تحقیق در مورد پیشگیری از هپاتیت بی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 19 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

راههای انتقال

سه راه عمده انتقال بیماری عبارتند از :

1-مادر به نوزاد ، قبل از زایمان ، حین زایمان و بعد از زایمان

2-تزریقی

3-شخص به شخص

انتقال از راه تزریقی Parenteral

انتقال ویروس هپاتیت B مدتها از طریق تزریقی ، یکی از راههای عمده انتقال شناخته شده بود ، بهمین جهت ، سابقاً به هپاتیت B ، هپاتیت سرمی می گفتند مدت زمانی است که انتقال ویروس هپاتیت B از طریق خون آلوده و یا فرآورده های خونی آلوده و یا سوزن و وسایل تزریقی که بحد کافی استریل نشده باشند شناخته شده است . خال کوبی ، تیغ زنی ، استفاده از مواد مخدر ، از جمله سایر مواردی است که ویروس هپاتیت B را از طریق تزریق انتقال می دهد . هم چنین انتقال از طریق خراش های سطحی و زخم های کوچک که در دست کادر پزشکی حین اعمال جراحی ، زایمان ودندان پزشکی اتفاق می افتد صورت می گیرد ، این انتقال به میزان خیلی کمتر از کادر پزشکی آلوده به بیماران هم وجود دارد . باید یادآوری گردد که واگیری ویروس هپاتیت B خیلی بیشتر از ویروس ایدز است و این یک خطر قابل ملاحظه در قسمتهائی از جهان است که در آنجاها ، بیشتر تزریقات ، بدون استریل کردن کامل وسائل تزریق انجام می شود . حداقل دو مطالعه ، ارتباط آشکار بین تعداد تزریقات در کودکان و فراوانی آلودگی به ویروس هپاتیت B را ، نشان داده است .

انتقال شخص به شخص Person to Peson

این انتقال ، انتقال افقی هم نامیده می شود ، مکانیسم این انتقال ، هنوز بدرستی شناخته نشده است ، و در اثر تماس نزدیک با ترشحات و مایعات بدن فرد آلوده مانند منی ، ترشحات واژن ، اشک ، مایع اسیت ، بزاق و ….. اتفاق می افتد . بلعیدن ویروس هم یک راه دیگر انتقال است ، هرچند اثر آلوده کنندگی آن بسیار کم می باشد .

آلودگی به ویروس هپاتیت B در بین کودکانی که مادرانشان HbsAg مثبت نیستند در خیلی از نقاط جهان دیده شده است . برای مثال ، در آسیا حدود 50 درصد موارد الودگی در کودکانی است که مادرانشان HbsAg مثبت نیستند . بعضی از این موارد ممکن است از راه تزریق باشد ولی قسمت عمده آن احتمالاً از طریق تماس بین افراد است که در کودکان شایع می باشد ، زیرا آنها غالباً آلوده تر از بالغین هستند . از آنجائی که بزاق و لوبا عیار پائین تر از خون ، اکثراً HbsAg مثبت است و راه دیگری هم در این قبیل موارد برای انتقال شناخته نشده است ، تصور می رود بزاق یک منبع انتقال ویروس هپاتیت B در کودکان باشد . در بعضی از نقاط جهان که بالغین غذای شیرخوار را می چشند ، این راه هم می تواند یکی از راههای انتقال باشد .

بالغین ، از همان راههائی که کودکان آلوده می شوند آلوده می گردند . بعلاوه ، در بالغین انتقال بیشتر از راه آمیزش جنسی اتفاق می افتد . انتقال ویروس هپاتیت B در شرکای جنسی وجود دارد ولی مکانیسم آن بدرستی شناخته نشده است . انتقال می تواند بین هم جنس بازان و غیر هم جنس باز است . بدرستی معلوم نیست چه سهمی در این انتقال از طریق بزاق ، خون و یا ترشحات اعضاء‌تناسلی است ، زیرا همه آنها غالباً HbsAg آشکار دارند . در مناطقی از جهان که میزان ناقلین بالا است بیشتر افراد قبل از رسیدن به سن بلوغ جنسی آلوده می شوند ، بنابراین انتقال از راه آمیزش جنسی در این مناطق ، اهمیت کمتری دارد .

به علت ویرمی و عفونت مزمن با ویروس هپاتیت B احتمال دارد ، حشرات رلی در انتقال داشته باشند . تاکنون نشانه ای از انتقال بیولوژیکی ، بدست نیامده است . بنابراین اگر هم انتقالی وجود داشته باشد مکانیکی خواهد بود . مطالعات همه گیری شناسی در نقاط مختلف جهان . حاکی از این است که حشرات رل مهمی در انتقال ویروس هپاتیت B ندارند اگر بفرض ، انتقالی هم از این طریق باشد .

