طرح کسب و کار کسب وکار شتر مرغ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 37

موضوع طرح: پرورش شترمرغ

ظرفیت:15 شترمرغ

مجوزهای لازم:

معاونت امور دام وزارت جهاد کشاورزی، سازمان دامپزشکی و یا معاونت های امور دام بخش طیور غیر مرسوم و سازمانهای مرتبط با پرورش شترمرغ منطقه

سرمایه گذاری کل:90000000 تومان

سهم آورده متقاضی:90000000تومان

میزان اشتغالزایی:3نفر

تاریخچه

بیش از 20 میلیون سال پیش اجداد شترمرغ های امروزی از کرانه های شمالی دریای مدیترانه‌تا خاور دور در چین ساکن بوده و تنها یک میلیون سال از مهاجرت و انتقال شترمرغ‌ها به آفریقای شمالی، شرقی و جنوبی می‌گذرد. شترمرغ در صحراهای کشورهای عربی و ایران نیز به صورت وحشی وجود داشته ولی در حال حاضر نسل آنها منقرض گردیده است. توجه انسان به شتر‌مرغ و محصولات آن تقریباً به 7500 سال پیش بر می‌گردد اولین اثر که حاکی از وجود شتر مرغ در صحرا بوده است ، سنگ منقوشی می‌باشد که شکار شتر مرغی را توسط یک پلنگ به تصویر کشیده است. مصریان باستان از پرهای شترمرغ به عنوان سمبل عدالت و از تخم‌هایش برای مصارف دارویی استفاده می‌کردند و فرعون از بادبزن ساخته شده از پرهای شتر مرغ در سفرهایش به سر زمین های دور استفاده می‌کرد. در تاریخ اساطیری یونان نیز شتر مرغ ها قبل از پیدایش ارابه جایگاه خاصی را به عنوان حیوانات باربر به خود اختصاص می‌دادند. افسران رومی کلاه خودهای خود را با پرهای شترمرغ می آراستند . چربی شتر مرغ با اعتقاد به اینکه دارای نیروی ویژه ای می‌باشد به قیمت گزافی به فروش می‌رفت. بیشه نشین‌ها از تخم مرغ های خالی شترمرغ برای حمل و نگهداری آب استفاده می‌کردند و برخی از قبایل عرب شترمرغ‌ها را جهت تغذیه شکار کرده و چرم آنها را در لباسهایشان بکار می‌بردند از حدود صد سال پیش پرورش شتر مرغ با هدف بهره گیری از فرآورده‌‌های آن و به دلیل ویژگی‌های خاص این پرنده در قاره آفریقا به طور قابل توجهی مطرح بوده است. منطقه لیتل کارو در آفریقای جنوبی از سال 1870 به بعد و در پی تقاضای مکرر اروپائیان در زمینه محصولات شترمرغ به یک مرکز صنعتی پرورش شتر مرغ تبدیل شده است تا چندی قبل اکثر مناطق پرورش سنتی شترمرغ به آفریقای جنوبی، آمریکا و استرالیا محدود می‌شد ولی در سال‌های بعد دوره ترقی مزارع شتر مرغ در کشورهای دیگر شامل اروپای مرکزی و غربی توسعه یافت. از آغاز دهه 1980 پرورش شتر مرغ در مناطق مختلف دنیا وارد یک دوره جدید شد و پویایی دوباره صنعت در آفریقای جنوبی در سال 1993 تولید این پرنده را دو برابر کرده و بازار جهانی برای پوست شترمرغ طغیان کرد. علیرغم کیفیت بالای تولیدات گوشت و چرم، پرورش شترمرغ نتوانسته است به پتانسیل خود در مراتب بالا دست یابد. در حال حاضر تنها در آفریقای جنوبی پرورش شترمرغ به موفقیت خود در ایجاد بازارها ادامه می‌دهد و پرورش آن در گله های پر تعداد سودمند می‌باشد.

مشخصات ظاهری

شترمرغ بزرگترین پرنده زنده است.متوسط ارتفاع آنها 5/2-1/ 2 متر و وزن آنها 160-100 کیلوگرم می باشد. بدن تخم مرغ شکل آنها از پرهای نرم پوشیده شده است. جوجه ها،چه نر و چه ماده،پرهای قهوه ای دارند. به تدریج نر ها که بالغ می شوند،پرهای بدنشان سیاه و پرهای بالشان ،سفید می شود. پرهای بدن ماده ها،خاکستری-قهوه ای و نوک پرهای بال آنها،قهوه ای یا سیاه می شود. شترمرغ ها گردنی بلند و بسیار انعطاف پذیر دارند که بوسیله آن قادرند روی زمین بچرند و در عین حال از برگ درختان تغذیه کنند. شترمرغ علاوه بر دید و شنوایی بسیار دقیق،می تواند در هنگام خطر با سرعتی بیش از 40 مایل در ساعت(64 کیلومتر در ساعت) بدود. این پرنده 70-60 سال عمر می‌کند.

