تحقیق در مورد تفسیر سوره همزه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَیْلٌ لِّکلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ(1)

الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ(2)

یحْسب أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ(3)

َکلا لَیُنبَذَنَّ فى الحُْطمَةِ(4)

وَ مَا أَدْرَاک مَا الحُْطمَةُ(5)

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ(6)

الَّتى تَطلِعُ عَلى الاَفْئِدَةِ(7)

إِنهَا عَلَیهِم مُّؤْصدَةٌ(8)

فى عَمَدٍ مُّمَدَّدَةِ(9)

ترجمه آیات

به نام اللّه که رحمان و رحیم است .

واى به حال هر طعنه زن عیب جوى (1).

کسى که مالى را جمع مى کند و از شمردن مکرر آن لذت مى برد (2).

گمان مى کند که مال او وى را براى ابد از مرگ نگه مى دارد (3).

نه ، چنین نیست به طور حتم در حطمه اش مى افکنند (4).

و تو چه مى دانى که حطمه چیست ؟ (5).

آتش فروزان و خرد کننده خداست (6).

آتشى که نه تنها ظاهر جسم را مى سوزاند بلکه بر باطن و جان انسان نیز نزدیک مى شود (7).

آتشى که دربش به روى آنان بسته مى شود (8).

در ستون هاى بلند و کشیده شده (9).

ترجمه تفسیر المیزان جلد 20 صفحه 615

بیان آیات

این سوره تهدید شدیدى است به کسانى که عاشق جمع مالند، و مى خواهند با مال بیشتر خود بر سر و گردن مردم سوار شوند، و بر آنان کبریایى بفروشند، و به همین جهت از مردم عیب هایى مى گیرند که عیب نیست و این سوره در مکه نازل شده است .

تهدید شدید به گردآورندگان مال و ذکر اوصاف آنان که ((همزه ))اند و ((لمزه )) ومال خود را مایه جاودانى مى پندارند و... صفحه

وَیْلٌ لِّکلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ

در مجمع البیان گفته : کلمه ((همزه )) به معناى کسى است که بدون جهت بسیار به دیگران طعنه مى زند و عیب جویى و خرده گیریهایى مى کند که در واقع عیب نیست . و اصل ماده ((همز)) به معناى شکستن است ، و کلمه ((لمز)) نیز به معناى عیب است پس ‍ ((همزه )) و ((لمزه )) هر دو به یک معنا است .

ولى بعضى گفته اند: بین آن دو فرقى هست ، و آن این است ((همزه )) به آن کسى گویند که دنبال سر مردم عیب مى گوید و خرده مى گیرد، و اما ((لمزه )) کسى را گویند که پیش روى طرف خرده مى گیرد - نقل از لیث .

و بعضى گفته اند: همزه کسى را گویند که همنشین خود را با سخنان زشت آزار دهد، و لمزه آن کسى است که با چشم و سر علیه همنشین خود اشاره کند، و به اصطلاح فارسى تقلید او را در آورد. آنگاه مى گوید صیغه ((فعله )) براى مبالغه در صفتى بنا شده که باعث مى شود فعل مناسب با آن صفت از صاحب آن صفت زیاد سر بزند، و خلاصه فعل مذکور عادتش شده باشد، مثلا به مردى که زیاد زن مى گیرد، مى گویند، فلانى مردى ((نکحه )) است ، و به کسى که زیاد مى خندد، مى گوید فلانى ((ضحکه )) است ((همزه و لمزه )) هم از همین باب است .

پس معناى آیه این است که : واى بر هر کسى که بسیار مردم را عیبگویى و غیبت مى کند. البته این دو کلمه به معانى دیگرى نیز تفسیر شده ، و در نتیجه آیه را هم به معانى مختلفى معنا کرده اند.

الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ یحْسب أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ

این آیه ، ((همزه )) و ((لمزه )) را بیان مى کند، و اگر کلمه ((مالا)) را نکره آورد به منظور تحقیر و ناچیز معرفى کردن مال دنیا بوده ، چون مال هر قدر هم که زیاد و زیادتر باشد دردى از صاحبش را دوا نمى کند،

ترجمه تفسیر المیزان جلد 20 صفحه 616

تنها سودى که به حالش دارد همان مقدارى است که به مصرف حوائج طبیعى خودش مى رساند، مختصرى غذا که سیرش کند، و شر بتى آب که سیرابش سازد، و دو قطعه جامه که به تن کند.

