پاورپوینت در مورد مواد و مصالح ساختمانی جدید

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل :  .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید : 48 اسلاید

 قسمتی از متن .ppt : 

مواد و مصالح ساختمانی جدید

بتن انتقال دهنده نور

بتن جلا یافته

ساگا گلس، پوشش رنگی کنترل نور

بتن سبک هوادار

آجر مهندسی سبز

ساخت بتون ویژه با قابلیت‌های مهندسی هسته‌ای

ضد آب کردن بتن با فناوری کریستالی

استفاده از آسفالت به عنوان منبع انرژی

کانکس تاشونده سیار

اجرای طرح بتن هوشمندگرمازا دانشگاه آزاد قزوین

بتن انتقال دهنده نور با نام تجاری ™ Litracon  محصول نسبتا جدیدی است که در سال 2004 توسط یک معمار 27 ساله مجارستانی به نام آرن لوسونزی ابداع گردید. این محصول با ترکیب 96% بتن معمولی و 4% فیبرهای نوری محصولی منحصر به فرد را برای هزاره جدید به ارمغان آورده است.

بتن انتقال دهنده نور

هم اکنون بتن لیتراکن با دانسیته 2400-2100 کیلو گرم بر متر مکعب ، مقاومت فشاری 50 نیوتن بر میلیمتر مربع و مقاومت کششی 7 نیوتن بر میلیمتر مربع  در سه رنگ خاکستری، سیاه و یا سفید و با ابعاد استاندارد 300*600 میلیمتر و با ضخامت 500-25 میلیمتر تولید میگردد. ازنظر تئوری فیبرهای به کار رفته در لیتراکن قادر به انتقال نور در بتنی به ضخامت 20 متر می باشد. همچنین استفاده از فیبر نوری در اجزای باربر سازه ای بدون تاثیر منفی در مقاومت بالای فشاری و کششی آن می تواند اثری خوب با ایجاد فضاهایی روشن و جذاب داشته باشد.

تحقیق در مورد مواد اکسید کننده 8ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مواد اکسید کننده

اکسنده های مایع و جامد چه هستند؟

اکسنده ها مواد جامد یا مایعی هستند که آماده دریافت اکسیژن خالص یا دیگر مواد اکسنده مانند بروم ، کلر یا فلوئور می باشند. آنها همچنین شامل موادی هستند که با اکسنده های قابل اشتعال ( سوختنی ) واکنش شیمیایی می دهند . بدین معنا که اکسیژن با دیگر مواد تشکیل ترکیب شیمیایی داده و در نتیجه شانس ایجاد یک حریق یا انفجاررا افزایش می دهد . این واکنش ممکن است به طور خودبخود دردمای اتاق یا گرمای کم اتفاق بیفتد . مایعات و جامدات اکسید کننده می توانند حریق شدید و انفجار خطرناک را ایجاد نمایند .

معمولترین مایعات و جامدات اکسنده عبارتند از :

- بروم - اسید نیتریک

- بروماتها - نیتریتهاونیتراتها

- ایزوسیانوراتهای کلریت - پربراتها

- کلراتها - پرکلراتها

- دی کروماتها - پریوداتها

- هیدروپراکسیدها - پرمنگناتها

- هیپوکلریتها - پراکسیدها

- پراکسیدهای غیر آلی - پراکسی اسیدها

- پراکسیدهای کتون - پرسولفاتها

مواد شیمیایی دیگری وجود داردکه اکسنده هستند. برای مثال هوای مایع باعث انفجارهای زیادی می گردد . زیرا مشخصات یک اکسنده را داراست.هوای مایع درحدود 30 درصد اکسیژن دارد ، بنابراین یک اکسنده قوی به شمار می آید. بنابراین وقتی که هوای مایع تبخیر می شود در حجمی از اکسیژن ،غنی می گردد لذا حجم بیشتری از اجزاء با سرعت کمی تبخیر می گردند . نیتروژن مایع ایمن تر است و بعنوان یک مایع خنک کننده بر اکسیزن مایع ترجیح داده می شود .

هر ماده ناشناخته دیگرنیز بهمین ترتیب عمل می کند ، مخصوصاً کریستالهای یک حلال از پراکسیدشناخته شده است ( مانند اترها ) که خطرناک بودن آن به طور مسلم تشخیص داده شده است .

مواد اکسنده چه کار می توانند انجام دهند ؟

مواد اکسنده می توانند :

به سرعت گستره یک آتش را افزایش می دهند و آن را شدت می بخشند .