شرح کسب و کار

محصولات عمده، بازار و مشتریان

محل استقرار و ساختمانها

استراتژی و ماموریت کسب و کار

طرح کسب و کار کسب وکار شتر مرغ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 37

موضوع طرح: پرورش شترمرغ

ظرفیت:15 شترمرغ

مجوزهای لازم:

معاونت امور دام وزارت جهاد کشاورزی، سازمان دامپزشکی و یا معاونت های امور دام بخش طیور غیر مرسوم و سازمانهای مرتبط با پرورش شترمرغ منطقه

سرمایه گذاری کل:90000000 تومان

سهم آورده متقاضی:90000000تومان

میزان اشتغالزایی:3نفر

تاریخچه

بیش از 20 میلیون سال پیش اجداد شترمرغ های امروزی از کرانه های شمالی دریای مدیترانه‌تا خاور دور در چین ساکن بوده و تنها یک میلیون سال از مهاجرت و انتقال شترمرغ‌ها به آفریقای شمالی، شرقی و جنوبی می‌گذرد. شترمرغ در صحراهای کشورهای عربی و ایران نیز به صورت وحشی وجود داشته ولی در حال حاضر نسل آنها منقرض گردیده است. توجه انسان به شتر‌مرغ و محصولات آن تقریباً به 7500 سال پیش بر می‌گردد اولین اثر که حاکی از وجود شتر مرغ در صحرا بوده است ، سنگ منقوشی می‌باشد که شکار شتر مرغی را توسط یک پلنگ به تصویر کشیده است. مصریان باستان از پرهای شترمرغ به عنوان سمبل عدالت و از تخم‌هایش برای مصارف دارویی استفاده می‌کردند و فرعون از بادبزن ساخته شده از پرهای شتر مرغ در سفرهایش به سر زمین های دور استفاده می‌کرد. در تاریخ اساطیری یونان نیز شتر مرغ ها قبل از پیدایش ارابه جایگاه خاصی را به عنوان حیوانات باربر به خود اختصاص می‌دادند. افسران رومی کلاه خودهای خود را با پرهای شترمرغ می آراستند . چربی شتر مرغ با اعتقاد به اینکه دارای نیروی ویژه ای می‌باشد به قیمت گزافی به فروش می‌رفت. بیشه نشین‌ها از تخم مرغ های خالی شترمرغ برای حمل و نگهداری آب استفاده می‌کردند و برخی از قبایل عرب شترمرغ‌ها را جهت تغذیه شکار کرده و چرم آنها را در لباسهایشان بکار می‌بردند از حدود صد سال پیش پرورش شتر مرغ با هدف بهره گیری از فرآورده‌‌های آن و به دلیل ویژگی‌های خاص این پرنده در قاره آفریقا به طور قابل توجهی مطرح بوده است. منطقه لیتل کارو در آفریقای جنوبی از سال 1870 به بعد و در پی تقاضای مکرر اروپائیان در زمینه محصولات شترمرغ به یک مرکز صنعتی پرورش شتر مرغ تبدیل شده است تا چندی قبل اکثر مناطق پرورش سنتی شترمرغ به آفریقای جنوبی، آمریکا و استرالیا محدود می‌شد ولی در سال‌های بعد دوره ترقی مزارع شتر مرغ در کشورهای دیگر شامل اروپای مرکزی و غربی توسعه یافت. از آغاز دهه 1980 پرورش شتر مرغ در مناطق مختلف دنیا وارد یک دوره جدید شد و پویایی دوباره صنعت در آفریقای جنوبی در سال 1993 تولید این پرنده را دو برابر کرده و بازار جهانی برای پوست شترمرغ طغیان کرد. علیرغم کیفیت بالای تولیدات گوشت و چرم، پرورش شترمرغ نتوانسته است به پتانسیل خود در مراتب بالا دست یابد. در حال حاضر تنها در آفریقای جنوبی پرورش شترمرغ به موفقیت خود در ایجاد بازارها ادامه می‌دهد و پرورش آن در گله های پر تعداد سودمند می‌باشد.

مشخصات ظاهری

شترمرغ بزرگترین پرنده زنده است.متوسط ارتفاع آنها 5/2-1/ 2 متر و وزن آنها 160-100 کیلوگرم می باشد. بدن تخم مرغ شکل آنها از پرهای نرم پوشیده شده است. جوجه ها،چه نر و چه ماده،پرهای قهوه ای دارند. به تدریج نر ها که بالغ می شوند،پرهای بدنشان سیاه و پرهای بالشان ،سفید می شود. پرهای بدن ماده ها،خاکستری-قهوه ای و نوک پرهای بال آنها،قهوه ای یا سیاه می شود. شترمرغ ها گردنی بلند و بسیار انعطاف پذیر دارند که بوسیله آن قادرند روی زمین بچرند و در عین حال از برگ درختان تغذیه کنند. شترمرغ علاوه بر دید و شنوایی بسیار دقیق،می تواند در هنگام خطر با سرعتی بیش از 40 مایل در ساعت(64 کیلومتر در ساعت) بدود. این پرنده 70-60 سال عمر می‌کند.