و کلمه ((عدده )) از ماده ((عدبه )) معناى شمردن است ، مى فرماید شخصى که همزه و لمزه است از بس عاشق مال و حریص بر جمع آن است ، مال را

تحقیق در مورد تفسیر سوره همزه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَیْلٌ لِّکلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ(1)

الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ(2)

یحْسب أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ(3)

َکلا لَیُنبَذَنَّ فى الحُْطمَةِ(4)

وَ مَا أَدْرَاک مَا الحُْطمَةُ(5)

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ(6)

الَّتى تَطلِعُ عَلى الاَفْئِدَةِ(7)

إِنهَا عَلَیهِم مُّؤْصدَةٌ(8)

فى عَمَدٍ مُّمَدَّدَةِ(9)

ترجمه آیات

به نام اللّه که رحمان و رحیم است .

واى به حال هر طعنه زن عیب جوى (1).

کسى که مالى را جمع مى کند و از شمردن مکرر آن لذت مى برد (2).

گمان مى کند که مال او وى را براى ابد از مرگ نگه مى دارد (3).

نه ، چنین نیست به طور حتم در حطمه اش مى افکنند (4).

و تو چه مى دانى که حطمه چیست ؟ (5).

آتش فروزان و خرد کننده خداست (6).

آتشى که نه تنها ظاهر جسم را مى سوزاند بلکه بر باطن و جان انسان نیز نزدیک مى شود (7).

آتشى که دربش به روى آنان بسته مى شود (8).

در ستون هاى بلند و کشیده شده (9).

ترجمه تفسیر المیزان جلد 20 صفحه 615

بیان آیات

این سوره تهدید شدیدى است به کسانى که عاشق جمع مالند، و مى خواهند با مال بیشتر خود بر سر و گردن مردم سوار شوند، و بر آنان کبریایى بفروشند، و به همین جهت از مردم عیب هایى مى گیرند که عیب نیست و این سوره در مکه نازل شده است .

تهدید شدید به گردآورندگان مال و ذکر اوصاف آنان که ((همزه ))اند و ((لمزه )) ومال خود را مایه جاودانى مى پندارند و... صفحه

وَیْلٌ لِّکلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ

در مجمع البیان گفته : کلمه ((همزه )) به معناى کسى است که بدون جهت بسیار به دیگران طعنه مى زند و عیب جویى و خرده گیریهایى مى کند که در واقع عیب نیست . و اصل ماده ((همز)) به معناى شکستن است ، و کلمه ((لمز)) نیز به معناى عیب است پس ‍ ((همزه )) و ((لمزه )) هر دو به یک معنا است .

ولى بعضى گفته اند: بین آن دو فرقى هست ، و آن این است ((همزه )) به آن کسى گویند که دنبال سر مردم عیب مى گوید و خرده مى گیرد، و اما ((لمزه )) کسى را گویند که پیش روى طرف خرده مى گیرد - نقل از لیث .

و بعضى گفته اند: همزه کسى را گویند که همنشین خود را با سخنان زشت آزار دهد، و لمزه آن کسى است که با چشم و سر علیه همنشین خود اشاره کند، و به اصطلاح فارسى تقلید او را در آورد. آنگاه مى گوید صیغه ((فعله )) براى مبالغه در صفتى بنا شده که باعث مى شود فعل مناسب با آن صفت از صاحب آن صفت زیاد سر بزند، و خلاصه فعل مذکور عادتش شده باشد، مثلا به مردى که زیاد زن مى گیرد، مى گویند، فلانى مردى ((نکحه )) است ، و به کسى که زیاد مى خندد، مى گوید فلانى ((ضحکه )) است ((همزه و لمزه )) هم از همین باب است .

پس معناى آیه این است که : واى بر هر کسى که بسیار مردم را عیبگویى و غیبت مى کند. البته این دو کلمه به معانى دیگرى نیز تفسیر شده ، و در نتیجه آیه را هم به معانى مختلفى معنا کرده اند.

الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ یحْسب أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ

این آیه ، ((همزه )) و ((لمزه )) را بیان مى کند، و اگر کلمه ((مالا)) را نکره آورد به منظور تحقیر و ناچیز معرفى کردن مال دنیا بوده ، چون مال هر قدر هم که زیاد و زیادتر باشد دردى از صاحبش را دوا نمى کند،

ترجمه تفسیر المیزان جلد 20 صفحه 616

تنها سودى که به حالش دارد همان مقدارى است که به مصرف حوائج طبیعى خودش مى رساند، مختصرى غذا که سیرش کند، و شر بتى آب که سیرابش سازد، و دو قطعه جامه که به تن کند.

