تحقیق درمورد زنبور داری

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

بنام خدا

عنوان شغل : زنبور داری

می توان گفت که زنبور داری یکی از شغلهای سنتی است ،‌ که در گذشته خانواده ها نیز از آن استفاده می کردند. یعنی هر کس چند کندوی عسل در خانه خود داشت و از آن استفاده می کرد امروزه نیز دربعضی از روستاها خانواده هایی پیدا می شوند. که در خانه خود کندوی عسل دارند که در حد استفاه خود از آن ها عسل تولید می‎کنند . عسل یک ماده غذایی بسیار کامل و مقوی است که استفاده از آن در هر روز به مقدار 1 الی 2 قاشق برای سلامتی بسیار مفید است.

تعریف شغل :

زنبور داری عبارت است از پرورش زنبور و ایجاد زنبور ستانهای مجهز و مطابق با پیشرفتهای امروزی که منجر به برداشت محصول استاندارد هم از جهت کیفیت و کمیت می شود همچنین پرداختن به شغل زنبور داری باعث بقاء و عمر زیاد این گونه از زنبورهایی می شود که تولید عسل می کنند.

شرح وظایف و مسئولیت های اصلی شغل:

نگهداری و حمل و نقل و جابجایی زنبورها در فصول مختلف سال جهت استفاده دیگر ( بهتر ) از شهد و گرده های موجود در گلها و گیاهان صحرایی همچنین شناسایی انواع گلها از جهت گرده دهی و شهد . و یکی از وظایف دیگر مبارزه با آفات و اصلاح نژاد زنبور است.

اهمیت و ضرورت شغل:

این شغل بعلت تولید عسل که یکی از بهترین و مقوی ترین مواد غذایی برای استفاده همه انسانها و همچنین تولید بسیاری از مواد دارویی و همچنین به علت در آمد خوب یا هزینه ای کم و قابل در دسترس بودن برای تمام افراد جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است. که در قرآن نیز می فرماید.

مدارک تحصیلی لازم برای احراز شغل:

کارشناسی در رشته زنبور داری که بالاترین مدرک برای احراز این شغل است همچنین ، گذراندن دوره های کوتاه آموزشی و دریافت گواهینامه ای نسبی بر این که شما می توانید این شغل را انجام دهید نیز است.

مهارت ها، تجارب و دوره های آموزشی ویژه برای احراز شغل:

برای شغل زنبور داری همانطور که در قسمت قبل نیز بیان شده است علاوه بر تحصیلات دانشگاهی کلاس های آموزش زنبور داری نیز از طریق وزارت جهاد کشاورزی برگزار می شود.

شرایط محیط کار :

شغل زنبور داری نیاز به مکان و فضای مخصوصی ندارد و همراه باتغییرات آب و هوایی باید آن ها را جابجا کنیم. همچنین وابسته به گل دهی گیاهان نیز است و با توجه به آن ما باید مکان زنبورها را تغییر بدهیم.

وسایل وابزار لازم برای انجام شغل:

وسایل و ابزار لازم برای انجام این شغل عبارتند از: 1- کلنی زنبور عسل 2- صندوق خالی 3- لباس کار ( کلاه، دستکش ،‌جوراب مخصوص ) 4- دودی 5- اهرم 6- تخته موم دوز 7- موم 8- موم دوز 9- چادر 10- دستگاه عسل گیری (اکستراکتور ) 11- غذای زنبور ( شکرت ) 12- دارو

معلولیتهای بی اثر در انجام شغل:

معلولیت های جزی ( پا شکستگی و … ) در انجام این شغل اثری ندارد

خصوصیت های جسمانی و توانایی های بدنی لازم برای انجام شغل:‌

بعلت اینکه شغل زنبور داری نیاز به دقت خاصی دارد بنابراین باید از لحاظ جسمانی در موقعیت خوبی باشیم.

خصوصیات های روانی و توانمندیهای ذهنی لازم برای انجام شغل:

از آنجا که زنبور داری سرشار از راز و رمز های نهفته است. در نتیجه زنبور دار باید از هوش و استعداد خوبی برخوردار باشد.