شرح کسب و کار

محصولات عمده، بازار و مشتریان

محل استقرار و ساختمانها

استراتژی و ماموریت کسب و کار

پرورش شتر مرغ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 63 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مقدمه:

با وجود گذشت بیش از یک قرن از پرورش شترمرغ اهلی در مزارع افریقای جنوبی، اطلاعات علمی کمی در خصوص تغذیه شترمرغ وجود دارد و نیازهای غذایی این پرنده به طور دقیق برآورد نشده است. نتها در چندساله اخیر برخی از تحقیقات اولیه در اسرائیل و افریقای جنوبی در این زمینه انجام شده اشت. هنوز جنبه های زیادی مورد تحقیق قرار نگرفته و اطلاعات گردآوری شده در این بخش بیشتر مربوط به تجربیات پرورش دهندگان شترمرغ در افریقای جنوبی است.

شترمرغ بطور کامل علفخوار نبوده و در حیات وحش قسمتی از غذای آنان را حشرات، پستانداران کوچک، مارمولک و گاهی تخم پرندگان تشکیل می دهد. اگرچه شترمرغ ها علف می خورند ولی غذای مورد علاقه آنان را برگ گیاهان دولپه ای و نیز دانه آنها تشکیل می دهد.

شترمرغ بر اساس عادت طبیعی در مراتع فقیر زندگی کرده و می تواند در این شرایط غذای کافی برای خود تهیه نماید، جائیکه گاو و حتی گوسفند قادر به زندگی نیستند.

مانند سایر دامها هزینه غذا یکی از عمده ترین مخارج پرورش شترمرغ را تشکیل می دهد. با استفاده از قابلیت شترمرغ در مصرف غذای فقیر و متنوع می توان تا حد زیادی از هزینه های پرورش کاست.

1- فیزیولوژی گوارش:

مطالعات معدود انجام شده برروی شترمرغها نشان می دهد که آنها قادرند الیاف خام را بهتر از سایر طیور هضم نمایند. در این زمینه فیزیولوژی گوارش شترمرغ را می توان با خرگوش و اسب مقایسه کرد. Angle دریافت که هضم الیاف دیواره سلولی (NDF) که تا میزان 5 تا 6 درصد توسط طیور قابل هضم است، در جیره جوجه های شترمرغ می تواند از سن 3 هفتگی مورد استفاده قرار گیرد. توانایی هضم NDF شامل درصدی از فیبر موجود در غذا (سلولز، همی سلولز و لیگنین) است که پتانسیل هضم شدن را دارد. در شترمرغهای در حال رشد، در خلال 10 هفته اول این توانایی بصورت خطی تا میزان 51 درصد افزایش یافته و در مورد شترمرغهای کاملاً رشد کرده بالغ بر 60 درصد می گردد. چنین قدرت بالای هضم غذاهای فیبری را در گله های حیوانات نشخوارکننده می توان یافت.

غذاهای فیبری توسط شترمرغ از مری به پیش معده (معده غده ای) می رود و عملیات اولیه هضم شیمیایی بوسیله شیره معدی انجام می شود. سپس غذا از یک منفذ بزرگ وارد معدة ماهیچه ای بنام سنگدان می شود. دیوارة ماهیچه ای ضخیم سنگدان به همراه سنگریزه های خشن موجب تقسیم مکانیکی غذا به قطعات کوچکتر می گردد.

سپس غذا وارد رودة کوچک شده و با اضافه شدن ترشحات روده ای بخصوص از لوزالمعده، مواد مغذی جذب می شوند. فعالیتهای تخمیری که توسط باکتریها در روده کور و بزرگ انجام می شود شترمرغ را قادر می نماید که از مقادیر زیاد فیبر در غذا استفاده نماید. احتباس طولانی غذا در حدود 40 ساعت در دستگاه گوارش برای فلور باکتریایی بیهوازی زمان کافی فراهم می آورد تا روز غذا اثر نموده و منجر به شکستن سلولز و همی سلولز گردد. در این فرآیند اسیدهای چرب فرار نظیر اسید استیک، اسید پروپیونیک و اسید بوتیریک تولید شده که توسط دیواره معده جذب شده و انرژی لازم را برای پرنده مهیا می سازد.

طی آزمایشهای Swart دریافت که شترمرغهای در حال رشد می توانند تا 76 درصد از انرژی متابولیسمی مورد نیاز خود را از شکستن سلولز بدست‌آورند. باید توجه داشت که افزایش میزان الیاف خام در جیره ممکن است کاهش جذب سایر ترکیبات سهل الهضم جیره شود.

ارتباط رشد با مصرف غذا:

رشد و افزایش وزن زنده شترمرغ بستگی اساسی به نحوه تغذیه و مدیریت دارد. تغذیه شترمرغهای پرواری با غذای کنسانتره باعث رشد بسیار سریع از سن یک تا چهار ماهگی می گردد و لی ممکن است دفرمه شدن پا خصوصاً مفاصل را به دنبال داشته باشد. در اینگونه موارد توسعه استخوانهای پا با افزایش سریع وزن شترمرغ همخوانی ندارد.

