دانلود پروژه پل های اولیه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

پل های اولیه

شاید دست یابی به این سوال که پل سازی از په زمانی و توسط چه کسانی آغاز شده مشکل باشد ، ولی بدون شک انسان در هر دوره ، با هر وسیله ای ممکن به مقابله با مشکلات و موانعی که طبیعت برایش به وجود آورده پرداخته و سعی نموده که با فکر و تدبیر این موانع را از سر راه خود بردارد .

قطعاٌ از همان هنگام که بشر توانست برای گذر از جویها و رودخانه های کوچک ، از ابتدایی ترین راه یعنی استفاده از تنه درختان سود جوید ، می توان گفت که کار پل سازی آغاز شده است .

چنین به نظر می رسد که انسان در مراحل بعدی ، تجربیات گذشته را به کار گرفته و برای عبور از رودهای عریض و کم عمق و یا مسیلها ، این گونه چاره اندیشیده که در هنگام کم آبی در وسط آن تکیه گاهی ساخته و تنه درختان بلند در دو سوی این ساحل و این تکیه گاه قرار دهند و بدین وسیله مشکل عبور و مرور را در این موارد حل نماید .

مولف کتاب تاریخ مهندسی در ایران از یک نوع پل دیگری که در ابتدا مورد استفاده قرار گرفته است به نام پل معلق یاد می کنند . وی بدون اینکه سندی ارائه دهد از چگونگی احداث آن سخن می گوید :

" برای احداث این نوع پل ها ، غالبا بر دو ساحل رود سکویی ساخته و پل معلق که معمولا چوبی بوده از رسنی که به دو ساحل رود و برفراز سکوها به طور موازی متصل کرده بودند آویزان می شد "

هر چند امروزه این پل های چوبی دربرابر پل های عظیم صدهامتری به نظر بازیچه و مضحک می آید ولی همین چیز ساده قطعا در تاریخ زندگی نا نوشته بشر نقش حیاتی و موثر ایفا می نموده است .

پل سازی تا عهد هخامنشی

از گذشته پل سازی در ایران ، تا دوره ی تاریخی اطلاع دقیقی نداریم تنها منبعی که اطلاعات ذیقیمت ولی محدودی از احداث قدیمی ترین پل در اختیارمان قرار می دهد ، فقط اشاره به وجود پلی می نماید که توسط آتاخوشو خواهر زاده شیلخاخا دومین پادشاه سلسله ی آباراتی (حدود 1800تا 1700 ق.م) بر روی رودخانه اولای (کرخه) جهت ارتباط قصر بزرگ خود به شهر شوش احداث نمود . لیکن هیچ گونه توضیحی مبنی بر چگونگی احداث پل و مسالح ساختمانی به کار رفته در آن ارائه نمی دهد .

پل سازی در عهد آشوریها

منابع و متون تاریخی حکایت از احداث پل های عظیمی می نمایند که در عهد آشوریها و مخصوصا فرمانروایان بابل ساخته شده بود . بر اساس این منابع ، احداث اولین پل ، در زمان تیگلات پیلسر اول ، بیست و ششمین فرمانروای آشور در سال 1130 ق.م صورت گرفته است .

پل سازی در زمان اورارتوها

مردم اورارتو یا آرارات قومی بودند که از صده نهم تا هفتم پیش از میلاد مسیح در ارمنستان کنونی و قسمتی از آناطولی و آذربایجان و قفقاز سلطنت داشتند . مردم اورارتو بر خلاف آشوریان قومی آبادگر و سازنده بودند و در احداث قنوات ، حفر نهر و کشاورزی و ... چیره دست بودند .

هر چند تا کنون راجع به بناهای آبی دوره اورارتو کاوش و تحقیقات منظمی صورت نگرفته ، لیکن آثار پراکنده ای از این قوم به دست آمده که از آن میان می توان به پلی اشاره کرد که اورارتوها روی رودخانه ارس که در حال حاظر مرز ایران و جمهوری آذربایجان است بنا کرده اند .

