تحقیق درمورد زنان نباید قهرمان باشند

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

زنان نباید قهرمان باشند، باید قهرمان بسازند!!

طلعت تقی‏نیا

تریبون فمینیستی ایران

دختران فراری، دختران سرگردان، دختران بی‏حوصله واخورده و بی‏هدف، بیکار دور هم جمع می‏شوند انرژی و وقت خود را بی ثمر از دست می دهند. کجاست راهی کجاست چشم‏اندازی چه باید کرد؟ چه باید گفت؟

نبود امکانات تفریحی و ورزشی بر بیکاری و بقیه مسایل و مشکلات زنان افزوده می شود. نبود کلوپ های تفریحی و باشگاه های سالم و سودمند، نداشتن فضای ورزشی رؤیایی است که به ویژه دختران در آرزوی تحقق آن هستند. دختران هم نیاز به تفریح، تلفن و معاشرت با غیر هم‏جنسان خود دارند. کجا انرژی این دختران جوان مصرف شود؟ کجا از انرژی این جوانان در جای مناسب بهره‏برداری می شود؟ از گردشگری و پارک‏های امین و سینما و تئاتر ارزان خبری نیست. ورزشکاران و قوانین مردانه ورزش خسته‏کننده و غیرقابل تغییر است. تلویزیون برنامه جذاب سرگرم‏کننده ویژه دختران جوان پخش نمی‏کند. کانال‏های تلویزیون انتشاردهنده خبرهای ورزشی مردانه و خنده‏های مردانه است. ده میلیون دختر که می‏ترسند در خیابان‏ها ورزش ماراتون را انجام دهند چون مانتوی‏شان باید بلند باشد، رنگش فلان رنگ نباشد، اینجا ننشینند، آنجا ننشینند، قهوه‏خانه نروند، تریا نروند، ورزش نکنند، خنده نکنند، چه کنند؟ جوانی را از زندگی حذف کنند و جوانی نکرده پیر شوند. فرصت‏هایی مثل ابراز شادمانی، خودنمایی، رقابت جاه‏طلبی، خودسازی، مسابقه، تفریح سرزندگی جوانی برای زنان در مقایسه با مردان هیچ است.

کجاست ورزشگاه‏ها، کجاست تیم‏های تفریحی و ورزشی رقابتی که انرژی جوانان را بگیرد؟ کجاست کوچه های امن، تفریح‏گاه های امن؟ چنین جاهایی یافت نشود پس بهتر است دختران شوهر کنند و چند صباحی بعد راهی دادسراها شوند؟

زنان برای ورود به عرصه ورزش از هر جهت با موانع ورزشی و عقیدتی مواجه هستند، چه در جایگاه تماشاگر ورزش، چه در جایگاه ورزشکار و قهرمان که در مجموع شرایط ورزشی را نامطلوب ساخته است. یک روز گفتند از فردا ورود زنان برای به تماشا نشستن بازی های مردانه ممنوع است؛ به همین سادگی، بخش بزرگی از شهروندان از یکی از بدیهی‏ترین حقوق مدنی خود محروم شدند. محرومیتی که در هیچ جای کتاب قانون رسماً نوشته نشده است، اما بیست سال است که با جدیت اجرا می‏شود.

ورزشگاه‏ها که قاعدتاً باید به همه تعلق داشته باشد دربست تک‏جنسیتی است و گروهی این ممنوعیت را منسوب به شرع کرده و آنرا به بهانه نگاه کردن به بدن مرد به لحاظ شرعی درست نمی‏دانند. درحالیکه به نظر می رسد بیش از آنکه جنبه شرعی داشته باشد حکمی دولتی و نانوشته است.

می‏شود جداسازی کرد، می‏شود از ورزش جلوگیری کرد، می‏شود تمام دختران را خانه‏نشین کرد ولی نمی‏توان شور هیجان انرژی جوانی را به این سادگی مهار کرد.

به هرحال انتظار نمی‏رود با چنین تفکراتی به این سادگی‏ها اجازه ورود زنان به عرصه اجتماعی ورزش صادر شود. یکبار در هنگام مسابقه دو تیم سرشناس کشور، مسئولان سازمان در پذیرش زنان وعده‏هایی دادند و سازمان تربیت بدنی از شورای تأمین امنیت تقاضای بررسی جوانب حضور زنان را کرد، اما چند روز بعد به دلایل نامعلوم این بررسی تا اطلاع ثانونی از دستور کار خارج شد.

