تحقیق در مورد ذرت 164 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 154 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

مقدمه

با آغاز هزاره سوم میلادی جمعیت جهان از مرز 6 میلیارد نفر گذشته است. چنانچه رشد جمعیت 7/1% در نظر گرفته شود جمعیت جهان در سال 2015 به مرز 8 میلیارد نفر و در نیمه قرن آینده به 11 میلیارد نفر خواهد رسید (پرستار 1376) از این رو در قرن 21 رقابت برای تامین غذا بیشتر از موارد دیگر به چشم می خورد.

میزان غذای مورد نیاز در دو دهۀ آینده به اندازۀ تمام غذای تولید شده در 1000 سال گذشته است در نتیجه کمبود غذا ، قحطی و گرسنگی، بیش از 70 میلیون نفر را تهدید می کند و بالغ بر 3 میلیارد نفر نیز دچار سوء تغذیه خواهند بود.(1993،FAO).

در این راستا با توجه به اهمیت محصولات اساسی گروه غلات ( مانند گندم ، برنج ، ذرت و جو ) که به طور مستقیم و غیر مستقیم عمده ترین بخش مواد غذایی جهان را تشکیل میدهند ، برنامه ریزی لازم در جهت افزایش تولید این محصولات ، غیر قابل اجتناب است . از سوی دیگر به منظور دستیابی به اهداف والایی چون استقلال و عدالت اجتماعی در برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور تأمین امنیت غذایی و خودکفایی بخش کشاورزی مورد توجه قرار گرفته و بر محوریت این بخش تأکید شده است ( امیدی،1378).

پس از گندم و برنج ، ذرت مهمترین محصول زراعی است و مورد توجه خاص بوده چرا که موارد استفاده زیادی برای انسان ، دام ، صنعت ، داروسازی ، صنایع غذایی و ... دارد.

ذرت نیرومندترین گیاه زراعی در جذب و ذخیره سازی انرژی آزاد موجود در زمین است . به همین دلیل به ذرت لقب سلطان غلات داده شده است. عملکرد بالا ، تنوع موارد مصرف، تنوع ارقام و هیبریدهای موجود ، خواص مختلف زراعی مطلوب و بهره برداری اقتصادی خوب و سازگاری بالای ذرت با شرایط مختلف آب و هوایی باعث شده سالیانه قسمت اعظمی از اراضی دنیا به کشت این گیاه ارزشمند اختصاص یابد (نورمحمدی و همکاران، 1376) . سطح زیر کشت و همچنین مصرف ذرت طی سالهای اخیر در اغلب کشورهای جهان بسرعت افزایش یافته و این نسبت از سال 1984 به بعد رشد زیاد تری داشته و در حال حاضر سطح زیر کشت آن بعد از گندم و برنج در مقام سوم می باشد( صلاحی مقدم و رحیمیان مشهدی ،1373).

براساس آمار سازمان خوارو بار کشاورزی (FAO) سطح زیر کشت جهانی ذرت در سال 2000 بالغ بر 130 میلیون هکتار متوسط عملکرد جهانی آن حدود 8/7 تن در هکتار و کل تولید آن 581 میلیون تن بوده است (آقا علیخانی ، 1380).

با توجه به محدودیتهای منابع آب و خاک ، توسعه سطح زیر کشت ذرت در ایران با مشکلات فراوانی روبرو است . بنابراین بهترین راه قابل قبول برای دستیابی به خود کفایی در تولید ذرت و متعاقب آن نیل به خود کفایی اقتصادی افزایش عملکرد در واحد سطح می باشد، از این رو شناخت عوامل مؤثر افزایش عملکرد، لازم و ضروری به نظر می رسد ( دارخال ،1374 ) .

سیستم های کشاورزی رایج در کنار تولید عملکردهای بالا ، معضلات اقتصادی خاصی ایجاد می کنند. دستیابی به چنین عملکردهایی مستلزم صرف انرژی زیاد و افزایش نهاده ها در سیستم می باشد . این سیستم همچنین مشکلات اکولوژیکی خاصی نظیر کاهش تنوع اکولوژیکی و فرسایش خاک و آلودگی خاک و آب به دنبال خواهد داشت. پذیرش سیستمهای تلفیقی در تولید محصولات کشاورزی با کاهش نهاده هایی از قبیل کود ، آفت کش ها و عملیات زراعی همراه است که می تواند مشکلات اقتصادی و اکولوژیکی مزبور را کاهش دهد . به کارگیری چنین سیستمهایی نیازمند شناخت اثرات متقابل طبیعی بین 4 عامل ( کود، آفت کش ، عملیات زراعی و تناوب ) می باشد و علاوه بر این باید چگونگی تاثیر این تاثیرات متقابل بر عملکرد گیاهان زراعی و بازده انرژی در سیستم کشاورزی را مد نظر داشت. مواردی که به عنوان جایگزین های انرژی های ورودی به سیستم می توان در نظر گرفت عبارتند از :

