مقاله گروه های خونی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

گروههای خونی آنتی ژنهایی هستند که در سطح گویچه‌های قرمزخون و سلولهای دیگر قرار دارند و از والدین به فرزندان به ارث می‌رسند. گلبولهای قرمز مانند همه سلولهای هسته‌دار بدن واجد اختصاصات آنتی ژنتیکی در سطح خود می‌باشند. این آنتی ژنها ، آنتی ژنهای گروه خونی نامیده می‌شوند.

گاهی دیده می‌شود که خون شخصی را به شخص دیگری تزریق می‌کنند خون شخص دهنده در بدن فرد گیرنده لخته می‌کند و رسوب می‌دهد. چگونگی این عمل با انعقاد خون متفاوت است و به وجود گروه‌های خونی مختلف مربوط می‌شود. در سطح خارجی گلبول‌های قرمز افراد دو نوع آنتی ژن از جنس پروتئین وجود دارد که به نامهای A و B معروف هستند. برخی افراد آنتی ژن نوع A و برخی نوع B ، برخی هر دو آنتی ژن A و B را دارا هستند و برخی هیچ یک از آنتی ژنها را ندارند این افراد را به ترتیب در گروه های خونی AB ، B ، A و O قرار می‌دهند.

بیان آنتی ژنهای گروههای خونی تحت کنترل ژنهای خاصی است و توارث آنها از قوانین ساده مندل تبعیت می‌کند. برای هر سیستم گروه خونی ، تعداد متغیری از آللهای مختلف وجود دارد. آللها به نوبه خود تعداد متغیری از آنتی ژنهای غشایی گلبول قرمز را کنترل می‌نمایند. حیوانات سالم علاوه بر داشتن آنتی ژنهای گروههای خونی بر سطح خود ممکن است واجد آنتی بادیهای سرمی بر علیه آنتی ژنهای گروه خونی که خود فاقد آنها نیز هستند، ‌باشند. مثلا افرادی که گروه خونی آنها فاقد آنتی ژن A است، در سرم خود آنتی بادی بر ضد آنتی ژن A دارند. تصور می‌شود این آنتی بادیهای طبیعی حاصل برخورد با گلبولهای قرمز گروه A نبوده بلکه متعاقب تماس با آنتی ژنهای مشابهی هستند که در طبیعت به وفور یافت می‌شوند. انتقال خون

گلبولهای قرمز را می‌توان به سهولت از حیوانی به حیوان دیگر انتقال داد. اگر گلبولهای قرمز فرد دهنده ، آنتی ژنهای مشابه با گلبولهای قرمز گیرنده داشته باشند، پاسخ ایمنی در حیوان گیرنده گلبول ایجاد نمی‌شود. اما اگر گیرنده آنتی بادیهایی بر علیه آنتی ژنهای گلبول قرمز دهنده داشته باشد، در آن صورت گلبولهای دهنده در معرض خطر تهاجم سریع قرار خواهند گرفت. زمانی که این آنتی بادیها به آنتی ژنهای موجود در سطح گلبولهای قرمز بیگانه متصل گردند، ممکن است سبب همولیز و فاگوسیتوز این سلولها شوند. در صورت فقدان آنتی بادیهای طبیعی ، گلبولهای قرمز تزریق شده موجب برانگیخته شدن پاسخ ایمنی در فرد دریافت کننده خون می‌شوند. سپس گلبولهای تزریق‌شده مدتی در خون گردش می‌کنند.

دومین انتقال خون با این گلبولها یا گلبولهای شبیه به گلبولهای قبلی باعث تخریب سریع این گلبولها می‌گردد که منجر به بروز واکنشهای پاتولوژیک شدید می‌گردد. علایم این روند تخریبی ناشی از همولیز گسترده داخل عروقی است. این علایم عبارتند از : لرزش بدن ، فلج و تشنج و انعقاد داخل عروقی ، تب و پیدایش هموگلوبین در ادرار. درمان واکنشهای انتقال ناشی از چنین انتقال خونی شامل متوقف کردن انتقال خون و زیاد کردن حجم ادرار بوسیله یک دیورتیک می‌باشد، چرا که تجمع هموگلوبین در کلیه ممکن است موجب تخریب توبولهای کلیه شود. بهبود وضعیت فرد به دنبال حذف همه گلبولهای قرمز بیگانه حاصل می‌گردد.