نتایج یک مطالعة اخیر در افریقای جنوبی نشانگر آن است که شترمرغ مناطق مختلف، تفاوتهایی را در افزایش وزن نشان می دهد. در این مطالعه شترمرغهای ادشورن افریقای جنوبی، نامیبیا و زیمباوه با یکدیگر مقایسه گردیدند. شترمرغهای ادشورن افریقا دیرتر از بقیه به حداکثر وزن بدن و نیز حداکثر افزایش وزن روزانه رسیدند، ولی هیچگونه تفاوت معنی داری در وزن پرنده بالغ بین شترمرغهای نواحی مختلف وجود نداشت.

غذای مصرفی شترمرغ بستگی به وزن پرنده و میزان انرژی موجود در جیره دارد. معمولاً پرندگان تا زمانیکه از لحاظ انرژی نیازشان رفع نگردد از خوردن دست نمی کشند. در صورت تغذیه آزاد با جیرة متراکم (کنسانتره) میزان غذای روزانه دوره رشد 3 تا 4 درصد وزن بدن می باشد و تنها در پایان دوره رشد این مقدار کاهش یافته و به 2 تا 5/2 درصد می رسد. جدول (1) متوسط غذای مصرفی روزانه شترمرغها را در دوران مختلف زندگی نشان می دهد.

ضریب تبدیل غذایی در جوجه ها 4/1 تا 6/1 است و در شترمرغهای جوان 4 تا 6 ماه این نسبت 4 تا 6 و در پایان دوره رشد به 10 افزایش پیدا می کند.

2- میزان احتیاجات به مواد مغذی:

همانند سایر حیوانات شترمرغها هم جهت رشد، نگهداری و تولید مثل نیاز به آب، کربوهیدرات، پروتئین، چربی و ویتامینی ها دارند.

انرژی از شکستن کربوهیدراتهای موجود در غذاهای حاوی مواد قندی، نشاسته، چربی، پروتئین و الیاف خام (سلولز و همی سلولز) بدست می آید. انرژی قابل استفاده حاصل از غذا انرژی قابل سوخت و ساز (ME) نامیده می شود که شامل اختلاف انرژی غذا و انرژی دفع شده از طریق مدفوع و ادرار و گاز بوده و با واحد مگاژول بر کیلوگرم (MJ/Kg) محاسبه می گردد. در گونه های مختلف حیوانات دستگاه گوارش متفاوت بوده و ضریب تبدیل غذایی برای هر ماده غذایی با دیگری فرق می کند. بنابراین میزان ME در هر حیوان و بریا هر غذا متفاوت خواهد بود.

چنین اطلاعاتی هنوز برای شترمرغ در دسترس نیست. لذا از جداول موجود طیور و خوک استفاده می گردد که البته ارزش انرژی متابولیسمی در این جدول بدون احتساب الیاف خامی که شترمرغ می تواند استفاده نماید درنظر گرفته شده است.

پروتئین از اسیدهای آمینه تشکیل شده است. اسیدهای آمینه از ترکیبات اولیه هر سلول بوده و در تعداد زیادی از فرآیندهای متابولیکی بدن شرکت می نماید. لذا پروتئین موجود در غذا یکی از مهمترین عوامل رشد و تولید مثل هر موجود زنده محسوب می گردد. شترمرغ در دروان فیزیولوژیکی مختلف شامل رشد، نگهداری و تولید مثل نیاز متفاوت به پروتئین در یک جیره غذایی دارد. درصد پروتئین در یک جیره بصورت درصد پروتئین خام مطرح می گردد. در هنگام تغذیه حیوانات با مواد پروتئینی بایستی هم میزان پروتئین جیره و هم ارزش غذایی آن مد نظر قرار گیرد. این امر بستگی به ترکیب اسیدهای آمینه پروتئین دارد. کیفیت یک پروتئین بوسیله محتویات کلی و نیز میزان اسیدهای آمینه ضروری آن تعیین می شود. پروتئین با منشاء جیوانی فاقد ارزش غذایی زیادی است.

تنها نشخوارکنندگان قادرند که اسیدهای آمینه ضروری را توسط میکروارگانیسم ها در شکمبه بسازند. بدین ترتیب این حیوانات به اسیدهای آمینه ضروری در جیره وابستگی ندارند. این که میکروارگانیسم ها در دستگاه گوارش شترمرغ، تنها در سکوم و روده بزرگ وجود دارند، در این

پرورش شتر مرغ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 63 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مقدمه:

با وجود گذشت بیش از یک قرن از پرورش شترمرغ اهلی در مزارع افریقای جنوبی، اطلاعات علمی کمی در خصوص تغذیه شترمرغ وجود دارد و نیازهای غذایی این پرنده به طور دقیق برآورد نشده است. نتها در چندساله اخیر برخی از تحقیقات اولیه در اسرائیل و افریقای جنوبی در این زمینه انجام شده اشت. هنوز جنبه های زیادی مورد تحقیق قرار نگرفته و اطلاعات گردآوری شده در این بخش بیشتر مربوط به تجربیات پرورش دهندگان شترمرغ در افریقای جنوبی است.