تناوب کشت با لگوم

استفاده از موارد آلی در کنار بقایای دامی و گیاهی و مدیریت تلفیقی آفات

پیشگشری آفات و بیماری ها

کنترل بیولوژیکی و زراعی آفت

استفاده از مالچ گیاهی و کنترل مکانیکی علفهای هرز

به کارگیری روشهای شخم حفاظتی ( ادوارد 1987 ، ادوارد و همکاران 1989).

با توجه به شرایط اقلیمی هر منطقه و مشخصات ارقام ، یکی از فاکتورهای مهم جهت تولید بیشتر در واحد سطح ، انتخاب تراکم مناسب می باشد. اکثر غلات در تراکم پایین، سطح برگ و تعداد اعضای زایشی خود را از طریق تولید پنجه افزایش می دهند، اما ذرت که پنجه تولید نمی کند ، نقش تراکم درآن حساس تر می باشد . دراین گروه از گیاهان در صورتیکه تراکم بکار گرفته شده کم باشد ، از پتانسیل موجود در مزرعه بهره برداری نمی شودو از طرفی افزایش بیش از حد تراکم باعث می شود که گلها عقیم شوندو عملکرد کاهش یابد ( یزدی صمدی و همکاران، 1376).

هدف از تعیین تراکم مناسب آن است که ترکیبی از عوامل محیطی برای حصول حداکثر عملکرد ممکن با کیفیت مطلوب تامین گردد. تراکم بسته به شرایط محیطی، حاصلخیزی خاک ، ژنوتیپ ، قدرت رشد ، رطوبت ، هدف تولید ( دانه یا علوفه ) ، رقابت با علفهای هرز ، پنجه زنی ، اندازه و حجم بوته ، مقاومت به ورس تاریخ کاشت ، رقابت با گیاه مجاور ،رقابت درون گیاهی و نوع گیاه از نظر اشباع نوری در نواحی مختلف فرق می کند ( کوچکی و سرمدنیا ،1378 ؛ طالبیان ، 1371).

تحقیق در مورد ماشینهای برداشت ذرت 28 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 32 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

ماشینهای برداشت ذرت

ذرت ارزشمندترین محصول زراعی ما به حساب می‌آید. شما می‌توانید این محصول را در تمام 50 ایالت پیدا کنید. این محصول بیشترین زمین زراعی را اشغال کرده است. این محصول یک محصول ملی است که سالها پیش قبل از آنکه اروپاییان به سرزمین ما بیایند توسط هندیان به آمریکا راه یافته است و می‌توان گفت که از آمریکا به سایر کشورها برده شده است.

در سالهای اخیر زه و زمینهای زیر کشت ذرت تنها برای دانه مورد برداشت قرار می‌گیرد (خوشه‌ها پوست کنده شده یا چیده می‌شوند قبل از جمع‌آوری کل محصول) و زمینهای باقی‌مانده جهت چرا یا خوراک یا تعلیف سایر حیوانات اهلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

گسترش ماشینهای برداشت ذرت

مدت زمان نه چندان دوری خوشه‌های ذرت با دست برداشت می‌شد. ماشینهایی که شما امروزه مورد استفاده قرار می‌دهید نسبت به ماشینهای اولیه کاملا جدید هستند.

در حدود سالهای 1951 بیشتر از زمینهای زیر کشت با دست برداشت می‌شدند. امروزه در سایر کشورها بخش وسیعی از زمینها هنوز هم با دست برداشت می‌شوند.

تاریخ‌های لیست شده در زیر تاریخچه تکاملی ماشینهای برداشت ذرت را نشان می‌دهد.

1880. اولین جمع کننده با اهمیت ذرت ثبت شد.

1885. پوست کن و خردکن ذرت اختراع شد.

1892. جمع‌کننده ذرت به صورت تجاری ساخته شد.

