تحقیق درمورد خاکورزی حفاظتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

خاکورزی حفاظتی

فرسایش بادی و وزش گرد وغبار مرسوم ، بر زمین هایی که مورد خاکورزی گندم زمستانه- آیش تابستانه ، در واشنگتن شرقی ایالات متحده ی آمریکا قرار دارند، باروری خاک را کاهش می دهند و می توانند با کیفیت نا مطلوب هوا همکاری کنند.

بررسی اقتصادی خاکورزی حفاظتی در تناوب گندم- آیش

فرسایش بادی و وزش گرد وغبار مرسوم ، بر زمین هایی که مورد خاکورزی گندم زمستانه- آیش تابستانه ، در واشنگتن شرقی ایالات متحده ی آمریکا قرار دارند، باروری خاک را کاهش می دهند و می توانند با کیفیت نا مطلوب هوا همکاری کنند.خاکورزی خفاظتی در طول آیش، برای کاهش دادن فرسایش و گرد و غبار شناخته شده است اما خاکورزی سنتی(CT) هنوز بر بیش از ۸۰ درصد زمینهای این منطقه به کار برده می شود. این مقاله نتایج اقتصادی یک دوره ی ۵ ساله (سالهای زراعی ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ ) سیستم خاکورزی را که در منطقه ی لیند واشنگنتن پژوهش شده است گزارش می دهد. میانگین بارش سالانه پایگاه ۲۲۴ و خاک لومی سیلتی شانو ( سیلتی زبر، مخلوط شده، فوق العاده فعال، مرطوب Xeric Hapolcambids )است.سیستم های خاکورزی هستند: ۱- خاکورزی سنتی(CT توضیح در روبرو)-۲-حداقل خاکورزی (MT:کشت وعلف کشها)-۳- حداقل خاکورزی تاخیری(DMT:علف کشها وکشت تاخیری). محصول دانه ای گندم در میان این سالها بین ۷۹/۱ تا ۲۰/۵ در هکتار برآورد شده است. اما بین محصول دانه ای سیستم های خاکورزی در هر سال یا هنگام تحلیل میان سالها اختلافی وجود ندارد. سیستم خاکورزی ، به طور اقتصادی ، بر اساس برگشتی بازار نسبت به هزینه های کل تولید مشابه بودند، اما DMA از CT براساس برگشتی بازار نسبت به هزینه های متغیر ، سود آوری کمتری داشت (البته این سودآوری کمتر، چندان محسوس نبود).تحلیل گران اقتصادی نشان می دهند که هیچ کمک مالی مورد نیاز نمی باشد تا تولید کنندگان را برای تغییر از شیوه ی سنتی به شیوه ی آیش با شخم کمتر ترغیب کند، زیرا این سیستم ها در مجموع سود آور هستند. چون هیچ طعمه و دلیل اقتصادی بلند مدت و کوتاه مدتی برای تبدیل کردن CT به MT ( که خاک را حفظ می کند) وجود ندارد ، این یک راه حل پیروزمندانه و موفقیت آمیز برای کشاورزان و محیط زیست می باشد.

هنگامی که مساحت زمین تحت آیش تابستانه(بهاره) در آمریکا در طول سه دهه ی گذشته کاهش پیدا کرد، تناوب گندم-آیش زمستانه(پاییزه)، سیستم مسلط و عمده ی کاشت در مناطقی که بارندگی سالانه یکمتر از ۳۵۰ میلیمتر دارند، باقی ماند. در ایالت واشنگتن شرقی و مناطق شمال مرکزی ، آیش بهاره- گندم پاییزه ، سیستم مسلط و عمده ی کاشت بر تقریبا ۲ میلیون هکتار می باشد. کشاورزان در گریت پلین شمالی به طور مشخص فرسایش بادی را در زمین های آیش شده کاهش دادند با پذیرفتن سیستم خاکورزی کمینه (MT) و تمرین سیستم های بدون خاکورزی و شواهد تازه ای کاهش مشابه را در فرسایش بادی و تحمل در برابر گرد و غبار باد در پاسیفیک نوثوست نشان می دهد.مرکز اطلاعات خاکورزی حفاظتی(CTIC) گزارش داد که کشاورزان در ایالات های گریت پلین غربی و پاسیفیک روشهای MT و بدون خاکورزی را بر ۳۴ درصد زمینهای زراعی بکار بردند. اگرچه در ایالت واشنگتن فقط ۲۶ درصد زمینهای زراعی در روش MT و بدون خاکورزی بودند. در واشنگتن شرقی- مرکزی که بارش سالانه معمولا بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلی متر است، حتی آیش MT کمیاب است. برای مثال ، در حومه آدامز قلب منطقه گندم- آیش واشنگتن ، خاکورزی سنتی هنوز بر ۸۸ درصد زمینهای زراعی بکار برده می شود.بیشترین مطالعات اخیر اقتصادی روشهای بدون خاکورزی و MT در سیستم گندم- آیش به منطقه ی گریت پلین آمریکا و پریریس کانادا مربوط می شود. بازنگری این کار نشان داده است که سودبخشی مرتبط به این سیستم های خاکورزی در مناطق نسبتا کم آب، با تغییر موقعیت تغییر کرده است، اگرچه ، کاهش خاکورزی عمدتا برگشتی خالص را افزایش می دهد وقتی شدت کشت زراعتی هم افزایش یابد. وقتی پیشنهاد این سیستم ها برای خاک و هوا مفید تشخیص داده شدند، برخی پژوهشگران گزارش دادند که برای روش بدون خاکورزی هزینه تولید بالاتر است. اسمیت و همکارانش گزارش دادند که حضور غیر قابل کنترل علفهای هرز در روش بدون خاکورزی در مناطق نسبتاکم آب می تواند به طور عمده هزینه ی علف کشی و تولید کل را با ببرد. اگرچه پژوهش های اخیر کشاورزانی که روش بدون خاکورزی را در یک منطقه نسبتا کم آب واشنگنتن شرقی آزمایش کرده اند، آشکار می کند که هزینه ی تولید آنها برای کشت هایی که بذرپاشی آنها در بهار انجام می شود کمتر از روش CT بوده است. خاکورزی سنتی که در طول آیش به کار برده می شود شدید است و اغلب خاک را نسبت به فرسایش آسیب پذیر می کند.کمبود پس مانده های گیاهی،کلوخه و زبر خاک بر سطح خاک می تواند یک تهدید فرسایش بادی خطرناک را بوجود آورد و مطرح سازد. سیستم خاکورزی حفاظتی در پاسیفیک نوثوست عموما ابزار بدون برگردان را به کار گرفت مانند تیغه پهن V شکل برای خاکورزی مقدماتی بهاره ، به همراه استفاده از علف کشها بجای یک یا دو عملیات خاکورزی. این کار مقادیر بیشتری پس مانده های سطحی و زبری خاک را در طول آیش در مقایسه با روش CT حفظ می کند. لی خبر داد که ذرات گرد وغبار معلق که ۱۰ میکرو متر (PM-۱۰) و کوچکتر بودند در اسپوکان ایالت WA به ۳۱ تا ۵۴ درصد کاهش خواهند یافت، اگر خاکورزی حفاظتی یا روش بدون خاکورزی جایگزین آیش بهاره سنتی شود.هر دو منطقه ی اسپوکان و تری سیتیز اوربان در مواجهه با استانداردهای دولتی کیفیت هوا برای PM-۱۰ در چندین مورد رد شدند. یکی از این موارد، در طول یک توفان غبار (شن) بزرگ در ۲۵ سپتامبر ۱۹۹۹ بود، وقتی که PM-۱۰ به ۴۰۵ میکرو گرم رسید که تقریبا سه برابر استاندار مجاز ملی ۱۵۰ می باشد. در آن روز، در تصادف چند اتومبیل در نزدیک پندلتون هفت سرنشین کشته و۲۲ نفر مجروح شدند. بله ، تخلف از فرمان استاندارد های دولتی کیفیت هوا، که نمایندگان کیفیت هوا طرحها را گسترش می دهند تا این مشکل را حل کنند.چرا بیشتر کشاورزان گندم- آیش در پاسیفیک نوثوست درون مرزی خاکورزی حفاظتی را کار نمی برند؟ برخی کشاورزان میزان دانه آب ناکافی برای استقرار موقعیت گندم پاییزه ، مشکلات در کنترل دم روباهی کلاهی (bromus tecnicum ) و دیگر علفهای هرز ، به علاوه ی شیارباز کن دانه به علت پس مانده بیش از حد را دلیل این موضوع می آورند.همچنین مواردی درباره ی خطر سرمایه گذاری در ابزار های خاکورزی حفاظتی نمایان و آشکار می شود تا برای برخی کشاورزان واشنگتن شرقی زمینه ی بی میلی شود وآنها سیستم های آیش خاکورزی حفاظتی را قبول نکنند این مقاله عملکرد محصول دانه ای و سودبخشی روش خاکورزی کمینه (حداقل خاکورزی:MT ) و روش خاکورزی کمینه ی تاخیری (حداقل