رغبت های مورد نیاز برای انجام شغل:

از آنجاکه زنبور ها موجودات بسیار منظمی هستند و ذهن انسان اصولاً کنجکاو به مسائل اطراف می باشد لذا میل و رغبت انسان نسبت به این حرفه وجذابیت های آن فراوان می شود .

ویژگی های شخصی ( عاطفی، روانی، اجتماعی و رفتاری ) لازم برای انجام شغل:‌

پرداختن به شغل زنبور داری رابطه تنگاتنگی با شخصیت انسانها دارد چرا که برای کار کردن با زنبور ، نترسیدن از زنبور اولین شرط می باشد و موفقیت های بعدی در گرو اصل است همچنین نظم انضباط نیز مهم است.

محلهای اشتغال و استخدام:

هر کس و در هر شرایطی با اندک سرمایه ای به شرط میل و رغبت به انجام این کار می تواند این کار را با تعداد کمی زنبور شروع کند و ادامه دهد.

جنبه های مالی و حقوقی:

در آمد این شغل با توجه به هزینه کم ایجاد آن و کوتاهی زمان بازگشت سرمایه بسیار سودمندی می باشد.

شرایط ارتقا:

در حرفه زنبور داری از همه مهمتر تجزیه کاری است که می توان باحضور در زنبورستانها آن را بدست آورد و در کنار آن آموزشهایی است که بصورت تئوری از طریق جهاد کشاورزی و همچنین مراکز دانشگاهی ارائه می شود.

نحوه استخدام و ورود به شغل:

به علت آزاد بودن این شغل هر کس می تواند با طی مرحله آموزش نسبتاً کوتاهی براحتی وارد شغل شود.

تحقیق درمورد زنبور داری

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

بنام خدا

عنوان شغل : زنبور داری

می توان گفت که زنبور داری یکی از شغلهای سنتی است ،‌ که در گذشته خانواده ها نیز از آن استفاده می کردند. یعنی هر کس چند کندوی عسل در خانه خود داشت و از آن استفاده می کرد امروزه نیز دربعضی از روستاها خانواده هایی پیدا می شوند. که در خانه خود کندوی عسل دارند که در حد استفاه خود از آن ها عسل تولید می‎کنند . عسل یک ماده غذایی بسیار کامل و مقوی است که استفاده از آن در هر روز به مقدار 1 الی 2 قاشق برای سلامتی بسیار مفید است.

تعریف شغل :

زنبور داری عبارت است از پرورش زنبور و ایجاد زنبور ستانهای مجهز و مطابق با پیشرفتهای امروزی که منجر به برداشت محصول استاندارد هم از جهت کیفیت و کمیت می شود همچنین پرداختن به شغل زنبور داری باعث بقاء و عمر زیاد این گونه از زنبورهایی می شود که تولید عسل می کنند.

شرح وظایف و مسئولیت های اصلی شغل:

نگهداری و حمل و نقل و جابجایی زنبورها در فصول مختلف سال جهت استفاده دیگر ( بهتر ) از شهد و گرده های موجود در گلها و گیاهان صحرایی همچنین شناسایی انواع گلها از جهت گرده دهی و شهد . و یکی از وظایف دیگر مبارزه با آفات و اصلاح نژاد زنبور است.

اهمیت و ضرورت شغل:

این شغل بعلت تولید عسل که یکی از بهترین و مقوی ترین مواد غذایی برای استفاده همه انسانها و همچنین تولید بسیاری از مواد دارویی و همچنین به علت در آمد خوب یا هزینه ای کم و قابل در دسترس بودن برای تمام افراد جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است. که در قرآن نیز می فرماید.

مدارک تحصیلی لازم برای احراز شغل:

کارشناسی در رشته زنبور داری که بالاترین مدرک برای احراز این شغل است همچنین ، گذراندن دوره های کوتاه آموزشی و دریافت گواهینامه ای نسبی بر این که شما می توانید این شغل را انجام دهید نیز است.

مهارت ها، تجارب و دوره های آموزشی ویژه برای احراز شغل:

برای شغل زنبور داری همانطور که در قسمت قبل نیز بیان شده است علاوه بر تحصیلات دانشگاهی کلاس های آموزش زنبور داری نیز از طریق وزارت جهاد کشاورزی برگزار می شود.