شترمرغ بطور کامل علفخوار نبوده و در حیات وحش قسمتی از غذای آنان را حشرات، پستانداران کوچک، مارمولک و گاهی تخم پرندگان تشکیل می دهد. اگرچه شترمرغ ها علف می خورند ولی غذای مورد علاقه آنان را برگ گیاهان دولپه ای و نیز دانه آنها تشکیل می دهد.

شترمرغ بر اساس عادت طبیعی در مراتع فقیر زندگی کرده و می تواند در این شرایط غذای کافی برای خود تهیه نماید، جائیکه گاو و حتی گوسفند قادر به زندگی نیستند.

مانند سایر دامها هزینه غذا یکی از عمده ترین مخارج پرورش شترمرغ را تشکیل می دهد. با استفاده از قابلیت شترمرغ در مصرف غذای فقیر و متنوع می توان تا حد زیادی از هزینه های پرورش کاست.

1- فیزیولوژی گوارش:

مطالعات معدود انجام شده برروی شترمرغها نشان می دهد که آنها قادرند الیاف خام را بهتر از سایر طیور هضم نمایند. در این زمینه فیزیولوژی گوارش شترمرغ را می توان با خرگوش و اسب مقایسه کرد. Angle دریافت که هضم الیاف دیواره سلولی (NDF) که تا میزان 5 تا 6 درصد توسط طیور قابل هضم است، در جیره جوجه های شترمرغ می تواند از سن 3 هفتگی مورد استفاده قرار گیرد. توانایی هضم NDF شامل درصدی از فیبر موجود در غذا (سلولز، همی سلولز و لیگنین) است که پتانسیل هضم شدن را دارد. در شترمرغهای در حال رشد، در خلال 10 هفته اول این توانایی بصورت خطی تا میزان 51 درصد افزایش یافته و در مورد شترمرغهای کاملاً رشد کرده بالغ بر 60 درصد می گردد. چنین قدرت بالای هضم غذاهای فیبری را در گله های حیوانات نشخوارکننده می توان یافت.

غذاهای فیبری توسط شترمرغ از مری به پیش معده (معده غده ای) می رود و عملیات اولیه هضم شیمیایی بوسیله شیره معدی انجام می شود. سپس غذا از یک منفذ بزرگ وارد معدة ماهیچه ای بنام سنگدان می شود. دیوارة ماهیچه ای ضخیم سنگدان به همراه سنگریزه های خشن موجب تقسیم مکانیکی غذا به قطعات کوچکتر می گردد.

سپس غذا وارد رودة کوچک شده و با اضافه شدن ترشحات روده ای بخصوص از لوزالمعده، مواد مغذی جذب می شوند. فعالیتهای تخمیری که توسط باکتریها در روده کور و بزرگ انجام می شود شترمرغ را قادر می نماید که از مقادیر زیاد فیبر در غذا استفاده نماید. احتباس طولانی غذا در حدود 40 ساعت در دستگاه گوارش برای فلور باکتریایی بیهوازی زمان کافی فراهم می آورد تا روز غذا اثر نموده و منجر به شکستن سلولز و همی سلولز گردد. در این فرآیند اسیدهای چرب فرار نظیر اسید استیک، اسید پروپیونیک و اسید بوتیریک تولید شده که توسط دیواره معده جذب شده و انرژی لازم را برای پرنده مهیا می سازد.

طی آزمایشهای Swart دریافت که شترمرغهای در حال رشد می توانند تا 76 درصد از انرژی متابولیسمی مورد نیاز خود را از شکستن سلولز بدست‌آورند. باید توجه داشت که افزایش میزان الیاف خام در جیره ممکن است کاهش جذب سایر ترکیبات سهل الهضم جیره شود.

ارتباط رشد با مصرف غذا:

رشد و افزایش وزن زنده شترمرغ بستگی اساسی به نحوه تغذیه و مدیریت دارد. تغذیه شترمرغهای پرواری با غذای کنسانتره باعث رشد بسیار سریع از سن یک تا چهار ماهگی می گردد و لی ممکن است دفرمه شدن پا خصوصاً مفاصل را به دنبال داشته باشد. در اینگونه موارد توسعه استخوانهای پا با افزایش سریع وزن شترمرغ همخوانی ندارد.

نتایج یک مطالعة اخیر در افریقای جنوبی نشانگر آن است که شترمرغ مناطق مختلف، تفاوتهایی را در افزایش وزن نشان می دهد. در این مطالعه شترمرغهای ادشورن افریقای جنوبی، نامیبیا و زیمباوه با یکدیگر مقایسه گردیدند. شترمرغهای ادشورن افریقا دیرتر از بقیه به حداکثر وزن بدن و نیز حداکثر افزایش وزن روزانه رسیدند، ولی هیچگونه تفاوت معنی داری در وزن پرنده بالغ بین شترمرغهای نواحی مختلف وجود نداشت.