تحقیق درمورد خاکورزی حفاظتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

خاکورزی حفاظتی

فرسایش بادی و وزش گرد وغبار مرسوم ، بر زمین هایی که مورد خاکورزی گندم زمستانه- آیش تابستانه ، در واشنگتن شرقی ایالات متحده ی آمریکا قرار دارند، باروری خاک را کاهش می دهند و می توانند با کیفیت نا مطلوب هوا همکاری کنند.

بررسی اقتصادی خاکورزی حفاظتی در تناوب گندم- آیش

فرسایش بادی و وزش گرد وغبار مرسوم ، بر زمین هایی که مورد خاکورزی گندم زمستانه- آیش تابستانه ، در واشنگتن شرقی ایالات متحده ی آمریکا قرار دارند، باروری خاک را کاهش می دهند و می توانند با کیفیت نا مطلوب هوا همکاری کنند.خاکورزی خفاظتی در طول آیش، برای کاهش دادن فرسایش و گرد و غبار شناخته شده است اما خاکورزی سنتی(CT) هنوز بر بیش از ۸۰ درصد زمینهای این منطقه به کار برده می شود. این مقاله نتایج اقتصادی یک دوره ی ۵ ساله (سالهای زراعی ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ ) سیستم خاکورزی را که در منطقه ی لیند واشنگنتن پژوهش شده است گزارش می دهد. میانگین بارش سالانه پایگاه ۲۲۴ و خاک لومی سیلتی شانو ( سیلتی زبر، مخلوط شده، فوق العاده فعال، مرطوب Xeric Hapolcambids )است.سیستم های خاکورزی هستند: ۱- خاکورزی سنتی(CT توضیح در روبرو)-۲-حداقل خاکورزی (MT:کشت وعلف کشها)-۳- حداقل خاکورزی تاخیری(DMT:علف کشها وکشت تاخیری). محصول دانه ای گندم در میان این سالها بین ۷۹/۱ تا ۲۰/۵ در هکتار برآورد شده است. اما بین محصول دانه ای سیستم های خاکورزی در هر سال یا هنگام تحلیل میان سالها اختلافی وجود ندارد. سیستم خاکورزی ، به طور اقتصادی ، بر اساس برگشتی بازار نسبت به هزینه های کل تولید مشابه بودند، اما DMA از CT براساس برگشتی بازار نسبت به هزینه های متغیر ، سود آوری کمتری داشت (البته این سودآوری کمتر، چندان محسوس نبود).تحلیل گران اقتصادی نشان می دهند که هیچ کمک مالی مورد نیاز نمی باشد تا تولید کنندگان را برای تغییر از شیوه ی سنتی به شیوه ی آیش با شخم کمتر ترغیب کند، زیرا این سیستم ها در مجموع سود آور هستند. چون هیچ طعمه و دلیل اقتصادی بلند مدت و کوتاه مدتی برای تبدیل کردن CT به MT ( که خاک را حفظ می کند) وجود ندارد ، این یک راه حل پیروزمندانه و موفقیت آمیز برای کشاورزان و محیط زیست می باشد.