هم گیری شناسی

هپاتیت B ، یک مشکل جهانی است که حتا در نقاط دور افتاده و در جمعیت های ایزوله وجود دارد . انسان تنها منبع بیماری در طبیعت است . منشا ویروس ناشناخته است . تنها عامل مهمی که سیمای همه گیری شناسی هپاتیت B را مشخص می کند ودر برنامه ریزی و بکار بردن راههای پیشگیری موثر بوده و باید شناخته شود سن آلودگی است . سن آلودگی ، همچنین ارتباط نزدیک با راه انتقال دارد . نمونه های متفاوت هم گیری شناسی آلودگی به ویروس هپاتیت B . در نقاط مختلف جهان ، ارتباط با راههای انتقال ، رفتار انسان ها و شیوع عفونت دارد . در مناطقی که میزان آلودگی متوسط و یا بالا است ، عفونت در بین شیرخواران و کودکان ابتدا از طریق انتقال مادر به کودکو بعد در اثر تماس نزدیک بین خودشان اتفاق می افتد . از آنجائی که احتمال ناقل بودن به ویروس هپاتیت B در شیرخواران و کودکان زیاد است ، آلودگی در سنین پائین در مناطق بومی ، با افزایش ناقلین دائمی همراه خواهد بود . بنابراین تمام کوشش ها ، برای پیشگیری از هپاتیت B در جهان ، بایستی معطوف به شیرخواران ودر سنین پائین بشود . بررسی های همه گیری شناسی نشان می دهد که احتمال اینکه یک فرد آلوده به ناقل مزمن تبدیل شود ، ارتباط معکوس با سن دارد ، بطوریکه 90 درصد از نوزادانی که قبل یا حین تولد آلوده می شوند ، ممکن است در بزرگسالی ناقل مزمن بیماری بشوند ، در صورتی که فقط 10 تا15 درصد از بالغین آلوده به ویروس ، تبدیل به ناقلین مزمن می گردند .

راههای کنترل بیماری

با شناخت راههای انتقال بیماری . طرق پیشگیری از بیماری هپاتیت B عبارتند از :

تحقیق در مورد پیشگیری از هپاتیت بی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 19 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

راههای انتقال

سه راه عمده انتقال بیماری عبارتند از :

1-مادر به نوزاد ، قبل از زایمان ، حین زایمان و بعد از زایمان

2-تزریقی

3-شخص به شخص

انتقال از راه تزریقی Parenteral

انتقال ویروس هپاتیت B مدتها از طریق تزریقی ، یکی از راههای عمده انتقال شناخته شده بود ، بهمین جهت ، سابقاً به هپاتیت B ، هپاتیت سرمی می گفتند مدت زمانی است که انتقال ویروس هپاتیت B از طریق خون آلوده و یا فرآورده های خونی آلوده و یا سوزن و وسایل تزریقی که بحد کافی استریل نشده باشند شناخته شده است . خال کوبی ، تیغ زنی ، استفاده از مواد مخدر ، از جمله سایر مواردی است که ویروس هپاتیت B را از طریق تزریق انتقال می دهد . هم چنین انتقال از طریق خراش های سطحی و زخم های کوچک که در دست کادر پزشکی حین اعمال جراحی ، زایمان ودندان پزشکی اتفاق می افتد صورت می گیرد ، این انتقال به میزان خیلی کمتر از کادر پزشکی آلوده به بیماران هم وجود دارد . باید یادآوری گردد که واگیری ویروس هپاتیت B خیلی بیشتر از ویروس ایدز است و این یک خطر قابل ملاحظه در قسمتهائی از جهان است که در آنجاها ، بیشتر تزریقات ، بدون استریل کردن کامل وسائل تزریق انجام می شود . حداقل دو مطالعه ، ارتباط آشکار بین تعداد تزریقات در کودکان و فراوانی آلودگی به ویروس هپاتیت B را ، نشان داده است .

انتقال شخص به شخص Person to Peson

این انتقال ، انتقال افقی هم نامیده می شود ، مکانیسم این انتقال ، هنوز بدرستی شناخته نشده است ، و در اثر تماس نزدیک با ترشحات و مایعات بدن فرد آلوده مانند منی ، ترشحات واژن ، اشک ، مایع اسیت ، بزاق و ….. اتفاق می افتد . بلعیدن ویروس هم یک راه دیگر انتقال است ، هرچند اثر آلوده کنندگی آن بسیار کم می باشد .

آلودگی به ویروس هپاتیت B در بین کودکانی که مادرانشان HbsAg مثبت نیستند در خیلی از نقاط جهان دیده شده است . برای مثال ، در آسیا حدود 50 درصد موارد الودگی در کودکانی است که مادرانشان HbsAg مثبت نیستند . بعضی از این موارد ممکن است از راه تزریق باشد ولی قسمت عمده آن احتمالاً از طریق تماس بین افراد است که در کودکان شایع می باشد ، زیرا آنها غالباً آلوده تر از بالغین هستند . از آنجائی که بزاق و لوبا عیار پائین تر از خون ، اکثراً HbsAg مثبت است و راه دیگری هم در این قبیل موارد برای انتقال شناخته نشده است ، تصور می رود بزاق یک منبع انتقال ویروس هپاتیت B در کودکان باشد . در بعضی از نقاط جهان که بالغین غذای شیرخوار را می چشند ، این راه هم می تواند یکی از راههای انتقال باشد .