و کلمه ((عدده )) از ماده ((عدبه )) معناى شمردن است ، مى فرماید شخصى که همزه و لمزه است از بس عاشق مال و حریص بر جمع آن است ، مال را

دانلود تحقیق در مورد تفسیر سوره همزه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَیْلٌ لِّکلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ(1)

الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ(2)

یحْسب أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ(3)

َکلا لَیُنبَذَنَّ فى الحُْطمَةِ(4)

وَ مَا أَدْرَاک مَا الحُْطمَةُ(5)

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ(6)

الَّتى تَطلِعُ عَلى الاَفْئِدَةِ(7)

إِنهَا عَلَیهِم مُّؤْصدَةٌ(8)

فى عَمَدٍ مُّمَدَّدَةِ(9)

ترجمه آیات

به نام اللّه که رحمان و رحیم است .

واى به حال هر طعنه زن عیب جوى (1).

کسى که مالى را جمع مى کند و از شمردن مکرر آن لذت مى برد (2).

گمان مى کند که مال او وى را براى ابد از مرگ نگه مى دارد (3).

نه ، چنین نیست به طور حتم در حطمه اش مى افکنند (4).

و تو چه مى دانى که حطمه چیست ؟ (5).

آتش فروزان و خرد کننده خداست (6).

آتشى که نه تنها ظاهر جسم را مى سوزاند بلکه بر باطن و جان انسان نیز نزدیک مى شود (7).

آتشى که دربش به روى آنان بسته مى شود (8).

در ستون هاى بلند و کشیده شده (9).

ترجمه تفسیر المیزان جلد 20 صفحه 615

بیان آیات

این سوره تهدید شدیدى است به کسانى که عاشق جمع مالند، و مى خواهند با مال بیشتر خود بر سر و گردن مردم سوار شوند، و بر آنان کبریایى بفروشند، و به همین جهت از مردم عیب هایى مى گیرند که عیب نیست و این سوره در مکه نازل شده است .

تهدید شدید به گردآورندگان مال و ذکر اوصاف آنان که ((همزه ))اند و ((لمزه )) ومال خود را مایه جاودانى مى پندارند و... صفحه

وَیْلٌ لِّکلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ

در مجمع البیان گفته : کلمه ((همزه )) به معناى کسى است که بدون جهت بسیار به دیگران طعنه مى زند و عیب جویى و خرده گیریهایى مى کند که در واقع عیب نیست . و اصل ماده ((همز)) به معناى شکستن است ، و کلمه ((لمز)) نیز به معناى عیب است پس ‍ ((همزه )) و ((لمزه )) هر دو به یک معنا است .

ولى بعضى گفته اند: بین آن دو فرقى هست ، و آن این است ((همزه )) به آن کسى گویند که دنبال سر مردم عیب مى گوید و خرده مى گیرد، و اما ((لمزه )) کسى را گویند که پیش روى طرف خرده مى گیرد - نقل از لیث .

و بعضى گفته اند: همزه کسى را گویند که همنشین خود را با سخنان زشت آزار دهد، و لمزه آن کسى است که با چشم و سر علیه همنشین خود اشاره کند، و به اصطلاح فارسى تقلید او را در آورد. آنگاه مى گوید صیغه ((فعله )) براى مبالغه در صفتى بنا شده که باعث مى شود فعل مناسب با آن صفت از صاحب آن صفت زیاد سر بزند، و خلاصه فعل مذکور عادتش شده باشد، مثلا به مردى که زیاد زن مى گیرد، مى گویند، فلانى مردى ((نکحه )) است ، و به کسى که زیاد مى خندد، مى گوید فلانى ((ضحکه )) است ((همزه و لمزه )) هم از همین باب است .

پس معناى آیه این است که : واى بر هر کسى که بسیار مردم را عیبگویى و غیبت مى کند. البته این دو کلمه به معانى دیگرى نیز تفسیر شده ، و در نتیجه آیه را هم به معانى مختلفى معنا کرده اند.

الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ یحْسب أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ

این آیه ، ((همزه )) و ((لمزه )) را بیان مى کند، و اگر کلمه ((مالا)) را نکره آورد به منظور تحقیر و ناچیز معرفى کردن مال دنیا بوده ، چون مال هر قدر هم که زیاد و زیادتر باشد دردى از صاحبش را دوا نمى کند،

ترجمه تفسیر المیزان جلد 20 صفحه 616

تنها سودى که به حالش دارد همان مقدارى است که به مصرف حوائج طبیعى خودش مى رساند، مختصرى غذا که سیرش کند، و شر بتى آب که سیرابش سازد، و دو قطعه جامه که به تن کند.