1928. جمع‌کننده دو ردیفه سوار ساخته شد.؟؟؟

از سال 1946 اصلاحات زیادی در ماشینهای جمع‌آوری ذرت انجام شد و آن را تبدیل به یک ماشین مهم در صنعت کشاورزی ماشینی نمود.

از دهه 30 به بعد ماشینهای جمع‌کننده و پوست کننده وارد عمل شدند که کاری ترکیب از دو عمل جمع‌آوری و پوست کندن را انجام می‌دادند و اکنون که ماشینهای برداشت به بازار آمده‌اند که جهت برداشت ذرت قابل انطباق می‌باشند و به یکی از مهمترین و محبوب‌ترین ماشینهای برداشت تبدیل شده‌اند.

نوع و اندازه ماشینهای برداشت ذرت

در این بخش ما سه نوع از ماشینها را بررسی خواهیم کرد.

1 ـ ماشینهایی که ذرت را می‌چینند. این نوع از ماشینها تنها خوشه ذرت را (بلال) تنها از ساقه ایستاده آن می‌چینند. اما خوشه را پوست نمی‌کنند و دانه را جدا نمی‌سازند که نوع اصلاح یافته این ماشین ذرت شیرین را نیز برداشت می‌نماید.

2 ـ ماشینهایی که ذرت را جمع‌آوری می‌کنند. نام Corn-Picker اغلب برای این ماشین مصطلح است در حالیکه در اصل این یک ماشین چیننده و پوست کننده می‌باشد. این دستگاه خوشه‌ها را از ساقه‌های ایستاده در زمین چیده و سپس برگهای اطراف آن را جدا می‌نماید.

3 ـ ماشینهای جمع‌کننده و پوست‌کننده. این ماشین خوشه‌های چیده شده جمع‌آوری کرده و سپس برگهای آن را جدا کرده سپس دانه‌های آن را از غلاف خوشه جدا می‌سازد. این دستگاه را می‌توان به دستگاههایی که خوشه ذرت را می‌چینند متصل کرد.

4 ـ کمباین ذرت: این ماشینها دو، سه، چهار، شش یا حتی هشت هِد دارند. که این هدها جایگزین میله‌های برنده ساقه می‌گردند. این هدها خوشه ذرت را از ساقه آن جدا نموده یا به اصطلاح می‌چینند و سپس خوشه‌های چیده شده را به سمت کمباین می‌فرستند. سپس خوشه‌های ذرت در محفظه‌هایی قرار گرفته و دانه‌ها از خوشه‌ جدا می‌شوند. آنگاه در بخش دیگر دستگاه همانند سایر دانه‌ها، حبه ذرت از سایر خاشاک کاملا جدا شده و دانه‌های تمیز به دست می‌آیند.

هدهای استاندارد دارای عرض کاری در حدود 36 تا 42 اینچ دارند در حالیکه عرض کار خاصی در حدود 20 تا 32 اینچ نیز وجود دارد. برای عرض کار 20 اینچ هدها توانایی کار همزمان در چهار، شش یا هشت ردیف را دارند. ؟؟؟ متصل کردن و جدا نمودن هدها، با دقت فراوانی پیاده شده‌اند تا عمل تغییر حالت از برداشت غلات به برداشت ذرت به راحتی و آسانی انجام پذیرد. این عمل را می‌توان در محل نگهداری هدهای برداشت ذرت انجام داد.

Corn-Peeker

بیشترین بحث ما در این قسمت با این دستگاه می‌باشد. بخش اصلی که خوشه ذرت را از ساقه آن می‌چیند با کمی تغییر در کمباین برداشت نیز استفاده می‌گردد. به همین علت بیشتر مطالعه شما درباره Corn-Peeker می‌تواند در رابطه با هدهای کمباین نیز مورد استفاده قرار گیرد.

انواع Corn-Peeker

انواع این دستگاهها را بر اساس نحوه توان‌گیری آنها می‌توان به بخشهای زیر تقسیم کرد:

1‌ ـ کششی: که این نوع را تراکتور به دنبال خود کشیده و نیرو توسط PTO به آن منتقل می‌شود.

2ـ‌ سوار: که این نوع بر تراکتور سوار بوده و نیروی خود را توسط ‌PTO دریافت می‌کند.

3‌ ـ‌ خودرو: که این نوع خود حرکت کرده و نیرویش را خودش مستقلا تامین می‌نماید.