بالغین ، از همان راههائی که کودکان آلوده می شوند آلوده می گردند . بعلاوه ، در بالغین انتقال بیشتر از راه آمیزش جنسی اتفاق می افتد . انتقال ویروس هپاتیت B در شرکای جنسی وجود دارد ولی مکانیسم آن بدرستی شناخته نشده است . انتقال می تواند بین هم جنس بازان و غیر هم جنس باز است . بدرستی معلوم نیست چه سهمی در این انتقال از طریق بزاق ، خون و یا ترشحات اعضاء‌تناسلی است ، زیرا همه آنها غالباً HbsAg آشکار دارند . در مناطقی از جهان که میزان ناقلین بالا است بیشتر افراد قبل از رسیدن به سن بلوغ جنسی آلوده می شوند ، بنابراین انتقال از راه آمیزش جنسی در این مناطق ، اهمیت کمتری دارد .

به علت ویرمی و عفونت مزمن با ویروس هپاتیت B احتمال دارد ، حشرات رلی در انتقال داشته باشند . تاکنون نشانه ای از انتقال بیولوژیکی ، بدست نیامده است . بنابراین اگر هم انتقالی وجود داشته باشد مکانیکی خواهد بود . مطالعات همه گیری شناسی در نقاط مختلف جهان . حاکی از این است که حشرات رل مهمی در انتقال ویروس هپاتیت B ندارند اگر بفرض ، انتقالی هم از این طریق باشد .

هم گیری شناسی

هپاتیت B ، یک مشکل جهانی است که حتا در نقاط دور افتاده و در جمعیت های ایزوله وجود دارد . انسان تنها منبع بیماری در طبیعت است . منشا ویروس ناشناخته است . تنها عامل مهمی که سیمای همه گیری شناسی هپاتیت B را مشخص می کند ودر برنامه ریزی و بکار بردن راههای پیشگیری موثر بوده و باید شناخته شود سن آلودگی است . سن آلودگی ، همچنین ارتباط نزدیک با راه انتقال دارد . نمونه های متفاوت هم گیری شناسی آلودگی به ویروس هپاتیت B . در نقاط مختلف جهان ، ارتباط با راههای انتقال ، رفتار انسان ها و شیوع عفونت دارد . در مناطقی که میزان آلودگی متوسط و یا بالا است ، عفونت در بین شیرخواران و کودکان ابتدا از طریق انتقال مادر به کودکو بعد در اثر تماس نزدیک بین خودشان اتفاق می افتد . از آنجائی که احتمال ناقل بودن به ویروس هپاتیت B در شیرخواران و کودکان زیاد است ، آلودگی در سنین پائین در مناطق بومی ، با افزایش ناقلین دائمی همراه خواهد بود . بنابراین تمام کوشش ها ، برای پیشگیری از هپاتیت B در جهان ، بایستی معطوف به شیرخواران ودر سنین پائین بشود . بررسی های همه گیری شناسی نشان می دهد که احتمال اینکه یک فرد آلوده به ناقل مزمن تبدیل شود ، ارتباط معکوس با سن دارد ، بطوریکه 90 درصد از نوزادانی که قبل یا حین تولد آلوده می شوند ، ممکن است در بزرگسالی ناقل مزمن بیماری بشوند ، در صورتی که فقط 10 تا15 درصد از بالغین آلوده به ویروس ، تبدیل به ناقلین مزمن می گردند .

راههای کنترل بیماری

با شناخت راههای انتقال بیماری . طرق پیشگیری از بیماری هپاتیت B عبارتند از :

تحقیق در مورد پیشگیری از هپاتیت بی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 19 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

راههای انتقال

سه راه عمده انتقال بیماری عبارتند از :

1-مادر به نوزاد ، قبل از زایمان ، حین زایمان و بعد از زایمان

2-تزریقی

3-شخص به شخص

انتقال از راه تزریقی Parenteral

انتقال ویروس هپاتیت B مدتها از طریق تزریقی ، یکی از راههای عمده انتقال شناخته شده بود ، بهمین جهت ، سابقاً به هپاتیت B ، هپاتیت سرمی می گفتند مدت زمانی است که انتقال ویروس هپاتیت B از طریق خون آلوده و یا فرآورده های خونی آلوده و یا سوزن و وسایل تزریقی که بحد کافی استریل نشده باشند شناخته شده است . خال کوبی ، تیغ زنی ، استفاده از مواد مخدر ، از جمله سایر مواردی است که ویروس هپاتیت B را از طریق تزریق انتقال می دهد . هم چنین انتقال از طریق خراش های سطحی و زخم های کوچک که در دست کادر پزشکی حین اعمال جراحی ، زایمان ودندان پزشکی اتفاق می افتد صورت می گیرد ، این انتقال به میزان خیلی کمتر از کادر پزشکی آلوده به بیماران هم وجود دارد . باید یادآوری گردد که واگیری ویروس هپاتیت B خیلی بیشتر از ویروس ایدز است و این یک خطر قابل ملاحظه در قسمتهائی از جهان است که در آنجاها ، بیشتر تزریقات ، بدون استریل کردن کامل وسائل تزریق انجام می شود . حداقل دو مطالعه ، ارتباط آشکار بین تعداد تزریقات در کودکان و فراوانی آلودگی به ویروس هپاتیت B را ، نشان داده است .