غذای مصرفی شترمرغ بستگی به وزن پرنده و میزان انرژی موجود در جیره دارد. معمولاً پرندگان تا زمانیکه از لحاظ انرژی نیازشان رفع نگردد از خوردن دست نمی کشند. در صورت تغذیه آزاد با جیرة متراکم (کنسانتره) میزان غذای روزانه دوره رشد 3 تا 4 درصد وزن بدن می باشد و تنها در پایان دوره رشد این مقدار کاهش یافته و به 2 تا 5/2 درصد می رسد. جدول (1) متوسط غذای مصرفی روزانه شترمرغها را در دوران مختلف زندگی نشان می دهد.

ضریب تبدیل غذایی در جوجه ها 4/1 تا 6/1 است و در شترمرغهای جوان 4 تا 6 ماه این نسبت 4 تا 6 و در پایان دوره رشد به 10 افزایش پیدا می کند.

2- میزان احتیاجات به مواد مغذی:

همانند سایر حیوانات شترمرغها هم جهت رشد، نگهداری و تولید مثل نیاز به آب، کربوهیدرات، پروتئین، چربی و ویتامینی ها دارند.

انرژی از شکستن کربوهیدراتهای موجود در غذاهای حاوی مواد قندی، نشاسته، چربی، پروتئین و الیاف خام (سلولز و همی سلولز) بدست می آید. انرژی قابل استفاده حاصل از غذا انرژی قابل سوخت و ساز (ME) نامیده می شود که شامل اختلاف انرژی غذا و انرژی دفع شده از طریق مدفوع و ادرار و گاز بوده و با واحد مگاژول بر کیلوگرم (MJ/Kg) محاسبه می گردد. در گونه های مختلف حیوانات دستگاه گوارش متفاوت بوده و ضریب تبدیل غذایی برای هر ماده غذایی با دیگری فرق می کند. بنابراین میزان ME در هر حیوان و بریا هر غذا متفاوت خواهد بود.

چنین اطلاعاتی هنوز برای شترمرغ در دسترس نیست. لذا از جداول موجود طیور و خوک استفاده می گردد که البته ارزش انرژی متابولیسمی در این جدول بدون احتساب الیاف خامی که شترمرغ می تواند استفاده نماید درنظر گرفته شده است.

پروتئین از اسیدهای آمینه تشکیل شده است. اسیدهای آمینه از ترکیبات اولیه هر سلول بوده و در تعداد زیادی از فرآیندهای متابولیکی بدن شرکت می نماید. لذا پروتئین موجود در غذا یکی از مهمترین عوامل رشد و تولید مثل هر موجود زنده محسوب می گردد. شترمرغ در دروان فیزیولوژیکی مختلف شامل رشد، نگهداری و تولید مثل نیاز متفاوت به پروتئین در یک جیره غذایی دارد. درصد پروتئین در یک جیره بصورت درصد پروتئین خام مطرح می گردد. در هنگام تغذیه حیوانات با مواد پروتئینی بایستی هم میزان پروتئین جیره و هم ارزش غذایی آن مد نظر قرار گیرد. این امر بستگی به ترکیب اسیدهای آمینه پروتئین دارد. کیفیت یک پروتئین بوسیله محتویات کلی و نیز میزان اسیدهای آمینه ضروری آن تعیین می شود. پروتئین با منشاء جیوانی فاقد ارزش غذایی زیادی است.

تنها نشخوارکنندگان قادرند که اسیدهای آمینه ضروری را توسط میکروارگانیسم ها در شکمبه بسازند. بدین ترتیب این حیوانات به اسیدهای آمینه ضروری در جیره وابستگی ندارند. این که میکروارگانیسم ها در دستگاه گوارش شترمرغ، تنها در سکوم و روده بزرگ وجود دارند، در این

پرورش شتر مرغ و ماهی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 46 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مقدمه

