تحقیق در مورد موشک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

موشک

یک موشک دوربرد ضدتانکموشَک پرتابه‌ای است که با نیروی عکس‌العمل ناشی از خروج گاز (معمولاً ناشی از سوختن سوخت) حرکت می‌کند. در موشک ماده اکسیدکننده نیز به همراه سوخت حمل می‌شود و سوختن سوخت در آن نیاز به اکسیژن هوا ندارد. از این نظر موشک با راکت و فشفشه فرق دارد.

موشک‌ها از نظر سوخت به دو دسته موشک با سوخت مایع و موشک با سوخت جامد تقسیم می‌شوند.

انواع موشک‌ها

موشک آگنی-۲ در روز جمهوری در دهلیموشک‌های بالستیک

موشک‌های اتمی

موشک‌های فضایی

موشک‌های ضد ماهواره

موشک‌های لیزری

موشک‌های شیمیایی، میکروبی، صوتی،...

موشک‌های دوربرد زمین به زمین

موشک‌های میانبرد زمین به زمین

موشک‌های برد نزدیک زمین به زمین

موشک‌های دوربرد دریا به زمین

موشک‌های میانبرد دریا به زمین

موشک‌های برد نزدیک دریا به زمین

موشک‌های زمین به دریا

موشک‌های زمین به هوا

موشک‌های زمین به فضا

موشک‌های دریا به دریا

موشک‌های دریا به هوا

موشک‌های هوا به هوا

موشک‌های هوا به دریا

موشک‌های هوا به فضا

موشک‌های جنگ شهری

موشک‌های ضدتانک

مراحل مختلف یک موشک

برای سفر به فضا ، یک موشک چند مرحله‌ای مورد نیاز است. هر کدام از این مراحل یک موشک جداگانه محسوب می‌شود که هم دارای منبع سوخت است و هم موتور. بسته به وزن محموله ماهواه ، از موشکهای تقویت کننده‌ای در کنار مراحل مختلف موشک برای افزایش نیروی موتورها استفاده می‌شود. مرحله اول ، کل موشک را از زمین بلند می‌کند و به محض اتمام سوخت از بقیه موشک جدا شده، به زمین سقوط می‌کند. آنگاه موتور مرحله دوم روشن می‌شود. بخاطر وزن سبکتر موشک در این مرحله ، شتاب موشک نیز بیشتر می‌شود؛ این سیر صعودی شتاب با جدا شدن هر مرحله از موشک ادامه می‌یابد. مرحله پایانی موشک قسمت حامل ماهواره را به فضا و به طرف مقصدش حمل می کند.

موشکهای با سوخت مایع

اکثر موشکهایی که از آنها در پروازهای فضایی استفاده می‌شود، از سوخت پیشران مایع بهره می برند. سوخت و اکسنده که در مخزنهای جداگانه‌ای نگهداری می‌شوند، هر دو مایع هستند. پمپهای قدرتمندی آنها را به محفظه احتراق می‌برند؛ در آنجا آنها باهم ترکیب شده ، شروع به تولید گازهای خروجی می‌کنند. گازهای مذکور نیز به نوبه خود از دماغه انتهایی موشک خارج می‌شوند. بعضی از موشکها از یک ماده قابل اشتعال سریع برای شروع احتراق استفاده می‌کنند. سوخت پیشران سایر موشکها هگام ترکیب سوخت و اکسنده شروع به احتراق می‌کند.

فرآیند احتراق پیشران مایع

اکسنده و سوخت باهم ترکیب می‌شوند و در محفظه احتراق شروع به سوختن می‌کنند. سپس گازهای خروجی حاصل از فرآیند احتراق از دماغه خارج و به عنوان نیروی پیشران ، موشک را به طرف جلو حرکت می‌دهند.

موشکهایی با سوخت پیشران جامد

سوختهای پیشران از یک نوع سوخت و یک اکسنده تشکیل شده‌اند. برای روشن شدن موشک ، کافی است یک جرقه کوچک سوخت پیشران آنرا آتش بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرین قطره می‌سوزد. گازهای حاصل از سوخت پیشران را از طریق دماغه انتهایی موشک خارج می‌شوند. اولین موشکها را احتمالا در قرن یازدهم میلادی در کشور چین ساخته‌اند. آنها موشکهایی بودند که از سوخت پیشران جامد استفاده می‌کردند. سوخت موشک یک نوع باروت بود که از مخلوطی از نیترات پتاسیم ، زغال چوب و سولفور تشکیل شده بود.