شرایط محیط کار :

شغل زنبور داری نیاز به مکان و فضای مخصوصی ندارد و همراه باتغییرات آب و هوایی باید آن ها را جابجا کنیم. همچنین وابسته به گل دهی گیاهان نیز است و با توجه به آن ما باید مکان زنبورها را تغییر بدهیم.

وسایل وابزار لازم برای انجام شغل:

وسایل و ابزار لازم برای انجام این شغل عبارتند از: 1- کلنی زنبور عسل 2- صندوق خالی 3- لباس کار ( کلاه، دستکش ،‌جوراب مخصوص ) 4- دودی 5- اهرم 6- تخته موم دوز 7- موم 8- موم دوز 9- چادر 10- دستگاه عسل گیری (اکستراکتور ) 11- غذای زنبور ( شکرت ) 12- دارو

معلولیتهای بی اثر در انجام شغل:

معلولیت های جزی ( پا شکستگی و … ) در انجام این شغل اثری ندارد

خصوصیت های جسمانی و توانایی های بدنی لازم برای انجام شغل:‌

بعلت اینکه شغل زنبور داری نیاز به دقت خاصی دارد بنابراین باید از لحاظ جسمانی در موقعیت خوبی باشیم.

خصوصیات های روانی و توانمندیهای ذهنی لازم برای انجام شغل:

از آنجا که زنبور داری سرشار از راز و رمز های نهفته است. در نتیجه زنبور دار باید از هوش و استعداد خوبی برخوردار باشد.

رغبت های مورد نیاز برای انجام شغل:

از آنجاکه زنبور ها موجودات بسیار منظمی هستند و ذهن انسان اصولاً کنجکاو به مسائل اطراف می باشد لذا میل و رغبت انسان نسبت به این حرفه وجذابیت های آن فراوان می شود .

ویژگی های شخصی ( عاطفی، روانی، اجتماعی و رفتاری ) لازم برای انجام شغل:‌

پرداختن به شغل زنبور داری رابطه تنگاتنگی با شخصیت انسانها دارد چرا که برای کار کردن با زنبور ، نترسیدن از زنبور اولین شرط می باشد و موفقیت های بعدی در گرو اصل است همچنین نظم انضباط نیز مهم است.

محلهای اشتغال و استخدام:

هر کس و در هر شرایطی با اندک سرمایه ای به شرط میل و رغبت به انجام این کار می تواند این کار را با تعداد کمی زنبور شروع کند و ادامه دهد.

جنبه های مالی و حقوقی:

در آمد این شغل با توجه به هزینه کم ایجاد آن و کوتاهی زمان بازگشت سرمایه بسیار سودمندی می باشد.

شرایط ارتقا:

در حرفه زنبور داری از همه مهمتر تجزیه کاری است که می توان باحضور در زنبورستانها آن را بدست آورد و در کنار آن آموزشهایی است که بصورت تئوری از طریق جهاد کشاورزی و همچنین مراکز دانشگاهی ارائه می شود.

نحوه استخدام و ورود به شغل:

به علت آزاد بودن این شغل هر کس می تواند با طی مرحله آموزش نسبتاً کوتاهی براحتی وارد شغل شود.

تحقیق درمورد زندگی نامه حافظ شیرازی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 98

به نام خدا

نام تحقیق :

زندگی نامه حافظ شیرازی

دبیر مربوطه :

سرکار خانم حبیبی

ترسیم کننده :

سارا نورا

بهار 87

فهرست مطالب

عنوان ص

مقدمه

شهررندان

فیروزه بواسحقی

میان مسجد و میخانه

رند و محتسب

برخی از اشعارش

منابع وماخذ

مقدمه :

اینجا از کوچة رندان چه می‌جویم ؟ راه تازه‌ای به شناخت حافظ .