باعث می شوند ، ذراتی که به طور عادی نمی سوزند ، آمادگی سوختن با سرعت زیادرا پیدا کنند .

باعث می شوند که مواد قابل اشتعال به خودی خود بدون حضور هیچ عاملی بسوزند . منابع افروزش می تواند یک جرقه یا شعله باشد .

وقتیکه یک ماده اکسنده در تماس با ذرات قابل اشتعال قرار می گیرد چه اتفاقی می افتد ؟ این به ثبات ماده مربوط می شود . کمی ثبات یک ماده اکسنده بیشتر از شانس واکنش خطرناک آن می باشد.

آیا مواد اکسنده طبقه بندی شده اند ؟

انجمن ملی حفاظت از آتش NFPA کد430 ( 1995 ) کدی است برای انبار کردن جامدات و مایعات اکسنده ، مواد اکسنده را طبق توانایی آنها در ایجاد اشتعال خودبخودی و چگونگی افزایش سرعت سوختن طبقه بندی کرده است .

اکسنده های دسته اول :

در تماس با مواد سوختنی ، به طور جزئی سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با مواد سوختنی باعث ایجاد افروزش خودبخودی نمی گردند .

اکسنده های دسته دوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال به طور متوسط سرعت سوختن را افزایش می دهند .

ممکن است در تماس با یک ماده قابل اشتعال ، باعث افروزش خودبخودی گردند.

اکسنده های دسته سوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال ، به شدت سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با ماده قابل اشتعال یا مواجهه با گرمای کافی ، باعث تجزیه شدید و ادامه آن می گردند.

اکسنده های دسته چهارم :

در تماس با مقدار معینی آلاینده ، منفجر می شوند .

در مواجهه با مقدار کمی گرما ، ضربه ( شوک ) یا اصطحکاک ، منفجر می شوند .

سرعت سوختن مواد قابل اشتعال را افزایش می دهد.

باعث اشتعال خودبخودی مواد سوختنی می شوند .

برخی از نمونه های طبقه بندی شده مواد اکسنده کدامند ؟

انجمن حفاظت ملی آتش ( NFPA ) کد 430 ( 1995) کدی برای انبار کردن مایعات و جامدات اکسنده می باشد . لیستی از نمونه های زیادی از انواع مواد اکسنده طبق سیستم طبقه بندی NFPA تهیه کرده است .

برخی از این نمونه ها شامل :

نمونه هایی از دسته اول اکسنده ها طبق دسته بندی NFPA :

نیترات آلومینیوم پرسولفات آمونیوم

پراکسید باریوم نیترات منیزیوم

دی کرومات پتاسیم نیترات پتاسیم

نیترات نقره دی کرومات سدیم

تحقیق در مورد مواد اکسید کننده 8ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مواد اکسید کننده

اکسنده های مایع و جامد چه هستند؟

اکسنده ها مواد جامد یا مایعی هستند که آماده دریافت اکسیژن خالص یا دیگر مواد اکسنده مانند بروم ، کلر یا فلوئور می باشند. آنها همچنین شامل موادی هستند که با اکسنده های قابل اشتعال ( سوختنی ) واکنش شیمیایی می دهند . بدین معنا که اکسیژن با دیگر مواد تشکیل ترکیب شیمیایی داده و در نتیجه شانس ایجاد یک حریق یا انفجاررا افزایش می دهد . این واکنش ممکن است به طور خودبخود دردمای اتاق یا گرمای کم اتفاق بیفتد . مایعات و جامدات اکسید کننده می توانند حریق شدید و انفجار خطرناک را ایجاد نمایند .

معمولترین مایعات و جامدات اکسنده عبارتند از :

- بروم - اسید نیتریک

- بروماتها - نیتریتهاونیتراتها

- ایزوسیانوراتهای کلریت - پربراتها

- کلراتها - پرکلراتها

- دی کروماتها - پریوداتها

- هیدروپراکسیدها - پرمنگناتها

- هیپوکلریتها - پراکسیدها

- پراکسیدهای غیر آلی - پراکسی اسیدها

- پراکسیدهای کتون - پرسولفاتها

مواد شیمیایی دیگری وجود داردکه اکسنده هستند. برای مثال هوای مایع باعث انفجارهای زیادی می گردد . زیرا مشخصات یک اکسنده را داراست.هوای مایع درحدود 30 درصد اکسیژن دارد ، بنابراین یک اکسنده قوی به شمار می آید. بنابراین وقتی که هوای مایع تبخیر می شود در حجمی از اکسیژن ،غنی می گردد لذا حجم بیشتری از اجزاء با سرعت کمی تبخیر می گردند . نیتروژن مایع ایمن تر است و بعنوان یک مایع خنک کننده بر اکسیزن مایع ترجیح داده می شود .