حجتالاسلام انصاری نماینده مردم تهران با اشتباه خواندن ممنوعیت ورود زنان به ورشگاه‏ها گفت مگر بین تعزیه و ورزش چه تفاوتی وجود دارد. زن و مرد از قدیم کنار یکدیگر به تماشای تعزیه می‏نشستند ولی اکنون نمی‏توانند به ورزشگاه ها بروند. وی افزود ما در جهانی زندگی می کنیم که تمام اتفاقات آن به هم پیوسته است باید خودمان را با شرایط زندگی در این جهان وفق دهیم. نمیتوان در جزیره ای جدا از سایر جوامع بین المللی زندگی کرد (زنان، ش. ش. 102)

فاطمه راکعی نیز ضمن اشاره به محدودیت ها و تنگ‏نظری در حق ورزش بانوان گفته است پوشش مناسب ورزشی مانتو نیست و بانوان می‏توانند با پوشش مناسب به ورزشگاه‏های عمومی بروند. از سوی دیگر معاون ورزشی بانوان در گفتگو با ایسنا به این سئوال که عدم مدال‏آوری در بخش ورزش بانوان و حضور نیافتن در میدان های بین المللی چیست؟ گفت: زنان ما نمی‏توانند خود را از خانه و خانواده رها کنند و 4 سال تمام در اردو باشند یا برای رسیدن به شرایط ویژه قهرمانی سقط جنین کنند. مردی که به قهرمانی می‏رسد خواهر یا مادر یا همسرش او را در راه رسیدن قهرمانی کمک می کنند.

درحالی‏که باید پرسید چرا مردان به زنان در راه رسیدن به قهرمانی کمک نمی‏کنند؟ آیا این کمک نمی‏تواند دوطرفه باشد؟

شرایط نابسامان ورزش زنان تا بدانجا پیش می‏رود که حتا وقتی دو زن خبرنگار در بازی پیروزی و استقلال اجازه ورود پیدا می‏کنند، نتیجه‏اش به اظهارنظرهای غیرمنطقی می‏کشد. به طوری که یکی از این دو خبرنگار زن شرایط حضورشان را چنین توضیح می دهد: در تمام مدت بازی فکر می کردم خواب می بینم. همراه جمعیت پیاده می رفتیم همه به من نگاه می کردند، برایشان جالب بودم. آنقدر به من نگاه می کردند که همکاران مرد می خندید.

گویا همین شرایط باعث شده بود که او در خصوص حضور زنان در ورزشگاه ها بگوید: زنان در شرایط فعلی بهتر است که به ورزشگاه‏ها نیایند. (اعتماد، جهان فوتبال)

حال باید پرسید چگونه این خبرنگار که سال ها در آرزوی ورود به ورزشگاه و دیدن از نزدیک بازی بود از سیستم ورود ممنوع برای زنان حمایت می‏کند؟ یعنی همان سیستمی که چنین واکنش‏هایی را در جامعه برمی انگیزد، خود دلیلی می‏شود برای حمایت از سیستم ورود ممنوع برای زنان.

رفتار و ظاهر زنان زیر ذره بین قرار دارد و تحت پوشش حجاب دولتی، «مفاسد اجتماعی»، «تهاجم فرهنگ غربی» و «رفتار کفرآمیز»، تا آنجا که می‏توانند زنان را کنار می‏زنند. درحالیکه در مجموعه تفریحات و تفنن‏های موجود، ورزش سالم‏ترین نوع آن است.

رالی بانوان مثل ورزش های دیگر نو و مملو از تبعیض و مشکلات است. وطنخواه و لیلا قاسملو 24 ساله قهرمان رالی می‏گویند: برای زن ها چیزی وجود ندارد همه‏اش مانع ایجاد کردن و تذکر خانم ها: حجاب‏هایتان اینجوری باشد، اینطور بروید، آنطوری بیایید و هزار و یک چیز دیگر. فدراسیون نه تنها کمک نمیکند حتا اصلا دل‏شان نمی‏خواهد که زن ها در مسابقات شرکت کنند. مربی ها با ما کار نمی‏کنند و می‏گویند وقت نداریم هرچی هست در ظاهر و حرف است. همه چیز با حرکت خودجوش خودمان است.

زمزمه تعطیل شدن هیئت اتومبیلرانی بانوان نیز مدتی به گوش رسید. به گزارش ایسناد محمد حسین شهریاری رئیس فدراسیون بیلیارد اعلام کرد یک دوره کلاس داوری و مربی‏گری بین المللی بیلیارد برگزار می کند. باوجودی که بیلیارد یک ورزش نوپا است تعداد مراجعه‏کنندگان زن خیلی بیشتر از مردان است و موفقیت زنان در فراگیری مطالب بیشتر و در بخش داوری و مربی‏گری نمران بالاتری کسب کردند.

رئیس فدراسیون بیلیارد می‏گوید: در رقابت‏های جهانی کت های خاص وجود دارد و ما تلاش کردیم و به آن ها قبولاندیم و این کت‏ها را برداشتیم تا ورزشکاران ایرانی بتوانند از پوشش خود استفاده کنند.