جایی که در مسجد و خانقاه ردپایی از وی باقی نمانده باشد نشانش را شاید در کوچة رندان بتوان یافت . اما کسی که می‌گوید «حافظ درمجلسی دردی کشم درمحفلی» ، آن اندازه زرنگی دارد که درکوچة رندن هم خود را از چشمهای کنجکاو بوالفضولان پنهان دارد . با این همه تحقیق که در احوال وی کرده‌اند ، با این همه تفسیر که بر اشعارش نوشته‌اند ، هنوز که می‌داند وقنی وی از عشق و شراب صحبت می‌کند مقصودش شوق و مستی اهل راز است یا شرا وشاهد شیراز ؟ در شعر او همه چیز رنگ ابهام دارد و رنگ اسرار . اما تا وقتی که او را جز در این غزلها نمی‌توان جست ، در شناخت او این نقطة استفهام باقی خواهد بود . با اینهمه ، اگر جویندگان دیگر در مسجد و خانقاه رد او را گم کرده‌اند ، آیا نمی‌توان در جستجوی او ، به کوچة رندان نیز نومیدانه سرکشید ؟ البته که می‌توان . مشکل آن است که از این کوچه بتوان به سلامت گذشت و اگر رندان راستین را درین کوچة پراسرار نتوان شناخت ، بیم آن هست که نتوان به سلامت از آن عبور کرد . بعلاوه در کنار این رندان شهر باید سایة حافظ را درست تشخیص داد ـ سایة واقعی اورا . اما این سایة

تحقیق درباره: بختیاری ها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 37

به نام خدا

مقدمه

بَختیاری نام یکی از قوم‌های بزرگ لرایران معروف به لر بزرگ است که در زاگرس میانی سکونت دارند. لر کوچک نیز نقریباً ساکنین لرستان و ایلام امروزی هستند.

برای نخستین بار حمدلله مستوفی در شمارش طوایف لر بزرگ از بختیاری نام برده است طایفه‌ای که ظاهراً بعدها قدرت و شوکت بیشترییافته و سرانجام اکثر منطقه لر بزرگ با همان نام بختیاری شناخته شده است.

در روزگار صفوی نام بختیاری از واژهٔ بختیاروند که یکی از طایفه‌های مهم این منطقه بود بر روی لر بزرگ نهاده شد. با این حال منابع تاریخی در اوایل سده‌ی هشتم نام بختیاری را متذکر شده‌اند.

در اوایل پادشاهیفتح‌علی‌شاه قاجار، بختیاری جزء خاک فارس بود و رود کارون جداکنندهٔ فارس و عراق عجم به‌شمار می‌آمد. از سال ۱۲۵۲ قمری بختیاری گاهی جزء فارس و گاهی جزء حکومت خوزستان بود.

بختیاری‌ها در طول تاریخ منطقه همواره حضور سیاسی، نظامی و اقتصادی موثری داشته‌اند، به‌ویژه حضور ایشان در انقلاب مشروطه بسیار برجستگی دارد. نخستین کسی که تلاش در مستند کردن تاریخ بختیاری‌ها کرد و در مورد آنان کتاب نوشت سردار اسعد بختیاری است که در کتاب تاریخ بختیاری به شمه‌ای از گذشته بختیاری‌ها و سایر لرها اشاره کرده است . از نظریاتی که درباره نام بختیاری وجود دارد این‌است که بختیاری‌ها همان باختری ها یا ساکنانِ زاگرسِ باختری هستند. بختیاری‌ها دودمان اتابکان لر (هزار اسفیان) را تشکیل دادند که مرکز آن ایذه بود.

چکیده

زیستگاه

بختیاری‌ها در استان‌هایچهارمحال و بختیاری شامل محل‌های لار که از سورشجان (سروشگان) شروع و تا سودِجان ادامه دارد ومتعلق به طوایف بهداروند و مُنجِزی باب و طوایفِ راکی و همچنین دیگر عشایر بختیاری و منطقه میزدج(مکان ایزدجی ها)از منطقه جونقان کنونی شروع و تا کوهرنگ ادامه دارد و هم اکنون هم کوهرنگ جداشده است و منهایطایفه فروزنده و امانی ها که ترکِ بلوردی هستند دیگر طایفه های سکنه جونقان، بختیاری هستند و فارسانی‌ها که بیشترِ مهاجرت‌های صورت گرفته در آن از منطقه شیراز بوده است.