هنگامی که مساحت زمین تحت آیش تابستانه(بهاره) در آمریکا در طول سه دهه ی گذشته کاهش پیدا کرد، تناوب گندم-آیش زمستانه(پاییزه)، سیستم مسلط و عمده ی کاشت در مناطقی که بارندگی سالانه یکمتر از ۳۵۰ میلیمتر دارند، باقی ماند. در ایالت واشنگتن شرقی و مناطق شمال مرکزی ، آیش بهاره- گندم پاییزه ، سیستم مسلط و عمده ی کاشت بر تقریبا ۲ میلیون هکتار می باشد. کشاورزان در گریت پلین شمالی به طور مشخص فرسایش بادی را در زمین های آیش شده کاهش دادند با پذیرفتن سیستم خاکورزی کمینه (MT) و تمرین سیستم های بدون خاکورزی و شواهد تازه ای کاهش مشابه را در فرسایش بادی و تحمل در برابر گرد و غبار باد در پاسیفیک نوثوست نشان می دهد.مرکز اطلاعات خاکورزی حفاظتی(CTIC) گزارش داد که کشاورزان در ایالات های گریت پلین غربی و پاسیفیک روشهای MT و بدون خاکورزی را بر ۳۴ درصد زمینهای زراعی بکار بردند. اگرچه در ایالت واشنگتن فقط ۲۶ درصد زمینهای زراعی در روش MT و بدون خاکورزی بودند. در واشنگتن شرقی- مرکزی که بارش سالانه معمولا بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلی متر است، حتی آیش MT کمیاب است. برای مثال ، در حومه آدامز قلب منطقه گندم- آیش واشنگتن ، خاکورزی سنتی هنوز بر ۸۸ درصد زمینهای زراعی بکار برده می شود.بیشترین مطالعات اخیر اقتصادی روشهای بدون خاکورزی و MT در سیستم گندم- آیش به منطقه ی گریت پلین آمریکا و پریریس کانادا مربوط می شود. بازنگری این کار نشان داده است که سودبخشی مرتبط به این سیستم های خاکورزی در مناطق نسبتا کم آب، با تغییر موقعیت تغییر کرده است، اگرچه ، کاهش خاکورزی عمدتا برگشتی خالص را افزایش می دهد وقتی شدت کشت زراعتی هم افزایش یابد. وقتی پیشنهاد این سیستم ها برای خاک و هوا مفید تشخیص داده شدند، برخی پژوهشگران گزارش دادند که برای روش بدون خاکورزی هزینه تولید بالاتر است. اسمیت و همکارانش گزارش دادند که حضور غیر قابل کنترل علفهای هرز در روش بدون خاکورزی در مناطق نسبتاکم آب می تواند به طور عمده هزینه ی علف کشی و تولید کل را با ببرد. اگرچه پژوهش های اخیر کشاورزانی که روش بدون خاکورزی را در یک منطقه نسبتا کم آب واشنگنتن شرقی آزمایش کرده اند، آشکار می کند که هزینه ی تولید آنها برای کشت هایی که بذرپاشی آنها در بهار انجام می شود کمتر از روش CT بوده است. خاکورزی سنتی که در طول آیش به کار برده می شود شدید است و اغلب خاک را نسبت به فرسایش آسیب پذیر می کند.کمبود پس مانده های گیاهی،کلوخه و زبر خاک بر سطح خاک می تواند یک تهدید فرسایش بادی خطرناک را بوجود آورد و مطرح سازد. سیستم خاکورزی حفاظتی در پاسیفیک نوثوست عموما ابزار بدون برگردان را به کار گرفت مانند تیغه پهن V شکل برای خاکورزی مقدماتی بهاره ، به همراه استفاده از علف کشها بجای یک یا دو عملیات خاکورزی. این کار مقادیر بیشتری پس مانده های سطحی و زبری خاک را در طول آیش در مقایسه با روش CT حفظ می کند. لی خبر داد که ذرات گرد وغبار معلق که ۱۰ میکرو متر (PM-۱۰) و کوچکتر بودند در اسپوکان ایالت WA به ۳۱ تا ۵۴ درصد کاهش خواهند یافت، اگر خاکورزی حفاظتی یا روش بدون خاکورزی جایگزین آیش بهاره سنتی شود.هر دو منطقه ی اسپوکان و تری سیتیز اوربان در مواجهه با استانداردهای دولتی کیفیت هوا برای PM-۱۰ در چندین مورد رد شدند. یکی از این موارد، در طول یک توفان غبار (شن) بزرگ در ۲۵ سپتامبر ۱۹۹۹ بود، وقتی که PM-۱۰ به ۴۰۵ میکرو گرم رسید که تقریبا سه برابر استاندار مجاز ملی ۱۵۰ می باشد. در آن روز، در تصادف چند اتومبیل در نزدیک پندلتون هفت سرنشین کشته و۲۲ نفر مجروح شدند. بله ، تخلف از فرمان استاندارد های دولتی کیفیت هوا، که نمایندگان کیفیت هوا طرحها را گسترش می دهند تا این مشکل را حل کنند.چرا بیشتر کشاورزان گندم- آیش در پاسیفیک نوثوست درون مرزی خاکورزی حفاظتی را کار نمی برند؟ برخی کشاورزان میزان دانه آب ناکافی برای استقرار موقعیت گندم پاییزه ، مشکلات در کنترل دم روباهی کلاهی (bromus tecnicum ) و دیگر علفهای هرز ، به علاوه ی شیارباز کن دانه به علت پس مانده بیش از حد را دلیل این موضوع می آورند.همچنین مواردی درباره ی خطر سرمایه گذاری در ابزار های خاکورزی حفاظتی نمایان و آشکار می شود تا برای برخی کشاورزان واشنگتن شرقی زمینه ی بی میلی شود وآنها سیستم های آیش خاکورزی حفاظتی را قبول نکنند این مقاله عملکرد محصول دانه ای و سودبخشی روش خاکورزی کمینه (حداقل خاکورزی:MT ) و روش خاکورزی کمینه ی تاخیری (حداقل

تحقیق درمورد دستگاههای حفاطتی امنیتی با فرمت ورد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 62

هماهنگی دستگاه حفاظتی

دستگاههای حفاظتی در سیستم های توزیع برای حذف و یا حداقل کردن آسیب ها به مدار ها و دستگاهها ، و بهبود برق رسانی مداوم ، به مصرف کننده ها به کار برده می شوند . سبک و درجه حفاظت به وسیله چند فاکتور تاثیر گذار فراهم شده است . مهندس که نقشه سیستم حفاظتی را طراحی می کند باید این فاکتور ها را لحاظ کند و همچنین به منظور رسیدن به حفاظت هماهنگ شده مناسب و عملی از این فاکتور ها ترکیب میانه ای را ایجاد کند . باری که تامین می شود بیشترین تاثیر را روی طراحی نقشه حفاظتی خواهد گذاشت زیرا مشخصه هایی از بار هستند که طراحی شبکه توزیع را مشخص می کنند . در مناطقی که شدت بار زیاد است روی سیستم توزیع سرمایه گذاری می شود که سرمایه گذاری روی دستگاههای حفاظتی به نسبت بزرگی این سرمایه گذاری خواهد بود . برای مثال همه شهرهای بزرگ در ایالات متحده عموماً فرم شبکه توزیع به صورت سه فاز زیر زمینی ، سیستم شبکه فشار ضعیف متناوب است ، که حفاظت اسجاد شده با این نوع سیستم ، ماهرانه تر و نسبتاً گران قیمت تر است . اما این فرم حفاظت متناسب است با سرمایه ای که روی سیستم گذاشته شده است . در مناطق شهری و روستایی که نسبتاً شدت بار روشنایی است ، استفاده از سیستم هوایی با سیم کشی شعاعی که برق تک فاز را برای مصرف کننده فراهم می کند ، غالب تر است . این نوع سیستم به این دلیل استفاده می شود که سرویس دهی و عملی را برای این نوع بارها ( روشنایی ) فراهم می کند .

طرح حفاظتی استفاده شده در این سیستم نسبتاً ساده و ارزان قیمت است ، اما با این وجود میزان سرمایه گذاری روی طرح حفاظتی ، با سرمایه گذاری روی سیستم متناسب است . طراح نقشه حفاظتی باید از چندین طرح سیستم استفاده کند ، از آنجایی که طراحی نقشه حفاظتی باید بر اساس سیستم توزیع باشد بعضی از فاکتورهایی که روی طراحی سیستم توزیع تاثیر می گذارد و به نوبت روی طراحی نقشه حفاظتی تاثیر گذارند عبارتند از :

الف) احتیاجاتی که سیستم باید برآورد کند .

ظرفیت برای بار اولیه

قابلیت انعطاف برای سازگاری طرح با بارهای آینده

تلفات معقول

تنظیم ولتاژ خوب

قوانین و دستورات محلی

ب) ملاحظات قیمت

1- قیمت اولیه

2- قیمت نگهداری و بهره برداری

قیمت نهایی

ت) شرایط محلی

1- مناطق هوایی

2- مناطق زیر زمینی

3- قابلیت دسترسی به محل پست

4- قابلیت دسترسی یه حریم جاده

رعایت این شرایط به عهده مهندس حفاظت سیستم است که نقشه حفاظتی را طراحی کند که حفاظت مطلوب برای دستگاه ها را فراهم کند و همچنین سرویس دهی مناسب مورد نیاز بار را با قیمت

پاورپوینت در مورد ایین نامه حفاظتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل :  .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید : 39 اسلاید

 قسمتی از متن .ppt : 

ساختمان‌ و نگهداری‌

ماده‌ 1 : به طور کلی‌ در بالابرها نکات‌ زیر باید رعایت‌ شود.