فعالیت و مبارزه در راه خواسته های زنان همچنان ادامه دارد. ورزش بانوان یک معضل سیاسی ـ فرهنگی شده است. از یکسو زنان در حال شکستن این موانع هستند و از سوی دیگر افراطیون سنتی که آن ها را به شکستن حریم حجاب و اخلاق متهم می‏کنند.

خبر راه اندازی زورخانه زنان توجه خیلی ها را جلب کرد و شوک دیگری به جامعه ورزشی مردسالار وارد کرد. واقعیت این است که در هر موضع‏گیری اولین چیزی که مطرح می‏شود، بحث حجاب و حریم زن ایرانی که این چنین حرکت ها با فرهنگ ما هم‏خوانی ندارد آسان ترین راه برای کنار گذاشتن زن ها از عرضه اجتماعی است. حسن میرزا آقابیگ رئیس اداره اماکن اداره کل تربیت بدنی اینکار را به مسخره گرفتن ورزش زنان می‏خواند و این رشته را برای زنان غیرممکن می داند و صدور مجوز برای ساخت یا ایجاد باشگاه ورزشی را در سطح تهران رد کرد. حتا کار به جایی رسید که ترک زورخانه و کناره‏گیری از ورزش باستانی توسط اقشار مختلف جامعه ورزشی باستانی کار آغاز شد.

یاسمن معیری این ورزش را نوعی مادر رشته آیروبیک می داند می‏گویند چه اشکالی دارد که با ترنم مرشد خانم ها ورزش کنند و از نظر شرعی چه مشکلی می‏تواند داشته باشد؟ خانم معیری 15 سال در حوزه ورزش باستانی کار می کند و 12 سال است که طراحی میل برای ورزش زنان را شروع کرده و می‏گوید همه هدفم اعتلای موقعیت زن ایرانی است. (زنان، ش.102)

هر حرف نویی حتا در حوزه ورزشی در محدوده سنت با مخالفت روبه رو می‏شود. شرایط و مقتضیات نیمی از افراد جامعه که زنان هستند باور ندارند و بطور سنتی حجاب و حریم زنانه را پیش می‏کشند و مخالفت می‏کنند. هر حرکتی که با نام زنان همراه شود واکنش مسئولان مردسالار را برمی‏انگیزد و پشتوانه آن استدلال شرعی و قانونی است و در نهایت بار دیگر مهر تأیید بر آن زده می‏شود.

ورزش بانوان زیر نظر اداره کل تربیت بدنی است ولی از نظر خط‏مشی اجرایی به ورزش بانوان وابسته است. پروانه نظر علی، مسئول اداره ورزش بانوان استان تهران و هیئت های ورزشی معتقد است حتا اگر همه زن باشند، محیط باید ایزوله و خوب باشد. (زنان، ش. 30) او می گوید: باید بپذیریم که وقتی خدا یک انرژی خاص‏تری به مرد می دهد، توده عضلانی بیشتری به مرد داده، خوب حتماً مرد قوی‏تر است بعضی کار ها برای ما ساخته نشده مثل موتورسواری یا... به هرحال بعضی ورزش‏ها مردانه است و برای خانم‏ها خشن است. از نظر پوشش فقها تعیین می‎کنند که چه لباسی مناسب است. من معتقدم که هرگونه حرکتی که بدن زن را نشان بدهد جایز نیست و زن نباید جلوی نامحرم حرکات بدنی ناموجه داشته باشد مثل دوچرخه سواری. زن می تواند سمبل گناه باشد ولی مرد نه. دنیا هم به این رسیده است زن زیبایی های خاصی دارد که مرد ندارد. آقایان چه زیبایی دارند که مثلاً کسی ببیند و ناراحت بشود یا فکرش منحرف شود؟ اگر قرار باشد در ورزشی بدحجابی رایج شود من به عنوان یک مسئول آن ورزش را حذف می کنم حتا اگر همه زن باشند. هدف ورزش قهرمانی و برون مرزی برای کانون ورزش بانوان نیست و اهمیتی هم ندارد اگر در هیچ رشته ورزشی نتواند شرکت کند برود در سالن نرمش کند یا در اتاق بسته خود دراز نشست بکند.

اگر ورزش در نظر «مسئول» و «متولی» آن چنین است پس شاید دیگر مسئول کانون ورزش بانوان هم ضرورت نداشته باشد، چراکه در واقع ورزش زنان، به وسیله‏ای برای تبلیغ و نمایش تبدیل شده است. این درحالی است که خانم هاشمی نایب رئیس کمیته ملی المپیک در مصاحبه ای گفته است تا مدت ها به ورزش بانوان حتا بودجه جداگانه ای هم اختصاص نیافته بود.

در واقع گویا هر یک از قدم های زنان زیر نظر و ضبط می شود و زنان حتا نمی‏توانند به طور جدی ورزش کنند بدون آنکه منتظر پرسش و پاسخ باشند، آن هم در جایی که مردان بی وقفه جلو می روند. زنان در دنیای ورزش نه تنها با موانع بسیار جدی فرهنگی و عرفی روبه‎رویند بلکه با مانع سنت دینی و غیردینی برای اثبات حقانیت خود مواجه هستند.