انتقال شخص به شخص Person to Peson

این انتقال ، انتقال افقی هم نامیده می شود ، مکانیسم این انتقال ، هنوز بدرستی شناخته نشده است ، و در اثر تماس نزدیک با ترشحات و مایعات بدن فرد آلوده مانند منی ، ترشحات واژن ، اشک ، مایع اسیت ، بزاق و ….. اتفاق می افتد . بلعیدن ویروس هم یک راه دیگر انتقال است ، هرچند اثر آلوده کنندگی آن بسیار کم می باشد .

آلودگی به ویروس هپاتیت B در بین کودکانی که مادرانشان HbsAg مثبت نیستند در خیلی از نقاط جهان دیده شده است . برای مثال ، در آسیا حدود 50 درصد موارد الودگی در کودکانی است که مادرانشان HbsAg مثبت نیستند . بعضی از این موارد ممکن است از راه تزریق باشد ولی قسمت عمده آن احتمالاً از طریق تماس بین افراد است که در کودکان شایع می باشد ، زیرا آنها غالباً آلوده تر از بالغین هستند . از آنجائی که بزاق و لوبا عیار پائین تر از خون ، اکثراً HbsAg مثبت است و راه دیگری هم در این قبیل موارد برای انتقال شناخته نشده است ، تصور می رود بزاق یک منبع انتقال ویروس هپاتیت B در کودکان باشد . در بعضی از نقاط جهان که بالغین غذای شیرخوار را می چشند ، این راه هم می تواند یکی از راههای انتقال باشد .

بالغین ، از همان راههائی که کودکان آلوده می شوند آلوده می گردند . بعلاوه ، در بالغین انتقال بیشتر از راه آمیزش جنسی اتفاق می افتد . انتقال ویروس هپاتیت B در شرکای جنسی وجود دارد ولی مکانیسم آن بدرستی شناخته نشده است . انتقال می تواند بین هم جنس بازان و غیر هم جنس باز است . بدرستی معلوم نیست چه سهمی در این انتقال از طریق بزاق ، خون و یا ترشحات اعضاء‌تناسلی است ، زیرا همه آنها غالباً HbsAg آشکار دارند . در مناطقی از جهان که میزان ناقلین بالا است بیشتر افراد قبل از رسیدن به سن بلوغ جنسی آلوده می شوند ، بنابراین انتقال از راه آمیزش جنسی در این مناطق ، اهمیت کمتری دارد .

به علت ویرمی و عفونت مزمن با ویروس هپاتیت B احتمال دارد ، حشرات رلی در انتقال داشته باشند . تاکنون نشانه ای از انتقال بیولوژیکی ، بدست نیامده است . بنابراین اگر هم انتقالی وجود داشته باشد مکانیکی خواهد بود . مطالعات همه گیری شناسی در نقاط مختلف جهان . حاکی از این است که حشرات رل مهمی در انتقال ویروس هپاتیت B ندارند اگر بفرض ، انتقالی هم از این طریق باشد .

هم گیری شناسی

هپاتیت B ، یک مشکل جهانی است که حتا در نقاط دور افتاده و در جمعیت های ایزوله وجود دارد . انسان تنها منبع بیماری در طبیعت است . منشا ویروس ناشناخته است . تنها عامل مهمی که سیمای همه گیری شناسی هپاتیت B را مشخص می کند ودر برنامه ریزی و بکار بردن راههای پیشگیری موثر بوده و باید شناخته شود سن آلودگی است . سن آلودگی ، همچنین ارتباط نزدیک با راه انتقال دارد . نمونه های متفاوت هم گیری شناسی آلودگی به ویروس هپاتیت B . در نقاط مختلف جهان ، ارتباط با راههای انتقال ، رفتار انسان ها و شیوع عفونت دارد . در مناطقی که میزان آلودگی متوسط و یا بالا است ، عفونت در بین شیرخواران و کودکان ابتدا از طریق انتقال مادر به کودکو بعد در اثر تماس نزدیک بین خودشان اتفاق می افتد . از آنجائی که احتمال ناقل بودن به ویروس هپاتیت B در شیرخواران و کودکان زیاد است ، آلودگی در سنین پائین در مناطق بومی ، با افزایش ناقلین دائمی همراه خواهد بود . بنابراین تمام کوشش ها ، برای پیشگیری از هپاتیت B در جهان ، بایستی معطوف به شیرخواران ودر سنین پائین بشود . بررسی های همه گیری شناسی نشان می دهد که احتمال اینکه یک فرد آلوده به ناقل مزمن تبدیل شود ، ارتباط معکوس با سن دارد ، بطوریکه 90 درصد از نوزادانی که قبل یا حین تولد آلوده می شوند ، ممکن است در بزرگسالی ناقل مزمن بیماری بشوند ، در صورتی که فقط 10 تا15 درصد از بالغین آلوده به ویروس ، تبدیل به ناقلین مزمن می گردند .