دیگر طوایف سهید و دینارونی باب و بابادی و... هستند و اما نام کیار را از کوه کلار از ایل دورَکی گرفته شده واز دستنا شروع و تا گهرو ادامه دارد تا منطقه سیبک که گویش و آداب آن‌ها بختیاری است و همچنین منطقه گندمان از گلوگرد شروع و تا دوراهان پایان مییابد و منهای طوایف کمی از شهر بلداجی (که قشقائی هستند و اصالتاً بختیاری می باشند اما در حال حاضر به زبان ترکی صحبت می کنند).اما خارج از محل‌های بختیاری شامل شهرکرد، فرخشهر تا منطقه سامان با اینکه اصالتاً بختیاری نیستند و بیشتر از مناطق باختری به آنجا کوچیده اند اما امروزه در قلمرو جغرافیایی بختیاری و بخشی از تاریخ و هویت بختیاری محسوب می‌گردند.

همچنین این پراکندگی در قسمت بزرگی از خوزستان شامل مسجد سلیمان، ایذه (شوشتر)،(دزفول)،(گتوند) و بخش هایی از اهواز تا هندیجان و ماهشهر و قسمت‌هایی از اصفهان (داران و فریدون شهر تا مرز گلپایگان و خوانسار و زرین شهر) و همچنین قسمتی از لرستان که بیشتر شامل شهرستان‌هایالیگودرز و ازنا می‌باشد هم انجام شده است.شهرکردیا با گویش محلیدهکُرد مرکز استان چهارمحال و بختیاری و به عبارتی مرکز بختیاری سردسیری است. مرکز بختیاری گرمسیری هم ایذه در خوزستان است. با این وجود ساکنین اصلیشهرکرد کرد نبوده واغلب از طایفه‌های گوناگون تشکیل شده است. مانند بنی طالبی‌ها از گیلان غرب و واحد از حبشه و تمدن‌ها و مختاری‌ها که از دراویش یزد بودند و همچنین طوایف نَمدمالان از هندوستان که از عهد اتابکان مهاجرت نموده اند و طوایف نافیان‌ها، عبدللهی‌ها، استکی‌ها، بلالی‌ها از توف-اسپیدِ کوهرنگ، صَفرپورها و... که ریشه در تاریخ قدیم دهکرد دارند، بختیاری‌اند اما کم‌کم با لهجه لِنجانی خوگر شده‌اند و این لهجه شباهت و اشتراکات زیادی با لهجه اصفهانی های امروزی دارد.

تبار بختیاری‌ها

پارسی بودن بختیاری‌ها

زبان بختیاری‌ها پارسی میانه است و کمتر می توان واژه‌ای بیگانه از قبیل زبان‌هایعربی و ... را در آن دید . اصیل ترین بختیاری‌ها زبانی خالی از واژه های عربی دارند و یک پارسی اهل شیراز کاملاٌ زبان آنان را میفهمد. مثلاٌ پیر های این ایل که تمام و کمال لری (پارسی دری) را سخن می گویند برای تمجید و تعریف می‌گویند : گفت ندارد (حرف ندارد) و کمترین میزان مخلوطی با زبان عربی را دارد. بسیاری از این قبیل واژگان در آن دیده شده است. یا بی ساز ابازه یعنی بدون ساز می رقصد که واژه رقص عربی و بازیدن پارسی است.

لباس مردان (چوغا) یا(چوخا) دارای خط هایسپید و سیاهی است که خط‌های سپید به بالا و خط‌های سیاه به پایین می‌آیند و این نشانه برتریسپنتا مینو (دشمن اهریمن) بر انگره مینو (اهریمن) است . که این پوشاک در عهد هخامنشی رایج بوده است . لباس زنان هم که شامل شلوار قری ؛ مینایا مینایی و لچک است که با بسیاری از ایل های اصیل ایرانی مشترک است (چیزی مانند لباس خانم شقایق دهقان در شب های برره) این لباس اصلی ترین لباس زنان دوران هخامنشی - سلوکیان - اشکانیان و ساسانیان بوده است.

موسیقی آنان به دوران ساسانیان بر می گردد و شامل سرنا و کرنا و کوس (طبل) و سازهای بادی کوچکتر از سرنا و کرنا است. ( طایفه) توشمال که سرپرستی موسیقی را در ایل بر عهده دارند اکنون هم در مجالس عروسی هنرمندی خود را به نمایش می گذارند .