موشکهایی که از سوخت پیشران جامد استفاده می کنند، اغلب به عنوان موشکهای تقویت کننده‌ای استفاده می‌شوند که نیروی اولیه موشکهای بزرگتر را تأمین می‌کنند. موشکهای بزرگتر خود از سوخت پیشران مایع استفاده می‌کنند. بزرگترین موشکهای مصرف کننده سوخت جامد با 45 متر ارتفاع جزء موشکهای تقویت کننده شاتل فضایی ایالات متحده محسوب می‌شوند. آنها حاوی 586500 کیلوگرم (2/1 میلیون پوند) سوخت پیشران هستند که بطور متوسط 13 میلیون تن (5/3 میلیون پوند نیرو) نیروی پیشران را تولید می‌کنند.

این موشکها را طوری طراحی کرده‌اند که بعد از اتمام سوخت و افتادن در دریا ، از دریا بیرون کشیده شده ، دوباره برای مأموریتهای بعدی سوختگیری می‌شوند. ساخت موشکهایی که از سوخت جامد استفاده می‌کنند چندان دشوار نیست. آنها مقدار زیادی نیروی پیشران را در یک

تحقیق درمورد تاریخچه موشک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 1

اریخچه موشک

گمان می ‌رود که موشک‌های ابتدایی در چین ساخته ‌شده باشد. هنگامی که در سال 1232 م )= 611 ه ش) مغولان شهر «کای فنگ فو» در شمال چین را به محاصره‌ خود درآوردند، مردم شهر با شلیک تیرهای آتشین حاوی لوله‌هایی پر از باروت محاصره‌ شهر را شکستند. بر اساس دست‌نوشته ای‌ قدیمی، این موشک‌ها چنین توصیف می شد: صدایی چون رعد تولید می ‌کردند و مسافت زیادی را می ‌پیمودند. مدت زمان چندان زیادی نگذشت که هنر موشک‌سازی به خاور میانه و اروپا کشیده‌شد. در سال 1242 م (= 621 ه ش)، «راجر بیکن» - کشیش و فیلسوف و دانشمند انگلیسی - فرمولی برای ساختن باروت یافت (2/41% نیترات پتاسیم، 4/29% کربن، 4/29% گوگرد) . وی همچنین موفق‌ شد نیترات‌پتاسیم را تقطیر کند که جزء تولیدکننده‌ اکسیژن در باروت است. این امر باعث تسریع در سوختن باروت می ‌شد. «الحسن الرماح»، مورخ سوری، در کتاب‌ خود با عنوان «جنگ سواره و ماشینهای جنگی» که در حدود سال 1280 م (= 659 ه ش) آن را نگاشته است، طرز ساختن باروت و موشک را با عنوان «تیرهای چینی» توضیح داده ‌است. «مور آروتی»، مورخ ایتالیایی، نیز شرح می ‌دهد که چگونه به هنگام محاصره‌ «چیوزیا» (در نزدیکی ونیز) در سال 1379 م (= 758 ه ش) قلعه‌ای تدافعی با موشک باروتی به آتش کشیده شد و آخرین مقاومتها را در هم شکست. انگلیسیها برای اولین بار در جنگی با هندیها موشک را دیدند. باحتمال، هندیها موشک ‌سازی را از بازرگانان عرب فراگرفته ‌بودند. هنگامی که در حدود سال ‌1770 م (= 1149 ه ش) اولین نمونه‌های موشکهای هندی به انگلستان رسید، ناخدا «تامس دسالیر» ساختمان آنها را مورد آزمایش قرار داد؛ اما نتوانست موشکهایی با همان برد و دقت تولید کند. موضوع موشک تا سال 1804 م (= 1183 ه ش) در بوته‌ فراموشی ماند؛ تا اینکه «ویلیام کانگریو» - افسر انگلیسی - تلاش جدیدی را برای ساختن موشک آغاز کرد. او توانست در مدت یک‌سال موشکی بیست و چهار پوندی با برد 1800 متر بسازد. موشکهای او در 8 اکتبر 1806 (= 16 مهر 1185) در جنگ با «ناپلئون» به ‌کار گرفته ‌شد. در سال 1844 م (= 1223 ه ش)، «ویلیام هیل» انگلیسی موشکهایی اختراع کرد که ضمن چرخیدن قادر به حفظ تعادل خود نیز بودند. «کنستانتین تسیلوفسکی»، اهل روسیه، که معلم مدرسه بود، در سال 1883 م (= 1212 ه ش) ثابت کرد که موشکها در خلأ نیز می ‌توانند کار کنند. او در سال 1903 م (= 1282 ه ش) نخستین مقاله‌ خود را درباره‌ مسافرتهای فضایی منتشرکرد. یادداشت‌های او در اوایل قرن بیستم حاوی طرحهایی از سفینه‌های فضایی است که سوخت آنها اکسیژن و هیدروژن مایع یا اکسیژن و نفت سفید ‌است. تسیلوفسکی به موشکهای چند مرحله‌ای علاقه‌مند بود. وی استفاده از موشکهای موازنه را پیشنهاد کرد (موشکهای فرعی که تعادل موشک‌اصلی را حفظ می ‌کند)؛ و حتی تا جایی پیش رفت که به توصیف محلهای مسکونی واقع در مدار پرداخت؛ جایی که انسان تحت نیروی گرانش مصنوعی زندگی کند و غذا و اکسیژن لازم را از سامانه های بسته‌ زیست‌شناختی به دست آورد. با این همه، هنوز راه درازی در پیش بود تا موشک در اهدافی چنین بلند پروازانه به کار گرفته‌شود. بعدها تسیلوفسکی در روسیه «پدر صنعت موشک‌سازی» لقب گرفت-سایت پیام