انواع گروههای خونی (سیستم ABO)

در سال 1901 میلادی کارل لاند اشتاینر ، ایمونولوژیست آلمانی برای نخستین بار ، وجود آنتی ژنهای گروه خونی بر روی گلبولهای قرمز و نیز آنتی بادیهایی بر علیه همان آنتی ژنها را در سرم انسان ثابت نمود. لاند شتاینر ، ابتدا گلبولهای قرمز را از سرم جدا کرد و سپس به مطالعه نتایج حاصل از مخلوط کردن سرم و گلبولهای قرمز افراد مختلف پرداخت. وی دریافت که سرم بعضی از افراد قادر به آگلوتینه کردن گلبولهای قرمز برخی دیگر از افراد می‌باشد، اما بر روی گلبولهای قرمز همه افراد موثر نیست. در تجزیه و تحلیل نتایج ، او فهمید که می‌توان افراد را از نظر گروههای خونی به گروههایی تقسیم نمود:

گروه خونی A :

آنتی ژن نوع A را سطح گلبول قرمز خود دارند و در پلاسمای خونشان نیز آنتی کور B (ضد آنتی ژن B) را دارا هستند.

گروه خونی B :

آنتی ژن نوع B را در سطح گلبو لهای قرمز خود را دارند و در پلاسمای خونشان نیز آنتی کور A (ضد آنتی ژن A) را دارند.

گروه خونی AB :

آنتی ژن نوع A و B را در سطح گلبولهای قرمز خود را دارند و در پلاسمای خونشان نیز هیچ یک از آنتی کورها را ندارند.

گروه خونی O :

هیچ یک از آنتی ژنها را در سطح گلبولهای قرمز خود ندارند ولی هر دو آنتی کور را دارا هستند.

نحوه تعیین گروه خونی

برای پی بردن به گروه خونی هر کس ، مقداری از خون را با آنتی کورهای معین شده A یا B مخلوط می‌کنیم. از تولید یا عدم تولید رسوب که در اثر به هم چسبیدن گلبولهای قرمز ایجاد می‌شود می‌توان گروه خونی شخصی را معین کرد. اگر بخواهیم به فردی از گروه خونی B خون تزریق کنیم، چون پلاسمای خون او آنتی کور A را دارد نمی‌توان خونی را که دارای آنتی ژن A باشد به او داد. این آنتی ژن

مقاله گروه های خونی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

گروههای خونی آنتی ژنهایی هستند که در سطح گویچه‌های قرمزخون و سلولهای دیگر قرار دارند و از والدین به فرزندان به ارث می‌رسند. گلبولهای قرمز مانند همه سلولهای هسته‌دار بدن واجد اختصاصات آنتی ژنتیکی در سطح خود می‌باشند. این آنتی ژنها ، آنتی ژنهای گروه خونی نامیده می‌شوند.

گاهی دیده می‌شود که خون شخصی را به شخص دیگری تزریق می‌کنند خون شخص دهنده در بدن فرد گیرنده لخته می‌کند و رسوب می‌دهد. چگونگی این عمل با انعقاد خون متفاوت است و به وجود گروه‌های خونی مختلف مربوط می‌شود. در سطح خارجی گلبول‌های قرمز افراد دو نوع آنتی ژن از جنس پروتئین وجود دارد که به نامهای A و B معروف هستند. برخی افراد آنتی ژن نوع A و برخی نوع B ، برخی هر دو آنتی ژن A و B را دارا هستند و برخی هیچ یک از آنتی ژنها را ندارند این افراد را به ترتیب در گروه های خونی AB ، B ، A و O قرار می‌دهند.