تحقیق در مورد ماشینهای برداشت ذرت 28 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 32 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

ماشینهای برداشت ذرت

ذرت ارزشمندترین محصول زراعی ما به حساب می‌آید. شما می‌توانید این محصول را در تمام 50 ایالت پیدا کنید. این محصول بیشترین زمین زراعی را اشغال کرده است. این محصول یک محصول ملی است که سالها پیش قبل از آنکه اروپاییان به سرزمین ما بیایند توسط هندیان به آمریکا راه یافته است و می‌توان گفت که از آمریکا به سایر کشورها برده شده است.

در سالهای اخیر زه و زمینهای زیر کشت ذرت تنها برای دانه مورد برداشت قرار می‌گیرد (خوشه‌ها پوست کنده شده یا چیده می‌شوند قبل از جمع‌آوری کل محصول) و زمینهای باقی‌مانده جهت چرا یا خوراک یا تعلیف سایر حیوانات اهلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

گسترش ماشینهای برداشت ذرت

مدت زمان نه چندان دوری خوشه‌های ذرت با دست برداشت می‌شد. ماشینهایی که شما امروزه مورد استفاده قرار می‌دهید نسبت به ماشینهای اولیه کاملا جدید هستند.

در حدود سالهای 1951 بیشتر از زمینهای زیر کشت با دست برداشت می‌شدند. امروزه در سایر کشورها بخش وسیعی از زمینها هنوز هم با دست برداشت می‌شوند.

تاریخ‌های لیست شده در زیر تاریخچه تکاملی ماشینهای برداشت ذرت را نشان می‌دهد.

1880. اولین جمع کننده با اهمیت ذرت ثبت شد.

1885. پوست کن و خردکن ذرت اختراع شد.

1892. جمع‌کننده ذرت به صورت تجاری ساخته شد.

1928. جمع‌کننده دو ردیفه سوار ساخته شد.؟؟؟

از سال 1946 اصلاحات زیادی در ماشینهای جمع‌آوری ذرت انجام شد و آن را تبدیل به یک ماشین مهم در صنعت کشاورزی ماشینی نمود.

از دهه 30 به بعد ماشینهای جمع‌کننده و پوست کننده وارد عمل شدند که کاری ترکیب از دو عمل جمع‌آوری و پوست کندن را انجام می‌دادند و اکنون که ماشینهای برداشت به بازار آمده‌اند که جهت برداشت ذرت قابل انطباق می‌باشند و به یکی از مهمترین و محبوب‌ترین ماشینهای برداشت تبدیل شده‌اند.

نوع و اندازه ماشینهای برداشت ذرت

در این بخش ما سه نوع از ماشینها را بررسی خواهیم کرد.

1 ـ ماشینهایی که ذرت را می‌چینند. این نوع از ماشینها تنها خوشه ذرت را (بلال) تنها از ساقه ایستاده آن می‌چینند. اما خوشه را پوست نمی‌کنند و دانه را جدا نمی‌سازند که نوع اصلاح یافته این ماشین ذرت شیرین را نیز برداشت می‌نماید.

2 ـ ماشینهایی که ذرت را جمع‌آوری می‌کنند. نام Corn-Picker اغلب برای این ماشین مصطلح است در حالیکه در اصل این یک ماشین چیننده و پوست کننده می‌باشد. این دستگاه خوشه‌ها را از ساقه‌های ایستاده در زمین چیده و سپس برگهای اطراف آن را جدا می‌نماید.

3 ـ ماشینهای جمع‌کننده و پوست‌کننده. این ماشین خوشه‌های چیده شده جمع‌آوری کرده و سپس برگهای آن را جدا کرده سپس دانه‌های آن را از غلاف خوشه جدا می‌سازد. این دستگاه را می‌توان به دستگاههایی که خوشه ذرت را می‌چینند متصل کرد.

4 ـ کمباین ذرت: این ماشینها دو، سه، چهار، شش یا حتی هشت هِد دارند. که این هدها جایگزین میله‌های برنده ساقه می‌گردند. این هدها خوشه ذرت را از ساقه آن جدا نموده یا به اصطلاح می‌چینند و سپس خوشه‌های چیده شده را به سمت کمباین می‌فرستند. سپس خوشه‌های ذرت در محفظه‌هایی قرار گرفته و دانه‌ها از خوشه‌ جدا می‌شوند. آنگاه در بخش دیگر دستگاه همانند سایر دانه‌ها، حبه ذرت از سایر خاشاک کاملا جدا شده و دانه‌های تمیز به دست می‌آیند.