نام تش‌ها (طوایف) نام‌هایی پارسی و تا حدودی درباری است. برای مثال نام تش :: شهنی :: از واژه :: شیه :: به معنای آوا و صدایاسب گرفته شده که گفته‌اند روزگاری این اقوام پرورش دهنده اسب بوده و یا بی ارتباط با اسب نبوده اند. اصیل ترین آنان موهایی قهوه‌ای و چشمانی رنگی دارد. قد بلند هم یکی از صفات ظاهری آنان است. مردان

تحقیق درباره: بختیاری ها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 37

به نام خدا

مقدمه

بَختیاری نام یکی از قوم‌های بزرگ لرایران معروف به لر بزرگ است که در زاگرس میانی سکونت دارند. لر کوچک نیز نقریباً ساکنین لرستان و ایلام امروزی هستند.

برای نخستین بار حمدلله مستوفی در شمارش طوایف لر بزرگ از بختیاری نام برده است طایفه‌ای که ظاهراً بعدها قدرت و شوکت بیشترییافته و سرانجام اکثر منطقه لر بزرگ با همان نام بختیاری شناخته شده است.

در روزگار صفوی نام بختیاری از واژهٔ بختیاروند که یکی از طایفه‌های مهم این منطقه بود بر روی لر بزرگ نهاده شد. با این حال منابع تاریخی در اوایل سده‌ی هشتم نام بختیاری را متذکر شده‌اند.

در اوایل پادشاهیفتح‌علی‌شاه قاجار، بختیاری جزء خاک فارس بود و رود کارون جداکنندهٔ فارس و عراق عجم به‌شمار می‌آمد. از سال ۱۲۵۲ قمری بختیاری گاهی جزء فارس و گاهی جزء حکومت خوزستان بود.

بختیاری‌ها در طول تاریخ منطقه همواره حضور سیاسی، نظامی و اقتصادی موثری داشته‌اند، به‌ویژه حضور ایشان در انقلاب مشروطه بسیار برجستگی دارد. نخستین کسی که تلاش در مستند کردن تاریخ بختیاری‌ها کرد و در مورد آنان کتاب نوشت سردار اسعد بختیاری است که در کتاب تاریخ بختیاری به شمه‌ای از گذشته بختیاری‌ها و سایر لرها اشاره کرده است . از نظریاتی که درباره نام بختیاری وجود دارد این‌است که بختیاری‌ها همان باختری ها یا ساکنانِ زاگرسِ باختری هستند. بختیاری‌ها دودمان اتابکان لر (هزار اسفیان) را تشکیل دادند که مرکز آن ایذه بود.

چکیده

زیستگاه

بختیاری‌ها در استان‌هایچهارمحال و بختیاری شامل محل‌های لار که از سورشجان (سروشگان) شروع و تا سودِجان ادامه دارد ومتعلق به طوایف بهداروند و مُنجِزی باب و طوایفِ راکی و همچنین دیگر عشایر بختیاری و منطقه میزدج(مکان ایزدجی ها)از منطقه جونقان کنونی شروع و تا کوهرنگ ادامه دارد و هم اکنون هم کوهرنگ جداشده است و منهایطایفه فروزنده و امانی ها که ترکِ بلوردی هستند دیگر طایفه های سکنه جونقان، بختیاری هستند و فارسانی‌ها که بیشترِ مهاجرت‌های صورت گرفته در آن از منطقه شیراز بوده است.

دیگر طوایف سهید و دینارونی باب و بابادی و... هستند و اما نام کیار را از کوه کلار از ایل دورَکی گرفته شده واز دستنا شروع و تا گهرو ادامه دارد تا منطقه سیبک که گویش و آداب آن‌ها بختیاری است و همچنین منطقه گندمان از گلوگرد شروع و تا دوراهان پایان مییابد و منهای طوایف کمی از شهر بلداجی (که قشقائی هستند و اصالتاً بختیاری می باشند اما در حال حاضر به زبان ترکی صحبت می کنند).اما خارج از محل‌های بختیاری شامل شهرکرد، فرخشهر تا منطقه سامان با اینکه اصالتاً بختیاری نیستند و بیشتر از مناطق باختری به آنجا کوچیده اند اما امروزه در قلمرو جغرافیایی بختیاری و بخشی از تاریخ و هویت بختیاری محسوب می‌گردند.

