. معلمان در همان آغاز کار خود پی می برند که نحوه برقراری ارتباط با دانش آموزان بسیار اهمیت دارد. آنان از خود می پرسند آیا باید به پرورش دانش آموزان پرداخت و به آنها عشق ورزید و یا باید سختگیر بود و انتظارات زیادی از آنها داشت؟ آیا باید به دانش آموزان نزدیک شد یا از آنها فاصله گرفت ؟ اینها پرسشهایی است که اغلب معلمان تازه کار در اندیشه آن هستند. معلمان با تجربه که شیوه خاصی را پس از طی سالها برگزیده اند کمتر در این موارد می اندیشند. به هر حال توصیه می شود تا معلمان به تاثیر نوع ارتباط خود بر شکل گیری گرایشهای انگیزش دانش آموزان توجه کنند. در این قسمت برقراری ارتباط را مورد بحث قرار می دهیم که موجب بهبود انگیزش تحصیلی دانش آموزان می گردد. در آغاز می توان گفت که روابط مبتنی بر محبت، احترام و اعتماد متقابل میان معلم و دانش آموز هم موجب می شود تا دانش آموز به معلم وابسته نشود و انگیزه تحصیلی وی را افزایش می بخشد.
ایجاد روابط مثبت با دانش آموزان
شرح:
اولین هدف معلم باید برقرار کردن رابطه ای مطلوب دوستانه و حمایت کننده با دانش آموزان باشد. چنین هدفی فقط با تعامل میان معلم و دانش آموز حاصل می آید. چند روز اول مدرسه و اولین دیدارهای دانش آموزان با معلم از این نظر بسیار مهم است. بنابراین باید به آن توجه خاص داشت. معلمان تازه کار به طور معمول از معلمان قدیمی تر می شنوند که تا هنگامی که دانش آموزان به آنها احترام نگذاشته اند در برابر آنها نخندند. زیرا ایشان بر این باورند که دانش آموزان برای احترام گذاشتن به معلم باید از وی بترسد. اما نظریه پردازان انگیزش می گویند که در روزهای اول به دانش آموزان نشان دهید که به آنها علاقه دارید و می توانند به شما اعتماد کنند و در صورت نیاز برای هر کمکی به شما رجوع کنند. هدف اصلی در واقع آن است که معلم باید به عنوان فردی بالغ و قابل اعتماد برای دانش آموزان مطرح گردد. خوشبختانه راههای بسیاری برای این منظور وجود دارد و ما به رایج ترین آنها خواهیم پرداخت. در این جا باید به یاد داشت که هر گونه برخورد با دانش آموزان در تقویت یا تضعیف تصور آنها نسبت به معلم موثر است. بنابراین معلم نمی تواند فقط زمان معینی از روز را به برقراری ارتباط با شاگردانش اختصاص دهد بلکه تلاش برای رابطه مثبت باید همه اوقات معلم و دانش آموزان را دربرگیرد.
اجتناب از تنبیه شدید و مکرر: معلمانی که مایلند روابط خوبی با دانش آموزان داشته باشند، یعنی رابطه ای که موجب افزایش انگیزش تحصیلی آنها شود برای دانش آموزان داشته باشند یعنی رابطه ای که موجب افزایش انگیزش تحصیلی آنها شود، برای آموزش رفتار مناسب نباید بر تنبیه متکی باشند. اغلب تنبیه ها با هدفی فراتر از خجالت دادن و ناراحت کردن دانش آموزان در نظر گرفته می شوند. در اغلب تنبیه ها با هدفی فراتر از خجالت دادن و ناراحت کردن دانش آموزان در نظر گرفته می شوند. در گذشته دانش آموزان به دلیل بی توجهی به درس مورد تنبیه جسمی قرار می گرفتند و امروزه نیز با این که این گونه تنبیه ها کمتر رایج است، اما بیشتر تنبیه ها به نحوی برای آزردن دانش آموزان صورت می گیرد. برای مثال، نوشتن 500 مرتبه جمله «من وسایلم را فراموش نمی کنم» و یا رفتن به مدرسه در روزهای تعطیل و یا ایستادن در گوشه کلاس و یا ماندن در مدرسه بعد از تعطیل مدرسه، همگی مواردی هستند که موجب آزردگی دانش آموزان می شود. معلمانی که چنین تنبیه هایی را مقرر می کنند، انتظار دارند که به نتایج مطلوب هم دست یابند. برخی از معلمان که خود مایل به تنبیه دانش آموزان نیستند، از والدین کودک می خواهند تا آنها را به دلیل رفتار نامناسب در مدرسه خود تنبیه کنند، که در نتیجه رابطه معلم و والدین با دانش آموز دچار اغتشاش می شود.