بیان آنتی ژنهای گروههای خونی تحت کنترل ژنهای خاصی است و توارث آنها از قوانین ساده مندل تبعیت می‌کند. برای هر سیستم گروه خونی ، تعداد متغیری از آللهای مختلف وجود دارد. آللها به نوبه خود تعداد متغیری از آنتی ژنهای غشایی گلبول قرمز را کنترل می‌نمایند. حیوانات سالم علاوه بر داشتن آنتی ژنهای گروههای خونی بر سطح خود ممکن است واجد آنتی بادیهای سرمی بر علیه آنتی ژنهای گروه خونی که خود فاقد آنها نیز هستند، ‌باشند. مثلا افرادی که گروه خونی آنها فاقد آنتی ژن A است، در سرم خود آنتی بادی بر ضد آنتی ژن A دارند. تصور می‌شود این آنتی بادیهای طبیعی حاصل برخورد با گلبولهای قرمز گروه A نبوده بلکه متعاقب تماس با آنتی ژنهای مشابهی هستند که در طبیعت به وفور یافت می‌شوند. انتقال خون

گلبولهای قرمز را می‌توان به سهولت از حیوانی به حیوان دیگر انتقال داد. اگر گلبولهای قرمز فرد دهنده ، آنتی ژنهای مشابه با گلبولهای قرمز گیرنده داشته باشند، پاسخ ایمنی در حیوان گیرنده گلبول ایجاد نمی‌شود. اما اگر گیرنده آنتی بادیهایی بر علیه آنتی ژنهای گلبول قرمز دهنده داشته باشد، در آن صورت گلبولهای دهنده در معرض خطر تهاجم سریع قرار خواهند گرفت. زمانی که این آنتی بادیها به آنتی ژنهای موجود در سطح گلبولهای قرمز بیگانه متصل گردند، ممکن است سبب همولیز و فاگوسیتوز این سلولها شوند. در صورت فقدان آنتی بادیهای طبیعی ، گلبولهای قرمز تزریق شده موجب برانگیخته شدن پاسخ ایمنی در فرد دریافت کننده خون می‌شوند. سپس گلبولهای تزریق‌شده مدتی در خون گردش می‌کنند.

دومین انتقال خون با این گلبولها یا گلبولهای شبیه به گلبولهای قبلی باعث تخریب سریع این گلبولها می‌گردد که منجر به بروز واکنشهای پاتولوژیک شدید می‌گردد. علایم این روند تخریبی ناشی از همولیز گسترده داخل عروقی است. این علایم عبارتند از : لرزش بدن ، فلج و تشنج و انعقاد داخل عروقی ، تب و پیدایش هموگلوبین در ادرار. درمان واکنشهای انتقال ناشی از چنین انتقال خونی شامل متوقف کردن انتقال خون و زیاد کردن حجم ادرار بوسیله یک دیورتیک می‌باشد، چرا که تجمع هموگلوبین در کلیه ممکن است موجب تخریب توبولهای کلیه شود. بهبود وضعیت فرد به دنبال حذف همه گلبولهای قرمز بیگانه حاصل می‌گردد.

انواع گروههای خونی (سیستم ABO)

در سال 1901 میلادی کارل لاند اشتاینر ، ایمونولوژیست آلمانی برای نخستین بار ، وجود آنتی ژنهای گروه خونی بر روی گلبولهای قرمز و نیز آنتی بادیهایی بر علیه همان آنتی ژنها را در سرم انسان ثابت نمود. لاند شتاینر ، ابتدا گلبولهای قرمز را از سرم جدا کرد و سپس به مطالعه نتایج حاصل از مخلوط کردن سرم و گلبولهای قرمز افراد مختلف پرداخت. وی دریافت که سرم بعضی از افراد قادر به آگلوتینه کردن گلبولهای قرمز برخی دیگر از افراد می‌باشد، اما بر روی گلبولهای قرمز همه افراد موثر نیست. در تجزیه و تحلیل نتایج ، او فهمید که می‌توان افراد را از نظر گروههای خونی به گروههایی تقسیم نمود:

گروه خونی A :

آنتی ژن نوع A را سطح گلبول قرمز خود دارند و در پلاسمای خونشان نیز آنتی کور B (ضد آنتی ژن B) را دارا هستند.

گروه خونی B :

آنتی ژن نوع B را در سطح گلبو لهای قرمز خود را دارند و در پلاسمای خونشان نیز آنتی کور A (ضد آنتی ژن A) را دارند.