الف‌ - قسمت‌های‌ مختلف‌ بدنه‌ و وسایل‌ انتقال‌ نیرو و سایر لوازم‌ دارای‌ استقامت‌ کامل‌ مکانیکی‌ بوده‌ و از جنس‌ مرغوب‌ ساخته‌ شده‌ و مقاومت‌ مکانیکی‌ آنها به‌ تصویب‌ مقام‌ صلاحیت دار رسیده‌ باشد.

ب‌ - دستگاه‌ باید در همه‌ حال‌ (چه‌ در موقع‌ کار و چه‌ در توقف‌) بازدید و نگهداری‌ شده‌ و در تعمیر آن‌ دقت‌ کافی‌ مبذول‌ گردد.

ج‌ - هر روز توسط‌ متصدی‌ دستگاه‌ مورد بازدید قرار گرفته‌ و حداقل‌ هفته‌ای‌ یک بار به ‌وسیله‌ متخصص‌ مربوطه‌ که‌ مسؤولیت‌ کلی‌ و فنی‌ آن‌ را به عهده‌ دارد دقیقاً بازرسی‌ شود.

نشان‎دادن‌ ظرفیت‌ مجاز

ماده‌ 2 : حداکثر ظرفیت‌ مجاز بالابر باید از طرف‌ کارخانه‌ سازنده‌ به طور مشخص‌ و خوانا در روی‌ هر دستگاه‌ نوشته‌ شده‌ باشد.

ممنوعیت‌ بلند کردن‌ بار اضافه‌ بر ظرفیت‌

ماده‌ 3 : در تمام‌ بالابرها بلند کردن‌ بار بیش‌ از ظرفیت‌ مجاز ممنوع‌ است‌ مگر هنگام‌ آزمایش‌ دستگاه‌.

ماده‌ 4 : همیشه‌ بایستی‌ بار به‌طور ملایم‌ بالا و پایین‌ آورده‌ شود به‌طوری‌که‌ در شروع‌ بلند‎کردن‌ یا حین‌ پایین‌ آوردن‌ و توقف‌ ضربه‌ای‌ به‌ دستگاه‌ وارد نگردد.

پیچ‌ و مهره‌ها

ماده‌ 5 : در دستگاه‌های‌ بالابر کلیه‌ پیچ‌ و مهره‌های‌ اتصال‌ باید طوری‌ ساخته‌ و حدیده‌ و قلاویز شده‌ باشند که‌ طول‌ پیچ‌ در هر یک‌ کافی‌ بوده‌ و در صورت‌ لزوم‌ بتوان‌ مهره‌ها را محکم‌ نمود. همچنین‌ پیچ‌ و مهره‌های‌ قطعات‌ متحرک‌ باید توام‌ با واشرهای‌ فنری‌ و غیره‌ باشد تا از شل‌ شدن‌ مهره‌ جلوگیری‌ بعمل‌ آید.

قطر استوانه‌ نگهدارنده‌ کابل‌های‌ بالابر

ماده‌ 6 : قطر استوانه‌های‌ نگهدارنده‌ کابل‌ نباید کمتر از 30 برابر قطر کابل‌ باشد به شرط‌ این که‌ لااقل‌ مساوی‌ سیصد برابر قطر کلفت‌ترین‌ سیم‌ کابل‌ باشد، ولی‌ ارجح‌ است‌ که‌ قطر استوانه‌ مزبور مساوی‌ 450 برابر ضخیم‌ترین‌ سیم‌ کابل‌ در نظر گرفته‌ شود.

ماده‌ 7 : دو سر استوانه‌ نگهدارنده‌ کابل‌ باید دارای‌ لبه باشد به‌طوری‌ که‌ حداقل‌ بلندی‌ این‌ لبه‌ها کمتر از 5/2 برابر قطر کابل‌ مربوطه‌ نباشد.

فصل‌ دوم‌ - کلیات‌

آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ وسایل‌ حمل‌ و نقل‌ و جابجاکردن‌مواد و اشیاء در کارگاه‌ها

ماده‌ 8 : لبه‌ دو سر استوانه‌های‌ نگهدارنده‌ کابل‌ باید به‌طور مؤثر و مطمئن‌ به‌ استوانه‌ مربوطه‌ محکم‌ شده‌ باشد.

تجهیزات‌ الکتریکی‌

ماده‌ 9 : کلیه‌ تجهیزات‌ الکتریکی‌ دستگاه‌های‌ بالابر باید با آیین‌نامه‌های‌ حفاظتی‌ وسایل‌ و تأسیسات‌ الکتریکی‌ مطابقت‌ نماید.

حداکثر بالابردن‌ بار

ماده‌ 10 : در بالابرهایی‌ که‌ با موتور الکتریکی‌ کار می‌کنند باید وسائلی‌ تعبیه‌ شده‌ باشد تا هنگامی‌ که‌ بار به‌ حداکثر ارتفاع‌ پیش‌بینی‌ شده‌ رسید بتواند به‌طور خودکار محرک‌ الکتریکی‌ را از کار بیندازد.

ترمزهای‌ حفاظتی‌

ماده‌ 11 : بالابرها باید دارای‌ ترمزهای‌ حفاظتی‌ باشند و این‌ ترمزها باید طوری‌ تعبیه‌ و محاسبه‌ شده‎باشد که‌ بتواند باری‌ معادل‌ یک‌ برابرونیم‌ ظرفیت‎مجاز بالابر را نگهداری‎نماید.

طناب‌های‌ فرمان‌ برای‌ بالابرهایی‌ که‌ از پایین‌ هدایت‌ می‌شوند

ماه‌ 12 : طناب‌های‌ فرمان‌ در بالابرهایی‌ که‌ از پایین‌ هدایت‌ می‌شوند (اعم‌ از بالابرهای‌ الکتریکی‌ و بادی‌) باید دارای‌ جداکننده‌ مخصوص‌ باشند که‌ این‌ طناب‌ها به طور مجزا از داخل‌ سوراخ‌های‌ آن‌ عبور کرده‌ و مانع‌ پیچیده‌ شدن‌ و روی‌ هم‌ افتادن‌ آن‌ بشود.

ضمناً این‌ طناب‌ها باید به‌ ترتیبی‌ علامت‌گذاری‌ شود که‌ به‌طور واضح‌ جهت‌ حرکت‌ بار را در اثر کشیدن‌ هر یک‌ از طناب‌های‌ مزبور مشخص‌ نماید.