هر ماده ناشناخته دیگرنیز بهمین ترتیب عمل می کند ، مخصوصاً کریستالهای یک حلال از پراکسیدشناخته شده است ( مانند اترها ) که خطرناک بودن آن به طور مسلم تشخیص داده شده است .

مواد اکسنده چه کار می توانند انجام دهند ؟

مواد اکسنده می توانند :

به سرعت گستره یک آتش را افزایش می دهند و آن را شدت می بخشند .

باعث می شوند ، ذراتی که به طور عادی نمی سوزند ، آمادگی سوختن با سرعت زیادرا پیدا کنند .

باعث می شوند که مواد قابل اشتعال به خودی خود بدون حضور هیچ عاملی بسوزند . منابع افروزش می تواند یک جرقه یا شعله باشد .

وقتیکه یک ماده اکسنده در تماس با ذرات قابل اشتعال قرار می گیرد چه اتفاقی می افتد ؟ این به ثبات ماده مربوط می شود . کمی ثبات یک ماده اکسنده بیشتر از شانس واکنش خطرناک آن می باشد.

آیا مواد اکسنده طبقه بندی شده اند ؟

انجمن ملی حفاظت از آتش NFPA کد430 ( 1995 ) کدی است برای انبار کردن جامدات و مایعات اکسنده ، مواد اکسنده را طبق توانایی آنها در ایجاد اشتعال خودبخودی و چگونگی افزایش سرعت سوختن طبقه بندی کرده است .

اکسنده های دسته اول :

در تماس با مواد سوختنی ، به طور جزئی سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با مواد سوختنی باعث ایجاد افروزش خودبخودی نمی گردند .

اکسنده های دسته دوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال به طور متوسط سرعت سوختن را افزایش می دهند .

ممکن است در تماس با یک ماده قابل اشتعال ، باعث افروزش خودبخودی گردند.

اکسنده های دسته سوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال ، به شدت سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با ماده قابل اشتعال یا مواجهه با گرمای کافی ، باعث تجزیه شدید و ادامه آن می گردند.

اکسنده های دسته چهارم :

در تماس با مقدار معینی آلاینده ، منفجر می شوند .

در مواجهه با مقدار کمی گرما ، ضربه ( شوک ) یا اصطحکاک ، منفجر می شوند .

سرعت سوختن مواد قابل اشتعال را افزایش می دهد.

باعث اشتعال خودبخودی مواد سوختنی می شوند .

برخی از نمونه های طبقه بندی شده مواد اکسنده کدامند ؟

انجمن حفاظت ملی آتش ( NFPA ) کد 430 ( 1995) کدی برای انبار کردن مایعات و جامدات اکسنده می باشد . لیستی از نمونه های زیادی از انواع مواد اکسنده طبق سیستم طبقه بندی NFPA تهیه کرده است .

برخی از این نمونه ها شامل :

نمونه هایی از دسته اول اکسنده ها طبق دسته بندی NFPA :

نیترات آلومینیوم پرسولفات آمونیوم

پراکسید باریوم نیترات منیزیوم

دی کرومات پتاسیم نیترات پتاسیم

نیترات نقره دی کرومات سدیم

تحقیق در مورد گردش مواد سوختی 12 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 15 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

گردش مواد سوختی

استخراج اورانیم ـ تخلیة زباله ها و دوباره غنی سازی

گردش مواد سوختی هسته ای یعنی چه ؟

نیروگاههای اتمی برای ادامه فعالیت خود باید از مواد سوختی استفاده کنند. این مواد پس از سوختن ‌نیاز به تخلیه و انتقال دارند . هسته های شکافت پذیری که هنوز در عناصر سوختی مصرف شده موجود است ، باید بازیافت شود و زباله های غیر مفید و خطرناک باید از بین برود. تمام این مراحل را در مجموع تحت عنوان « گردش مواد سوختی » شرح می دهند.