گروه خونی AB :

آنتی ژن نوع A و B را در سطح گلبولهای قرمز خود را دارند و در پلاسمای خونشان نیز هیچ یک از آنتی کورها را ندارند.

گروه خونی O :

هیچ یک از آنتی ژنها را در سطح گلبولهای قرمز خود ندارند ولی هر دو آنتی کور را دارا هستند.

نحوه تعیین گروه خونی

برای پی بردن به گروه خونی هر کس ، مقداری از خون را با آنتی کورهای معین شده A یا B مخلوط می‌کنیم. از تولید یا عدم تولید رسوب که در اثر به هم چسبیدن گلبولهای قرمز ایجاد می‌شود می‌توان گروه خونی شخصی را معین کرد. اگر بخواهیم به فردی از گروه خونی B خون تزریق کنیم، چون پلاسمای خون او آنتی کور A را دارد نمی‌توان خونی را که دارای آنتی ژن A باشد به او داد. این آنتی ژن

مقاله درمورد. اثر آنتی اکسیدان های عسل

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

اثر آنتی اکسیدان های عسل

ارزش غذایی عسل بر کسی پوشیده نیست . گذشته از آن عسل دارای خواص و مواد دارویی ارزشمندی است که بررسی ها ، هر روز ابعاد گسترده تری از آن را روشن می سازد.

ارزش غذایی عسل بر کسی پوشیده نیست . گذشته از آن عسل دارای خواص و مواد دارویی ارزشمندی است که بررسی ها ، هر روز ابعاد گسترده تری از آن را روشن می سازد.

عسل فرآورده ای است که از مصرف شهد گیاهان مختلف توسط زنبور عسل و تغییرات آن در بدن زنبور، در شانه ی موجود در کندو ایجاد می شود.

تحقیقات جدید مدارک بیشتری را مبنی بر سودمند بودن عسل ارائه می کنند. متخصصین علوم تغذیه در دانشگاه کالیفرنیا دریافته اند که سطح آنتی اکسیدان های بدن، در افرادی که روزانه چند قاشق سوپ خوری عسل می خورند بالا می رود.

یک محقق در امر تغذیه می گوید: با مصرف عسل ، سیستم دفاعی بدن در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد افزایش می یابد، لذا می توان عسل را در یک برنامه غذائی سالم جای داد.

کودکان کمتر از یک سال نباید عسل بخورند زیرا ممکن است به طور مناسب آن را هضم نکنند.

درحالی که شهرت این ماده به عنوان یک شیرینی فاسد شونده باعث می شود به ندرت به عنوان یک غذای سالم در نظر گرفته شود ، مدت طولانی است که بحث در باره اثرات شفابخش آن در جریان است. برخی افراد از آن برای درمان زخم استفاده می کنند.

محققان در حال ارزیابی اثر عسل بر سطح آنتی اکسیدان های بدن هستند که به نظر می رسد بدن را از مضرات محیط مانند دود سیگار و مواد شیمیائی حفاظت می کنند.

در یک تحقیق جدید از ۲۵ نفر خواسته شد بسته به میزان وزنشان ، هر روز و به مدت یک ماه بین ۴ تا ۱۰ قاشق سوپ خوری عسل گیاه گندم سیاه بخورند.

این عده عسل را تقریبا به هر شکلی که می توانستند خوردند، ولی به صورت پخته یا حل شده در چای نبایستی مصرف می شد.

برخی عسل را بر روی نان تست یا با موز و کره بادام زمینی مصرف می کردند، اما بسیاری هم به سادگی قاشق عسل را در دهان می گذاشتند.

دانشمندان دریافتند سطوح آنتی اکسیدان های بدن در افرادی که عسل خورده بودند افزایش یافته است.

متخصصان معتقدند آنتی اکسیدان ها از صدمات سلولی ایجاد شده توسط مولکول هایی به نام رادیکال های آزاد جلوگیری می کنند.

غذاهای غنی از آنتی اکسیدان ها از اثرات تخریبی رادیکال های آزاد می کاهند و در نتیجه احتمال بیماری هائی همچون سرطان و حمله قلبی را کاهش می دهند.