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تحقیق درمورد تاریخچه ساخت موشک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

تاریخچه ساخت موشک

حداقل ۷۰۰ سال از عمر موشک مى گذرد. در قرن سیزدهم بود که چینى ها نخستین تیرهاى آتشین ضبط شده در تاریخ را پرتاب کردند و مغول هاى مهاجم را به وحشت افکندند. چینى ها در جنگ پین کینگ در سال ۱۲۳۲ میلادى سلاح هاى آتشین را که بر سر خود آتش داشتند علیه تاتارها به کار گرفتند. در این سال ها توسط یک نفر ایتالیایى به نام فونتانا راکتى اختراع شد که داراى محرک بود. این راکت در آن زمان چندان عملى نبود و تخریب چندانى نداشت و بیشتر اثر روانى آن در ایجاد ترس در دشمن مورد نظر بود.

اولین راکت به مفهوم امروزى توسط شاهزاده حیدرعلى در هندوستان ابداع شد که این راکت در نیمه دوم قرن ۱۷ علیه انگلیسى ها به کار گرفته شد. این راکت ها لوله هایى از آهن و ماده اصلى آن را باروت تشکیل مى داد و وزن این راکت ۳ تا ۵ کیلوگرم و طول آن ۲۰ و قطر آن ۵ سانتى متر با برد حدود ۵/۲ کیلومتر بود که طول راکت در مجموع با قطعات چوبى به ۳ متر مى رسید. همچنین پایدارى این راکت ها در پرواز توسط قطعاتى از چوب بامبو که به بدنه آن متصل بود تامین مى شد که این قطعات چوبى عملى شبیه بالک هاى کنترلى در موشک هاى امروزى را انجام مى دادند. در جنگى که در هندوستان بین ارتش انگلیس و حیدرعلى اتفاق افتاد، ارتش حیدرعلى با به کارگیرى ۵ هزار راکت انداز ابداعى خود شکست سختى بر ارتش انگلیس تحمیل کرد و انگلیس و غرب به رغم داشتن زمینه هاى مساعد در تهیه اسلحه فعالیت چشمگیرى در تحقیقات موشکى نداشتند. اما در این جنگ تعدادى از راکت هاى سالم به وسیله یکى از افسران انگلیسى به نام ویلیام کنگرو جهت تجزیه و بررسى به انگلستان ارسال شد. این افسر پس از بازگشت به انگلیس در سال ۱۸۰۴ به ریاست کارخانه موشک سازى که تازه در ولویچ تاسیس شده بود انتخاب شد و نتیجه فعالیت وى موجب پیدایش راکتى به نام خود او شد که طول بدنه فلزى کنگرو ۱۰۷ سانتى متر بود و قطر آن ۱۰ سانتى متر که با سر دوکى شکل به چوبى به طول ۶/۴ متر و قطر ۸/۳ سانتى متر وصل شده و وزن آن در حدود ۵/۱۴ کیلوگرم بوده و برد آن ۸/۱ کیلومتر بود که با تغییرات انجام شده به ۷/۳ کیلومتر افزایش یافته است و با استفاده از این راکت ها ارتش انگلیس در سال ۱۸۰۵ شهر بولونى فرانسه را با پرتاب ۲۰ هزار راکت و در سپتامبر سال بعد شهر کپنهاگ را با پرتاب ۴۰ هزار راکت به ویرانه تبدیل کرد.