این چرخه با استخراج اورانیم و توریم از معادن سطحی یا زیر سطحی آغاز می شود. آماده سازی سنگ معدن و اجرای روشهای تبدیل و غنی سازی پیش از فراهم آمدن عناصر سوختی ، لازم است . پس از اجرای این مراحل عناصر سوختی فراهم شده به راکتورها حمل می شوند. تخلیه مواد زاید اتمی دقیقاً به اندازة تدارک مواد سوختی اتمی برای نیروگاه اتمی اهمیت دارد. عمل تخلیه با برداشت عناصر سوختی مصرف شده آغاز می شود. این مواد پس از برداشت از راکتور نخست در یک استخر کاهش پرتوزایی (که آب را خنک می کند) انبار می شوند آنگاه به یک انبار میانی انتقال می یابند و سپس به تاسیسات دوباره غنی سازی منتقل می شوند در آنجا مواد دوباره قابل استفاده و زباله های اتمی از یکدیگر جدا می شوند. از مواد سوختی بازیافتی عناصر سوختی جدید فراهم می شود. زباله های رادیو اکتیو در کارگاهی به نام تاسیسات ایمن سازی و محدود سازی بسته بندی و پس از آن به انبارهای نهایی زیر زمینی منتقل می شود .

اورانیم چگونه به دست می آید ؟

اورانیم فلزی سنگین است که از سنگ معدن اورانیم به دست می آید . معروفترین سنگ معدن اورانیم ظاهراً نوعی اورانیت است که از 95 درصد اکسید اورانیم تشکیل شده است و گاهی به صورت صخره های چند تنی یافت می شود( این نوع اورانیت معمولاً دارای رنگ قهوه أی تا سیاه است) . متاسفانه اغلب سنگ معدنهای دیگر مقدار بسیار کمتری اورانیم در خود دارند. استخراج هنگامی مقرون به صرفه است که حداقل یک کیلوگرم اورانیم از هر تن سنگ معدن به دست آید. سنگ معدن استخراج شده از معادن زیر زمینی یا سطحی ، باید نخست آماده شود . این سنگ ها خرد ، آسیاب و با آب قلیایی شستشو می شوند پس از طی دیگر مراحل آماده سازی اورانیم متراکم یا کنسانتره اورانیم که بیش از 70% اورانیم در خود دارد و کیک زرد نامیده می شود به دست می آید . این محصول برای آماده سازی بیشتر به محل دیگری حمل می شود.

اورانیم غنی شده چگونه تولید می شود ؟

اورانیم خالص طبیعی برای استفاده در نیروگاههای اتمی مناسب نیست ، زیرا فقط 7/0 درصد آن از نوع شکاف پذیر 238U- و 3/99 درصد آن از نوع سنگین تر و شکاف ناپذیر 238 U- است .

سوخت اتمی بیشتر نیروگاههای اتمی باید حدود 3 درصد 235 U- داشته باشد . بنابراین اورانیم باید تا این غلظت غنی شود. چون دو ایزوتوپ اورانیم از نظر شیمیایی از یکدیگر قابل تشخیص نیستند برای غنی سازی از تفاوت وزنی آنها استفاده می شود. نخست اورانیم با کمک فلوئور به گار هگزا فلوئورید اورانیم (UF6) به عبارت دیگر به ترکیبی از اورانیم و فلوئور تبدیل می شود . در این مرحله برای جداسازی دو ایزوتوپ اورانیم از یکدیگر روشهای متفاوتی وجود دارد.

در روش لوله های جدا کننده گاز UF6 در لوله های کوچکی که انحنایی نیم دایره دارند با شتاب وارد می شود. نیروی گریز از مرکز ایجاد شده گاز دارای 238 U- را با شدت بیشتر به خارج می راند به نحوی که این گاز می تواند از گاز سبکتر 235 U- جدا شود . بدیهی است که با این روش جداسازی کامل دو ایزوتوپ ممکن نیست . ولی اگر تعداد بیشتری از این واحدهای جدا کننده را به صورت زنجیره ای به یکدیگر مربوط کنند ، بالاخره گازی به دست می آید که در آن اتمهای 235 U- به حد کافی وجود دارد. در روش گاز افشانی گاز UF6 با فشار از غشایی عبور داده می شود. در این عمل گاز سبکتر 235 U- سریعتر از گاز سنگین تر 238 U- از منفذهای دیافراگم عبور می کند. این روش نیز تا حدودی موجب جداسازی ایزوتوپها از یکدیگر می شود.

تحقیق در مورد گردش مواد سوختی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 15 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

گردش مواد سوختی

استخراج اورانیم ـ تخلیة زباله ها و دوباره غنی سازی

گردش مواد سوختی هسته ای یعنی چه ؟

نیروگاههای اتمی برای ادامه فعالیت خود باید از مواد سوختی استفاده کنند. این مواد پس از سوختن ‌نیاز به تخلیه و انتقال دارند . هسته های شکافت پذیری که هنوز در عناصر سوختی مصرف شده موجود است ، باید بازیافت شود و زباله های غیر مفید و خطرناک باید از بین برود. تمام این مراحل را در مجموع تحت عنوان « گردش مواد سوختی » شرح می دهند.