و کلمه ((عدده )) از ماده ((عدبه )) معناى شمردن است ، مى فرماید شخصى که همزه و لمزه است از بس عاشق مال و حریص بر جمع آن است ، مال را

دانلود تحقیق در مورد تفسیر سوره همزه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَیْلٌ لِّکلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ(1)

الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ(2)

یحْسب أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ(3)

َکلا لَیُنبَذَنَّ فى الحُْطمَةِ(4)

وَ مَا أَدْرَاک مَا الحُْطمَةُ(5)

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ(6)

الَّتى تَطلِعُ عَلى الاَفْئِدَةِ(7)

إِنهَا عَلَیهِم مُّؤْصدَةٌ(8)

فى عَمَدٍ مُّمَدَّدَةِ(9)

ترجمه آیات

به نام اللّه که رحمان و رحیم است .

واى به حال هر طعنه زن عیب جوى (1).

کسى که مالى را جمع مى کند و از شمردن مکرر آن لذت مى برد (2).

گمان مى کند که مال او وى را براى ابد از مرگ نگه مى دارد (3).

نه ، چنین نیست به طور حتم در حطمه اش مى افکنند (4).

و تو چه مى دانى که حطمه چیست ؟ (5).

آتش فروزان و خرد کننده خداست (6).

آتشى که نه تنها ظاهر جسم را مى سوزاند بلکه بر باطن و جان انسان نیز نزدیک مى شود (7).

آتشى که دربش به روى آنان بسته مى شود (8).

در ستون هاى بلند و کشیده شده (9).

ترجمه تفسیر المیزان جلد 20 صفحه 615

بیان آیات

این سوره تهدید شدیدى است به کسانى که عاشق جمع مالند، و مى خواهند با مال بیشتر خود بر سر و گردن مردم سوار شوند، و بر آنان کبریایى بفروشند، و به همین جهت از مردم عیب هایى مى گیرند که عیب نیست و این سوره در مکه نازل شده است .

تهدید شدید به گردآورندگان مال و ذکر اوصاف آنان که ((همزه ))اند و ((لمزه )) ومال خود را مایه جاودانى مى پندارند و... صفحه

وَیْلٌ لِّکلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ

در مجمع البیان گفته : کلمه ((همزه )) به معناى کسى است که بدون جهت بسیار به دیگران طعنه مى زند و عیب جویى و خرده گیریهایى مى کند که در واقع عیب نیست . و اصل ماده ((همز)) به معناى شکستن است ، و کلمه ((لمز)) نیز به معناى عیب است پس ‍ ((همزه )) و ((لمزه )) هر دو به یک معنا است .

ولى بعضى گفته اند: بین آن دو فرقى هست ، و آن این است ((همزه )) به آن کسى گویند که دنبال سر مردم عیب مى گوید و خرده مى گیرد، و اما ((لمزه )) کسى را گویند که پیش روى طرف خرده مى گیرد - نقل از لیث .

و بعضى گفته اند: همزه کسى را گویند که همنشین خود را با سخنان زشت آزار دهد، و لمزه آن کسى است که با چشم و سر علیه همنشین خود اشاره کند، و به اصطلاح فارسى تقلید او را در آورد. آنگاه مى گوید صیغه ((فعله )) براى مبالغه در صفتى بنا شده که باعث مى شود فعل مناسب با آن صفت از صاحب آن صفت زیاد سر بزند، و خلاصه فعل مذکور عادتش شده باشد، مثلا به مردى که زیاد زن مى گیرد، مى گویند، فلانى مردى ((نکحه )) است ، و به کسى که زیاد مى خندد، مى گوید فلانى ((ضحکه )) است ((همزه و لمزه )) هم از همین باب است .

پس معناى آیه این است که : واى بر هر کسى که بسیار مردم را عیبگویى و غیبت مى کند. البته این دو کلمه به معانى دیگرى نیز تفسیر شده ، و در نتیجه آیه را هم به معانى مختلفى معنا کرده اند.

الَّذِى جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ یحْسب أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ

این آیه ، ((همزه )) و ((لمزه )) را بیان مى کند، و اگر کلمه ((مالا)) را نکره آورد به منظور تحقیر و ناچیز معرفى کردن مال دنیا بوده ، چون مال هر قدر هم که زیاد و زیادتر باشد دردى از صاحبش را دوا نمى کند،

ترجمه تفسیر المیزان جلد 20 صفحه 616

تنها سودى که به حالش دارد همان مقدارى است که به مصرف حوائج طبیعى خودش مى رساند، مختصرى غذا که سیرش کند، و شر بتى آب که سیرابش سازد، و دو قطعه جامه که به تن کند.

و کلمه ((عدده )) از ماده ((عدبه )) معناى شمردن است ، مى فرماید شخصى که همزه و لمزه است از بس عاشق مال و حریص بر جمع آن است ، مال را