Nicki J.Engeseth متخصص دیگر در زمینه عسل ، از دانشگاه ایلی نویز که به مطالعه آنتی اکسیدان ها و عسل پرداخته، می گوید یافته های یک مطالعه جدید نشان می دهند که حتی اگر ۸۰ درصد عسل قند باشد، باز هم سالم است.

عسل مملو از ترکیبات مختلفی است که فعالیت بیولوژیک قوی دارند و حتی ممکن است خواص میکروب کشی نیز داشته باشد.

عطر و رنگ این ماده غذایی بستگی به نوع گل هایی دارد که گرده افشانی آنها توسط زنبور عسل صورت می گیرد و محققان نمی دانند که آیا برخی از انواع برای خوردن سالمترند یا خیر؟

در مورد این مطالعه عسل گندم سیاه به دست آمده از گیاه فوق ، یک عسل قهوه ای تیره بوده و عطر تند مشخصی دارد.

همچنین موادی با محتوای قند و کربوهیدرات بالا در عسل وجود دارند. اما افرادی که در مطالعه بالا شرکت داشتند، در مدت یک ماه که تحت عسل درمانی بودند اضافه وزن پیدا نکردند.

در پاسخ به این سوال که آیا عسل بر عادات غذا خوردن آنها تاثیری داشت یا نه ، اکثراً اظهار داشتند که با مصرف عسل به عنوان صبحانه احساس پرتری داشتند.

به نظر می رسد عسل ، معده را برای مدت طولانی تری سیر نگه می دارد و قطعا تمایل زیاد افراد به محصولات شیرین را فرو می نشاند.

در رابطه با افزایش حفرات دندانی ، مطالعات نشان می دهد با آن که عسل چسبنده و شیرین است ، عامل مهمی در ایجاد پوسیدگی دندان محسوب نمی شود.

اما نبایستی افراد عسل را جایگزین میوه و سبزی کنند، اما اگر می خواهند چای خود را با قند شیرین کنند ، به جای آن از عسل استفاده کنند.

مقاله درمورد. اثر آنتی اکسیدان های عسل

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

اثر آنتی اکسیدان های عسل

ارزش غذایی عسل بر کسی پوشیده نیست . گذشته از آن عسل دارای خواص و مواد دارویی ارزشمندی است که بررسی ها ، هر روز ابعاد گسترده تری از آن را روشن می سازد.

ارزش غذایی عسل بر کسی پوشیده نیست . گذشته از آن عسل دارای خواص و مواد دارویی ارزشمندی است که بررسی ها ، هر روز ابعاد گسترده تری از آن را روشن می سازد.

عسل فرآورده ای است که از مصرف شهد گیاهان مختلف توسط زنبور عسل و تغییرات آن در بدن زنبور، در شانه ی موجود در کندو ایجاد می شود.

تحقیقات جدید مدارک بیشتری را مبنی بر سودمند بودن عسل ارائه می کنند. متخصصین علوم تغذیه در دانشگاه کالیفرنیا دریافته اند که سطح آنتی اکسیدان های بدن، در افرادی که روزانه چند قاشق سوپ خوری عسل می خورند بالا می رود.

یک محقق در امر تغذیه می گوید: با مصرف عسل ، سیستم دفاعی بدن در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد افزایش می یابد، لذا می توان عسل را در یک برنامه غذائی سالم جای داد.

کودکان کمتر از یک سال نباید عسل بخورند زیرا ممکن است به طور مناسب آن را هضم نکنند.

درحالی که شهرت این ماده به عنوان یک شیرینی فاسد شونده باعث می شود به ندرت به عنوان یک غذای سالم در نظر گرفته شود ، مدت طولانی است که بحث در باره اثرات شفابخش آن در جریان است. برخی افراد از آن برای درمان زخم استفاده می کنند.

محققان در حال ارزیابی اثر عسل بر سطح آنتی اکسیدان های بدن هستند که به نظر می رسد بدن را از مضرات محیط مانند دود سیگار و مواد شیمیائی حفاظت می کنند.