تحقیق درمورد تاریخچه موشک با فرمت ورد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 1

اریخچه موشک

گمان می ‌رود که موشک‌های ابتدایی در چین ساخته ‌شده باشد. هنگامی که در سال 1232 م )= 611 ه ش) مغولان شهر «کای فنگ فو» در شمال چین را به محاصره‌ خود درآوردند، مردم شهر با شلیک تیرهای آتشین حاوی لوله‌هایی پر از باروت محاصره‌ شهر را شکستند. بر اساس دست‌نوشته ای‌ قدیمی، این موشک‌ها چنین توصیف می شد: صدایی چون رعد تولید می ‌کردند و مسافت زیادی را می ‌پیمودند. مدت زمان چندان زیادی نگذشت که هنر موشک‌سازی به خاور میانه و اروپا کشیده‌شد. در سال 1242 م (= 621 ه ش)، «راجر بیکن» - کشیش و فیلسوف و دانشمند انگلیسی - فرمولی برای ساختن باروت یافت (2/41% نیترات پتاسیم، 4/29% کربن، 4/29% گوگرد) . وی همچنین موفق‌ شد نیترات‌پتاسیم را تقطیر کند که جزء تولیدکننده‌ اکسیژن در باروت است. این امر باعث تسریع در سوختن باروت می ‌شد. «الحسن الرماح»، مورخ سوری، در کتاب‌ خود با عنوان «جنگ سواره و ماشینهای جنگی» که در حدود سال 1280 م (= 659 ه ش) آن را نگاشته است، طرز ساختن باروت و موشک را با عنوان «تیرهای چینی» توضیح داده ‌است. «مور آروتی»، مورخ ایتالیایی، نیز شرح می ‌دهد که چگونه به هنگام محاصره‌ «چیوزیا» (در نزدیکی ونیز) در سال 1379 م (= 758 ه ش) قلعه‌ای تدافعی با موشک باروتی به آتش کشیده شد و آخرین مقاومتها را در هم شکست. انگلیسیها برای اولین بار در جنگی با هندیها موشک را دیدند. باحتمال، هندیها موشک ‌سازی را از بازرگانان عرب فراگرفته ‌بودند. هنگامی که در حدود سال ‌1770 م (= 1149 ه ش) اولین نمونه‌های موشکهای هندی به انگلستان رسید، ناخدا «تامس دسالیر» ساختمان آنها را مورد آزمایش قرار داد؛ اما نتوانست موشکهایی با همان برد و دقت تولید کند. موضوع موشک تا سال 1804 م (= 1183 ه ش) در بوته‌ فراموشی ماند؛ تا اینکه «ویلیام کانگریو» - افسر انگلیسی - تلاش جدیدی را برای ساختن موشک آغاز کرد. او توانست در مدت یک‌سال موشکی بیست و چهار پوندی با برد 1800 متر بسازد. موشکهای او در 8 اکتبر 1806 (= 16 مهر 1185) در جنگ با «ناپلئون» به ‌کار گرفته ‌شد. در سال 1844 م (= 1223 ه ش)، «ویلیام هیل» انگلیسی موشکهایی اختراع کرد که ضمن چرخیدن قادر به حفظ تعادل خود نیز بودند. «کنستانتین تسیلوفسکی»، اهل روسیه، که معلم مدرسه بود، در سال 1883 م (= 1212 ه ش) ثابت کرد که موشکها در خلأ نیز می ‌توانند کار کنند. او در سال 1903 م (= 1282 ه ش) نخستین مقاله‌ خود را درباره‌ مسافرتهای فضایی منتشرکرد. یادداشت‌های او در اوایل قرن بیستم حاوی طرحهایی از سفینه‌های فضایی است که سوخت آنها اکسیژن و هیدروژن مایع یا اکسیژن و نفت سفید ‌است. تسیلوفسکی به موشکهای چند مرحله‌ای علاقه‌مند بود. وی استفاده از موشکهای موازنه را پیشنهاد کرد (موشکهای فرعی که تعادل موشک‌اصلی را حفظ می ‌کند)؛ و حتی تا جایی پیش رفت که به توصیف محلهای مسکونی واقع در مدار پرداخت؛ جایی که انسان تحت نیروی گرانش مصنوعی زندگی کند و غذا و اکسیژن لازم را از سامانه های بسته‌ زیست‌شناختی به دست آورد. با این همه، هنوز راه درازی در پیش بود تا موشک در اهدافی چنین بلند پروازانه به کار گرفته‌شود. بعدها تسیلوفسکی در روسیه «پدر صنعت موشک‌سازی» لقب گرفت-سایت پیام