اگر چه والدین باید از نحوه عملکرد فرزندان خود در مدرسه آگاه باشند، اما نباید از والدین خواست تا آنها را تنبیه کنند، روش بهتر آن است که کاری کنیم تا والدین با امر آموزش فرزند خود درگیر شوند. باید آنان را ترغیب کرد تا کودک را به دلیل انجام تکالیفش در منزل تشویق کنند. باید دانش آموز را به کتابخانه ببرند و به او کمک کنند تا کتابهای مربوط به یک تکلیف را بیابد و از راههای گوناگون او را برای به دست آوردن موفقیتهای کوچک در مدرسه تشویق کنند. معلمانی که برای موفقیت درسی کودکان به این شکل از والدین استفاده می کنند، در یاری رساندن به دانش آموزان خود موفق تر هستند. بر عکس معلمانی که همواره در انتظار شکست یا رفتار نامطلوب دانش آموز هستند، اغلب بیشتر باعث می شوند تا مشکلاتی به وجود آید.
اگرچه به ظاهر شاید این طور به نظر آید که معلم نباید هرگز دانش آموزان را تنبیه کند، اما در واقع دوری کامل از راهبردهای تنبیه شاید دشوار باشد. معلمان باید چگونگی استفاده از روشهای انضباطی و تنبیه های خفیف را
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 10 اسلاید
قسمتی از متن .ppt :
نقش دانش آموزان به عنوان
رابطین بهداشت
متناسب با سن دانش آموز و محل و موقعیت فرهنگی اجتماعی وی بوده و بتواند نیازهای زندگی سالم او و خانواده اش را مطرح کرده و راهنماییش کند.
همچنین با توجه به بسط وگسترش آموزش بهداشت برای دانش آموزان می توان با ذکر مسایل مختلف زندگی، بخصوص در روستاها در عادات و رفتار خانواده نیز اثر گذاشت و دانش آموز را به عنوان پیام رسان مسایل بهداشتی برای دیگر افراد خانواده برگزید.
نکته ی قابل به ذکر اینکه در زمینه آموزش بهداشت ودر ارتباط با تحقق شعار «بهداشت برای همه و همه برای بهداشت» بسط و گسترش آموزش بهداشت را نباید فقط به یک دسته و مثلا مراقبین بهداشت مدارس محدود کرد. بلکه گروههای دیگری که نفوذ کلامشان در بین طبقات مختلف مردم زیاد است باید در این راستا قرار گرفته ومردم را نسبت به مسایل مختلف بهداشتی وراههای تأمین وارتقای سلامت خودآگاه کنند.از جمله ی این گروهها معلمین مدارس خواهند بود که خود به عنوان رابطین بهداشتی، به قول فدریکو مایر،دبیر کل یونسکو می توانند حقایق زندگی ودانستنی های حیاتی بهداشتی را به دانش آموزان یاد داده واز طریق آنها به همه جا نشر دهند واین کاری است که اکنون در نقاط مختلف جهان از آن بهره برداری می کند.