هدهای استاندارد دارای عرض کاری در حدود 36 تا 42 اینچ دارند در حالیکه عرض کار خاصی در حدود 20 تا 32 اینچ نیز وجود دارد. برای عرض کار 20 اینچ هدها توانایی کار همزمان در چهار، شش یا هشت ردیف را دارند. ؟؟؟ متصل کردن و جدا نمودن هدها، با دقت فراوانی پیاده شده‌اند تا عمل تغییر حالت از برداشت غلات به برداشت ذرت به راحتی و آسانی انجام پذیرد. این عمل را می‌توان در محل نگهداری هدهای برداشت ذرت انجام داد.

Corn-Peeker

بیشترین بحث ما در این قسمت با این دستگاه می‌باشد. بخش اصلی که خوشه ذرت را از ساقه آن می‌چیند با کمی تغییر در کمباین برداشت نیز استفاده می‌گردد. به همین علت بیشتر مطالعه شما درباره Corn-Peeker می‌تواند در رابطه با هدهای کمباین نیز مورد استفاده قرار گیرد.

انواع Corn-Peeker

انواع این دستگاهها را بر اساس نحوه توان‌گیری آنها می‌توان به بخشهای زیر تقسیم کرد:

1‌ ـ کششی: که این نوع را تراکتور به دنبال خود کشیده و نیرو توسط PTO به آن منتقل می‌شود.

2ـ‌ سوار: که این نوع بر تراکتور سوار بوده و نیروی خود را توسط ‌PTO دریافت می‌کند.

3‌ ـ‌ خودرو: که این نوع خود حرکت کرده و نیرویش را خودش مستقلا تامین می‌نماید.

تحقیق درمورد سیاهک ذرت 12ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

سیاهک ذرت CORN SMUT

سیاهک ذرت یکی از گسترده ترین و شایع ترین بیماری های ذرت در مناطق ذیرکشت این محصول می باشد. تنها گیاه دیگری که به این بیماری مبتلا می شود شبیه ذرت بوده و تئوسینت (Teosinte) نام دارد. هنگامیکه این پارازیت وارد و در محلی مستقر شود با تولید اسپورهای بادوام و بیشمار برای همیشه در آنجا باقی خواهد ماند.

اهمیت اقتصادی: متوسط خسارات ناشی از سیاهک ذرت به ندرت از 2% تجاوز می نماید. این بیماری عموماً در نواحی گرم و نسبتاً خشک خسارت زیادتری می رساند. محل گالها روی گیاه و زمان توسعه آن در میزان خسارت بیماری روی محصول تأثیر می گذارد.

علائم بیماری: گالهای سیاهک روی هر قسمت از گیاه که بافتهای جنینی یا رویانی embryonic tissues ظاهر گردد بوجود می آید. این گالها ممکن است روی ساقه، برگ، جوانه های جانبی، خوشه و گل آذین نر، ایجاد گردند. قطر گالها ممکن است به 10 سانتیمتر یا حتی بیشتر برسد. گالها معمولاً در ابتدا متمایل به سبز بوده و سپس به رنگ خاکستری روشن تا سفید درمی آیند. با شروع رسیدن گالها تلیوسپورها تشکیل و بافت داخلی گال رفته رفته تیره تر می شود. غشاء خارجی سفیدرنگ گال تا رسیدن تلیوسپورها سالم مانده، و سرانجام با پاره شدن این غشاء توسط توده سیاهک که از تلیوسپورهای سیاه رنگ تشکیل شده آزاد می گردد.

گالهای ساقه ممکن است سبب کاهش محصول و اغلب انحناء و خمیدگی ساقه گردند. گالهای روی برگ اغلب در امتداد رگبرگ اصلی تشکیل شده و پیچیدگی برگها را موجب می گردند. در آلودگی خوشه و سنبله بافتهای دانه و گل نر به ترتیب به وسیله گال جایگزین می شوند. با تشکیل گالها در بالای خوشه ها مقدار محصول به طور قابل ملاحظه ای تقلیل می یابد. گالهای بزرگ معمولاً کاهش محصول بیشتری را موجب می شوند. آلودگی گیاهچه هرچند به ندرت صورت می گیرد، اغلب کوتولگی و مرگ گیاه را باعث می گردد.