راههای کنترل بیماری

با شناخت راههای انتقال بیماری . طرق پیشگیری از بیماری هپاتیت B عبارتند از :

تحقیق درباره بی مهرگان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

بی‌مهرگان

بی‌مهرگان گروه بزرگی از جانوران را تشکیل می‌دهند که در همه جای کره زمین پراکنده هستند و شامل شاخه‌ها و رده‌های زیادی هستند.

تبارشناسی

بیشتر جانوران مانند اغلب گیاهان دارای ساختمان پرسلولی و پیچیده‌ای هستند که به ترازهای اعضا و دستگاهها می‌رسند. عمومی‌ترین صفت جانوران که طی مراحل رشد نیز قبل از همه ظاهر می‌شود تراز سازمانی آنهاست. همه جانوران زندگی را از یک سلول آغاز می‌کنند و برخی از تراز بافت نیز بالاتر نمی‌روند. جانوران را صاحب دو شعبه رده بندی در نظر می‌گیرند.

در شعبه پارازوآ بالاترین تراز سازمانی را بافت تشکیل می‌دهد. این شعبه فقط شاخه اسفنجها را شامل می‌شود. همه جانوران دیگر که به شعبه یومتازوآ متعلق هستند با داشتن اندام و دستگاه مشخص می‌شوند.

شعبه پارازوآ

شاخه اسفنجها

اسفنجها بیشتر دریازی و بعضی ساکن آب شیرین هستند. در حالت بالغ در یک جا ساکن هستند. اغلب کلونی دارند. تغذیه آنها از راه شبکه کانالهایی است که اطراف آنها را سلولهای یقه‌دار و تاژک‌دار گرفته است. سلول عصبی ندارند و حدود ۵۰۰۰ گونه دارند. شامل رده‌های زیر است.

رده اسفنجهای آهکی

رده اسفنجهای شیشه‌ای

رده اسفنجهای شاخی

اغفذاف

شعبه یومتازوآ

شاخه کیسه تنان

کیسه‌تنان بیشتر دریازی هستند. بعضی در آب شیرین به سر می‌برند. بازوهایی به صورت شعاعی به اطراف می‌فرستند که کنیدوبلاستهای محتوی نماتوسیست دارند. بدن کیسه مانند است و این کیسه با مجرایی به خارج باز می‌شود که هم به منزله دهان و هم مخرج است. چند شکلی دارند و شامل مدوز و یا پولیپ می‌شوند. لارو پلانولا دارند. 10 هزار گونه دارند. شامل رده‌های زیر است:

رده هیدروزوآ: اوبلیا ، هیدر ، فیزالیا

رده سیفوزوآ: عروسهای دریایی

رده گلسانان (آنتوزوآ): شقایقهای دریایی و مرجانها

شاخه شانه‌داران

همگی دریازی هستند. ساختمان مدروزی دارند. حرکت آنها توسط ۸ صفحه شانه‌ای نصف‌النهاری است. بازوها اگر وجود داشته باشد دارای سلولهای چسبناک هستند. ۱۰۰ گونه دارند.

شاخه کرمهای پهن

ساکن آب شیرین و دریا هستند. بعضی خاکزی هستند. دستگاه گوارشی آنها دارای یک منفذ است. فاقد دستگاه گردش خون هستند . حدود ۱۰ هزار گونه دارند. شامل رده‌های زیر است.

رده توربلاریا: پلانارین‌ها یا زندگی‌آزاد

رده کرم کبد (ترماتودها): انگلهای طعمه خوار

رده کرم کدو (سستودها): انگلهای مایع خوار

شاخه کرمهای خرطوم‌دار

بیشتر دریازی هستند. بعضی ساکن آب شیرین و معدودی هم خشکی زی هستند. دستگاه گوارشی با دهان و مخرج جدا از هم در آنها وجود دارد. دارای دستگاه گردش خون هستند. ۶۰۰ گونه دارند.

شاخه کرمهای کیسه‌ای

ساکن خشکی ، آبهای شیرین یا دریا هستند. بدن اغلب بطور سطحی قطعه قطعه است. در هر گونه ، مقدار سلولها یا هسته‌ها و آرایش آنها ثابت است. عضلات آنها اصولا چند لایه‌ای نیست. حلق پیشرفته‌ای دارند. بیش از ۱۵ هزار گونه دارند. این شاخه شامل رده‌های زیر است.