ماده‌ 13 : دسته‌های‌ اهرم‌ طناب‌های‌ فرمان‌ برای‌ بالابرهای‌ الکتریکی‌ و بادی‌ که‌ از پایین‌ هدایت‌ می‌شود باید به‌ شکلی‌ ساخته‌ شده‌ باشد که‌ به‌طور مشخص‌ از هم‌ متمایز گردند. به‌طوری‌ که‌ کارگر مربوطه‌ به‌ آسانی‌ تشخیص‌ دهد کدام‌ اهرم‌ برای‌ بالابردن‌ و کدامیک‌ برای‌ پایین‌ آوردن‌ بار است‌.

ماده‌ 14 : در کارگاه‌های‌ مختلف‌ یک‌ مؤسسه‌ صنعتی‌ کلیه‌ دسته‌های‌ اهرم‌ طناب‌های‌ فرمان‌ جرثقیل‌هایی‌ که‌ از پایین‌ هدایت‌ می‌شود باید دارای‌ یک‌ شکل‌ بوده‌ و ترتیب‌ قرار گرفتن‌ آنها از نظر جهت‌ حرکت‌ بار یکنواخت‌ باشد.

بازرسی‌

ماده‌ 15 : قبل‌ از به کار انداختن‌ بالابر نو باید تمام‌ قسمت‌های‌ آن‌ توسط‌ شخص‌ صلاحیت دار بازرسی‌ و آزمایش‌ شود.

فصل‌ دوم‌ - کلیات‌

آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ وسایل‌ حمل‌ و نقل‌ و جابجاکردن‌مواد و اشیاء در کارگاه‌ها

ماده‌ 16 : قطعات‌ یاتاقان‌های‌ ضربه‌خور دستگاه‌های‌ بالابر و همچنین‌ قطعات‌ یاتاقان‌های‌ مربوط‌ به‌ چرخ‌هایی‌ که‌ روی‌ ریل‌ حرکت‌ می‌کند (در صورت‌ وجود) باید :

الف‌ - همه‌ روزه‌ قبل‌ از استفاده‌ از دستگاه‌ بالابر به‌منظور پی‌ بردن‌ به‌ قسمت‌های‌ شل‌ شده‌ و خورده‌ شده،‌ توسط‌ کارگر مربوطه‌ دقیقاً بازدید شود.

ب- هر هفته‌ یک بار به ‌وسیله‌ یک ‌نفر متخصص‌ تمام‌ قسمت‌های‌ آن‌ دقیقاً و کاملاً بازدید شود.

ج‌ - حداقل‌ هر 12 ماه‌ یک بار به‌وسیله‌ یک‌ نفر متخصص‌ مسؤول‌ تمام‌ قسمت‌های‌ آن‌ دقیقاً و کاملاً بازرسی‌ شود.

د - پس‌ از هر تعمیر یا تغییر کلی‌ تمام‌ قسمت‌های‌ دستگاه‌ بالابر توسط‌ یک‌ نفر متخصص‌ مسئول‌ آزمایش‌ شود.

ماده‌ 17 : کابل‌ها، زنجیرها، تسمه‌ها، طناب‌ها، قلاب‌ها و به طور کلی‌ لوازمی‌ که‌ جهت‌ بلند‎کردن‌ بار مورد استفاده‌ قرار می‌گیرد همه‌ روزه‌ باید به‌ وسیله‌ کارگران‌ علامت‌ دهنده‌ و یا اشخاص‌ دیگری‌ که‌ به‌ عنوان‌ کمک‌ به‌ کارگر بالابر از روی‌ زمین‌ دستور می‌دهند مورد بازدید قرار گیرد.

ماده‌ 18 : کابل‌ها، زنجیرها، تسمه‌ها، طناب‌ها، قلاب‌ها، شیارها، ترمزها و لوازم‌ خودکار الکتریکی‌ باید حداقل‌ هر سه‌ ماه‌ یک‌ بار توسط‌ متخصص‌ مسؤول‌ کاملاً و دقیقاً مورد بازرسی‌ قرار گیرد.

ماده‌ 19 : پس‌ از هر بازرسی‌ و آزمایش‌ (موضوع‌ بند ج‌ و بند د ماده‌ 16 و ماده‌ 18) مقام‌ یا متخصص‌ مسؤول‌ باید گواهی‌ نامه‌ اجازه‌ کار صادر نماید. این‌ گواهی‌ نامه‌ باید همیشه‌ به‌وسیله‌ مؤسسه‌ مربوطه بایگانی‌ و نگهداری‌ شود و در هنگام‌ لزوم‌ ارائه‌ گردد.

علامت‌ دادن‌

ماده‌ 20 : هدایت‌ در بالا بردن‌، پایین‌ آوردن‌ و حمل‌ونقل‌ بار توسط‌ دستگاه‌های‌ بالابر باید به‌وسیله‌ علایم‌ مشخصه‌ یکنواخت‌ و قابل‌ فهم‌ که‌ توسط‌ مقام‌ صلاحیتدار تعیین‌ شده‌ است‌ به عمل‌ آید به‌طوری‌ که‌ هر حرکت‌ دارای‌ یک‌ علامت‌ مجزا بوده‌ و بهتر است‌ که‌ این‌ علایم‌ به‌وسیله‌ بازو یا دست‌ داده‌ شود.

ماده‌ 21 : در مواردی‌ که‌ بیش‌ از یک‌ نفر کمک‌ برای‌ بالا بردن‌ بار وجود داشته‌ باشد باید علایم‌ فقط‌ به‌وسیله‌ یکی‌ از آنها (زنجیربان‌، قلاب‌زن‌، طناب‌بند و غیره‌) که‌ همیشه‌ در میدان‌ دید راننده‌ بالابر قرار دارد داده‌ شود. در هر حال‌ راننده‌ بالابر بایستی‌ از علامت‌ توقفی‌ که‌ توسط‌ هر یک‌ از افراد کمکی‌ فوق‌الذکر داده‌ می‌شود اطاعت‌ نماید.

نقل‌ و انتقال‌ بار

ماده‌ 22: بار باید عموماً به طور عمودی‌ بالا و پایین‌ آورده‌ شود به‌طوری‌که‌ در حال‌ بلندکردن‌ نوسان‌ نداشته‌ باشد.

فصل‌ دوم‌ - کلیات‌

آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ وسایل‌ حمل‌ و نقل‌ و جابجاکردن‌مواد و اشیاء در کارگاه‌ها

ماده‌ 23: در مواردی‌ که‌ لازم‌ است‌ بار به طور مایل‌ بلند شود باید:

الف‌ - احتیاطات‌ لازم‌ بعمل‌ آید که‌ کارگران‌ مربوطه‌ در معرض‌ خطر قرار نگیرند.

ب‌ - عمل‌ بلند کردن‌ چنین‌ نوع‌ باری‌ باید در حضور شخص‌ مسؤول‌ انجام‌ پذیرد.

ماده‌ 24: قبل‌ از علامت‌ دادن‌ برای‌ بالا بردن‌ بار علامت‌ دهندگان‌ باید مطمئن‌ باشند که‌:

الف‌ - تمام‌ طناب‌ها، کابل‌ها، تسمه‌ها، زنجیرها، چنگک‌ها و سایر وسایل‌ اتصال‌دهنده‌ به طور صحیح‌ بار را در برداشته‌ و محکم‌ به‌ یکدیگر و به‌ قلاب‌ وصل‌ شده‌ باشند.