عامل بیماری: Ustilago maydis (DC.) Cda. . این قارچ متعلق به رده بازیدیومیست زیر رده هتروبازیدیومیست و خانواده یوستیلاجی ناسه (Ustilaginaceae) است. قارچ عمدتاً به صورت بین سلولی و دیکاریوتیک (هر سلول دارای دو هسته جدا از هم) است. تلیوسپورها (کلامیدسپورها) نیز دیکاریوتیک بوده و کروی یا بیضی شکل، برنگ سیاه با تعداد زیادی زوائد خارمانند هستند. تلیوسپورها داخل دیواره رشته های هیف در درون گالها تشکیل می شوند. با جوانه زدن تلیوسپورها، بازیدیوم (پرومیسلیوم) بوجود می آید. بازیدیوم، دارای دیواره عرضی بوده وروی آن "بازیدیوسپور" شفاف و بیضی شکلی تشکیل می شود. بازیدیوسپورها با روشی شبیه به مخمرها به طور فراوان جوانه می زنند.

تلیوسپورهای این قارچ در توده های اسپوری بزرگی تشکیل می شوند. قبل از جوانه زدن تلیوسپورها، دو هسته داخل آنها با هم ترکیب شده و به دنبال آن بلافاصله تقسیم با کاهش کرموزومی (میوز) انجام گرفته، و در نتیجه 4 بازیدیوسپور یک هسته ای در طرفین بازیدیوم بوجود می آید. بازیدیوسپورها ممکن است به طور مکرر جوانه زده و بازیدیوسپورهای ثانوی را تولید نمایند.

بازیدیوسپورها، یا بازیدیوسپورهای ثانوی، ممکن است با هم جفت شده و میسلیوم ثانویه را که دیکاریوتیک و قدرت بیماری زائی دارد تولید نمایند. بازیدیوسپورها همچنین ممکن است تولید هیف های منوکاریوتیک (یک هسته ای) نازکی، بنام میسلیوم اولیه بنماید که قادر است مستقیماً به داخل سلول های اپیدرم نفوذ نماید. میسلیوم اولیه معمولاً فقط قادر به رشد محدودی در گیاه بوده مگر اینکه بین رشته های هیف نژادهای سازگار تماس و سپس ترکیب صورت گیرد. با جفت شدن میسلیوم های اولیه، میسلیوم ثانویه به وجود می آید که دیکاریوتیک و بیماری زا بوده و بزرگتر از میسلیوم اولیه می باشد.

سیکل بیماری: منبع اصلی ماده مولد آلودگی اولیه بازیدیوسپورهائی است که روی بقایای گیاهی و یا در خاک تولید شده و همراه با باد و آب پراکنده می شود. سازگاری قارچ به زندگی ساپروفیتی و تکثیر آن روی بقایای گیاهی و مواد آلی زمینه مساعدی را برای تولید ماده مولد آلودگی فراهم می سازد. درصد کمی از ماده مولد آلودگی اولیه نیز از تلیوسپورهایی است که در سطح بذور آلوده قرار دارند.

رشته های دیکاریوتیک میسلیوم های ثانویه به صورت بین سلولی گیاه را مورد حمله قرار می دهند. سلول های اطراف این رشته ها و همچنین سلول هایی که در فاصله ای از آنها قرار دارند تحریک شده با ایجاد هیپرتروفی و هیپرپلاسی در آنها گال بوجود می آید. هرچند گیاهچه ها ممکن است به طور سیستمیک آلوده شوند ولی در گیاهان مسن تر آلودگی موضعی خواهد بود. رشته های میسلیوم در گالها به صورت بین سلولی باقی مانده ولی درست قبل از تشکیل اسپور به سلول هایی که در آنها هیپوتروفی و هیپرپلاسی بوجود آمده، حمله می نمایند. سلول های میزبان با حمله ی قارچ، فروریخته و می میرند و محتویات داخل آنها به مصرف رشد و توسعه قارچ می رسد. بیشتر سلول های دیکاریوتیک رشته های هف تبدیل به توده های سیاه و پودرمانند تلیوسپورهای دیکاریوتیک می شوند. با پاره شدن غشاء نازک روی گالها تلیوسپورها آزاد شده و همراه با جریان باد پراکنده می گردند.

تلیوسپورها در بقایای آلوده گیاهی و خاک زمستان گذرانی می نمایند. استفاده از ماشین هیا برداشت ذرت عملاً موجب افزایش مقدار ماده مولد آلودگی روی بذرها می شود.