رده کرمهای کیری (روتیفرا): 1500 گونه

رده موی‌شکمان: (یا گاستروتریکا یا شکم‌مژه‌داران): 200 گونه

رده کینورنکا: شامل 100 گونه

رده پریاپولیده: 5 گونه

رده کرم‌های لوله‌ای (نماتودا): 12 هزار گونه

رده کرم‌های مویی (نماتومورفا): 80 گونه

شاخه بازوپایان

بازوپایان دریازی هستند. در ظاهر به دو کفه‌ایها شبیه هستند. 300 گونه دارند.

شاخه نرم‌تنان

نرم‌تنان دریازی هستند. ساکن آب شیرین یا محیط خشکی هستند. 50 هزار گونه دارند. شامل رده‌های زیر است.

رده کیتونها: دریازی هستند. سر تحلیل رفته ، فاقد چشم و بازو هستند. 700 گونه دارند.

رده شکم پایان: حلزونها ، دریازی هستند. ساکن آب شیرین یا خشکی هستند. معمولاً صدف دارند. در سر چشم و یک یا دو جفت شاخک وجود دارد. 35 هزار گونه دارند.

رده ناوپایان: دریازی هستند. صدف لوله‌ای شکل و از هر دو سر باز است. با اندام حفر کننده است. 200 گونه دارند.

رده دوکفه‌ای‌ها: صدفها ،دریازی یا ساکن آبهای شیرین هستند. از دو طرف فشردگی یافته‌اند. صدفهایشان در بالا لولا می‌شود. سر تحلیل رفته است. آبششها معمولاً توسعه یافته‌اند و به اندامهای تغذیه کننده مژک‌دار منتهی شده‌اند. 12 هزار گونه دارند.

رده سرپایان: اسکویدها و هشت پایان. دریازی هستند. بازوهایی در سر دارند. صدف یا خارجی و حجره‌دار یا داخلی و تحلیل رفته است. دستگاه عصبی بسیار توسعه یافته و اسکلت داخلی غضروفی دارند. 500 گونه دارند.

شاخه کرمهای حلقوی

رده پرتاران: کرمهای صدفی و کرمهای لوله‌دار. بیشتر دریازی هستند. پاراپودیای بند بند و خارهای فراوان دارند. لارو آنها تروکوفور است.

رده کم‌تاران: کرمهای خاکی ، خاک‌زی یا ساکن آب شیرین هستند. سر تحلیل رفته است. پاراپود ندارند. خارها اندک هستند و فاقد لارو هستند.

رده زالوها: بیشتر ساکن آب شیرین و انگل هستند. فاقد پاراپود و خارند. تعداد بندها معین است. لارو ندارند.

شاخه بندپایان

زیرشاخه کلیسرداران: بدن دارای سر سینه‌ای عموماً بدون بند است. شکم بند بند با یک قطعه است. به سر سینه اصولا 6 جفت زایده متصل است. نخستین جفت کلیسر ، دومین جفت پدی پالپ و 4 جفت آخر پاهای حرکتی هستند. فاقد آرواره یا شاخک هستند. خرچنگهای نعل اسبی ، عنکبوتهای دریایی و عنکبوتیان جزء این زیر شاخه هستند.

زیر شاخه آرواره‌داران: بدن دارای سر سینه و شکم یا سر ، سینه و شکم یا سر و تنه است. سر سینه یا سر یا سر ، از خارج بدون قطعه به نظر می‌رسد. سینه ، شکم یا تنه قطعه قطعه است. در سر یک یا دو جفت شاخک ، یک جفت آرواره (ماندیبول) و دو جفت ماگزیلا وجود دارد. سخت‌پوستان ، صدپایان ، هزارپایان و حشرات در این زیر شاخه قرار دارند.

شاخه کرمهای پیکانی

دریازی و پلانکتونی هستند. در سر قلابهای کیتینی برای چسبیدن و یک سرپوش وجود دارد. تنه دارای باله‌های جانبی و دمی است. سلوم به سه حجره تقسیم شده است. فاقد دستگاههای گردش خون ، تنفس و دفع هستند. مرحله لاروی ندارند. 50 گونه دارند.

شاخه کرمهای ریشی

ساکن اعماق دریا هستند. در لوله بسر می‌برند. بازوهای جلویی دارند. دستگاه گوارش ندارند. دستگاه گردش خونشان بسته است. دستگاه تنفسی ندارند. بدن دارای سه قسمت است و سلوم نیز به همینن ترتیب تقسیم می‌شود. 25 گونه دارند.

شاخه نیم‌تاران

نیم‌تاران (همی‌کورداتا) یا کرمهای مازویی ، دریازی هستند. به حالت کلونی در جایگاههای ترشح شده یا به صورت منزوی در میان ماسه‌های حفر شده زندگی می‌کنند. بدن دارای سه قسمت است و سلوم نیز به همین ترتیب تقسیم می‌شود. بیشتر دارای شکافهای آبششی هستند. اصولا دارای لارو هستند. 100 گونه دارند.

شاخه خارپوستان

خارپوستان دریازی هستند. لارو تقارن دو جانبی دارد. در مراحل نخستین رشد دارای پروتوسل ، مزوسل و متاسل هستند. جانور بالغ تقارن شعاعی ، اسکلت داخلی آهکی و دستگاه گردش آب سلومی دارد. 6 هزار گونه دارند. لاله دریایی ، خیار دریایی ، ستاره دریایی و توتیای دریایی در این شاخه قرار دارند.