اما در مورد ژیمناستیک و ورزش های دیگر با آقای جعفر درویش‏زاده صحبتی داشته ام که در زیر می خوانید. جعفر درویش‎زاده، رئیس کمیته مربیان ژیمناستیک کشور، اولین مدرس در خاورمیانه، دارای مربی‎گری بین المللی، دبیر هیئت ژیمناستیک استان تهران در سال های قبل و دبیر فدراسیون ژیمناستیک جمهوری اسلامی ایران، دو دوره عضور کمیته فنی کنفدراسیون غرب آسیا است.

او با علاقه فراوان و روحیه پهلوانی، ژیمناستیک را این‏گونه تعریف می‎کند: «ورزش ژیمناستیک زیبا، پایه و مادر تمام رشته های ورزشی در دنیاست. یک فوتبالیست در عرصه بین‏المللی وقتی گف می زند بلند می‎شود و پشتک می‏زند. در کشتی وقتی یک ضربه یا فنی می‎زنند، در واقع بلند می شوند و مهارت ژیمناستیکی از خود نشان می‎دهند. و در این میان زنان در رشته ژیمناستیک ستاره اند». او سپس ادامه می‏دهد: «ورزش بانوان را از سطح بین‎المللی آن شروع کنیم و سپس به ورزش داخل بپردازیم. در خیلی از رشته‎های ورزشی زنان پا به پای مردان در رقابت‎های بین‎المللی و در عرصه‏های بین‎المللی مبارزه می کنند و جلو می‏آیند. در خیلی از رشته‎ها پیش تر از مردها هستند مثلاً ژیمناستیک آیروبیک، ژیمناستیک آرستیک. در ژیمناستیک موزون در آب زن‎ها به مراتب از مردان موفق‏تر هستند. در ژیمناستیک موزون رکودهایی که به دست می آید رکورد بانوان است و در بقیه رشته ها هم رکورد خانم ها بیشتر است و رقابت فشرده و نزدیک با مردان دارند.

در دوران گذشته زن های ایرانی هم رکوردهای بین‎المللی داشتند. در سال 1353 بعد از کشور چین، ژاپن و کره، ایران رکورد به دست آورد. ژیلا الماسی در شمشیربازی مقام گرفت و رکورد شکست. رکورد داخلی نسبت به موقعیت فعلی بالاتر بود چون ورزش روباز دو میدانی، و دوچرخه سواری در فضای باز انجام می‎شد و منع حضور آقایان هم نبود طبیعتاً موفقیت بالا می رفت چون مسابقه بود. مسابقه تعریف دارد، جدول برگزرای مسابقه عبارتست از آمادگی جسمانی، تجهیزات و امکانات در سطح بالا، لباس ورزشی در سطح استاندارد و همچنین دانش در سطح بین‏المللی است که در هرکدام از این فاکتورها از جمله پوشش یکی از موارد بازدارند می‏تواند باشد، زیرا مقررات بین المللی نمیپذیرد. انگیزه وقتی پایین بیاید و محوز بشود ورزش نیز در سطح پایین و بدون کیفیت می شود. واقعیت را باید بپذیریم. فقر ابزارآلات در سال های ورزش بانوان وجود دارد. خیلی از سال ها زیر خط فقر قرار دارند. فاقد حداقل امکانات هم هستند. باشگاه معروف حجاب ابزارآلات متروکه دارد. راحت بگویم در مقایسه با سالن های مردان، سالن های زنان حداقل امکانات را دارند. از طرف دیگر در ورزش زنان چون رقابت و مسابقه جهانی نداریم اگر هم وجود دارد در حد ابتدایی است، انگیزه کم می شود. مسابقه انگیزه به وجود می آورد. مرز روانی ورزشکاران و مرز مسابقات بالا میرود. رقابت ها بالا می رود. مسئولین ورزشی نگرش بهتری پیدا می کنند و متوجه کمبودها و نارسایی ها می شوند و درصدد تجهیز امکانات و همآهنگ شدن با استانداردهای بین‏المللی قرار می‏گیرند و تأثیرگذار می‏شود.

کشورهای آسیایی مسلمان و جمهوری شوروی، تاجیکستان، گرجستان، آذربایجان، قزاقستان، پاکستان، هندوستان، اندونزی، فیلیپین، سوریه، ترکیه و.. اگر در ایران مسابقه باشد با مقررات ما حضور می‏یابند. چرا که می خواهند تجربه کنند و با وجودیکه تیم های ایران ضعیف هستند اما از این مسابقات هم نمیگذرند. در عرصه بین‏المللی هم طبق استانداردها و مقررات بین‏المللی شرکت می کنند.