می‌توان گفت که پرورش شترمرغ یکی از صنعت‌های نوین است که در قرن حاضر توجه سرمایه‌گذاران و پرورش‌دهندگان بسیاری را به سوی خود جلب کرده است. پرورش‌دهندگان شترمرغ در ابتدای پرورش و سرمایه‌گذاری در این صنعت متوجه سودآوربودن آن و افزایش سرمایه اولیه خود شدند که این افزایش در برخی مواقع حتی تا چند برابر سرمایه اولیه نیز می‌رسید و اکنون با توجه به جاافتادن این صنعت در کل جهان، آینده بسیار خوبی را برای آن می‌توان متصور بود. ورود شترمرغ به ایران در حدود هفت سال پیش انجام گرفته و در این مدت نتایج بدست آمده از تحقیقات بر روی نحوه زیست این پرنده در کشور همگی مؤید این هستند که پرورش شترمرغ به عنوان یک صنعت بسیار سودآور و با آینده درخشان می‌تواند مورد توجه قرار گیرد . شترمرغ‌ها از بزرگ‌ترین پرندگان موجود در جهان هستند که از لحاظ تاریخی بومی آفریقا بوده واز زمانهای دور استفاده ازمحصولات آن در میان اقوام گوناگون این قاره رواج داشته است. این پرنده قادر به پرواز نیست اما باداشتن پاهای بسیار قوی خود توانایی بالایی برای تند دویدن دارد البته بال‌های آنها نیز به طرز شگفت‌آوری قوی هستند و در نمایش‌های تهاجمی و مانورهای جنسی و تولید مثلی مورد استفاده پرنده قرار می گیرد. طول بدن یک شترمرغ نر در حالت بلوغ به ft ٩-٦ می‌رسد. در حالی که پرنده ماده طیفی حدود ft ٥/٦-٥/٥ خواهد داشت. جوجه‌های شترمرغ در هر ماه حدود INCH ١٠رشد می‌کنند و در پایان سال اول وزنی حدود ١١٥-١١٠ کیلو پیدا خواهند کرد(١٢ ماهگی) که در این هنگام جهت. کشتار به مراکز ویژه اعزام می‌گردند.شترمرغ‌های اهلی شده در سن ٣-٢ سالگی به بلوغ می‌رسند. در این میان جنس ماده حدود ٦ ماه زودتر از جنس نر به بلوغ خواهد رسید. پس از بلوغ کامل با توجه به تفاوت‌های ظاهری به راحتی می‌توان پرندگان نر وماده را از یکدیگر تمیز داد. در این هنگام نرها با پرهای سیاه درخشان و نیز پرهای بزرگ به رنگ سفید در انتهای دو بال و دم از جنس ماده که دارای پرهایی خاکستری رنگ است مجزا می‌گردند. همچنین در فصل تولید مثل پوست ساق پا و نوک پرنده نر به رنگ صورتی مایل به قرمز در می‌آید که این تغییر رنگ نشان‌دهنده آمادگی پرنده نر جهت انجام عمل جفت‌گیری می‌باشد، جالب است.شترمرغ‌ها به طور کلی پرندگانی اجتماعی محسوب می‌شوند که در حیات‌وحش به صورت گروهی زندگی می‌کنند و تنها در فصل جفت‌گیری هر گروه تولیدمثلی در قلمرو خود جدا از دیگران زندگی و تولید مثل می‌نماید. به طور کلی شترمرغ‌ها پرندگانی ترسو هستند که با کوچکترین صدای ناگهانی با سرعتی بسیار زیاد شروع به دویدن می‌کنند که در این هنگام سرعت آنها حتی به حدود ٦٠ کیلو متر در ساعت نیز خواهد رسید که می‌توانند این سرعت را برای مدت ٣٠-١٥ دقیقه حفظ کند. شترمرغ‌ها پرندگانی مبارزه‌طلب هستند و به همین دلیل تقریباً می‌توان گفت که هیچ حیوانی یارای مقابله با آنها را ندارد. لگد شترمرغ‌ها یکی ازخطرناک‌ترین و کشنده‌ترین لگدها بوده که از قسمت جلوی بدن و از بالابه پایین بر سر حریف نگون‌بخت فرود می‌آید و در مواقعی، منجر به مرگ جانور مورد تهاجم خواهد گشت. همچنین جالب است بدانید شترمرغها بطور نرمال عمری معادل ٦٠-٣٠ سال دارند .یکی دیگر از خصوصیات این پرنده حس کنجکاوی شدید آنها می‌باشد که در بسیاری از موارد و در صورت عدم رعایت مسایل ایمنی در مزارع می تواند خسارات غیر قابل جبرانی در نتیجه بلع اشیای نظیر میخ، پیچ، تکه‌های چوب، آهن وابزارآلات بجامانده از کارگران و…… بوجود آورد که این مسأله گاه منجر به ضایعات درونی و حتی مرگ پرنده می‌گردد .

روشهای پرورش: شترمرغ در مزرعه به طور کلی به سه روش نگهداری می شود که عبارتند از:

    o  بسته

   o نیمه باز

    o باز

مقید کردن و انتقال:

برای گرفتن شترمرغ به دو کارگر نیاز است که هریک کنار یکی از پاهای شترمرغ ایستاده و آنرا از زیر شکم و روی دم نگهدارند. از یک عصای سرکج مخصوص گرفتن گردن برای پایین آوردن سراستفاده می شود. هنگامی که منقار به سطح زانو رسید منقار پایین را با قرار دادن انگشت شست در آن به سمت پایین نگه می دارند. این کار مانع برخورد از روبرو با پاهای شترمرغ می شود. شترمرغ در این وضعیت برای درمانهایی مانند برچسب زدن، دارو دادن ، تزریق، خونگیری و معاینه نگه داشته می شود.