منبع

دانشنامهٔ رشد .

تحقیق درباره بی مهرگان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

بی‌مهرگان

بی‌مهرگان گروه بزرگی از جانوران را تشکیل می‌دهند که در همه جای کره زمین پراکنده هستند و شامل شاخه‌ها و رده‌های زیادی هستند.

تبارشناسی

بیشتر جانوران مانند اغلب گیاهان دارای ساختمان پرسلولی و پیچیده‌ای هستند که به ترازهای اعضا و دستگاهها می‌رسند. عمومی‌ترین صفت جانوران که طی مراحل رشد نیز قبل از همه ظاهر می‌شود تراز سازمانی آنهاست. همه جانوران زندگی را از یک سلول آغاز می‌کنند و برخی از تراز بافت نیز بالاتر نمی‌روند. جانوران را صاحب دو شعبه رده بندی در نظر می‌گیرند.

در شعبه پارازوآ بالاترین تراز سازمانی را بافت تشکیل می‌دهد. این شعبه فقط شاخه اسفنجها را شامل می‌شود. همه جانوران دیگر که به شعبه یومتازوآ متعلق هستند با داشتن اندام و دستگاه مشخص می‌شوند.

شعبه پارازوآ

شاخه اسفنجها

اسفنجها بیشتر دریازی و بعضی ساکن آب شیرین هستند. در حالت بالغ در یک جا ساکن هستند. اغلب کلونی دارند. تغذیه آنها از راه شبکه کانالهایی است که اطراف آنها را سلولهای یقه‌دار و تاژک‌دار گرفته است. سلول عصبی ندارند و حدود ۵۰۰۰ گونه دارند. شامل رده‌های زیر است.

رده اسفنجهای آهکی

رده اسفنجهای شیشه‌ای

رده اسفنجهای شاخی

اغفذاف

شعبه یومتازوآ

شاخه کیسه تنان

کیسه‌تنان بیشتر دریازی هستند. بعضی در آب شیرین به سر می‌برند. بازوهایی به صورت شعاعی به اطراف می‌فرستند که کنیدوبلاستهای محتوی نماتوسیست دارند. بدن کیسه مانند است و این کیسه با مجرایی به خارج باز می‌شود که هم به منزله دهان و هم مخرج است. چند شکلی دارند و شامل مدوز و یا پولیپ می‌شوند. لارو پلانولا دارند. 10 هزار گونه دارند. شامل رده‌های زیر است:

رده هیدروزوآ: اوبلیا ، هیدر ، فیزالیا

رده سیفوزوآ: عروسهای دریایی

رده گلسانان (آنتوزوآ): شقایقهای دریایی و مرجانها

شاخه شانه‌داران

همگی دریازی هستند. ساختمان مدروزی دارند. حرکت آنها توسط ۸ صفحه شانه‌ای نصف‌النهاری است. بازوها اگر وجود داشته باشد دارای سلولهای چسبناک هستند. ۱۰۰ گونه دارند.

شاخه کرمهای پهن

ساکن آب شیرین و دریا هستند. بعضی خاکزی هستند. دستگاه گوارشی آنها دارای یک منفذ است. فاقد دستگاه گردش خون هستند . حدود ۱۰ هزار گونه دارند. شامل رده‌های زیر است.

رده توربلاریا: پلانارین‌ها یا زندگی‌آزاد

رده کرم کبد (ترماتودها): انگلهای طعمه خوار

رده کرم کدو (سستودها): انگلهای مایع خوار

شاخه کرمهای خرطوم‌دار

بیشتر دریازی هستند. بعضی ساکن آب شیرین و معدودی هم خشکی زی هستند. دستگاه گوارشی با دهان و مخرج جدا از هم در آنها وجود دارد. دارای دستگاه گردش خون هستند. ۶۰۰ گونه دارند.

شاخه کرمهای کیسه‌ای

ساکن خشکی ، آبهای شیرین یا دریا هستند. بدن اغلب بطور سطحی قطعه قطعه است. در هر گونه ، مقدار سلولها یا هسته‌ها و آرایش آنها ثابت است. عضلات آنها اصولا چند لایه‌ای نیست. حلق پیشرفته‌ای دارند. بیش از ۱۵ هزار گونه دارند. این شاخه شامل رده‌های زیر است.

رده کرمهای کیری (روتیفرا): 1500 گونه

رده موی‌شکمان: (یا گاستروتریکا یا شکم‌مژه‌داران): 200 گونه

رده کینورنکا: شامل 100 گونه

رده پریاپولیده: 5 گونه

رده کرم‌های لوله‌ای (نماتودا): 12 هزار گونه

رده کرم‌های مویی (نماتومورفا): 80 گونه

شاخه بازوپایان

بازوپایان دریازی هستند. در ظاهر به دو کفه‌ایها شبیه هستند. 300 گونه دارند.