مقوله ورزش تعریف دارد. در بخش عمومی در هر شرایط می‏توان ورزش را انجام داد اما شرایط ورزش بین المللی و تخصصی خیلی فرق می کند. در بعضی از رشته ها به دلیل فرهنگ پوششی که داریم نمیتوان شرکت کرد. مربیان خانم حتا نمیتوانند به خارج از کشور بروند تا دانش‏افزایی کنند. در خیلی از ورزشها برای وسایل نیاز به آقایان دارند علاوه بر آن نیاز به دانش و تجربه آن ها هم داریم. باید شرایط پوشش را آسان‏تر بگیریم مثل طب. در پزشکی نمی‏گویند که آقایان نمی‏توانند خانم ها را جراحی کنند چون مسئله صداقت و سلامت است، مسئله شرارت نیست. سلامت کار و پیشرفت کار را باید در نظر بگیریم. تمام عواملی که در مسابقه نقش دارد عبارتند از مربی ها، مهارت ها، توانایی جسمانی. اگر موقعیت زنان طوری باشد که بتوانند در این سطح شرکت کنند قدرت مانور زنان در سطح داخلی و خارجی بیشتر می شود. کسب مقام مسیر را باز می کند. اگر دختران ورزشکار بتوانند در عرصه بین‏المللی بدرخشند بهترین سفیر برای کشورشان هستند. در عرصه رقابتی اگر زنان با روپوش تمرین کنند در حد ابتدایی هم نمی‏توان مسائل بهداشتی را رعایت کرد. بیماری های قارچی و اگزما پوستی از بیماری‏های شایع ورزش است. منکر پوشش نیستیم، ما در کشور اسلامی هستیم، اما ورزش تخصصی این حرف را قبول نمیکند و دختر و پسر نداریم، پوشش نداریم. در دانشگاه ها هر سال هزاران نفر فارغالتحصیل می شوند اما چند قهرمان و هنرمند از دانشگاه ها بیرون می آیند؟ قهرمان کم است و در یک وزن یا در یک رکورد یک نفر انتخاب می شود. عنوان های ورزشی از عنوان های تخصصی در جایگاه بالاتر قرار دارد. زن‏های ایران کمتر از مردان و زن های کشورهای دیگر نیستند. آن هم با تلاش زیاد و همت بالایی که در زنان ایرانی وجود دارد. شرایط فیزیکی و استعدادها هم خیلی بالاست. از اینرو اگر بتوانند در عرصه های بین المللی شرکت کنند حتماً موفق هستند. در شرایط مساوی اگر هم مهارت، هم استعداد، و هم انگیزه یکی باشد، اما یکی با لباس پوشیده یکی با لباس استاندارد حتماً آنکه لباس استاندارد دارد مانور بهتری می‏تواند بدهد. امروز روی لباس هایی با ورزن 50 گرم کار می کنند. چگونه با روپوش می‏توان پرتاب نیزه داشت. همچنین دو میدانی، در استقامت‏های طولانی نمی‏شود مگر ورزش هایی مثل شطرنج. اگر صنعت ورزش می خواهیم و رشد و مطرح شدن دختران، با روپوش نمی‏شود. چون انرژی بیهوده هدر می‏یابد. وارد بحث صدمات ورزشی و طراحی تمرین‏ها که بحث تخصصی و گسترده است نمی‏شویم.»

از آقای درویش‏زاده درباره زورخانه زنانه می‏پرسم. او می‏گوید: «من یک خاطره برایتان می گویم. یک تیم ورزش باستانیکار برای مسابقه به فلورانس ایتالیا رفته بود و یک تیم نمایشی هم برای شناساندن سنت ورزش باستانی هم شرکت داشت. ایتالیا مشتاق دیدن این نمایش بود. دختران ورزشکار ایتالیایی در این مراسم حضور داشتند. پس از پایان نمایش باستانی‏کاران ایرانی یکی از دختران ورزشکار ایتالیایی پس از دیدن نمایش باستانی‏کاران اعلام آمادگی کرد و به تقلید از ایرانی ها در وسط پیست آنچنان چرخ می زد و مثل یک هلیکوپتر از زمین برمی‏خاست که باستانی‏کاران ایرانی سرشان را پایین انداخته بودند و تحسین می کردند. او سه میل را با هم بالا می انداخت و چند دور می‏چرخید و دوباره میل ها را می گرفت، درحالیکه باستانیکاران ایران یک دور بالا می‏انداختند. به قدری قدرت مانور این دختر بالا بود که حیرت باستانی‏کار های ایرانی را برانگیخت. چرخش این دختر در حدود 360 درجه بود. در خارج جنسیت مطرح نیست. دخترها کاندید می‏شوند، زحمت می کشند و جسارت هم دارند، امکانات هم می‏گیرند. در یک سالن واحد، در یک پیست دختران مسابقه می‏دهند و در پیست دیگر پسران. حتا کُشتی در عرصه‏های بین‏المللی انجام می‏گیرد.