ب- بار مورد نظر باید کاملاً میزان‌ و متعادل‌ بوده‌ و مانعی‌ در سر راه‌ آن‌ قرار نگرفته‌ باشد به‌طوری ‌که‌ در اثر تصادم‌ با آن‎ سبب‌ جابجا شدن‌ و یا احیاناً خراب‎ شدن‌ بار و یا مانع‎ مزبور نگردد.

ج‌ - سایر کارگران‌ در اثر بالا بردن‌ بار در معرض‌ خطر و تصادم‌ قرار نگیرند.

ماده‌ 25: هرگاه‌ به‌عللی‌ بلند کردن‌ بار درست‌ انجام‌ نگیرد کارگر علامت‌ دهنده‌ باید فوراً دستور نگهداشتن‌ بار و علامت‌ پایین‌ آوردن‌ بار را برای‌ تنظیم‌ مجدد بدهد.

ماده‌ 26: هنگام‌ تغییر مکان‌ افقی‌ یا پایین‌ آوردن‌ بار علامت‌ دهندگان‌ بایستی‌ حرکت‌ را طوری‌ هدایت‌ کنند که‌ بار با اشیاء دیگری‌ تصادم‌ نکند.

ماده‌ 27: رانندگان‌ دستگاه‌های‌ بالابر باید توجه‌ داشته‌ باشند حتی‌الامکان‌ از حمل‌ بار از بالای‌ سر اشخاص‌ اجتناب‌ نمایند.

ماده‌ 28: هنگام‌ حمل‌ بارهای‌ خطرناک‌ مانند مواد مذاب‌ و بارهایی‌ که‌ به‌وسیله‌ جرثقیل‌ مغناطیسی‌ حمل‌ می‌شود باید علایم‌ مخصوص‌ داده‌ شود که‌ کارگران‌ خود را به‌ محل‌ امن‌ برسانند و تا رسیدن‌ کارگران‌ به‌ محل‌ امن‌ باید حرکت‌ بالابر متوقف‌ شود.

ماده‌ 29: هنگامی‌ که‌ بالابرها در حال‌ تعمیر یا دارای‌ بار باشند نباید بالای‌ مسیر ماشین‌های‌ متحرک‌ قرار گیرند.

ماده‌ 30: کارگر علامت‌ دهنده‌ قبل‌ از باز کردن‌ اتصالی‌های‌ بار بایستی‌ اطمینان‌ حاصل‌ کند که‌ کارگری‌ در اطراف‌ بار و در معرض‌ خطر نیست‌.

ماده‌ 31: هنگامی‌ که‌ بالابر بدون‌ بار کار می‌کند باید:

الف‌ - کارگران‌ علامت‌دهنده‌ و کارگران‌ طناب‌ بند قبل‌ از دستور حرکت‌، زنجیر و یا کابل‌ را به‌ قلاب‌ مربوطه‌ به‌ نحو مطمئن‌ محکم‌ نمایند.

ب‌ - رانندگان‌ بالابر قلاب‌ بالابر را قبلاً به‌ ارتفاع‌ مناسبی‌ برسانند به‌طوری‌که‌ فاصله‌ کافی‌ بین‌ قلاب‌ و اشخاص‌ یا اشیاء وجود داشته‌ باشد.

ماده‌ 32: رانندگان‌ بالابر نباید دستگاه‌ را هنگام‌ داشتن‌ بار ترک‌ کنند.

فصل‌ دوم‌ - کلیات‌

آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ وسایل‌ حمل‌ و نقل‌ و جابجاکردن‌مواد و اشیاء در کارگاه‌ها

پاورپوینت در مورد ایین نامه حفاظتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل :  .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید : 39 اسلاید

 قسمتی از متن .ppt : 

ساختمان‌ و نگهداری‌

ماده‌ 1 : به طور کلی‌ در بالابرها نکات‌ زیر باید رعایت‌ شود.

الف‌ - قسمت‌های‌ مختلف‌ بدنه‌ و وسایل‌ انتقال‌ نیرو و سایر لوازم‌ دارای‌ استقامت‌ کامل‌ مکانیکی‌ بوده‌ و از جنس‌ مرغوب‌ ساخته‌ شده‌ و مقاومت‌ مکانیکی‌ آنها به‌ تصویب‌ مقام‌ صلاحیت دار رسیده‌ باشد.

ب‌ - دستگاه‌ باید در همه‌ حال‌ (چه‌ در موقع‌ کار و چه‌ در توقف‌) بازدید و نگهداری‌ شده‌ و در تعمیر آن‌ دقت‌ کافی‌ مبذول‌ گردد.

ج‌ - هر روز توسط‌ متصدی‌ دستگاه‌ مورد بازدید قرار گرفته‌ و حداقل‌ هفته‌ای‌ یک بار به ‌وسیله‌ متخصص‌ مربوطه‌ که‌ مسؤولیت‌ کلی‌ و فنی‌ آن‌ را به عهده‌ دارد دقیقاً بازرسی‌ شود.

نشان‎دادن‌ ظرفیت‌ مجاز

ماده‌ 2 : حداکثر ظرفیت‌ مجاز بالابر باید از طرف‌ کارخانه‌ سازنده‌ به طور مشخص‌ و خوانا در روی‌ هر دستگاه‌ نوشته‌ شده‌ باشد.

ممنوعیت‌ بلند کردن‌ بار اضافه‌ بر ظرفیت‌

ماده‌ 3 : در تمام‌ بالابرها بلند کردن‌ بار بیش‌ از ظرفیت‌ مجاز ممنوع‌ است‌ مگر هنگام‌ آزمایش‌ دستگاه‌.

ماده‌ 4 : همیشه‌ بایستی‌ بار به‌طور ملایم‌ بالا و پایین‌ آورده‌ شود به‌طوری‌که‌ در شروع‌ بلند‎کردن‌ یا حین‌ پایین‌ آوردن‌ و توقف‌ ضربه‌ای‌ به‌ دستگاه‌ وارد نگردد.

پیچ‌ و مهره‌ها

ماده‌ 5 : در دستگاه‌های‌ بالابر کلیه‌ پیچ‌ و مهره‌های‌ اتصال‌ باید طوری‌ ساخته‌ و حدیده‌ و قلاویز شده‌ باشند که‌ طول‌ پیچ‌ در هر یک‌ کافی‌ بوده‌ و در صورت‌ لزوم‌ بتوان‌ مهره‌ها را محکم‌ نمود. همچنین‌ پیچ‌ و مهره‌های‌ قطعات‌ متحرک‌ باید توام‌ با واشرهای‌ فنری‌ و غیره‌ باشد تا از شل‌ شدن‌ مهره‌ جلوگیری‌ بعمل‌ آید.

قطر استوانه‌ نگهدارنده‌ کابل‌های‌ بالابر

ماده‌ 6 : قطر استوانه‌های‌ نگهدارنده‌ کابل‌ نباید کمتر از 30 برابر قطر کابل‌ باشد به شرط‌ این که‌ لااقل‌ مساوی‌ سیصد برابر قطر کلفت‌ترین‌ سیم‌ کابل‌ باشد، ولی‌ ارجح‌ است‌ که‌ قطر استوانه‌ مزبور مساوی‌ 450 برابر ضخیم‌ترین‌ سیم‌ کابل‌ در نظر گرفته‌ شود.