جعبه های مقید کردن در بعضی از مزارع به کار می روند اما رضایت بخش نیستند زیرا ممکن است به پوست و پرها صدمه بزنند. هنگام سوار کردن آنها به کامیون، ممکن است هل دادن آنها از پشت روی سطح شیبدار الزامی شود. شترمرغ های بالغ به کامیونهایی نیاز دارند که ارتفاع دیواره جانبی آنها 2/2 متر بوده و با سایبانی از جنس پارچه کنفی یا کرباس برای جلوگیری از آویزان شدن سرو گردن پوشانده شده باشد. کف کامیون معمولاً با ماسه، خاک یا علف و دیواره های جانبی با کیسه های پرشده از علف برای کم کردن صدمه به پرها و پوست پوشانده می شوند. پارتیشن هایی نیز داخل کامیون قرار داده می شوند که شتر مرغ ها را به گروههای 6 تایی تقسیم می کند و این کار مانع از دراز کردن پاهای شترمرغ و لگد شدن آنها می گردد.

روشهای پرورش:

در روش باز باید یکی از دو روش جوجه کشی طبیعی یا مصنوعی نیز انتخاب گردد.

در روش بسته همراه جوجه کشی مصنوعی بکار گرفته می شود.

روش باز: نیاز به زمینی بزرگ به وسعت 40 هکتار است. غیر از هزینه خرید پرندگان که درتمام روشها معمول است، زمین مهم ترین نیاز عمده این روش است. شترمرغها تا حد امکان نزدیک زیستگاه طبیعی شان با حداقل دخالت انسان نگهداری شده و پرورش می یابند. مزیت اصلی روش باز، کاهش قابل توجه هزینه نگهداری شترمرغ های بالغ به مقدار زیاد است. همچنین در صورتی که شترمرغ ها خود تخمهایشان را جوجه کشی کنند، هزینه ای برای این کار صرف نشده ودر نتیجه هزینه های تولید بسیار پایین خواهند بود. از معایب این روش عدم کنترل و شناسایی شترمرغ ها و تخمهای تولیدی است.میزان مرگ و میر و تلفات به ویژه در میان جوجه ها به دلیل شکار آنها توسط حیوانات شکارچی بالاست.ضمناً گرفتن شترمرغ ها بسیار مشکل و پرهزینه است.  

  روش نیمه باز:

محدوده مورد نیاز برای این روش از 20 تا 60 هکتار متغیر است.شترمرغ‌هاچراگاههای

نسبتاً کوچک یا اراضی تقریباً 8 تا 12 هکتاری نگهداری می‌شوند. آنها توانایی گردش آزاد در محدوده ای معین را داشته و لذا بخشی از احتیاجات تغذیه‌ای آنها از این طریق تامین شود. محل های خوراک دادن باید نزدیک حصارکشی دور چراگاه ایجاد شوند تا قابلیت دسترسی به غذا افزایش و اضطراب ناشی از ورود مکرر افراد به داخل چراگاه کاهش یابد

روش بسته:محوطه مورد نیاز برای این روش به طور معمول کمتر از 20 هکتار است که به چراگاههای کوچکی هریک به وسعت 2-1 هکتار تقسیم شده است. این روش به علت نیاز کم به زمین مطلوب است. با این حال دو اشکال اصلی این روش عبارتند از: 1ـ هزینه های بالاتر خوراک 2ـ هزینه حصارکشی زیاد

رفتارشناسی: در محیط طبیعی شترمرغ در خارج از فصل تولید مثل گونه‌ای اجتماعی است و گروههایی از جنس و سنین مختلف را بویژه پیرامون چالابها تشکیل می‌ دهد. در این محیط ها شترمرغ با انواع گوناگون حیوانات روبروست و معمولأ از برخورد نزدیک با سایر حیوانات پرهیز می کند و کمتر رفتار خشن نسبت به آنها ابراز داشته و در 75 درصد از موارد با چشم پوشی یا تحمل، با سایر حیوانات برخورد می کند.

در محیط محصور شترمرغ های نر در طول حصار حرکت کرده و حتی هنگامی که جیره های مکمل در اختیارشان گذاشته می شود، باز هم در علفزار به دنبال علوفه می گردند که علت ظاهراً ترجیح علوفه است.

طی یک بررسی رفتارهای بارز در محیط اسارت ، عبارتند از: ایستادن، با تأنی راه رفتن، راه رفتن معمولی، نشستن، خوراک خوردن ( از جیره متراکم ) و جستجوی علوفه.

شتر مرغ در هوای بارانی ماندن زیر باران را به رفتن زیر سرپناه ترجیح می دهد.

طبق بررسی های به عمل آمده، هنگام خوراک خوردن مدت زمانی که نرها برای نگاه کردن به اطراف صرف می کنند، خیلی بیشتر از ماده ها است. در مقایسه با ماده ها نرها با سرعت بیشتری در مدت پس از توزیع خوراک سر را بلند می کنند.

علت مصرف سنگریزه، کاه، علفهای بلند و ریشه‌ها اغلب خوراک خوردن غلط ناشی از استرس تصور می شود که منجر به انسداد پیش معده شترمرغ در تمام سنین می گردد.