تحقیق در مورد زندگی نامه امام حسین

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 59 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

«مقدمه : »

سالی است که ایران شده مهمان حسین

هم عزت و افتخار از آن حسین

اما نه همین سال که هرسال بود

این خلعت نامدار از آن حسین

با سپاس و ستایش خداوند و درود و سلام بر بهترین مردم ، محمد (ص) و خاندان پاک و برگزیدة او .

این تحقیق نتیجة جمع آوری مطالب گوناگون پیرامون امام حسین (ع) است . که با تلاش شبانه روزی به صورت یک تحقیق درآمده است . امام حسین (ع) شخصیتی برجسته و فراتر وصف است . ایشان درزمان خود فردی منحصر به فرد بوده است . او همان است که با قیام خود جان دوباره ای به اسلام بخشید . و قیام عاشورایی خود را با هدف امر به معروف ونهی از منکر آغاز کرد و توانست با ایستادن در مقابل یزید و یزیدیان منظره ای فراموش ناشدنی را در دل تاریخ به ثبت برساند . امید است که ما از پیروان راستین آن حضرت باشیم و از شفاعت ایشان در روز محشر برخوردار شویم .

« تولد »

روز سوم شعبان از سال سوم هجری کودکی درخاندان نبوت قدم به عرصه حیات نهاد که نامش را حسین گذراند . او درخشش 58 ساله داشت ولی نه بسان حبابهای زود گذر بلکه این درخشش همانند موجی که در وسط اقیانوس پدید آمد ، هرچه بیشتر به عمرش می گذرد و دامنة بیشتری می یابد . او همچون پدرش علی بن ابیطالب درراه برانداختن ستم و ستمگر به شرایط بی اعتقاد بود . حسین فرزند این پدر و شاگرد این مکتب بود . او درکنار علی (ع) و دردامان مادری چون فاطمه اطهر دختر پیغمبر اسلام (س) رشد و نمو یافت .

حسین تازه از مادر زاده شده بود رسول خدا این کودک نوزاد را به آغوش کشید ودرگوش راستش اذان و درگوش چپش اقامه گفت و آنگاه اورا به سینه چسباند و به فکری عمیق فرو رفت و حضار کم کم اشکی را در گوشه چشم آنحضرت دیدند .

«حسین و پیامبر (ص) »

از ولادت حسین بن علی (ع) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد ، مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام (ص) درباره ی حسین (ع) ابراز می داشت ، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند . سلمان فارسی می گوید : (دیدم که رسول خدا (ص) حسین (ع) رابر زانوی خویش نهاده اورا می بوسد و می فرمود : توبزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی ، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی ، تو حجت خدا و پسر حجت خداو پدر حجت های خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان ، قائم (امام زمان عج ) می باشد . وقتی از پیامبر پرسیدند کدامیک از اهل بیت خود را بیشتر دوست داری ، فرمود : حسن و حسین بارها رسول خدا حسن و حسین را به سینه می فشرد و آنان را می بویید و می بوسید . عالی ترین ، صمیمی ترین و گویاترین رابطه معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین را می توان دراین جملة رسول گرامی (ص) خواند که فرمود : حسین از من و من از حسینم .

« حسین با پدر »

مدت سی سال با پدر زیست . پدری که جز به انصاف حکم نکرد ، و جز به طهارت و بندگی نگذرانید . جز خدا ندید و جز خدا نخواست و جز خدا نیافت . پدری که درزمان حکومتش لحظه ای اورا آرام نگذاشتند همچنانکه به هنگام غضب خلافتش جز به آزارش بر نخواستند . در تمام این مدت . با دل و جان از او امر پدر اطاعت می کرد و درچند سالی که حضرت علی (ع) متصدی خلافت ظاهری شد و حضرت حسین (ع) در راه پیشبرد اهداف اسلامی مانند یک سرباز فداکار همچون برادر بزرگوارش می کوشید ؛ و درجنگ جمل ، صفین ، نهروان شرکت داشت . و به این ترتیب از پدرش امیر المؤمنین (ع) و دین خدا حمایت کرد و حتی گاهی در حضور جمعیت به غاصبین خلافت اعتراض می کرد . و درزمان حکومت عمر ، امام حسین (ع) وارد مسجد شد ، خلیفه دوم را برمنبر رسول خدا (ص) مشاهده کرد که سخن می گفت . بلا درنگ از منبر بالا رفت و فریاد زد : از منبر پدرم فرود آی ……

« امام حسین با برادر »

پس از شهادت علی (ع) به فرموده ی رسول خدا (ص) ووصیت امیر المؤمنین (ع) امامت و رهبری شیعیان به حسن بن علی علیه السلام ، فرزند بزرگ امیر المؤمنین (ع) منتقل گشت و بر همة مردم واجب و لازم آمد که به فرامین پیشوایان امام حسن (ع) گوش عزا دارند . امام حسین (ع) که دست پرورده وحی محمدی و ولایت علوی بود ، همراه و همکار و همفکر برادرش بود .

چنانچه وقتی بنا برمصالح اسلام و جامعة مسلمانان و به دستور خداوند بزرگ امام حسن (ع) محبور شد که با معاویه صلح کند و آن همه ناراحتیها را تحمل نماید ، امام حسین (ع) شریک رنجهای برادر بود چون می دانست که این صلح به صلاح اسلام و مسلمین است ، هرگز اعتراض به برادر نداشت و حتی یکروز که معاویه ، در حضور امام حسن به پدر بزرگوارشان امیر المؤمنا ن (ع) زبان توهین گشود ، امام حسین (ع) به دفاع برخاست تاسخن درگلوی معاویه بشکند و سزای ناهنجاریش را به کنار بگذارد ولی امام حسن (ع) اورا به سکوت و خاموشی فراخواند ، امام حسین (ع) پذیرا شد و به جایش بازگشت ، آنگاه امام حسن (ع) خود به پاسخ معاویه برآمد ، و با بیانی رسا و کوبنده ، خاموشش ساخت .

« راه حسین ، راه عدل »‌

هر چیزی را بهاری است و بهار عزای حسین عشر عاشورا است . اسم حسین و قبر حسین موجب انکسار است ، همینطور ایامی که به انحضرت منسوب است سبب حزن دل است . راه حسین راه قلب بلکه راه خداست اگر کسی با دل متوجه حسین شود مصائب وحالاتش را بخصوص دراین ایام متذکر شود بطور حتم دلش خواهد شکست . عاشورای حسینی در ماهی خاص تکوین یافت . ماه محرم است سال 61 هجری . ولی این (ماه ) که حادثه رستاخیز عدل را در خود تکوین داده بود ، سرانجام با جلال و شکوه و عدل پیوند گرفت وبسان عدل ، جاوید و ابدی شد .

چه آنکه محرم ، ماه تبسم عدل اسلامی است و عاشورایش نشان دهنده این واقعیت است که اسلام هرگز و در هیچ شرایطی میدان را برای رشد و نمو ستم باز نمی گذارد . آری عدل هدف عاشورا است وقهرمان عاشورا حسین است و به این جهت است که راز ابدی بودن حسین را نیز باید در ابدیت هدفش جستجو کنیم .

« هدف امام حسین »‌