همچنین این پراکندگی در قسمت بزرگی از خوزستان شامل مسجد سلیمان، ایذه (شوشتر)،(دزفول)،(گتوند) و بخش هایی از اهواز تا هندیجان و ماهشهر و قسمت‌هایی از اصفهان (داران و فریدون شهر تا مرز گلپایگان و خوانسار و زرین شهر) و همچنین قسمتی از لرستان که بیشتر شامل شهرستان‌هایالیگودرز و ازنا می‌باشد هم انجام شده است.شهرکردیا با گویش محلیدهکُرد مرکز استان چهارمحال و بختیاری و به عبارتی مرکز بختیاری سردسیری است. مرکز بختیاری گرمسیری هم ایذه در خوزستان است. با این وجود ساکنین اصلیشهرکرد کرد نبوده واغلب از طایفه‌های گوناگون تشکیل شده است. مانند بنی طالبی‌ها از گیلان غرب و واحد از حبشه و تمدن‌ها و مختاری‌ها که از دراویش یزد بودند و همچنین طوایف نَمدمالان از هندوستان که از عهد اتابکان مهاجرت نموده اند و طوایف نافیان‌ها، عبدللهی‌ها، استکی‌ها، بلالی‌ها از توف-اسپیدِ کوهرنگ، صَفرپورها و... که ریشه در تاریخ قدیم دهکرد دارند، بختیاری‌اند اما کم‌کم با لهجه لِنجانی خوگر شده‌اند و این لهجه شباهت و اشتراکات زیادی با لهجه اصفهانی های امروزی دارد.

تبار بختیاری‌ها

پارسی بودن بختیاری‌ها

زبان بختیاری‌ها پارسی میانه است و کمتر می توان واژه‌ای بیگانه از قبیل زبان‌هایعربی و ... را در آن دید . اصیل ترین بختیاری‌ها زبانی خالی از واژه های عربی دارند و یک پارسی اهل شیراز کاملاٌ زبان آنان را میفهمد. مثلاٌ پیر های این ایل که تمام و کمال لری (پارسی دری) را سخن می گویند برای تمجید و تعریف می‌گویند : گفت ندارد (حرف ندارد) و کمترین میزان مخلوطی با زبان عربی را دارد. بسیاری از این قبیل واژگان در آن دیده شده است. یا بی ساز ابازه یعنی بدون ساز می رقصد که واژه رقص عربی و بازیدن پارسی است.

لباس مردان (چوغا) یا(چوخا) دارای خط هایسپید و سیاهی است که خط‌های سپید به بالا و خط‌های سیاه به پایین می‌آیند و این نشانه برتریسپنتا مینو (دشمن اهریمن) بر انگره مینو (اهریمن) است . که این پوشاک در عهد هخامنشی رایج بوده است . لباس زنان هم که شامل شلوار قری ؛ مینایا مینایی و لچک است که با بسیاری از ایل های اصیل ایرانی مشترک است (چیزی مانند لباس خانم شقایق دهقان در شب های برره) این لباس اصلی ترین لباس زنان دوران هخامنشی - سلوکیان - اشکانیان و ساسانیان بوده است.

موسیقی آنان به دوران ساسانیان بر می گردد و شامل سرنا و کرنا و کوس (طبل) و سازهای بادی کوچکتر از سرنا و کرنا است. ( طایفه) توشمال که سرپرستی موسیقی را در ایل بر عهده دارند اکنون هم در مجالس عروسی هنرمندی خود را به نمایش می گذارند .

نام تش‌ها (طوایف) نام‌هایی پارسی و تا حدودی درباری است. برای مثال نام تش :: شهنی :: از واژه :: شیه :: به معنای آوا و صدایاسب گرفته شده که گفته‌اند روزگاری این اقوام پرورش دهنده اسب بوده و یا بی ارتباط با اسب نبوده اند. اصیل ترین آنان موهایی قهوه‌ای و چشمانی رنگی دارد. قد بلند هم یکی از صفات ظاهری آنان است. مردان