جوانه زدن تلیوسپور تولید بازیدیوسپورها تحت شرایط مناسب روی بقایای گیاهی و مواد آلی داخل خاک صورت می گیرد. تلیوسپورها قادرند شرایط نامناسب را تحمل نمایند. تأخیر در جوانه زدن بخشی از جمعیت اسپورها موجب طولانی شدن دوره فراوانی ماده مولد آلودگی می شود. بافتهای جنینی تمام قسمت های هوائی نسبت به آلودگی حساسند.

کنترل: استفاده از هیبریدهای نسبتاً مقاوم تنها راه مناسب برای کنترل سیاهک ذرت است. هیچ واریته و یا هیبریدی کاملاً مصون از بیماری نیست. هرچند عملیات بهداشتی و استفاده از تناوب زراعی انتظار می رود که وسیله ای جهت کنترل بیماری باشد، ولی اغلب در نواحی وسیع زیر کشت ذرت به علت پراکنده شدن بازیدیوسپورها، همراه با جریان باد تا فواصل زیاد عملاً این راه ها نقش مهمی را در کنترل بیماری ندارند.

تحقیق در مورد ذرت 19 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 19 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

ذرت

(cached)

مقدمه

ذرت یکی از غلات گرمسیری و از خانواده گندمیان (گرامینه) است. ذرت نوعی گیاه علفی یک ساله است که با تئوسنت (Teosinte) و تریپساکوم (Tripsacum spp) خویشاوند است. تئوسنت نوعی علف هرز یک ساله است که از لحاظ خویشاوندی در مقایسه با تریپساکوم به ذرت نزدیک تر می باشد. گیاه شناسان اعتقاد دارند که ذرت، در نتیجه ی دو رگ گیری بین یک گیاه نا شناخته از خانواده ی گندمیان و تئوسنت به وجود آمده است.

گیاه ذرت، تنها غله ایست که در کشور مکزیک و گواتمالا تکامل یافته است. ذرت پرمحصول ترین غله دنیا به حساب می آید و از لحاظ مقدار تولید، پس از گندم و برنج قرار می گیرد. امروزه ذرت در تغذیه بسیاری از مردمان دنیا نقش اساسی دارد.

ذرت گیاه تک لپه ای ساقه بلندی است. برگ های آن به طور متناوب و به صورت افتاده در دو طرف ساقه قرار گرفته اند. زاویه بین برگ و ساقه، 90 درجه می باشد.

در اوایل رشد گیاه، بعضی از یاخته های موجود در بخش بالایی ساقه اصلی ذرت از شاخه های فرعی متمایز می شود. در انتهای این شاخه ها، عضوی به نام بلال به وجود می آید که در واقع، گل ماده گیاه ذرت است. این شاخه ها، میان گره های بسیار کوتاهی دارند که از این گره ها، برگ های تغییر شکل یافته ای به وجود می آید که هم دیگر و بلال را می پوشانند. بیرونی ترین این برگ ها، برگی است کامل که غلاف، زبانک، گوشواره و پهنک دارد. اما برگ های زیرین غیر کاملند.

موقعی که ارتفاع ساقه ذرت به 80 تا 120 سانتی متر رسید، کلاله های ابریشم مانند یا کاکل ذرت به تعداد دانه های ذرت موجود در بلال، نمایان می شوند.

تولید کننده ها

کشورهای عمده تولید کننده ی ذرت عبارتند از: ایالات متحده آمریکا، اروپای شرقی (به ویژه یوگسلاوی و رومانی)، روسیه، ایتالیا، جلگه های شمالی چین، شمال شرقی آرژانتین، جنوب شرق برزیل و آفریقای جنوبی. ایالات متحده آمریکا و آرژانتین بزرگترین کشورهای صادرکننده و ژاپن و اروپای غربی، بزرگترین واردکنندگان این غله به حساب می آیند.

در ایران ذرت معمولاً در گرگان و گنبد، خوزستان، کرمانشاه، خراسان، گیلان و مازندران تولید می گردد.

تاریخچه

بررسی های باستان شناسی و فسیل شناسی گیاهی نشان می دهد که ذرت پیوسته به صورت یک گیاه زراعی عمده تقریباً از 5000 سال پیش در مکزیک و گواتمالا کشت می شده است و بومی این نواحی است.

کریستف کلمب، یک سال پس از ورود به قاره آمریکا، در سال 1493م بذر ذرت را با خود به اسپانیا برد. این گیاه به دلیل بالا بودن عمل کردش از آنجا به پرتقال و سپس به دیگر کشورهای اروپایی برده شد. از آنجا هم این گیاه به قاره آفریقا و تعدادی از کشورهای آسیایی از جمله هند و ژاپن راه یافت.