در اوگاندا دانش آموزان مدارس ابتدایی اطلاعات اولیه بهداشتی رابه عنوان قسمتی از درس علوم یادگرفته و به عنوان مروج بهداشت، افراد خانواده وآشنایان را از نحوه ی به کارگیری این خدمات آشنا می سازند.
در چین کودکان با استفاده از امکانات مختلف آموزشی اطلاعات اولیه بهداشتی رادر مدارس به وسیله ی آموزگاران خود فرا می گیرند.
در بولیوی مراقبتهای بهداشتی کودکان را در برنامه های درسی مدارس منظور کرده وبه صورت کتابهای قصه منتشر نموده اند. همچنین هزاران معلم در زمینه ی مایع درمانی خوراکی برای والیدن همکاری می کنند در سنگال وسوریه هزاران دانش آموز ضمن بازدید از خانه های منطقه ی مسکونی خود والدین را از تاریخ وموقع واکسیناسیون کودکانشان آگاه کرده وصورت اسامی بچه هایی راکه به واکسیناسیون نیاز دارند تهیه ودر جهت انجام آن پیگیری می کنند.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 10 اسلاید
قسمتی از متن .ppt :
نقش دانش آموزان به عنوان
رابطین بهداشت
متناسب با سن دانش آموز و محل و موقعیت فرهنگی اجتماعی وی بوده و بتواند نیازهای زندگی سالم او و خانواده اش را مطرح کرده و راهنماییش کند.
همچنین با توجه به بسط وگسترش آموزش بهداشت برای دانش آموزان می توان با ذکر مسایل مختلف زندگی، بخصوص در روستاها در عادات و رفتار خانواده نیز اثر گذاشت و دانش آموز را به عنوان پیام رسان مسایل بهداشتی برای دیگر افراد خانواده برگزید.
نکته ی قابل به ذکر اینکه در زمینه آموزش بهداشت ودر ارتباط با تحقق شعار «بهداشت برای همه و همه برای بهداشت» بسط و گسترش آموزش بهداشت را نباید فقط به یک دسته و مثلا مراقبین بهداشت مدارس محدود کرد. بلکه گروههای دیگری که نفوذ کلامشان در بین طبقات مختلف مردم زیاد است باید در این راستا قرار گرفته ومردم را نسبت به مسایل مختلف بهداشتی وراههای تأمین وارتقای سلامت خودآگاه کنند.از جمله ی این گروهها معلمین مدارس خواهند بود که خود به عنوان رابطین بهداشتی، به قول فدریکو مایر،دبیر کل یونسکو می توانند حقایق زندگی ودانستنی های حیاتی بهداشتی را به دانش آموزان یاد داده واز طریق آنها به همه جا نشر دهند واین کاری است که اکنون در نقاط مختلف جهان از آن بهره برداری می کند.
در اوگاندا دانش آموزان مدارس ابتدایی اطلاعات اولیه بهداشتی رابه عنوان قسمتی از درس علوم یادگرفته و به عنوان مروج بهداشت، افراد خانواده وآشنایان را از نحوه ی به کارگیری این خدمات آشنا می سازند.
در چین کودکان با استفاده از امکانات مختلف آموزشی اطلاعات اولیه بهداشتی رادر مدارس به وسیله ی آموزگاران خود فرا می گیرند.
در بولیوی مراقبتهای بهداشتی کودکان را در برنامه های درسی مدارس منظور کرده وبه صورت کتابهای قصه منتشر نموده اند. همچنین هزاران معلم در زمینه ی مایع درمانی خوراکی برای والیدن همکاری می کنند در سنگال وسوریه هزاران دانش آموز ضمن بازدید از خانه های منطقه ی مسکونی خود والدین را از تاریخ وموقع واکسیناسیون کودکانشان آگاه کرده وصورت اسامی بچه هایی راکه به واکسیناسیون نیاز دارند تهیه ودر جهت انجام آن پیگیری می کنند.