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تحقیق درمورد تاریخچه ساخت موشک با فرمت ورد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

تاریخچه ساخت موشک

حداقل ۷۰۰ سال از عمر موشک مى گذرد. در قرن سیزدهم بود که چینى ها نخستین تیرهاى آتشین ضبط شده در تاریخ را پرتاب کردند و مغول هاى مهاجم را به وحشت افکندند. چینى ها در جنگ پین کینگ در سال ۱۲۳۲ میلادى سلاح هاى آتشین را که بر سر خود آتش داشتند علیه تاتارها به کار گرفتند. در این سال ها توسط یک نفر ایتالیایى به نام فونتانا راکتى اختراع شد که داراى محرک بود. این راکت در آن زمان چندان عملى نبود و تخریب چندانى نداشت و بیشتر اثر روانى آن در ایجاد ترس در دشمن مورد نظر بود.

اولین راکت به مفهوم امروزى توسط شاهزاده حیدرعلى در هندوستان ابداع شد که این راکت در نیمه دوم قرن ۱۷ علیه انگلیسى ها به کار گرفته شد. این راکت ها لوله هایى از آهن و ماده اصلى آن را باروت تشکیل مى داد و وزن این راکت ۳ تا ۵ کیلوگرم و طول آن ۲۰ و قطر آن ۵ سانتى متر با برد حدود ۵/۲ کیلومتر بود که طول راکت در مجموع با قطعات چوبى به ۳ متر مى رسید. همچنین پایدارى این راکت ها در پرواز توسط قطعاتى از چوب بامبو که به بدنه آن متصل بود تامین مى شد که این قطعات چوبى عملى شبیه بالک هاى کنترلى در موشک هاى امروزى را انجام مى دادند. در جنگى که در هندوستان بین ارتش انگلیس و حیدرعلى اتفاق افتاد، ارتش حیدرعلى با به کارگیرى ۵ هزار راکت انداز ابداعى خود شکست سختى بر ارتش انگلیس تحمیل کرد و انگلیس و غرب به رغم داشتن زمینه هاى مساعد در تهیه اسلحه فعالیت چشمگیرى در تحقیقات موشکى نداشتند. اما در این جنگ تعدادى از راکت هاى سالم به وسیله یکى از افسران انگلیسى به نام ویلیام کنگرو جهت تجزیه و بررسى به انگلستان ارسال شد. این افسر پس از بازگشت به انگلیس در سال ۱۸۰۴ به ریاست کارخانه موشک سازى که تازه در ولویچ تاسیس شده بود انتخاب شد و نتیجه فعالیت وى موجب پیدایش راکتى به نام خود او شد که طول بدنه فلزى کنگرو ۱۰۷ سانتى متر بود و قطر آن ۱۰ سانتى متر که با سر دوکى شکل به چوبى به طول ۶/۴ متر و قطر ۸/۳ سانتى متر وصل شده و وزن آن در حدود ۵/۱۴ کیلوگرم بوده و برد آن ۸/۱ کیلومتر بود که با تغییرات انجام شده به ۷/۳ کیلومتر افزایش یافته است و با استفاده از این راکت ها ارتش انگلیس در سال ۱۸۰۵ شهر بولونى فرانسه را با پرتاب ۲۰ هزار راکت و در سپتامبر سال بعد شهر کپنهاگ را با پرتاب ۴۰ هزار راکت به ویرانه تبدیل کرد.