ماده‌ 7 : دو سر استوانه‌ نگهدارنده‌ کابل‌ باید دارای‌ لبه باشد به‌طوری‌ که‌ حداقل‌ بلندی‌ این‌ لبه‌ها کمتر از 5/2 برابر قطر کابل‌ مربوطه‌ نباشد.

فصل‌ دوم‌ - کلیات‌

آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ وسایل‌ حمل‌ و نقل‌ و جابجاکردن‌مواد و اشیاء در کارگاه‌ها

ماده‌ 8 : لبه‌ دو سر استوانه‌های‌ نگهدارنده‌ کابل‌ باید به‌طور مؤثر و مطمئن‌ به‌ استوانه‌ مربوطه‌ محکم‌ شده‌ باشد.

تجهیزات‌ الکتریکی‌

ماده‌ 9 : کلیه‌ تجهیزات‌ الکتریکی‌ دستگاه‌های‌ بالابر باید با آیین‌نامه‌های‌ حفاظتی‌ وسایل‌ و تأسیسات‌ الکتریکی‌ مطابقت‌ نماید.

حداکثر بالابردن‌ بار

ماده‌ 10 : در بالابرهایی‌ که‌ با موتور الکتریکی‌ کار می‌کنند باید وسائلی‌ تعبیه‌ شده‌ باشد تا هنگامی‌ که‌ بار به‌ حداکثر ارتفاع‌ پیش‌بینی‌ شده‌ رسید بتواند به‌طور خودکار محرک‌ الکتریکی‌ را از کار بیندازد.

ترمزهای‌ حفاظتی‌

ماده‌ 11 : بالابرها باید دارای‌ ترمزهای‌ حفاظتی‌ باشند و این‌ ترمزها باید طوری‌ تعبیه‌ و محاسبه‌ شده‎باشد که‌ بتواند باری‌ معادل‌ یک‌ برابرونیم‌ ظرفیت‎مجاز بالابر را نگهداری‎نماید.

طناب‌های‌ فرمان‌ برای‌ بالابرهایی‌ که‌ از پایین‌ هدایت‌ می‌شوند

ماه‌ 12 : طناب‌های‌ فرمان‌ در بالابرهایی‌ که‌ از پایین‌ هدایت‌ می‌شوند (اعم‌ از بالابرهای‌ الکتریکی‌ و بادی‌) باید دارای‌ جداکننده‌ مخصوص‌ باشند که‌ این‌ طناب‌ها به طور مجزا از داخل‌ سوراخ‌های‌ آن‌ عبور کرده‌ و مانع‌ پیچیده‌ شدن‌ و روی‌ هم‌ افتادن‌ آن‌ بشود.

ضمناً این‌ طناب‌ها باید به‌ ترتیبی‌ علامت‌گذاری‌ شود که‌ به‌طور واضح‌ جهت‌ حرکت‌ بار را در اثر کشیدن‌ هر یک‌ از طناب‌های‌ مزبور مشخص‌ نماید.

ماده‌ 13 : دسته‌های‌ اهرم‌ طناب‌های‌ فرمان‌ برای‌ بالابرهای‌ الکتریکی‌ و بادی‌ که‌ از پایین‌ هدایت‌ می‌شود باید به‌ شکلی‌ ساخته‌ شده‌ باشد که‌ به‌طور مشخص‌ از هم‌ متمایز گردند. به‌طوری‌ که‌ کارگر مربوطه‌ به‌ آسانی‌ تشخیص‌ دهد کدام‌ اهرم‌ برای‌ بالابردن‌ و کدامیک‌ برای‌ پایین‌ آوردن‌ بار است‌.

ماده‌ 14 : در کارگاه‌های‌ مختلف‌ یک‌ مؤسسه‌ صنعتی‌ کلیه‌ دسته‌های‌ اهرم‌ طناب‌های‌ فرمان‌ جرثقیل‌هایی‌ که‌ از پایین‌ هدایت‌ می‌شود باید دارای‌ یک‌ شکل‌ بوده‌ و ترتیب‌ قرار گرفتن‌ آنها از نظر جهت‌ حرکت‌ بار یکنواخت‌ باشد.

بازرسی‌

ماده‌ 15 : قبل‌ از به کار انداختن‌ بالابر نو باید تمام‌ قسمت‌های‌ آن‌ توسط‌ شخص‌ صلاحیت دار بازرسی‌ و آزمایش‌ شود.

فصل‌ دوم‌ - کلیات‌

آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ وسایل‌ حمل‌ و نقل‌ و جابجاکردن‌مواد و اشیاء در کارگاه‌ها

ماده‌ 16 : قطعات‌ یاتاقان‌های‌ ضربه‌خور دستگاه‌های‌ بالابر و همچنین‌ قطعات‌ یاتاقان‌های‌ مربوط‌ به‌ چرخ‌هایی‌ که‌ روی‌ ریل‌ حرکت‌ می‌کند (در صورت‌ وجود) باید :

الف‌ - همه‌ روزه‌ قبل‌ از استفاده‌ از دستگاه‌ بالابر به‌منظور پی‌ بردن‌ به‌ قسمت‌های‌ شل‌ شده‌ و خورده‌ شده،‌ توسط‌ کارگر مربوطه‌ دقیقاً بازدید شود.

ب- هر هفته‌ یک بار به ‌وسیله‌ یک ‌نفر متخصص‌ تمام‌ قسمت‌های‌ آن‌ دقیقاً و کاملاً بازدید شود.

ج‌ - حداقل‌ هر 12 ماه‌ یک بار به‌وسیله‌ یک‌ نفر متخصص‌ مسؤول‌ تمام‌ قسمت‌های‌ آن‌ دقیقاً و کاملاً بازرسی‌ شود.

د - پس‌ از هر تعمیر یا تغییر کلی‌ تمام‌ قسمت‌های‌ دستگاه‌ بالابر توسط‌ یک‌ نفر متخصص‌ مسئول‌ آزمایش‌ شود.

ماده‌ 17 : کابل‌ها، زنجیرها، تسمه‌ها، طناب‌ها، قلاب‌ها و به طور کلی‌ لوازمی‌ که‌ جهت‌ بلند‎کردن‌ بار مورد استفاده‌ قرار می‌گیرد همه‌ روزه‌ باید به‌ وسیله‌ کارگران‌ علامت‌ دهنده‌ و یا اشخاص‌ دیگری‌ که‌ به‌ عنوان‌ کمک‌ به‌ کارگر بالابر از روی‌ زمین‌ دستور می‌دهند مورد بازدید قرار گیرد.

ماده‌ 18 : کابل‌ها، زنجیرها، تسمه‌ها، طناب‌ها، قلاب‌ها، شیارها، ترمزها و لوازم‌ خودکار الکتریکی‌ باید حداقل‌ هر سه‌ ماه‌ یک‌ بار توسط‌ متخصص‌ مسؤول‌ کاملاً و دقیقاً مورد بازرسی‌ قرار گیرد.