پل سازی در عهد مادها

مادها (708-550 ق . م ) در دوران حکم رانی خود تقریبا از روابط سیاسی اجتماعی گسترده ای برخوردار بودند و به همین جهت از راه و ارتباطات ابتدایی نیز بهره گرفته اند . گردونه ی زرین به دست آمده از گنجینه ی جیهون که نمونه ای از ارابه های سلطنتی آن زمان را به نمایش می گذارد نشانگر این امر است که این قوم در فن را سازی نیز به پیشرفت هایی نائل آمده بودند . هر چند آثار و شواهدی دال بر وجود پل در این دوره وجود ندارد لیکن تردیدی نیست ، آنان که برای هموار کردن راه به پر کردن نشیبها و فرو ریختن فرازها پرداختند مسلما برای عبور از مانع آبی نیز اندیشه نموده بودند . به خصوص اینکه مادها هم عصر تمدن پیشرفته ای مانند آشوری ها نیز بوده اند .

پل سازی در عهد هخامنشیان

در کتب تاریخ همواره از نبردها سخن می گویند گویی بدون ذکر وقایع جنگها تاریخ خالی از روح حقیقت است اما نکته این است که ماجراهای شگفت انگیز میدان های رزم ، در مقابل ایجاد راه ها و احداث پلها که در سیر تمدن بشری نقش بزرگی را ایفا نموده و موجب تغییر فاحش در زندگی انسان گردیده آن قدر قابل اهمیت نمی باشد . متآسفانه غالب مورخین از ذکر این نکته مهم غافل بوده اند . بدون شک در دوران هخامنشی که عصر کشور گشاییها و لشکرکشیها بود همیشه بزرگترین مانع و مساله موجد برای انجام این امور ، رودهای بزرگ و کوچکی بودند که بر سر راه آنها وجود داشت . همانطور که از کتب تاریخ باستان بر می آید هخامنشیان در مواقع لشکرکشی همیه با این موانع برخورد داشته اند ، ولی با تدبیر و چاره اندیشی متخصصین این مساله را حل می کردند.

پل سازی در عهد اشکانیان

در اوایل عهد هخامنشیان مسیر راهها تقریبا به همان منوال دوره ی هخامنشیان و سلوکیان بود و تغییر چندانی در آن صورت نگرفت . اما در اواسط این عصر، با قدرت یافتن اشکانیان و توسعه یافتن دامنه حکومت آنان به سوی شرق ، ایران در مسیر راه های بازرگانی جهان متمدن آن روز یعنی چین و روم قرار گرفت . ابراز علاقه پادشاهان اشکانی به روابط مستقیم بین کشورهای بزرگ دیگر با اعزام سفرا و نمایندگان به آن کشورها تلاش در توسعه روابط تجاری بازرگانی را نشان می داد .

پیشرفت روابط کشورها باعث ایجاد راههای جدید با امکانات جدیدتر گردید و در وضع جاده ها و نظم و امنیت راهها و احداث پلها اهتمام فراوان به خرج داده شد . در این دوره علاوه بر جاده ی ابریشم که از چین شروع شده و از طریق کاشغر ، سمرقند و مرو و بلخ و شمال ایران به آسیای صقیر و روم منتهی

می گشته . راههای دیگری نیز مراکز ایالات و سایر بلاد محروسه را نیز به هم می پیوسته است .

مشکل به نظر می رسد که وجود این راهها و احداث آنها که رودهای زیادی را قطع می کرده بدون وجود پل امکان پذیر باشد ولی متاسفانه با وجود این راهها آثاری مربوط به آن مانند کاروانسرا و پل تا به حال کشف نشده ولی محتمل است در زمان ساسانیان که از راههای قبلی سود می جسته اند ، از پایه های پل های زمان اشکانی استفاده کرده و پلهای جدیدی را حتی الامکان بر آن استوار ساخته باشند .

پل سازی در عهد ساسانیان

با مشاهده آثار باقیمانده از دوران ساسانی ،در گوشه کنار سرزمین پهناور ایران درمی یابیم که ساسانیان در فعالیت های ساختمانی و معماری دارای تاریخ درخشان و معماری پیشرفته ای بوده اند به علاوه شرایط ضروری و حیاتی آن