این چرخه با استخراج اورانیم و توریم از معادن سطحی یا زیر سطحی آغاز می شود. آماده سازی سنگ معدن و اجرای روشهای تبدیل و غنی سازی پیش از فراهم آمدن عناصر سوختی ، لازم است . پس از اجرای این مراحل عناصر سوختی فراهم شده به راکتورها حمل می شوند. تخلیه مواد زاید اتمی دقیقاً به اندازة تدارک مواد سوختی اتمی برای نیروگاه اتمی اهمیت دارد. عمل تخلیه با برداشت عناصر سوختی مصرف شده آغاز می شود. این مواد پس از برداشت از راکتور نخست در یک استخر کاهش پرتوزایی (که آب را خنک می کند) انبار می شوند آنگاه به یک انبار میانی انتقال می یابند و سپس به تاسیسات دوباره غنی سازی منتقل می شوند در آنجا مواد دوباره قابل استفاده و زباله های اتمی از یکدیگر جدا می شوند. از مواد سوختی بازیافتی عناصر سوختی جدید فراهم می شود. زباله های رادیو اکتیو در کارگاهی به نام تاسیسات ایمن سازی و محدود سازی بسته بندی و پس از آن به انبارهای نهایی زیر زمینی منتقل می شود .

اورانیم چگونه به دست می آید ؟

اورانیم فلزی سنگین است که از سنگ معدن اورانیم به دست می آید . معروفترین سنگ معدن اورانیم ظاهراً نوعی اورانیت است که از 95 درصد اکسید اورانیم تشکیل شده است و گاهی به صورت صخره های چند تنی یافت می شود( این نوع اورانیت معمولاً دارای رنگ قهوه أی تا سیاه است) . متاسفانه اغلب سنگ معدنهای دیگر مقدار بسیار کمتری اورانیم در خود دارند. استخراج هنگامی مقرون به صرفه است که حداقل یک کیلوگرم اورانیم از هر تن سنگ معدن به دست آید. سنگ معدن استخراج شده از معادن زیر زمینی یا سطحی ، باید نخست آماده شود . این سنگ ها خرد ، آسیاب و با آب قلیایی شستشو می شوند پس از طی دیگر مراحل آماده سازی اورانیم متراکم یا کنسانتره اورانیم که بیش از 70% اورانیم در خود دارد و کیک زرد نامیده می شود به دست می آید . این محصول برای آماده سازی بیشتر به محل دیگری حمل می شود.

اورانیم غنی شده چگونه تولید می شود ؟

اورانیم خالص طبیعی برای استفاده در نیروگاههای اتمی مناسب نیست ، زیرا فقط 7/0 درصد آن از نوع شکاف پذیر 238U- و 3/99 درصد آن از نوع سنگین تر و شکاف ناپذیر 238 U- است .

سوخت اتمی بیشتر نیروگاههای اتمی باید حدود 3 درصد 235 U- داشته باشد . بنابراین اورانیم باید تا این غلظت غنی شود. چون دو ایزوتوپ اورانیم از نظر شیمیایی از یکدیگر قابل تشخیص نیستند برای غنی سازی از تفاوت وزنی آنها استفاده می شود. نخست اورانیم با کمک فلوئور به گار هگزا فلوئورید اورانیم (UF6) به عبارت دیگر به ترکیبی از اورانیم و فلوئور تبدیل می شود . در این مرحله برای جداسازی دو ایزوتوپ اورانیم از یکدیگر روشهای متفاوتی وجود دارد.

در روش لوله های جدا کننده گاز UF6 در لوله های کوچکی که انحنایی نیم دایره دارند با شتاب وارد می شود. نیروی گریز از مرکز ایجاد شده گاز دارای 238 U- را با شدت بیشتر به خارج می راند به نحوی که این گاز می تواند از گاز سبکتر 235 U- جدا شود . بدیهی است که با این روش جداسازی کامل دو ایزوتوپ ممکن نیست . ولی اگر تعداد بیشتری از این واحدهای جدا کننده را به صورت زنجیره ای به یکدیگر مربوط کنند ، بالاخره گازی به دست می آید که در آن اتمهای 235 U- به حد کافی وجود دارد. در روش گاز افشانی گاز UF6 با فشار از غشایی عبور داده می شود. در این عمل گاز سبکتر 235 U- سریعتر از گاز سنگین تر 238 U- از منفذهای دیافراگم عبور می کند. این روش نیز تا حدودی موجب جداسازی ایزوتوپها از یکدیگر می شود.