امیدوارم مسئولان شرایط یا راه کاری بتوانند پیدا کنند، به خاطر شکوفا شدن ورزش دختران در عرصه‎های بین‎المللی با استانداردها و مقررات بین‎المللی و بتوانند تمرین کنند، رقابت کنند و حضور داشته باشند. علم بیاموزند، معلم برود ورزشکار

دانلود مقاله اتوکردن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

چرا لباسهای پشمی را نباید مستقیما اتو کرد ؟

اتو لباسهای پشمی

اتو ضمن اینکه لباس‌های شما را زیبا و منحصر به فرد می‌کند، باعث میکروب‌کشی آنها نیز می‌شودفرید قدیری - هیچ لباسی را پیدا نمی‌کنید که بعد از شست‌و‌شو نیاز به «اتو» نداشته باشد. «اتو» نوعی لوازم خانگی است که ارتباط تنگاتنگی با پوشاک دارد. بدون «اتو» لباس‌های شما خاصیت یک‌بار مصرف را پیدا می‌کند چون به محض کثیف‌شدن دیگر نمی‌توانید آن را به تن کنید.

«اتو» بعد از شست‌و‌شوی لباس به کار می‌آید. بسیاری از مردم تصور می‌کنند از «اتو» فقط برای صاف کردن چین و چروک‌های لباس باید استفاده کرد.در حالی‌که این تصور کاملا غلط است.صاف کردن لباس یکی از کاربردهای «اتو» است.از «اتو» البته با درجه حرارت متوسط روبه بالا می‌توان برای میکروب‌کشی لباس‌های زیر (بعد از شست‌و‌شو) نیز استفاده کرد.البته به شرط آنکه لباس‌های زیر کاملا نخی و از جنس الیاف پنبه باشد. «اتو کردن لباس» خود یک علم است، چرا که پوشاک شما بسته به جنس و رنگ آنها هرکدام یک رفتار ویژه در برابر حرارت نشان می‌دهند. اتو می‌تواند به لباس شما بدون آنکه ظاهر سوختگی برجای بگذارد، آسیب برساند.در این گزارش سعی شده نکات مهم برای «اتو کردن لباس» را تشریح کنیم: اتو دستگاهی است که از آن برای صاف کردن و آهار دادن چین و چروک لباس‌، پارچه‌، پرده و غیره استفاده می‌شود. در زمانی نه چندان دور (حدود سی سال پیش) از اتوی زغالی استفاده می‌شد. ولی با توجه به ایجاد گاز سمی از این اتو و رشد و پیشرفت صنعت برق‌، اتوی زغالی کنار گذاشته شد و جای آن را اتوی برقی گرفت. اتو را نباید روی لباس‌، مخصوصا لباس پشمی کشید. بلکه باید آن را به آرامی روی لباس فشار داد. به همین جهت در ساختمان اتوهای معمولی وزنه‌ای جهت سنگین شدن اتو تعبیه می‌کنند. اتوی معمولی برای صاف کردن و فرم دادن پارچه‌های پنبه‌ای و کتانی مناسبتر است و برای پارچه های پشمی که نیاز به اعمال فشار بیشتری دارد اتوهای بخار مناسب‌تر است. بخار ایجاد شده در داخل اتوی بخار سبب می شود که پارچه بهتر صاف شود و دیگر لازم نیست که برای ایجاد فشار بیشتر اتو به پارچه‌، وزنه یا کفه سنگین‌تر استفاده شود از این رو اتوهای بخار سبکتر است. اتو بخار همچنین از ایجاد سوختن احتمالی پارچه جلوگیری می کند. امروزه اتوها را طوری می سازند که بتوان از آن هم به عنوان اتوی خشک و هم به صورت اتوی بخار استفاده کرد.  اتوی خشک برای اتو کردن پارچه‌های غیر پشمی مناسبتر است. این نوع اتو در مدل‌ها و طرح‌های مختلف به بازار عرضه می‌شود. از مزایای اتوی خشک ساختمان ساده‌تر‌، قیمت ارزان‌، تعمیر و بکارگیری راحت‌تر آن است. اتوکشی بیشتر تنها برای نمود زیباتردادن به پوشاک و پارچه‌ها انجام می‌شود ولی در عین حال به خاطر دمای بالای فلز کف اتو، باکتری‌های روی پوشاک نیز کشته می‌شوند که این به بهداشت لباس کمک می‌کند، از این‌رو اتو کشیدن دستمال‌های جیبی یا دستمال‌های آشپزخانه می‌تواند به بهداشت کمک نماید. اولین نکته‌ای که باید در مورد اتو رعایت کنید استفاده از آب در اتوهای بخار است.   آب اتو را با پیمانه‌ای که دارید در ابتدای کار، قبل از زدن اتو به برق داخل آن بریزید و  بعد از اتمام کار، آب اتو را خالی کرده و به‌مدت یک دقیقه اتو را روشن بگذارید تا آب داخل آن کاملا خشک شود.  اگر اتو به‌خوبی بخار نمی‌کندممکن است به علت خراب بودن شاسی یا کلید فرمان بخار  یا گرفتگی سوراخ باشد.  در صورت گرفتگی سوراخ‌های اتو می‌توانید، مقداری سرکه در محفظه آب آن ریخته و به‌مدت چند دقیقه بگذارید بماند. سپس اتو را روشن کرده تا بخار سرکه، رسوب‌های آن را از بین برده و محفظه آب تمیز شود بر روی صفحه اتو معمولا یک‌سری لکه بر جای می‌ماند.  برای  از بین بردن لکه‌های به‌وجود آمده در صفحه اتو می‌توانید لکه‌های به‌وجود آمده در صفحه اتو را اگر از نوع اکسیدی باشد با کمی مواد اسیدی مانند سرکه یا آبلیمو از بین ببرید. اگر این لکه‌ها در اثر چسبیدن مواد پلاستیکی به‌وجود آمده، می‌توانید با کمی بنزین یا سایر مواد نفتی حلال آن‌ها را از بین ببرید و در پایان کار صفحه اتو را با پارچه نم‌داری تمیز کنید. اتوهای معمولی و بخار را نبایستی برای مدت زیادی به‌طور متوالی مورد استفاده قرار داد. برای استفاده از اتو بخار، حتماً آب در محفظه آن بریزید و در پایان کار آب اتو را بخار کنید. هر چند ماه یک مرتبه با سرکه، رسوب‌های احتمالی اتو را از بین ببرید. برای اتو کردن حتما به‌درجه حرارت‌های مناسب درج شده با توجه به جنس پارچه یا لباسی که قصد اتو کردن آن را دارید، توجه کنید. از کشیدن اتو بر روی اشیاء خشن جدا خودداری کنید تا این عمل باعث از بین رفتن روکش آن نشود.   ایراد اصلی اتو مربوط به سیستم تولید گرما (المنته) می‌شود. در این حال اگر گرمای اتو با آنچه که به وسیله درجه حرارت تنظیم انتخاب می‌شود هماهنگ نیست، باید اشکال را از ترموستات یا همان درجه تنظیم دانست.  به‌هر حال برای رفع هر گونه ایرادی باید از سالم بودن دو شاخه و سیم اتو مطمئن شوید و سپس اتو را به‌دست تعمیرکار بسپارید، زیرا تعمیر و تعویض المنت و ترموستات از عهده شما خارج است.