شاخه نرم‌تنان

نرم‌تنان دریازی هستند. ساکن آب شیرین یا محیط خشکی هستند. 50 هزار گونه دارند. شامل رده‌های زیر است.

رده کیتونها: دریازی هستند. سر تحلیل رفته ، فاقد چشم و بازو هستند. 700 گونه دارند.

رده شکم پایان: حلزونها ، دریازی هستند. ساکن آب شیرین یا خشکی هستند. معمولاً صدف دارند. در سر چشم و یک یا دو جفت شاخک وجود دارد. 35 هزار گونه دارند.

رده ناوپایان: دریازی هستند. صدف لوله‌ای شکل و از هر دو سر باز است. با اندام حفر کننده است. 200 گونه دارند.

رده دوکفه‌ای‌ها: صدفها ،دریازی یا ساکن آبهای شیرین هستند. از دو طرف فشردگی یافته‌اند. صدفهایشان در بالا لولا می‌شود. سر تحلیل رفته است. آبششها معمولاً توسعه یافته‌اند و به اندامهای تغذیه کننده مژک‌دار منتهی شده‌اند. 12 هزار گونه دارند.

رده سرپایان: اسکویدها و هشت پایان. دریازی هستند. بازوهایی در سر دارند. صدف یا خارجی و حجره‌دار یا داخلی و تحلیل رفته است. دستگاه عصبی بسیار توسعه یافته و اسکلت داخلی غضروفی دارند. 500 گونه دارند.

شاخه کرمهای حلقوی

رده پرتاران: کرمهای صدفی و کرمهای لوله‌دار. بیشتر دریازی هستند. پاراپودیای بند بند و خارهای فراوان دارند. لارو آنها تروکوفور است.

رده کم‌تاران: کرمهای خاکی ، خاک‌زی یا ساکن آب شیرین هستند. سر تحلیل رفته است. پاراپود ندارند. خارها اندک هستند و فاقد لارو هستند.

رده زالوها: بیشتر ساکن آب شیرین و انگل هستند. فاقد پاراپود و خارند. تعداد بندها معین است. لارو ندارند.

شاخه بندپایان

زیرشاخه کلیسرداران: بدن دارای سر سینه‌ای عموماً بدون بند است. شکم بند بند با یک قطعه است. به سر سینه اصولا 6 جفت زایده متصل است. نخستین جفت کلیسر ، دومین جفت پدی پالپ و 4 جفت آخر پاهای حرکتی هستند. فاقد آرواره یا شاخک هستند. خرچنگهای نعل اسبی ، عنکبوتهای دریایی و عنکبوتیان جزء این زیر شاخه هستند.

زیر شاخه آرواره‌داران: بدن دارای سر سینه و شکم یا سر ، سینه و شکم یا سر و تنه است. سر سینه یا سر یا سر ، از خارج بدون قطعه به نظر می‌رسد. سینه ، شکم یا تنه قطعه قطعه است. در سر یک یا دو جفت شاخک ، یک جفت آرواره (ماندیبول) و دو جفت ماگزیلا وجود دارد. سخت‌پوستان ، صدپایان ، هزارپایان و حشرات در این زیر شاخه قرار دارند.

شاخه کرمهای پیکانی

دریازی و پلانکتونی هستند. در سر قلابهای کیتینی برای چسبیدن و یک سرپوش وجود دارد. تنه دارای باله‌های جانبی و دمی است. سلوم به سه حجره تقسیم شده است. فاقد دستگاههای گردش خون ، تنفس و دفع هستند. مرحله لاروی ندارند. 50 گونه دارند.

شاخه کرمهای ریشی

ساکن اعماق دریا هستند. در لوله بسر می‌برند. بازوهای جلویی دارند. دستگاه گوارش ندارند. دستگاه گردش خونشان بسته است. دستگاه تنفسی ندارند. بدن دارای سه قسمت است و سلوم نیز به همینن ترتیب تقسیم می‌شود. 25 گونه دارند.

شاخه نیم‌تاران

نیم‌تاران (همی‌کورداتا) یا کرمهای مازویی ، دریازی هستند. به حالت کلونی در جایگاههای ترشح شده یا به صورت منزوی در میان ماسه‌های حفر شده زندگی می‌کنند. بدن دارای سه قسمت است و سلوم نیز به همین ترتیب تقسیم می‌شود. بیشتر دارای شکافهای آبششی هستند. اصولا دارای لارو هستند. 100 گونه دارند.

شاخه خارپوستان

خارپوستان دریازی هستند. لارو تقارن دو جانبی دارد. در مراحل نخستین رشد دارای پروتوسل ، مزوسل و متاسل هستند. جانور بالغ تقارن شعاعی ، اسکلت داخلی آهکی و دستگاه گردش آب سلومی دارد. 6 هزار گونه دارند. لاله دریایی ، خیار دریایی ، ستاره دریایی و توتیای دریایی در این شاخه قرار دارند.

منبع

دانشنامهٔ رشد .