انواع ذرت

ذرت نژادهای متعددی دارد که این ویژگی ها بر اساس ویژگی های بافت آندوسپرم دانه طبقه بندی می شوند:

ذرت بو داده: نوعی ذرت است که احتمالاً بر اثر موتاسیون به وجود آمده است. پریکارپ (خارجی تری لایه دانه) آن نازک است که این صفت برای تولید ذرت شیرین با پوست لطیف مناسب است. در این نوع ذرت، لایه ی ضخیمی از آندوسپرم سخت، آندوسپرم نشاسته ای را در بر گرفته است. دانه های نشاسته ی آندوسپرم این نوع ذرت نسبت به انواع دیگر، رطوبت بیشتری دارند که در موقع حرارت دادن، منبسط شده و تبدیل به بخار می شوند. بخار آب حاصل شده درون دانه نمی تواند به راحتی از لایه ی بیرونی سخت آندوسپرم خارج شود. به ناچار فشار زیادی به این لایه وارد می آورد و دانه را منفجر نموده و دانه پف می کند.

این ذرت معمولاً برای تهیه ی پاپ کورن یا ذرت بو داده مورد استفاده قرار می گیرد. بهترین میزان رطوبت دانه برای حداکثر پف کردن، 14 درصد می باشد.

ذرت سخت: تمام آندوسپرم این نوع ذرت که در مرکز دانه می باشد، با لایه ی سختی از آندوسپرم پوشیده شده است. دانه های رسیده این نوع ذرت، گرد، صاف و کهربایی هستند. دوره ی رشد آنها هم 80 تا 100 روز است. بلال های به دست آمده باریک بوده و تقریباً 8 ردیف دانه دارد.

ذرت دندان اسبی: این نوع ذرت دارای مخلوطی از نشاسته ی نرم و سخت می باشد. آن قسمت آندوسپرم که دارای نشاسته سخت است، پروتئین بیشتری دارد. این نوع ذرت معمولاً در نواحی ذرت خیز ایالات متحده آمریکا به عمل می آید. بلال ذرت دندان اسبی نسبتاً بزرگ بوده و 16 تا 30 ردیف دانه دارد. از خصوصیات ظاهری دانه آن، می توان به وجود نقطه ای فرو رفته در طرف تاج دانه اشاره نمود که به دلیل خشک شدن آندوسپرم نشاسته ای به وجود می آید.

ذرت نرم یا آردی: بخش عمده آندوسپرم این نوع ذرت، نشاسته است. تنها لایه نازکی از آندوسپرم سخت این نشاسته را در بر می گیرد. دانه های آن بر خلاف نوع دندان اسبی فرو رفتگی ندارد. این ذرت تنها به دلیل این که به رنگ های مختلف یافت می شود، برای تزئین غذاها از آن استفاده می شود. همچنین چون آندوسپرم آن نرم است، می توان به همان شکل و بدون خرد و له کردن آن، در تغذیه دام به کار برده شود.

ذرت شیرین: آندوسپرم این نوع ذرت شیرین، قندی و براق بوده و بر خلاف آندوسپرم ذرت های دیگر، حالت نشاسته ای ندارد. پریکارپ آن نازک بوده که در زمان رسیدن دانه، مواد قندی آن به نشاسته و سپس به دکسترین تبدیل می شود. ذرت شیرین انواع مختلفی دارد که به صورت تازه، کنسرو شده و منجمد مورد مصرف قرار می گیرد.

ذرت مومی: آندوسپرم ذرت مومی ظاهراً به شکل موم می باشد. بر خلاف ذرت های دیگر که نشاسته آندوسپرم آنها 71 تا 72 درصد آمیلوپکتین و 28 تا 29 درصد آمیلوز دارد، آندوسپرم ذرت مومی تماماً از آمیلوپکتین تشکیل شده که حالت چسبنده ای دارد و نرم هم هست. ذرت مومی جدا از مصرف خوراکی، در صنایع چسب سازی هم استفاده می شود.

شرایط لازم برای رشد گیاه

دما

ذرت با وجود آن که یک گیاه گرمسیری است، نمی تواند آب و هوای بسیار گرم را تحمل کند. مناسب ترین محیط برای کشت آن، ناحیه ایست که دمای آن دست کم به مدت 3 تا 4