لباس‌هاى اتو شده و ملحفه‌هاى صاف و اتو کشیده، هم تمیزتر و زیباتر به نظر مى‌رسند و هم هنگام استفاده احساسى از رضایت و خشنودى را براى شما به ارمغان مى‌آورند. اما اتو کشیدن لباس‌ها نه تنها کار چندان ساده‌اى نیست بلکه اگر با رعایت روش صحیح آن انجام نشود، مشکل تر می شود و نتیجه آن نیز رضایت بخش نخواهد بود. چه بسا بى‌توجهى در هنگام اتوکارى به سوختن، خراب شدن و در نهایت از بین رفتن و بى‌استفاده شدن لباس‌هاى گاه گرانقیمت نیز منجر شود. اتوکشى به دو روش انجام مى‌شود: با استفاده از اتو پرسى  یا به وسیله اتوهاى دستى.براى صاف کردن ملحفه‌ها، پارچه‌هاى نخى، پلى‌استر و ابریشم، اتوى دستى مناسب‌تر است.این دو نوع اتو در حقیقت به دو شیوه متفاوت لباس‌ها را صاف مى‌کنند؛ اولى با پرس کردن و فشردن پارچه آن را صاف مى‌کند و اتوى دستى با کشیده شدن بر روى سطح پارچه چروک‌هاى آن را باز مى‌کند. هر یک از این دو روش براى انواع خاصى از پارچه و لباس مناسب‌تر هستند و برخلاف تصور ما همیشه و براى همه لباس‌ها یکسان و قابل جایگزینى با یکدیگر نیستند. گرچه ما اغلب در منزل از اتوهاى دستى براى اتو کردن تمام لباس‌ها و انواع پارچه‌هاى مختلف استفاده مى‌کنیم، پارچه‌هاى ظریف مانند ژرسه، پارچه‌های پشمى و همچنین لباس‌هاى پیلى‌دار باید به وسیله اتوى پرسى اتوکشى شوند. اما براى صاف کردن ملحفه‌ها، پارچه‌هاى نخى، پلى‌استر و ابریشم، اتوى دستى مناسب‌تر است. جدا از نوع اتویى که مورد استفاده قرار مى‌دهید براى رسیدن به نتیجه مطلوب و پیشگیرى از آسیب دیدن لباس‌ها همیشه به خاطر داشته باشید قبل از شروع اتوکشى به اطلاعات درج شده در قسمت داخلى لباس‌ها که شما را از قابلیت پارچه براى اتوکشى و میزان درجه مناسب آن آگاه مى‌کند توجه کنید و چنانچه استفاده از اتو براى پارچه لباس مجاز باشد درجه اتو را روى میزان ذکر شده تنظیم کنید. پس از تنظیم درجه اتو، به تناسب جنس پارچه لباس، رعایت برخى اصول دیگر نیز مى‌تواند در حفظ وضعیت لباس به بهترین شکل و براى مدتى طولانى تر مفید باشد؛ مثلا هنگام اتو کردن پارچه‌هاى تهیه شده از الیاف مصنوعى به ویژه اگر رنگى تیره دارند براى جلوگیرى از برق افتادن پارچه، آن را از پشت اتو کنید یا یک قطعه پارچه تمیز نخى را روى آن بیاندازید و سپس اتو بکشید. این کار باعث می‌شود الیاف در سطح روی پارچه به واسطه حرارت آسیب نبینند. براى اینکه نقش درزها و جاى دوخت زیپ روى پارچه به صورت براق باقى نماند هنگام اتو کشیدن این قسمت‌ها نیز از یک قطعه پارچه استفاده کنید و اتو را مستقیما روى لباس نگذارید. اگر پارچه و لباس شما بر اثر اتو کشیدن برق افتاده، پارچه نخى مرطوبى را روى قسمت براق شده قرار دهید و اتو بکشید تا بخار حاصله، برق افتادگى را از میان ببرد.