در یک تحقیق جدید از ۲۵ نفر خواسته شد بسته به میزان وزنشان ، هر روز و به مدت یک ماه بین ۴ تا ۱۰ قاشق سوپ خوری عسل گیاه گندم سیاه بخورند.

این عده عسل را تقریبا به هر شکلی که می توانستند خوردند، ولی به صورت پخته یا حل شده در چای نبایستی مصرف می شد.

برخی عسل را بر روی نان تست یا با موز و کره بادام زمینی مصرف می کردند، اما بسیاری هم به سادگی قاشق عسل را در دهان می گذاشتند.

دانشمندان دریافتند سطوح آنتی اکسیدان های بدن در افرادی که عسل خورده بودند افزایش یافته است.

متخصصان معتقدند آنتی اکسیدان ها از صدمات سلولی ایجاد شده توسط مولکول هایی به نام رادیکال های آزاد جلوگیری می کنند.

غذاهای غنی از آنتی اکسیدان ها از اثرات تخریبی رادیکال های آزاد می کاهند و در نتیجه احتمال بیماری هائی همچون سرطان و حمله قلبی را کاهش می دهند.

Nicki J.Engeseth متخصص دیگر در زمینه عسل ، از دانشگاه ایلی نویز که به مطالعه آنتی اکسیدان ها و عسل پرداخته، می گوید یافته های یک مطالعه جدید نشان می دهند که حتی اگر ۸۰ درصد عسل قند باشد، باز هم سالم است.

عسل مملو از ترکیبات مختلفی است که فعالیت بیولوژیک قوی دارند و حتی ممکن است خواص میکروب کشی نیز داشته باشد.

عطر و رنگ این ماده غذایی بستگی به نوع گل هایی دارد که گرده افشانی آنها توسط زنبور عسل صورت می گیرد و محققان نمی دانند که آیا برخی از انواع برای خوردن سالمترند یا خیر؟

در مورد این مطالعه عسل گندم سیاه به دست آمده از گیاه فوق ، یک عسل قهوه ای تیره بوده و عطر تند مشخصی دارد.

همچنین موادی با محتوای قند و کربوهیدرات بالا در عسل وجود دارند. اما افرادی که در مطالعه بالا شرکت داشتند، در مدت یک ماه که تحت عسل درمانی بودند اضافه وزن پیدا نکردند.

در پاسخ به این سوال که آیا عسل بر عادات غذا خوردن آنها تاثیری داشت یا نه ، اکثراً اظهار داشتند که با مصرف عسل به عنوان صبحانه احساس پرتری داشتند.

به نظر می رسد عسل ، معده را برای مدت طولانی تری سیر نگه می دارد و قطعا تمایل زیاد افراد به محصولات شیرین را فرو می نشاند.

در رابطه با افزایش حفرات دندانی ، مطالعات نشان می دهد با آن که عسل چسبنده و شیرین است ، عامل مهمی در ایجاد پوسیدگی دندان محسوب نمی شود.

اما نبایستی افراد عسل را جایگزین میوه و سبزی کنند، اما اگر می خواهند چای خود را با قند شیرین کنند ، به جای آن از عسل استفاده کنند.

تحقیق درمورد اثر آنتی اکسیدان های عسل 4ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

اثر آنتی اکسیدان های عسل

ارزش غذایی عسل بر کسی پوشیده نیست . گذشته از آن عسل دارای خواص و مواد دارویی ارزشمندی است که بررسی ها ، هر روز ابعاد گسترده تری از آن را روشن می سازد.

ارزش غذایی عسل بر کسی پوشیده نیست . گذشته از آن عسل دارای خواص و مواد دارویی ارزشمندی است که بررسی ها ، هر روز ابعاد گسترده تری از آن را روشن می سازد.

عسل فرآورده ای است که از مصرف شهد گیاهان مختلف توسط زنبور عسل و تغییرات آن در بدن زنبور، در شانه ی موجود در کندو ایجاد می شود.

تحقیقات جدید مدارک بیشتری را مبنی بر سودمند بودن عسل ارائه می کنند. متخصصین علوم تغذیه در دانشگاه کالیفرنیا دریافته اند که سطح آنتی اکسیدان های بدن، در افرادی که روزانه چند قاشق سوپ خوری عسل می خورند بالا می رود.