ماده‌ 19 : پس‌ از هر بازرسی‌ و آزمایش‌ (موضوع‌ بند ج‌ و بند د ماده‌ 16 و ماده‌ 18) مقام‌ یا متخصص‌ مسؤول‌ باید گواهی‌ نامه‌ اجازه‌ کار صادر نماید. این‌ گواهی‌ نامه‌ باید همیشه‌ به‌وسیله‌ مؤسسه‌ مربوطه بایگانی‌ و نگهداری‌ شود و در هنگام‌ لزوم‌ ارائه‌ گردد.

علامت‌ دادن‌

ماده‌ 20 : هدایت‌ در بالا بردن‌، پایین‌ آوردن‌ و حمل‌ونقل‌ بار توسط‌ دستگاه‌های‌ بالابر باید به‌وسیله‌ علایم‌ مشخصه‌ یکنواخت‌ و قابل‌ فهم‌ که‌ توسط‌ مقام‌ صلاحیتدار تعیین‌ شده‌ است‌ به عمل‌ آید به‌طوری‌ که‌ هر حرکت‌ دارای‌ یک‌ علامت‌ مجزا بوده‌ و بهتر است‌ که‌ این‌ علایم‌ به‌وسیله‌ بازو یا دست‌ داده‌ شود.

ماده‌ 21 : در مواردی‌ که‌ بیش‌ از یک‌ نفر کمک‌ برای‌ بالا بردن‌ بار وجود داشته‌ باشد باید علایم‌ فقط‌ به‌وسیله‌ یکی‌ از آنها (زنجیربان‌، قلاب‌زن‌، طناب‌بند و غیره‌) که‌ همیشه‌ در میدان‌ دید راننده‌ بالابر قرار دارد داده‌ شود. در هر حال‌ راننده‌ بالابر بایستی‌ از علامت‌ توقفی‌ که‌ توسط‌ هر یک‌ از افراد کمکی‌ فوق‌الذکر داده‌ می‌شود اطاعت‌ نماید.

نقل‌ و انتقال‌ بار

ماده‌ 22: بار باید عموماً به طور عمودی‌ بالا و پایین‌ آورده‌ شود به‌طوری‌که‌ در حال‌ بلندکردن‌ نوسان‌ نداشته‌ باشد.

فصل‌ دوم‌ - کلیات‌

آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ وسایل‌ حمل‌ و نقل‌ و جابجاکردن‌مواد و اشیاء در کارگاه‌ها

ماده‌ 23: در مواردی‌ که‌ لازم‌ است‌ بار به طور مایل‌ بلند شود باید:

الف‌ - احتیاطات‌ لازم‌ بعمل‌ آید که‌ کارگران‌ مربوطه‌ در معرض‌ خطر قرار نگیرند.

ب‌ - عمل‌ بلند کردن‌ چنین‌ نوع‌ باری‌ باید در حضور شخص‌ مسؤول‌ انجام‌ پذیرد.

ماده‌ 24: قبل‌ از علامت‌ دادن‌ برای‌ بالا بردن‌ بار علامت‌ دهندگان‌ باید مطمئن‌ باشند که‌:

الف‌ - تمام‌ طناب‌ها، کابل‌ها، تسمه‌ها، زنجیرها، چنگک‌ها و سایر وسایل‌ اتصال‌دهنده‌ به طور صحیح‌ بار را در برداشته‌ و محکم‌ به‌ یکدیگر و به‌ قلاب‌ وصل‌ شده‌ باشند.

ب- بار مورد نظر باید کاملاً میزان‌ و متعادل‌ بوده‌ و مانعی‌ در سر راه‌ آن‌ قرار نگرفته‌ باشد به‌طوری ‌که‌ در اثر تصادم‌ با آن‎ سبب‌ جابجا شدن‌ و یا احیاناً خراب‎ شدن‌ بار و یا مانع‎ مزبور نگردد.

ج‌ - سایر کارگران‌ در اثر بالا بردن‌ بار در معرض‌ خطر و تصادم‌ قرار نگیرند.

ماده‌ 25: هرگاه‌ به‌عللی‌ بلند کردن‌ بار درست‌ انجام‌ نگیرد کارگر علامت‌ دهنده‌ باید فوراً دستور نگهداشتن‌ بار و علامت‌ پایین‌ آوردن‌ بار را برای‌ تنظیم‌ مجدد بدهد.

ماده‌ 26: هنگام‌ تغییر مکان‌ افقی‌ یا پایین‌ آوردن‌ بار علامت‌ دهندگان‌ بایستی‌ حرکت‌ را طوری‌ هدایت‌ کنند که‌ بار با اشیاء دیگری‌ تصادم‌ نکند.

ماده‌ 27: رانندگان‌ دستگاه‌های‌ بالابر باید توجه‌ داشته‌ باشند حتی‌الامکان‌ از حمل‌ بار از بالای‌ سر اشخاص‌ اجتناب‌ نمایند.

ماده‌ 28: هنگام‌ حمل‌ بارهای‌ خطرناک‌ مانند مواد مذاب‌ و بارهایی‌ که‌ به‌وسیله‌ جرثقیل‌ مغناطیسی‌ حمل‌ می‌شود باید علایم‌ مخصوص‌ داده‌ شود که‌ کارگران‌ خود را به‌ محل‌ امن‌ برسانند و تا رسیدن‌ کارگران‌ به‌ محل‌ امن‌ باید حرکت‌ بالابر متوقف‌ شود.

ماده‌ 29: هنگامی‌ که‌ بالابرها در حال‌ تعمیر یا دارای‌ بار باشند نباید بالای‌ مسیر ماشین‌های‌ متحرک‌ قرار گیرند.

ماده‌ 30: کارگر علامت‌ دهنده‌ قبل‌ از باز کردن‌ اتصالی‌های‌ بار بایستی‌ اطمینان‌ حاصل‌ کند که‌ کارگری‌ در اطراف‌ بار و در معرض‌ خطر نیست‌.

ماده‌ 31: هنگامی‌ که‌ بالابر بدون‌ بار کار می‌کند باید:

الف‌ - کارگران‌ علامت‌دهنده‌ و کارگران‌ طناب‌ بند قبل‌ از دستور حرکت‌، زنجیر و یا کابل‌ را به‌ قلاب‌ مربوطه‌ به‌ نحو مطمئن‌ محکم‌ نمایند.

ب‌ - رانندگان‌ بالابر قلاب‌ بالابر را قبلاً به‌ ارتفاع‌ مناسبی‌ برسانند به‌طوری‌که‌ فاصله‌ کافی‌ بین‌ قلاب‌ و اشخاص‌ یا اشیاء وجود داشته‌ باشد.

ماده‌ 32: رانندگان‌ بالابر نباید دستگاه‌ را هنگام‌ داشتن‌ بار ترک‌ کنند.

فصل‌ دوم‌ - کلیات‌

آیین‌نامه‌ حفاظتی‌ وسایل‌ حمل‌ و نقل‌ و جابجاکردن‌مواد و اشیاء در کارگاه‌ها