لباس‌هایى که از پارچه‌هاى درشت بافت دوخته شده را نیز همیشه از پشت اتو بزنید. براى اتو کشیدن ملحفه‌ها و قطعات پارچه‌اى بزرگ ابتدا آنها را تا بزنید و به صورت یک قطعه کوچک‌تر چندلا در آورید سپس با باز کردن هر تا یک بخش از آن را اتو کنید (مانند ورق زدن یک کتاب). هنگام اتو زدن پرده‌ها، یک صندلى در پشت میز اتو قرار دهید و قسمت‌هایى از پرده را که اتو زده‌اید روى صندلى بگذارید تا به این ترتیب از افتادن پرده روى زمین و چروک شدن دوباره آن و همچنین سنگینى و کشیده شدن باقیمانده پارچه پرده جلوگیرى شود. براى اتو کردن لباس‌هاى ابریشمى ابتدا آنها را کمى با آب مرطوب کنید و سپس از پشت در حالى که یک قطعه پارچه نخى روى آن قرار داده‌اید اتو بزنید. برای لباس‌های ابریشمی هرگز اتو را روی درجه حرارت بالا تنظیم نکنید. هنگام اتو کردن پارچه‌هاى تهیه شده از الیاف مصنوعى به ویژه اگر رنگى تیره دارند براى جلوگیرى از برق افتادن پارچه آن را از پشت اتو کنید یا یک قطعه پارچه تمیز نخى را روى آن بیاندازید و سپس اتو بکشید. نکاتی برای بهتر اتو کردن اتوهای بخار را اگر از آب معمولی و حتی آب جوشیده پر کنید موجب می‌شود منافذ آن گرفته شود و باز کردن آنها مشکل است پس باید در آنها آب مقطر بریزید واگر آب مقطر ندارید از آب باران استفاده کنید و نیز می‌توانید از برفک‌های یخچال و فریزر استفاده کنید و آنها را آب کنید و در بطری‌هایی جمع‌آوری کنید و در اتو بریزید.توجه داشته باشید اگر آب درون اتو می‌ریزید پریز را از برق بکشید.برای جرم گیری اتو باید محلولی از آب مقطر و سرکه درون اتو بخار بریزید و بگذارید تا اتو گرم شود و بعد از مدتی آن را بیرون بریزید و آب مقطر (آب خالص) درون بریزید تا کامل تمیز شود و بعد از ریختن آب دوم روی یک تکه پارچه اتو کنید تا بخارها با فشار خارج شوند این کار را چندین بار ادامه بدهید تا دیگر جرمی باقی نماند. اگر احساس کردید اتو به پارچه شما می‌خواهد بچسبد برای جلوگیری از چسبیدن اتو از این روش استفاده کنید ؛ اتو را روشن بگذارید پس از اینکه داغ شد مقداری صابون خشک را به کف آن بمالید و بعد آن را برروی سطح یک روزنامه یا مجله کافی به آرامی حرکت دهید.اتفاق می‌افتد که پس از اتو کشیدن بر روی شلوار یا اشیاء اتو شده برق می‌افتد برای جلوگیری از این