یک محقق در امر تغذیه می گوید: با مصرف عسل ، سیستم دفاعی بدن در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از رادیکال های آزاد افزایش می یابد، لذا می توان عسل را در یک برنامه غذائی سالم جای داد.

کودکان کمتر از یک سال نباید عسل بخورند زیرا ممکن است به طور مناسب آن را هضم نکنند.

درحالی که شهرت این ماده به عنوان یک شیرینی فاسد شونده باعث می شود به ندرت به عنوان یک غذای سالم در نظر گرفته شود ، مدت طولانی است که بحث در باره اثرات شفابخش آن در جریان است. برخی افراد از آن برای درمان زخم استفاده می کنند.

محققان در حال ارزیابی اثر عسل بر سطح آنتی اکسیدان های بدن هستند که به نظر می رسد بدن را از مضرات محیط مانند دود سیگار و مواد شیمیائی حفاظت می کنند.

در یک تحقیق جدید از ۲۵ نفر خواسته شد بسته به میزان وزنشان ، هر روز و به مدت یک ماه بین ۴ تا ۱۰ قاشق سوپ خوری عسل گیاه گندم سیاه بخورند.

این عده عسل را تقریبا به هر شکلی که می توانستند خوردند، ولی به صورت پخته یا حل شده در چای نبایستی مصرف می شد.

برخی عسل را بر روی نان تست یا با موز و کره بادام زمینی مصرف می کردند، اما بسیاری هم به سادگی قاشق عسل را در دهان می گذاشتند.

دانشمندان دریافتند سطوح آنتی اکسیدان های بدن در افرادی که عسل خورده بودند افزایش یافته است.

متخصصان معتقدند آنتی اکسیدان ها از صدمات سلولی ایجاد شده توسط مولکول هایی به نام رادیکال های آزاد جلوگیری می کنند.

غذاهای غنی از آنتی اکسیدان ها از اثرات تخریبی رادیکال های آزاد می کاهند و در نتیجه احتمال بیماری هائی همچون سرطان و حمله قلبی را کاهش می دهند.

Nicki J.Engeseth متخصص دیگر در زمینه عسل ، از دانشگاه ایلی نویز که به مطالعه آنتی اکسیدان ها و عسل پرداخته، می گوید یافته های یک مطالعه جدید نشان می دهند که حتی اگر ۸۰ درصد عسل قند باشد، باز هم سالم است.

عسل مملو از ترکیبات مختلفی است که فعالیت بیولوژیک قوی دارند و حتی ممکن است خواص میکروب کشی نیز داشته باشد.

عطر و رنگ این ماده غذایی بستگی به نوع گل هایی دارد که گرده افشانی آنها توسط زنبور عسل صورت می گیرد و محققان نمی دانند که آیا برخی از انواع برای خوردن سالمترند یا خیر؟

در مورد این مطالعه عسل گندم سیاه به دست آمده از گیاه فوق ، یک عسل قهوه ای تیره بوده و عطر تند مشخصی دارد.

همچنین موادی با محتوای قند و کربوهیدرات بالا در عسل وجود دارند. اما افرادی که در مطالعه بالا شرکت داشتند، در مدت یک ماه که تحت عسل درمانی بودند اضافه وزن پیدا نکردند.

در پاسخ به این سوال که آیا عسل بر عادات غذا خوردن آنها تاثیری داشت یا نه ، اکثراً اظهار داشتند که با مصرف عسل به عنوان صبحانه احساس پرتری داشتند.

به نظر می رسد عسل ، معده را برای مدت طولانی تری سیر نگه می دارد و قطعا تمایل زیاد افراد به محصولات شیرین را فرو می نشاند.

در رابطه با افزایش حفرات دندانی ، مطالعات نشان می دهد با آن که عسل چسبنده و شیرین است ، عامل مهمی در ایجاد پوسیدگی دندان محسوب نمی شود.

اما نبایستی افراد عسل را جایگزین میوه و سبزی کنند، اما اگر می خواهند چای خود را با قند شیرین کنند ، به جای آن از عسل استفاده کنند.